Atvinnulíf

Að losna undan kjafta­glaða sam­starfs­fé­laganum

Rakel Sveinsdóttir skrifar
Það þekkja margir vinnufélaga sem tala of mikið, detta of oft í spjall og eru á spjallinu of lengi. Oft finnst okkur erfitt að setja mörkin á viðkomandi en það er betra að takast á við málið frekar en að láta þetta taka frá okkur orku, fara í taugarnar á okkur, skemma fyrir samskiptunum eða mynda einhverja flóttahegðunn.
Það þekkja margir vinnufélaga sem tala of mikið, detta of oft í spjall og eru á spjallinu of lengi. Oft finnst okkur erfitt að setja mörkin á viðkomandi en það er betra að takast á við málið frekar en að láta þetta taka frá okkur orku, fara í taugarnar á okkur, skemma fyrir samskiptunum eða mynda einhverja flóttahegðunn. Vísir/Getty

Við höfum flest lent í þessu: Þekkjum einhvern sem við kunnum mjög vel við en á það til að tala of mikið. Og of oft og of lengi í senn. Sem getur verið mjög truflandi í vinnu.

Það getur hins vegar verið svolítið erfitt að takast á við þetta. Því ekki viljum við vera dónaleg eða gefa til kynna að við kunnum ekki vel við viðkomandi.

Þvert á móti snýst þetta bara um að truflunin er of mikil á vinnutíma. Við í miðju verkefni eða að reyna að klára.

Við skulum rýna í nokkur góð ráð við þessu.

Það sem við megum ekki gera

Við megum ekki halda áfram að finnast kjaftaglaði samstarfsfélaginn trufla okkur of mikið. 

Eða jafnvel fara í taugarnar á okkur.

Eða mynda einhvers konar flóttahegðun þegar við sjáum viðkomandi nálgast.

Atriði númer eitt er því að gera okkur grein fyrir því að það er í okkar valdi að stjórna okkar tíma og setja okkar mörk.

Næst er síðan að undirbúa hvernig.' 

Og aftur snúast málin þá um okkur sjálf en ekki hinn aðilann. Til dæmis viljum við ekki særa neinn og þess vegna eigum við að færa fókusinn af hinum aðilanum og að okkur sjálfum: Undirbúa okkur huglægt undir að leysa úr þessari áskorun með jákvæðni og skýru markmiði.

Það sem við getum gert

Eitt gott ráð er að setja tímamörk á spjallið en gera það á kurteisislegan og jákvæðan hátt. Setningar gætu verið:

Ef viðkomandi spyr hvort hann/hún megi trufla er hægt að svara með því að segja eitthvað eins og: ,,Ég hef reyndar bara fimm mínútur því ég ætla að klára en já, segðu mér…..“ Mikilvægt er þó að standa við tímamörkin.

Ef viðkomandi byrjar bara að tala er hægt að nota sömu aðferð en segja: ,,Fyrirgefðu, ég nefnilega ætla að klára hérna eitt á næstu mínútum, getum við spjallað í hádeginu?“

Eða …

„...getum við spjallað betur á eftir, ég kem til þín…“ Þegar þú ferð síðan í spjallið tiltekur þú tímamörkin fyrirfram, til dæmis fimm eða tíu mínútur.

Eins er hægt að nota setningar eins og: „Fyrirgefðu, ég verð bara að halda áfram…“

Aðrar leiðir

Líkamstjáningin þín getur líka hjálpað. Þegar þú til dæmis sérð að tímamörkin eru að renna út, getur þú sýnt það með líkamstjáningunni að spjalltímanum er að ljúka og þú ert við það að fara að halda áfram að vinna.

Með líkamstjáningunni getur þú líka sýnt að þú ætlar að halda áfram að vinna en ekki detta í spjall. Hér þarf þó að passa að hegðunin okkar virki ekki dónaleg eða að við séum að sýna viðkomandi óvirðingu.

Þegar þú vilt alls ekki láta trufla þig, er gott að gera ráðstafanir sem tryggja það. Til dæmis að færa þig í næði ef vinnustaðurinn býður upp á slíka aðstöðu, eða vera með heyrnatól.

Þá er gott að æfa sig í inngripum til að stoppa spjallið. Vera með setningar æfðar eða þegar mótaðar sem til dæmis hljóma eitthvað eins og „já, ég hlakka til að heyra meira en ég verð að halda áfram…“ Muna síðan að fylgja þessu eftir og gefa þér tíma í að spjalla við viðkomandi þegar þú getur og fá að heyra restina af sögunni.


Tengdar fréttir

Þetta endar örugglega skelfilega

Það er alveg pottþétt að þetta fer ekki vel. Ekki séns að þetta gangi upp. Að fólki skuli detta í hug að gera þetta? Mun örugglega enda skelfilega.

Algengustu mýturnar í leiðinlegri vinnu

Oooh. Enn einn vinnudagurinn og jafn súrt og það hljómar er fullt af fólki sem nennir varla fram úr einfaldlega vegna þess að þeim finnst svo leiðinlegt í vinnunni.

Andfúli vinnufélaginn og góð ráð

Við erum andfúl á morgnana þegar að við vöknum en sem betur fer er það frá um leið og við höfum burstað tennurnar. Og þó.

Að langa til að skipta um vinnu en þora ekki

Það fylgir mannlegu eðli að hræðast stundum óvissuna eða eitthvað nýtt. Þessi ótti má þó ekki yfirtaka neitt hjá okkur, enda kemur oftast í ljós að hann er óþarfur með öllu.





Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur.

Fleiri fréttir

Sjá meira


×