Spilavinir í vinnunni: Efla sam­skipti, sam­vinnu og hrista saman hópinn

Til dæmis á vinnustöðum.

Enda er Þorvaldur, alltaf kallaður Valdi, viðburðarstjóri Spilavina og forfallinn spilari sjálfur.

„Ég hef alltaf verið mikill spilamaður. Hvort sem er að spila borðspil eða með spilastokka. Kem úr mikilli bridge fjölskyldu og er alin upp við að spila Kana, Manna og allt það. Í minni fjölskyldu hafa spil alltaf verið í jólapökkunum en allt þetta tek ég síðan seinna meir inn í mína eigin fjölskyldu,“ segir Valdi og bætir við:

„Við hjónin spilum því mjög mikið. Höfum gaman af því að spila við hvort annað en líka í sitt hvoru lagi. Við spilum líka mikið við strákana okkar.“

En Valdi er líka menntaður í tómstunda- og félagsfræði og með meistaragráðu í forystu og stjórnun, með áherslu á mannauðsstjórnun. Valdi veit því vel hvað hann syngur, þegar hann talar um það, hvernig vinnustaðir geta nýtt spilastundir á vinnustöðum til að efla hópa saman, með mismunandi markmið í huga.

Í dag og á morgun fjallar Atvinnulífið um óhefðbundnar leiðir fyrir vinnustaði að vinna að hópefli.

Ýmsar hugmyndir fyrir vinnustaði

Valdi segir vissa þreytu stundum sýnilega þegar vinnustaðir tala um hópefli. Stundum ranghvolfi fólk augum og stynji: Oooh, einu sinni enn eitthvað svona….

Að velja réttu spilin, réttu leiðirnar og vera með markmiðin skýr, sé því eitthvað sem stjórnendur og vinnustaðir þurfi að hugsa um fyrirfram.

„Það er mikill munur á því hvort markmiðið er að efla samvinnu, opna umræðu eða spila til að hafa gaman og fá sér bjór,“ segir Valdi og bætir við að það liggi í augum uppi að ef það síðastefnda er markmiðið, þá sé hittingur til að spila eftir vinnu eða í lok dags þá helst málið.

Að nýta spil til að hrista saman hópinn í öðrum markmiðum sé hins vegar tilvalin leið á vinnutíma.

Valdi nefnir nokkur ólík spil og leiki, miðað við ólík markmið hjá vinnustöðum.

„Samvinnuspil geta til dæmis verið góð leið þegar markmiðið er að hrista saman hópa í fyrirtækjum þar sem fólk vinnur á mismunandi sviðum eða deildum og hefur svolítið skipst upp í síló. Stundum er hópaskiptingin jafnvel farin að endurspeglast í samkeppni á milli deilda í stað samvinnu. Að nýta spil til að efla tengslin á milli sviða og hrista saman hópa, getur verið mjög góð leið og skemmtileg.“

Valdi segir spilamennsku líka oft góða leið til að efla samskipti og almenna samvinnu fólks.

Því í spilamennsku er oft verið að leysa þrautir og verkefni saman og svo framvegis. Það getur verið góð leið að spila til að efla samskipti.“

Þá segir Valdi hlutverkaspil oft mjög góð til að opna á umræðu. Jafnvel að auðvelda samstarfsfólki að ræða mál sem erfitt er að ræða.

„Hlutverkaleikirnir geta þá verið leið til að hrista hópinn saman á skemmtilegan hátt á undan og þá helst þannig að það sé mjög gaman þótt markmiðið sé skýrt.“

Sem dæmi nefnir Valdi þegar hann sjálfur, um árabil, notaði spilamennsku þegar hann vann með börnum og ungmennum í frístund- og á félagsmiðstöðum.

„Markmiðið voru forvarnir en sem hlutverkaleikur með ungmennum varð þetta auðvitað fyrst og fremst skemmtun. Hlutverkaleikurinn var þá þannig að í leiknum átti helmingur hópsins að þykjast vera á leiðinni á djammið og að djúsa, en hinn helmingurinn átti að vera því algjörlega mótfallinn,“ segir Valdi og bætir við:

„Ég man að strákarnir völdu þó nokkrir að vera í djamma og djúsa hópnum og fóru mikinn með alls kyns yfirlýsingar því tengt. Þótt auðvitað væri þetta allt saman leikur og í gríni. En hinn hópurinn og þá sérstaklega ein stúlkan, lét þá heyra það: Að svona gerði maður ekki, þeir væru slæm fyrirmynd fyrir annað ungt fólk, gætu ekki vaknað daginn eftir eða staðið vel við önnur verkefni sem ætti að sinna og svo framvegis.“

Fjörið var mikið og hláturinn eftir því.

