Verjum fullveldi Úkraínu – burt með rússneskt herlið Gylfi Páll Hersir skrifar 4. mars 2022 21:31 Krafa dagsins hlýtur að vera sú, að stjórnvöld í Rússlandi kalli herlið sitt, skriðdreka og annan herbúnað, strax til baka úr Úkraínu og virði fullveldi landsins. Með byltingunni í Rússlandi 1917 var “fangelsi þjóðanna” frá tímum keisaradæmisins opnað upp á gátt og sjálfsákvörðunarréttur Úkraínu og annarra þjóða sem voru undir hæl keisaradæmisins viðurkenndur. Það var síðan sjálfstæð ákvörðun þessara þjóða hvort þær yrðu hluti af Sovétríkjunum eður ei. Þarna hlaut Úkraína sjálfstæði og sama er að segja um Eystrasaltslöndin. Úkraína var síðar innlimuð í Sovétríkin á Stalíns-tímanum ásamt mörgum ríkjum öðrum, og slapp úr því fangelsi þegar Sovétríkin liðuðust í sundur árið 1991. Markmið stjórnvalda í Moskvu nú er að ná Úkraínu aftur undir sitt áhrifasvæði sem og önnur landsvæði í Austur-Evrópu sem þau “misstu” með hruni Sovétríkjanna 1991. Jafnframt vilja þau hrinda útþenslu NATO sem Bandaríkin leiða í Austur-Evrópu. Þessi stríðsrekstur kemur til með að hafa skelfilegar og ófyrirsjáanlegar afleiðingar í för með sér fyrir vinnandi fólk í Úkraínu, Rússlandi, Hvíta-Rússlandi og víðar, og hefur raunar þegar haft það. Í ræðu réttlætti sinni Pútín innrásina með því að segja Úkraínu vera „gerviland“ sem tilheyrði Rússlandi. Hann kenndi Lenín, Rússnesku byltingunni og stuðningnum við réttinn til sjálfsákvörðunar um. Þá krefst Pútín þess að Bandaríkjastjórn ábyrgist að Úkraína gangi ekki í NATO og bandalagið dragi herlið sitt til baka til þess sem var 1997. Árið 2014 lýstu austurhéruð Úkraínu, Donetsk og Luhansk yfir sjálfstæði og klufu sig þannig frá Úkraínu, en þau hafa notið stuðnings og verið undir verndarvæng Rússlands. Þann 21. febrúar s.l. lýstu Pútín og rússneska þingið því yfir að þessi héruð væru sjálfstæð ríki og skipaði hersveitum landsins að halda þar inn í hlutverki “friðargæslusveita”. Þetta eru mestu hernaðaraðgerðir í Evrópu frá lokum seinni heimsstyrjaldar. Hinn 20. febrúar lýstu ríkisstjórnir Rússlands og Hvíta-Rússlands því yfir, að 30.000 manna herlið Rússa sem tók þátt í sameiginlegum heræfingum í Hvíta-Rússlandi, yrði um kyrrt við landamæri Úkraínu. Alexander Lukasjenkó, forseti Hvíta-Rússlands er náinn bandamaður Pútíns, einkum eftir að sá síðarnefndi aðstoðaði dyggilega við að brjóta á bak aftur fjöldamótmæli í kjölfar þess að sá fyrrnefndi stal kosningasigrinum 2020. Svetlana Tikanoskaya, leiðtogi andstöðunnar fór í útlegð en hafði í raun unnið kosningarnar. Yfirlýst stefna hennar er andsnúin veru rússneskra hersveita í Hvíta-Rússlandi og ófriðar gegn Úkraínu. Nú eru einnig tugþúsundir rússneskra hermanna á Krímskaga og tugir herskipa og landgöngupramma í Svartahafinu. Bandaríkin hafa tvöfaldað herskipaflota sinn í Miðjarðarhafi og siglt flugvélamóðurskipi þangað frá Kyrrahafi. Ráðamenn í Bandaríkjunum og Evrópu hafa sent ýmis hergögn til Úkraínu. Þeir eru hins vegar staðráðnir í að forðast að lenda í víðtækari átökum. Þess í stað hefur ýmsum viðskiptaþvingunum verið komið á. Þær munu bitna harðast á almenningi í Rússland en munu líka hafa mikil áhrif um alla Evrópu. Ríkisstjórnin í Þýskalandi er hætt þátttöku í Nord Stream 2, gasleiðslunni sem ætlað var að tvöfalda gasstreymi frá Rússlandi. Sú ákvörðun kemur til með að auka orkuskortinn landinu sem og annars staðar í Evrópu. Ríkisstjórn Þýskalands hefur notað tækifærið til að efla herinn og hefja beina hernaðarþátttöku. Hún vill þar með gera sig