Stjórnmál almennrar skynsemi Friðjón Friðjónsson skrifar 12. maí 2021 07:31 Það hefur margt breyst á þeim 90 til 100 árum síðan landslag stjórnmálanna mótaðist á Íslandi og fjórflokkurinn svokallaði varð til. Við vorum þá landbúnaðarsamfélag þar sem helmingur þjóðarinnar bjó í sveit og aðeins þriðjungur á suðvesturhorni landsins. Nú býr 80% þjóðarinnar í klukkustundar akstursfjarlægð frá Kringlunni. Um 95% þjóðarinnar býr í þéttbýli, hátt í 14 þúsund manns hafa fengið íslenskan ríkisborgararétt á síðustu 30 árum og hópur annarrar kynslóðar nýrra Íslendinga er ábyggilega nærri þrefalt stærri. Við erum orðin fjölbreyttari, allskyns og allra kynja. Ríflega helmingur kjósenda hefur fengið kosningarétt eftir að kalda stríðinu lauk og sjá ekki heiminn með þeim svart-hvíta hætti sem þá viðgekkst. Til að lifa þurfa stjórnmálaflokkar að bregðast við tíðarandanum. Til að Sjálfstæðisflokkurinn sé leiðandi þarf hann að miða orðræðu við þjóðfélag okkar tíma, ekki gullöld þeirra sem stignir eru af sviðinu. Í Ármúla eða útlöndum Þegar við horfum til baka sjáum við að mesti styrkur Sjálfstæðisflokksins - til viðbótar við grunnhugmyndafræðina um virði eignarréttarins, einstaklingsfrelsið og sjálfstæði landsins í alþjóðlegu umhverfi - fólst í því að stunda stjórnmál almennrar skynsemi. Hann var aldrei kreddufullur og alltaf tilbúinn til að horfa til framtíðar. Alþjóðlega sinnaður eins og útflutningsþjóð er nauðsyn. Þannig hefur Sjálfstæðisflokkurinn alltaf borið gæfu til að vera hófsamur og skynsamur. Sjálfstæðisfólk veit að hið opinbera ber að sinna ákveðnum þáttum, annað þarf að fjármagna úr sameiginlegum sjóðum og hið þriðja best leyst af einkaaðilum að fullu. Þar fer engin einstrengingsleg kenning um að allt skuli vera með einhverjum hætti eða einhver dogmatísk afstaða segir til. Íslendingar eru þannig, þeir skilja að það er ódýrara og betra að senda fólk í aðgerð í Ármúla frekar en til útlanda. Okkur er slétt sama um kreddurnar, við viljum gera það sem er best fyrir fólk og sameiginlega sjóði okkar. Túkallar Síðustu tvö hundruð ár hefur sköpunarkraftur samkeppninnar fært heiminum aukna hagsæld, unnið gegn barnadauða, hækkað meðalaldur, aukið menntun, frelsað fólk úr ánauð og gert okkar daga þá bestu í sögu mannkyns. Þótt við höfum það gott hér á landi nú þá megum við ekki halda að allt verði eins um alla framtíð. Þeir sem elstir eru, sáu lífskjör á Íslandi umbreytast til hins betra af því að við horfðum yfir hafið og leituðum alþjóðlegra tækifæra. Ef við horfum bara til fjalla og fylgjum þeim sem halda kreddum á lofti er hætta á að hagsæld minnki og lífskjör versni. Heimurinn er flókinn og lausnirnar oftast ekki einfaldar. Þeir sem eiga bara aðild að ESB sem eina lausn og þeir sem vilja algerlega snúa baki við Evrópu eru tvær hliðar á sama kreddutúkallinum sem kaupir ekkert frekar en aðrir túkallar. Þeir sem boða eina lausn við öllum vanda eru oftast bara að selja skítugan sekk með ræfilslegum ketti. Byltingarsinnar og liðsmenn þeirra Við þurfum líka að vara okkur á þeim sem halda því fram að við getum bætt velferðarþjóðfélagið sem við búum við með því að umbylta því og gerbreyta. Hópefli um nýja stjórnarskrá skilaði til dæmis plaggi sem er hættulegt og úrelt í senn. Við þurfum þó að laga ýmislegt í stjórnarskránni, til dæmis forsetakaflann, jafna atkvæðisrétt og laga úrelt