Að taka kolin fram yfir bæjarlækinn Herdís Sólborg Haraldsdóttir skrifar 20. maí 2022 08:01 Í raun fyrir ekki svo löngu síðan, var drengur sendur í sveit fyrir vestan. Hann var af fyrstu kynslóð borgarbarna, þeirri sem fór í rútum landshluta á milli og oftar en ekki til margra mánaða dvalar. Þessir flutningar eru ein birtingarmynd hjarðhegðunar Íslendinga þess tíma. Þetta tíðkaðist bara. Hugsunin að baki þessu var engu að síður margslungin, pólitísk og persónuleg. Bærinn sem um ræðir var eins og margir bæir þess tíma, staðsettur ofarlega í hlíð við sjálfan bæjarlækinn. Öllu neðar var hver. Drengurinn náði illa að tengjast öðrum á bænum og fylgir ekki sögunni hvort staðið hafi á þeim eða honum. Þar að auki komst hann seint og illa til verka. Bændunum varð fljótt ljóst að drenginn gætu þau ekki tekið aftur. Það að vera verklaus var eitt, en að taka ekki þátt í samtali um störfin var svo annað. Jörðin bar ekki marga og þessum var sannarlega ofaukið. Um mitt sumar tekur annað þeirra tveggja af skarið og gengur til drengsins. Drengurinn, enn djúpt í sínum hugsunum, hvorki heyrði né meðtók tiltalið. Þvert á móti þá var hann heldur upp með sér yfir athyglinni og greip fegins hendi tækifærið sem í nærverunni fólst. Án óþarfa málalengina dró hann upp nákvæma teikningu, myndskreytta. Heilt sumar lá undir. Með sínu hugviti hafði honum tekist að leysa ráðgátuna um það hvernig nýta mætti hverinn og fallvatnið í læknum til þess að hita bæinn. Það er skemmst frá því að segja að bændurnir bæði hlustuðu og treystu drengnum fyrir verkinu. Í lok sumars gátu þau lagt kolunum og hitað bæinn með þeim auðlindum sem þau höfðu aðgang að. Drengurinn hafði kannski ekki verið öflugur á hrífunni en hann breytti lífsskilyrðum ábúenda og þankagangi til framtíðar og fór sjálfur vel nestaður af reynslu og innsýn til borgarinnar. Eins og í þessari sögu þá er það svo að þegar hugvitið verður að nýsköpun þá getur það fleytt okkur fram, en líka aftur. Hvoru tveggja getur tortímt og auðgað og það jafnvel á sama tíma. Vel heppnaðri nýsköpunarviku er að ljúka og mikilvægt að halda áfram á lofti mikilvægi fjölbreytni og ólíkra sjónarmiða þegar kemur að því að þróa nýjar lausnir á viðfangsefnum nú og til framtíðar. Sú nýsköpun sem við þurfum að vinna að í dag snýr að mörgu leyti að því bjarga okkur sjálfum. Ekki bara forréttindahópunum, heldur heildinni. Það felur í sér að við þurfum á köflum að hægja á okkur, hlusta og hleypa fleirum að, enda er ekki á allra færi að laga allt. Ólík sjónarmið þurfa að koma saman. Í dæminu hér að ofan þá býr drengurinn við ákveðin forréttindi og var fljótur að frá traust frá ábúendum. Þetta er ekki alltaf svona. Við erum öll með okkar innbyggðu skekkjur og fordóma sem verða í vegi fyrir því að góðar lausnir nái fram að ganga. Hugvitið er ekki hindrun. Það er allstaðar og það er eins og annað, jafn fjölbreytt og við erum mörg. Hindrunin er hugarfar þeirra sem loka á tækifærin sem eru fólgin í fjölbreyttu hugviti, af því að þeir eru með sínu innbyggða skekkju og fordóma. Því fylgir ábyrgð að skapa eitthvað nýtt og því fylgir ábyrgð að fjárfesta í og fjármagna nýsköpun. Það er óhagkvæmd, ósjálfbært og óskynsamlegt nú og til framtíðar að leyfa nýsköpun að þróast og vaxa í skjóli forréttindahópa. Það eru til ótal leiðir og sannreynd aðferðafræði sem getur hjálpað einstaklingum, fjárfestum og fyrirtækjum að viðurkenna og vinna með þessa innbyggðu skekkju sem býr í okkur öllum. Allt þetta krefst ígrundaðra vinnubragða og viðhorfsbreytinga sem gerast ekki af sjálfu sér. Staðan er nefnilega sú í dag að ef ekkert er gert, komumst við ekki mikið lengra með hrífuna, en í kringum okkur sjálf. Höfundur er framkvæmdastjóri Irpa ehf. og ráðgjafi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Hver