meira gildandi í heimsmálunum. Ráðastéttir Evrópu og Bandaríkjanna kæra sig kollóttar um sjálfstæði Úkraínu. Ekki fara hagsmunir þeirra allra saman, en þeim er umhugað um eigin hag á þessu svæði og að veikja Rússland í leiðinni. Alþýðufólk í Úkraínu er best til þess fært að verja sína eigin hagsmuni eins og gert var í Maidan byltingunni 2014 þegar hinn Moskvuholli Janúkovits var hrakinn frá völdum. Á tímum byltingarinnar í Rússlandi, fyrir fráfall Leníns, var tiltölulega stutt tímabil þar sem stjórnvöld hvöttu til sjálfstæðis Úkraínu og annarra kúgaðra þjóða, og eins að lögð væri aukin rækt við þeirra eigið tungumál og menningu. Þetta var sú Úkraína sem Lenín var “höfundur að og arkitekt” svo notuð séu orð Pútíns. Josef Stalín snerist gegn þessari stefnu af mikilli hörku. Einn þátturinn í gagnbyltingu gegn hugmyndum Lenín undir forystu Stalíns var viðsnúningur frá þessum stefnumiðum byltingarinnar. Meðal þess sem stalínistarnir gerðu í Úkraínu er Holodomor kannski þekktast. Fólk var beinlínis látið deyja úr hungri, neytt í samyrkjubú og kornuppskeran gerð upptæk. Þessar aðgerðir stjórnvalda í Moskvu leiddu til hungurdauða 3,9 milljóna alþýðufólks á árunum 1932–1933. Pútín tregar tímann sem var meðan keisaradæmið var og hét, hann horfir til væntinga rússnesku auðvaldstéttarinnar til að vaxa og dafna, endurnýja yfirráðin yfir kúguðum þjóðum sem eitt sinn voru formlegur hluti af Sovétríkjunum. Hann hefur sagt að það hafi verið “klikkun” 1991 þegar rússnesk stjórnvöld gáfu þessum lýðveldum leyfi til þess að fara út úr ríkjasambandinu án nokkurra skilmála eða skilyrða. Þjóðernismeinið sem Lenín og byltingarfélagarnir börðust gegn var stór-rússneski þjóðrembingurinn, þjóðernishyggju kúgaranna sem var allt umlykjandi í rússneska heimsveldinu, bæði á tímum keisaradæmisins og síðar á tímum Stalín og hans kumpána. Þrátt fyrir hörku stjórnvalda í Moskva í garð þeirra sem andæfa, er þar fólk sem mótmælir innrásinni – sannar hetjur. Þau héldu á mótmælaspjöldum: “Rússland, látið Úkraínu í friði!” Þau voru síðar handtekin. NATO hefur aldrei verið friðarbandalag eða varið fullveldi þjóða. Bandalagið var stofnað af nýlenduherrum í Afríku á borð við Portúgal (þar voru raunar fasistar við stjórn), Frökkum (sem kúguðu Alsír af grimmd), Bretum (sem drógu upp landamæri í Austurlöndum nær) og Belgum (þeir þóttu verstu fantarnir) svo dæmi séu tekin. Ég hef ekki tölu á þeim fjölda innrása sem Bandaríkjaher hefur staðið að t.d. í Mið-Ameríku svo ekki sé minnst á innrásarstríðin í Kóreu, Víetnam, Afganistan, Írak, Líbíu. Og nú stendur til að auka enn frekar hernaðaruppbyggingu hér á landi. Það er ágætt að minnast orða Colin Powell, yfirhershöfðingja Bandaríkjanna sem féllu á blaðamannfundi seint í mars árið 1991, mánuði eftir loftárásir Bandaríkjanna og bandamanna þeirra í Persaflóastríðinu sem nutu fulls stuðnings íslensku ríkisstjórnarinnar. Þar er talið að a.m.k. 150.000 manns hafi fallið – mestanpart vopnlaust fólk á flótta á þjóðveginum frá Kuwait til Basra; svonefnd teppalagning þar sem allt er sprengt þar til allir eru fallnir. Það eru hryðjuverk sem hefur verið líkt við voðaverkin í Híroshima, Guernica, Dresden og My Lai. Powell var spurður um fjölda fallinna í loftárásunum – stundum sýna þessar herramenn sitt rétta andlit og hugsunarhátt: „It‘s really not a number I‘m terribly interested in.