kjördæmakerfi. En þeir alheimssannleiksboðarar sem hæst hrópa í því máli eru jafn mikið á villigötum og þeir sem hafna alfarið að nokkru megi breyta. Enda mega þeir sem öllu vilja bylta í stjórnarskránni ekki heyra minnst á hófsamar breytingar og verða því talsmenn algerrar stöðnunar. Þeir sem hafna öllum breytingum verða því bestu liðsmenn þeirra sem öllu vilja bylta. Rannsóknarskýrsla tapaðra tækifæra Framtíðin er óráðin og full af tækifærum. Til að tryggja hagsæld allra þurfum við að vera vakandi fyrir því sem er að gerast allt í kringum okkur og tilbúin að stökkva á tækifæri sem gefast. Ef við gerum það ekki, ef við festumst í viðjum vanans, ef við leyfum þeim að ráða sem engar ákvarðanir vilja taka því þá verður þeim ekki kennt um, þá munum við glata velmegun, glata kaupmætti og glata hagsæld. Síðastliðin áratug höfum við leyft okkur að njóta uppgangs efnahagslífsins en ekki fjölgað eggjunum í körfunni. Við vitum ekkert hve mörg tækifæri hafa glatast vegna seinagangs og ákvörðunarfælni kontórista og því miður verður rannsóknarskýrsla tapaðra tækifæra varla skrifuð. Eftir kosningar megum við sjálfstæðisfólk ekki hverfa inn í þægindi vanans. Við þurfum að sækja fram, auka velmegun og skapa skilyrði fyrir tækifæri. Við eigum að gera kröfu á samstarfsflokka um að vera opin fyrir breytingum. Samstarf við stjórnlynda flokka er erfitt og getur gert okkur værukær. Þótt forsætisráðherra sé mæt og vel gerð manneskja þá er grunnforsenda flokks hennar algerlega andstæð öllu því sem Sjálfstæðisflokkurinn stendur fyrir. Samstarf á því ekki að vera sjálfgefið. Til lengri tíma er feigð í faðmlagi við flokka sem deila ekki virðingu fyrir eignarrétti og atvinnufrelsi. Ísland okkar tíma er fjölbreyttara en nokkru sinni, með meiri velmegun en nokkru sinni og frjálsara en nokkru sinni. Þótt það sé oft erfitt að tileinka sér nýja hætti þá er það lífsnauðsynlegt fyrir litla þjóð. Þegar við stígum út úr tímabundnu oki faraldursins þá þarf sjálfstæðisfólk að sýna að farsæld framtíðar felist í fjölbreytni, frelsi og framsýni. Höfundur er framkvæmdastjóri KOM ráðgjafar Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Kosningar 2021 Sjálfstæðisflokkurinn Friðjón Friðjónsson Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Jarðakaup í nýjum tilgangi Halla Hrund Logadóttir Skoðun Samt kýs ég Katrínu Jökull Sólberg Auðunsson Skoðun Öll með? – 4.020 kr. hækkun fyrir skatt eftir 16 mánuði! Unnur Helga Óttarsdóttir Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson Skoðun Norskir herrar eða íslenskir? Þóra Bergný Guðmundsdóttir Skoðun „Almennings“ samgöngur? Bragi Gunnlaugsson Skoðun Skoðun Skoðun Baldur í þágu mannúðar og samfélags Anna María Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hafðu áhrif á líf barna Ída Björg Unnarsdóttir skrifar Skoðun Stórbætum samgöngur Logi Einarsson skrifar Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen skrifar Skoðun Ótrúverðugt plan að annars góðum markmiðum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Formleg uppgjöf Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson skrifar Skoðun Fjármunum veitt þangað sem neyðin er mest Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson skrifar Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter skrifar Skoðun Náttúran njóti vafans, ótímabundið Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun „Almennings“ samgöngur? Bragi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Góður forseti G. Pétur Matthíasson skrifar Skoðun Hvers vegna Halla Tómasdóttir? Guðjón Sigurðsson skrifar Skoðun Heimildin sem hvarf úr frumvarpi matvælaráðherra Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Sníða sér stakk eftir vexti Guðni Magnús Ingvason skrifar Skoðun Norskir herrar eða íslenskir? Þóra Bergný Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Af hverju ertu að bjóða þig fram? Sigurður Ragnarsson skrifar Skoðun Við styðjum Guðmund Karl! Katrín Valdís Hjartardóttir,Andrea Bóel Bæringsdóttir,Guðbjörg Harpa Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hagfræðin á Heimildinni Bjarnheiður Hallsdóttir skrifar Skoðun Hreinleikaþráin Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Heimilisleysi blasir við öryrkjum Svanberg Hreinsson skrifar Skoðun Hvað getur Ísland gefið öðrum þjóðum? Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Veðrið, veskið og Íslendingurinn María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Að mæðra barn í hjarta sínu Hólmfríður Anna Baldursdóttir skrifar Sjá meira
Það hefur margt breyst á þeim 90 til 100 árum síðan landslag stjórnmálanna mótaðist á Íslandi og fjórflokkurinn svokallaði varð til. Við vorum þá landbúnaðarsamfélag þar sem helmingur þjóðarinnar bjó í sveit og aðeins þriðjungur á suðvesturhorni landsins. Nú býr 80% þjóðarinnar í klukkustundar akstursfjarlægð frá Kringlunni. Um 95% þjóðarinnar býr í þéttbýli, hátt í 14 þúsund manns hafa fengið íslenskan ríkisborgararétt á síðustu 30 árum og hópur annarrar kynslóðar nýrra Íslendinga er ábyggilega nærri þrefalt stærri. Við erum orðin fjölbreyttari, allskyns og allra kynja. Ríflega helmingur kjósenda hefur fengið kosningarétt eftir að kalda stríðinu lauk og sjá ekki heiminn með þeim svart-hvíta hætti sem þá viðgekkst. Til að lifa þurfa stjórnmálaflokkar að bregðast við tíðarandanum. Til að Sjálfstæðisflokkurinn sé leiðandi þarf hann að miða orðræðu við þjóðfélag okkar tíma, ekki gullöld þeirra sem stignir eru af sviðinu. Í Ármúla eða útlöndum Þegar við horfum til baka sjáum við að mesti styrkur Sjálfstæðisflokksins - til viðbótar við grunnhugmyndafræðina um virði eignarréttarins, einstaklingsfrelsið og sjálfstæði landsins í alþjóðlegu umhverfi - fólst í því að stunda stjórnmál almennrar skynsemi. Hann var aldrei kreddufullur og alltaf tilbúinn til að horfa til framtíðar. Alþjóðlega sinnaður eins og útflutningsþjóð er nauðsyn. Þannig hefur Sjálfstæðisflokkurinn alltaf borið gæfu til að vera hófsamur og skynsamur. Sjálfstæðisfólk veit að hið opinbera ber að sinna ákveðnum þáttum, annað þarf að fjármagna úr sameiginlegum sjóðum og hið þriðja best leyst af einkaaðilum að fullu. Þar fer engin einstrengingsleg kenning um að allt skuli vera með einhverjum hætti eða einhver dogmatísk afstaða segir til. Íslendingar eru þannig, þeir skilja að það er ódýrara og betra að senda fólk í aðgerð í Ármúla frekar en til útlanda. Okkur er slétt sama um kreddurnar, við viljum gera það sem er best fyrir fólk og sameiginlega sjóði okkar. Túkallar Síðustu tvö hundruð ár hefur sköpunarkraftur samkeppninnar fært heiminum aukna hagsæld, unnið gegn barnadauða, hækkað meðalaldur, aukið menntun, frelsað fólk úr ánauð og gert okkar daga þá bestu í sögu mannkyns. Þótt við höfum