„En það breytti því ekki að þetta var hlutverkaleikur með forvarnargildi sem markmið.“

Valdi segir nafnaleiki gott dæmi um leiki sem hægt er að fara í, þegar til dæmis mikið af sumarstarfsmönnum er að byrja eða afleysingarfólk á háannatímum.

„Þá geta þannig leikir flýtt ferlinu verulega, fólk kynnist og hópurinn hristist saman í gegnum skemmtunina sem felst í leiknum.“

Að finna réttu útfærslurnar

Valdi er vanur að vinna með vinnustöðum að því að útfæra hvað hentar best fyrir viðburði eða spilastundir.

Hann segir tímalengd spila geta verið mjög mismunandi.

Mín sannfæring er sú að ef fólki finnst ekki gaman að spila, þá eigi bara eftir að finna rétta spilið fyrir viðkomandi. 

Það sé gaman fyrir alla að spila, ef spilavalið er rétt.“

Hins vegar þurfi að taka tillit til þeirra starfsmanna sem upplifa spilamennskuna ekki sem skemmtilega stund.

„Ég er einn þeirra sem get mætt á spilaviðburð og verið að spila frá klukkan 9-16 og tek varla pásur á meðan. Þetta er auðvitað alls ekki málið fyrir alla og því um að gera að búta fílinn niður,“ segir Valdi og bætir við:

„Það er til dæmis hægt að velja spil sem taka bara þrjár til fimm mínútur. Aðalmálið er að finna út úr því hvað fólki finnst skemmtilegt að gera.“

Oft sé hægt að fá hugmyndir að réttum spilum með því að spyrja fólk hvað því finnst skemmtilegt: Krossgátur, sudoku, orðaleikir, föndur. Allt séu þetta vísbendingar um hvaða spil gætu þá verið sniðug fyrir hópinn.

„Sumum finnst til dæmis orðaleikir skemmtilegir. En það er ekki þar með sagt að fólk nenni að spila Scrabble í klukkutíma,“ segir Valdi og útskýrir að svo mikið úrval sé til af spilum og leikjum að það sé alltaf hægt að vinna með því sem fólk hefur áhuga á.

Stundum sé líka skemmtilegt að velja spil, þar sem fólk áttar sig ekki strax á raunverulegu markmiði.

„Mér dettur til dæmis í hug samvinnuspil sem þó er þannig að fólk er bara upptekið að því að leysa úr málum eða einhverjum þrautum án þess að átta sig á því strax að í raun er spilið á endanum samvinnuspil. Þar sem fólk fer að deila upplýsingum sín á milli til að leysa þrautir eða verkefni,“ segir Valdi og nefnir sem dæmi leik þar sem einn spyr annan um það hvernig hægt er að aftengja sprengju eða eitthvað álíka.

„Þá getur samvinnan verið liður í því að efla góð samskipti á milli samstarfsfólks þannig að það þjálfist í því að styðja við hvort annað þegar þess þarf.“

Lykilatriði segir Valdi þó að spilastundir séu ákveðnar í samvinnu við fólk.

„Það er ekkert gaman ef það á að spila á vinnutíma en það er augljóst að einhverjir í hópnum vilja frekar vera að sinna vinnunni sinni, eru með hugann við að senda einhverja tölvupósta og finnst þetta ekki gaman. Ef einhverjir eru ekki að taka þátt, getur það dregið úr gleðinni hjá hinum. Þess vegna þarf að vanda til þess hvernig þetta er undirbúið eða kynnt á vinnustaðnum.“

Auðheyrt er á Valda að leiðirnar fyrir vinnustaði eru óskaplega margar og góðar þegar kemur að

„Það er hægt að skipuleggja svona spilastundir á svo margvíslegan hátt og miðað við mismunandi markmið. 

Spilastundir geta til dæmis verið reglulegar samverustundir sem vinnustaðurinn skipuleggur sem hádegis-viðburði, eða sem samverustundir þar sem fólk hittist eftir vinnu til að eiga skemmtilegar stundir saman, kynnast og hafa gaman.“