“ Við skulum styðja og styrkja baráttu fólks í Úkraínu, fullveldi landsins og sjálfsákvörðunarrétt og jafnframt krefjast þess að innrás Rússa linni og þeir komi sér út landinu. Mikilvægast er að alþýða fólks í Úkraínu, Rússlandi, Hvíta-Rússlandi nái aftur völdum. Við skulum styðja þetta fólk góðra verka en missa ekki sjónar á því hvert hlutverk NATO er – það er að gæta að hagsmunum ráðandi stétta með öllum tiltækum ráðum. Það hefur ekki breyst. Höfundur er áhugasamur um það sem gerst í heiminum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gylfi Páll Hersir Innrás Rússa í Úkraínu Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Jarðakaup í nýjum tilgangi Halla Hrund Logadóttir Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir Skoðun Af hverju bara hálft skref áfram? Gísli Rafn Ólafsson Skoðun Við þurfum loftslagsaðgerðir, ekki grænþvott Andrés Ingi Jónsson Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir Skoðun Samt kýs ég Katrínu Jökull Sólberg Auðunsson Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson Skoðun Gummi Kalli er rétti kosturinn sem biskup Íslands Áslaug Helga Hálfdánardóttir,Dís Gylfadóttir,Guðni Már Harðarson Skoðun Skoðun Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Við þurfum loftslagsaðgerðir, ekki grænþvott Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Af hverju bara hálft skref áfram? Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Baldur í þágu mannúðar og samfélags Anna María Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hafðu áhrif á líf barna Ída Björg Unnarsdóttir skrifar Skoðun Stórbætum samgöngur Logi Einarsson skrifar Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen skrifar Skoðun Ótrúverðugt plan að annars góðum markmiðum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Formleg uppgjöf Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson skrifar Skoðun Fjármunum veitt þangað sem neyðin er mest Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson skrifar Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter skrifar Skoðun Náttúran njóti vafans, ótímabundið Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun „Almennings“ samgöngur? Bragi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Góður forseti G. Pétur Matthíasson skrifar Skoðun Hvers vegna Halla Tómasdóttir? Guðjón Sigurðsson skrifar Skoðun Heimildin sem hvarf úr frumvarpi matvælaráðherra Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Sníða sér stakk eftir vexti Guðni Magnús Ingvason skrifar Skoðun Norskir herrar eða íslenskir? Þóra Bergný Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Af hverju ertu að bjóða þig fram? Sigurður Ragnarsson skrifar Skoðun Við styðjum Guðmund Karl! Katrín Valdís Hjartardóttir,Andrea Bóel Bæringsdóttir,Guðbjörg Harpa Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hagfræðin á Heimildinni Bjarnheiður Hallsdóttir skrifar Skoðun Hreinleikaþráin Bjarni Karlsson skrifar Sjá meira
Krafa dagsins hlýtur að vera sú, að stjórnvöld í Rússlandi kalli herlið sitt, skriðdreka og annan herbúnað, strax til baka úr Úkraínu og virði fullveldi landsins. Með byltingunni í Rússlandi 1917 var “fangelsi þjóðanna” frá tímum keisaradæmisins opnað upp á gátt og sjálfsákvörðunarréttur Úkraínu og annarra þjóða sem voru undir hæl keisaradæmisins viðurkenndur. Það var síðan sjálfstæð ákvörðun þessara þjóða hvort þær yrðu hluti af Sovétríkjunum eður ei. Þarna hlaut Úkraína sjálfstæði og sama er að segja um Eystrasaltslöndin. Úkraína var síðar innlimuð í Sovétríkin á Stalíns-tímanum ásamt mörgum ríkjum öðrum, og slapp úr því fangelsi þegar Sovétríkin liðuðust í sundur árið 1991. Markmið