skipaði bankaráði Landsbankans að kaupa TM? Ásthildur Lóa Þórsdóttir Skoðun Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir Skoðun Bréf til þjóðarinnar Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir Skoðun Foreldrar með börn í vímuefnaneyslu og úrræði Dagbjört Ósk Steindórsdóttir Skoðun Vikan með Gísla Árný Björg Blandon Skoðun Páskarnir - íhugunarhvatning Árni Stefán Árnason Skoðun Skaðaminnkun, lækning, hroki og hleypidómar Guðbjörg Sveinsdóttir Skoðun Tónlist í gleði og sorg Sigurvin Lárus Jónsson Skoðun Eftirliti með snyrtistofum ábótavant Halla Signý Kristjánsdóttir Skoðun Formaður geðlækna illa áttaður? Vilhjálmur Hjálmarsson Skoðun Skoðun Skoðun Foreldrar með börn í vímuefnaneyslu og úrræði Dagbjört Ósk Steindórsdóttir skrifar Skoðun Páskarnir - íhugunarhvatning Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Aukinn kraftur með hækkandi sól Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Tilbrigðin um enda lífsins Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Tónlist í gleði og sorg Sigurvin Lárus Jónsson skrifar Skoðun Eftirliti með snyrtistofum ábótavant Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Markvissar aðgerðir munu skila árangri á húsnæðismarkaði Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Bréf til þjóðarinnar Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Einokunarmjólk? Hilmar Vilberg Gylfason skrifar Skoðun Má þjóðin ráða? Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Formaður geðlækna illa áttaður? Vilhjálmur Hjálmarsson skrifar Skoðun Hver skipaði bankaráði Landsbankans að kaupa TM? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Að vera eða vera ekki í samkeppni við sjálfa sig Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Engin námslán fyrir fátækt fólk Gísli Laufeyjarson Höskuldsson skrifar Skoðun Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir skrifar Skoðun Stjórnmálin koma okkur öllum við Arnar Freyr Sigurðsson skrifar Skoðun Um tímabær áform ráðherra og ótímabært frumhlaup Viðskiptaráðs Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Fríar máltíðir grunnskólabarna - merkur samfélagslegur áfangi Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Heilbrigðisráðuneytið er með forystu Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Skaðaminnkun, lækning, hroki og hleypidómar Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Fyrirgefðu mér mín kæra Harpa Sævar Helgi Lárusson skrifar Skoðun Vikan með Gísla Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Furðulegar verðlækkanir á mörkuðum Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Varanlegt vopnahlé og sjálfstæð Palestína Kristrún Frostadóttir skrifar Skoðun Með of mikil völd Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað ef það gýs nær höfuðborgarsvæðinu? Ingvi Gunnarsson,Sigrún Tómsdóttir,Hrefna Hallgrímsdóttir,Daði Hafþórsson skrifar Skoðun Er sniðugt að vera með tilgreinda séreign? Guðný Helga Lárusdóttir skrifar Skoðun Ekki þykjast ekki vita neitt Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Athugasemdir við eignaumsýslu Landsbanka Íslands Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Framsókn stendur með bændum og neytendum Hópur þingmanna Framsóknar skrifar Sjá meira