það gott hér á landi nú þá megum við ekki halda að allt verði eins um alla framtíð. Þeir sem elstir eru, sáu lífskjör á Íslandi umbreytast til hins betra af því að við horfðum yfir hafið og leituðum alþjóðlegra tækifæra. Ef við horfum bara til fjalla og fylgjum þeim sem halda kreddum á lofti er hætta á að hagsæld minnki og lífskjör versni. Heimurinn er flókinn og lausnirnar oftast ekki einfaldar. Þeir sem eiga bara aðild að ESB sem eina lausn og þeir sem vilja algerlega snúa baki við Evrópu eru tvær hliðar á sama kreddutúkallinum sem kaupir ekkert frekar en aðrir túkallar. Þeir sem boða eina lausn við öllum vanda eru oftast bara að selja skítugan sekk með ræfilslegum ketti. Byltingarsinnar og liðsmenn þeirra Við þurfum líka að vara okkur á þeim sem halda því fram að við getum bætt velferðarþjóðfélagið sem við búum við með því að umbylta því og gerbreyta. Hópefli um nýja stjórnarskrá skilaði til dæmis plaggi sem er hættulegt og úrelt í senn. Við þurfum þó að laga ýmislegt í stjórnarskránni, til dæmis forsetakaflann, jafna atkvæðisrétt og laga úrelt kjördæmakerfi. En þeir alheimssannleiksboðarar sem hæst hrópa í því máli eru jafn mikið á villigötum og þeir sem hafna alfarið að nokkru megi breyta. Enda mega þeir sem öllu vilja bylta í stjórnarskránni ekki heyra minnst á hófsamar breytingar og verða því talsmenn algerrar stöðnunar. Þeir sem hafna öllum breytingum verða því bestu liðsmenn þeirra sem öllu vilja bylta. Rannsóknarskýrsla tapaðra tækifæra Framtíðin er óráðin og full af tækifærum. Til að tryggja hagsæld allra þurfum við að vera vakandi fyrir því sem er að gerast allt í kringum okkur og tilbúin að stökkva á tækifæri sem gefast. Ef við gerum það ekki, ef við festumst í viðjum vanans, ef við leyfum þeim að ráða sem engar ákvarðanir vilja taka því þá verður þeim ekki kennt um, þá munum við glata velmegun, glata kaupmætti og glata hagsæld. Síðastliðin áratug höfum við leyft okkur að njóta uppgangs efnahagslífsins en ekki fjölgað eggjunum í körfunni. Við vitum ekkert hve mörg tækifæri hafa glatast vegna seinagangs og ákvörðunarfælni kontórista og því miður verður rannsóknarskýrsla tapaðra tækifæra varla skrifuð. Eftir kosningar megum við sjálfstæðisfólk ekki hverfa inn í þægindi vanans. Við þurfum að sækja fram, auka velmegun og skapa skilyrði fyrir tækifæri. Við eigum að gera kröfu á samstarfsflokka um að vera opin fyrir breytingum. Samstarf við stjórnlynda flokka er erfitt og getur gert okkur værukær. Þótt forsætisráðherra sé mæt og vel gerð manneskja þá er grunnforsenda flokks hennar algerlega andstæð öllu því sem Sjálfstæðisflokkurinn stendur fyrir. Samstarf á því ekki að vera sjálfgefið. Til lengri tíma er feigð í faðmlagi við flokka sem deila ekki virðingu fyrir eignarrétti og atvinnufrelsi. Ísland okkar tíma er fjölbreyttara en nokkru sinni, með meiri velmegun en nokkru sinni og frjálsara en nokkru sinni. Þótt það sé oft erfitt að tileinka sér nýja hætti þá er það lífsnauðsynlegt fyrir litla þjóð. Þegar við stígum út úr tímabundnu oki faraldursins þá þarf sjálfstæðisfólk að sýna að farsæld framtíðar felist í fjölbreytni, frelsi og framsýni. Höfundur er framkvæmdastjóri KOM ráðgjafar
Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar
Skoðun Við styðjum Guðmund Karl! Katrín Valdís Hjartardóttir,Andrea Bóel Bæringsdóttir,Guðbjörg Harpa Ingimundardóttir skrifar