stjórnvalda í Moskvu nú er að ná Úkraínu aftur undir sitt áhrifasvæði sem og önnur landsvæði í Austur-Evrópu sem þau “misstu” með hruni Sovétríkjanna 1991. Jafnframt vilja þau hrinda útþenslu NATO sem Bandaríkin leiða í Austur-Evrópu. Þessi stríðsrekstur kemur til með að hafa skelfilegar og ófyrirsjáanlegar afleiðingar í för með sér fyrir vinnandi fólk í Úkraínu, Rússlandi, Hvíta-Rússlandi og víðar, og hefur raunar þegar haft það. Í ræðu réttlætti sinni Pútín innrásina með því að segja Úkraínu vera „gerviland“ sem tilheyrði Rússlandi. Hann kenndi Lenín, Rússnesku byltingunni og stuðningnum við réttinn til sjálfsákvörðunar um. Þá krefst Pútín þess að Bandaríkjastjórn ábyrgist að Úkraína gangi ekki í NATO og bandalagið dragi herlið sitt til baka til þess sem var 1997. Árið 2014 lýstu austurhéruð Úkraínu, Donetsk og Luhansk yfir sjálfstæði og klufu sig þannig frá Úkraínu, en þau hafa notið stuðnings og verið undir verndarvæng Rússlands. Þann 21. febrúar s.l. lýstu Pútín og rússneska þingið því yfir að þessi héruð væru sjálfstæð ríki og skipaði hersveitum landsins að halda þar inn í hlutverki “friðargæslusveita”. Þetta eru mestu hernaðaraðgerðir í Evrópu frá lokum seinni heimsstyrjaldar. Hinn 20. febrúar lýstu ríkisstjórnir Rússlands og Hvíta-Rússlands því yfir, að 30.000 manna herlið Rússa sem tók þátt í sameiginlegum heræfingum í Hvíta-Rússlandi, yrði um kyrrt við landamæri Úkraínu. Alexander Lukasjenkó, forseti Hvíta-Rússlands er náinn bandamaður Pútíns, einkum eftir að sá síðarnefndi aðstoðaði dyggilega við að brjóta á bak aftur fjöldamótmæli í kjölfar þess að sá fyrrnefndi stal kosningasigrinum 2020. Svetlana Tikanoskaya, leiðtogi andstöðunnar fór í útlegð en hafði í raun unnið kosningarnar. Yfirlýst stefna hennar er andsnúin veru rússneskra hersveita í Hvíta-Rússlandi og ófriðar gegn Úkraínu. Nú eru einnig tugþúsundir rússneskra hermanna á Krímskaga og tugir herskipa og landgöngupramma í Svartahafinu. Bandaríkin hafa tvöfaldað herskipaflota sinn í Miðjarðarhafi og siglt flugvélamóðurskipi þangað frá Kyrrahafi. Ráðamenn í Bandaríkjunum og Evrópu hafa sent ýmis hergögn til Úkraínu. Þeir eru hins vegar staðráðnir í að forðast að lenda í víðtækari átökum. Þess í stað hefur ýmsum viðskiptaþvingunum verið komið á. Þær munu bitna harðast á almenningi í Rússland en munu líka hafa mikil áhrif um alla Evrópu. Ríkisstjórnin í Þýskalandi er hætt þátttöku í Nord Stream 2, gasleiðslunni sem ætlað var að tvöfalda gasstreymi frá Rússlandi. Sú ákvörðun kemur til með að auka orkuskortinn landinu sem og annars staðar í Evrópu. Ríkisstjórn Þýskalands hefur notað tækifærið til að efla herinn og hefja beina hernaðarþátttöku. Hún vill þar með gera sig meira gildandi í heimsmálunum. Ráðastéttir Evrópu og Bandaríkjanna kæra sig kollóttar um sjálfstæði Úkraínu. Ekki fara hagsmunir þeirra allra saman, en þeim er umhugað um eigin hag á þessu svæði og að veikja Rússland í leiðinni. Alþýðufólk í Úkraínu er best til þess fært að verja sína eigin hagsmuni eins og gert var í Maidan byltingunni 2014 þegar hinn Moskvuholli Janúkovits var hrakinn frá völdum. Á tímum byltingarinnar í Rússlandi, fyrir fráfall Leníns, var tiltölulega stutt tímabil þar sem stjórnvöld hvöttu til sjálfstæðis Úkraínu og annarra kúgaðra þjóða, og eins að lögð væri aukin rækt við þeirra eigið tungumál og menningu. Þetta var sú Úkraína sem Lenín var “höfundur að og arkitekt” svo notuð séu orð Pútíns. Josef Stalín snerist gegn þessari stefnu af mikilli hörku. Einn