Í raun fyrir ekki svo löngu síðan, var drengur sendur í sveit fyrir vestan. Hann var af fyrstu kynslóð borgarbarna, þeirri sem fór í rútum landshluta á milli og oftar en ekki til margra mánaða dvalar. Þessir flutningar eru ein birtingarmynd hjarðhegðunar Íslendinga þess tíma. Þetta tíðkaðist bara. Hugsunin að baki þessu var engu að síður margslungin, pólitísk og persónuleg. Bærinn sem um ræðir var eins og margir bæir þess tíma, staðsettur ofarlega í hlíð við sjálfan bæjarlækinn. Öllu neðar var hver. Drengurinn náði illa að tengjast öðrum á bænum og fylgir ekki sögunni hvort staðið hafi á þeim eða honum. Þar að auki komst hann seint og illa til verka. Bændunum varð fljótt ljóst að drenginn gætu þau ekki tekið aftur. Það að vera verklaus var eitt, en að taka ekki þátt í samtali um störfin var svo annað. Jörðin bar ekki marga og þessum var sannarlega ofaukið. Um mitt sumar tekur annað þeirra tveggja af skarið og gengur til drengsins. Drengurinn, enn djúpt í sínum hugsunum, hvorki heyrði né meðtók tiltalið. Þvert á móti þá var hann heldur upp með sér yfir athyglinni og greip fegins hendi tækifærið sem í nærverunni fólst. Án óþarfa málalengina dró hann upp nákvæma teikningu, myndskreytta. Heilt sumar lá undir. Með sínu hugviti hafði honum tekist að leysa ráðgátuna um það hvernig nýta mætti hverinn og fallvatnið í læknum til þess að hita bæinn. Það er skemmst frá því að segja að bændurnir bæði hlustuðu og treystu drengnum fyrir verkinu. Í lok sumars gátu þau lagt kolunum og hitað bæinn með þeim auðlindum sem þau höfðu aðgang að. Drengurinn hafði kannski ekki verið öflugur á hrífunni en hann breytti lífsskilyrðum ábúenda og þankagangi til framtíðar og fór sjálfur vel nestaður af reynslu og innsýn til borgarinnar. Eins og í þessari sögu þá er það svo að þegar hugvitið verður að nýsköpun þá getur það fleytt okkur fram, en líka aftur. Hvoru tveggja getur tortímt og auðgað og það jafnvel á sama tíma. Vel heppnaðri nýsköpunarviku er að ljúka og mikilvægt að halda áfram á lofti mikilvægi fjölbreytni og ólíkra sjónarmiða þegar kemur að því að þróa nýjar lausnir á viðfangsefnum nú og til framtíðar. Sú nýsköpun sem við þurfum að vinna að í dag snýr að mörgu leyti að því bjarga okkur sjálfum. Ekki bara forréttindahópunum, heldur heildinni. Það felur í sér að við þurfum á köflum að hægja á okkur, hlusta og hleypa fleirum að, enda er ekki á allra færi að laga allt. Ólík sjónarmið þurfa að koma saman. Í dæminu hér að ofan þá býr drengurinn við ákveðin forréttindi og var fljótur að frá traust frá ábúendum. Þetta er ekki alltaf svona. Við erum öll með okkar innbyggðu skekkjur og fordóma sem verða í vegi fyrir því að góðar lausnir nái fram að ganga. Hugvitið er ekki hindrun. Það er allstaðar og það er eins og annað, jafn fjölbreytt og við erum mörg. Hindrunin er hugarfar þeirra sem loka á tækifærin sem eru fólgin í fjölbreyttu hugviti, af því að þeir eru með sínu innbyggða skekkju og fordóma. Því fylgir ábyrgð að skapa eitthvað nýtt og því fylgir ábyrgð að fjárfesta í og fjármagna nýsköpun. Það er óhagkvæmd, ósjálfbært og óskynsamlegt nú og til framtíðar að leyfa nýsköpun að þróast og vaxa í skjóli forréttindahópa. Það eru til ótal leiðir og sannreynd aðferðafræði sem getur hjálpað einstaklingum, fjárfestum og fyrirtækjum að viðurkenna og vinna með þessa innbyggðu skekkju sem býr í okkur öllum. Allt þetta krefst ígrundaðra vinnubragða og viðhorfsbreytinga sem gerast ekki af sjálfu sér. Staðan er nefnilega sú í dag að ef ekkert er gert, komumst við ekki mikið lengra með hrífuna, en í kringum okkur sjálf. Höfundur er framkvæmdastjóri Irpa ehf. og ráðgjafi.
Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir Skoðun
Skoðun Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir skrifar
Skoðun Um tímabær áform ráðherra og ótímabært frumhlaup Viðskiptaráðs Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar
Skoðun Fríar máltíðir grunnskólabarna - merkur samfélagslegur áfangi Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar
Skoðun Hvað ef það gýs nær höfuðborgarsvæðinu? Ingvi Gunnarsson,Sigrún Tómsdóttir,Hrefna Hallgrímsdóttir,Daði Hafþórsson skrifar
Er þetta eðlilegt? Guðrún Árnadóttir,Guðrún Tara Sveinsdóttir,Hekla Kollmar,Þorgerður Jörundsdóttir Skoðun