þátturinn í gagnbyltingu gegn hugmyndum Lenín undir forystu Stalíns var viðsnúningur frá þessum stefnumiðum byltingarinnar. Meðal þess sem stalínistarnir gerðu í Úkraínu er Holodomor kannski þekktast. Fólk var beinlínis látið deyja úr hungri, neytt í samyrkjubú og kornuppskeran gerð upptæk. Þessar aðgerðir stjórnvalda í Moskvu leiddu til hungurdauða 3,9 milljóna alþýðufólks á árunum 1932–1933. Pútín tregar tímann sem var meðan keisaradæmið var og hét, hann horfir til væntinga rússnesku auðvaldstéttarinnar til að vaxa og dafna, endurnýja yfirráðin yfir kúguðum þjóðum sem eitt sinn voru formlegur hluti af Sovétríkjunum. Hann hefur sagt að það hafi verið “klikkun” 1991 þegar rússnesk stjórnvöld gáfu þessum lýðveldum leyfi til þess að fara út úr ríkjasambandinu án nokkurra skilmála eða skilyrða. Þjóðernismeinið sem Lenín og byltingarfélagarnir börðust gegn var stór-rússneski þjóðrembingurinn, þjóðernishyggju kúgaranna sem var allt umlykjandi í rússneska heimsveldinu, bæði á tímum keisaradæmisins og síðar á tímum Stalín og hans kumpána. Þrátt fyrir hörku stjórnvalda í Moskva í garð þeirra sem andæfa, er þar fólk sem mótmælir innrásinni – sannar hetjur. Þau héldu á mótmælaspjöldum: “Rússland, látið Úkraínu í friði!” Þau voru síðar handtekin. NATO hefur aldrei verið friðarbandalag eða varið fullveldi þjóða. Bandalagið var stofnað af nýlenduherrum í Afríku á borð við Portúgal (þar voru raunar fasistar við stjórn), Frökkum (sem kúguðu Alsír af grimmd), Bretum (sem drógu upp landamæri í Austurlöndum nær) og Belgum (þeir þóttu verstu fantarnir) svo dæmi séu tekin. Ég hef ekki tölu á þeim fjölda innrása sem Bandaríkjaher hefur staðið að t.d. í Mið-Ameríku svo ekki sé minnst á innrásarstríðin í Kóreu, Víetnam, Afganistan, Írak, Líbíu. Og nú stendur til að auka enn frekar hernaðaruppbyggingu hér á landi. Það er ágætt að minnast orða Colin Powell, yfirhershöfðingja Bandaríkjanna sem féllu á blaðamannfundi seint í mars árið 1991, mánuði eftir loftárásir Bandaríkjanna og bandamanna þeirra í Persaflóastríðinu sem nutu fulls stuðnings íslensku ríkisstjórnarinnar. Þar er talið að a.m.k. 150.000 manns hafi fallið – mestanpart vopnlaust fólk á flótta á þjóðveginum frá Kuwait til Basra; svonefnd teppalagning þar sem allt er sprengt þar til allir eru fallnir. Það eru hryðjuverk sem hefur verið líkt við voðaverkin í Híroshima, Guernica, Dresden og My Lai. Powell var spurður um fjölda fallinna í loftárásunum – stundum sýna þessar herramenn sitt rétta andlit og hugsunarhátt: „It‘s really not a number I‘m terribly interested in.“ Við skulum styðja og styrkja baráttu fólks í Úkraínu, fullveldi landsins og sjálfsákvörðunarrétt og jafnframt krefjast þess að innrás Rússa linni og þeir komi sér út landinu. Mikilvægast er að alþýða fólks í Úkraínu, Rússlandi, Hvíta-Rússlandi nái aftur völdum. Við skulum styðja þetta fólk góðra verka en missa ekki sjónar á því hvert hlutverk NATO er – það er að gæta að hagsmunum ráðandi stétta með öllum tiltækum ráðum. Það hefur ekki breyst. Höfundur er áhugasamur um það sem gerst í heiminum.
Gummi Kalli er rétti kosturinn sem biskup Íslands Áslaug Helga Hálfdánardóttir,Dís Gylfadóttir,Guðni Már Harðarson Skoðun
Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar
Skoðun Við styðjum Guðmund Karl! Katrín Valdís Hjartardóttir,Andrea Bóel Bæringsdóttir,Guðbjörg Harpa Ingimundardóttir skrifar
Gummi Kalli er rétti kosturinn sem biskup Íslands Áslaug Helga Hálfdánardóttir,Dís Gylfadóttir,Guðni Már Harðarson Skoðun