Göngum yfir brúna Bjarni Snæbjörn Jónsson skrifar 19. ágúst 2019 09:51 Í fyrri grein minni um að komast yfir gjána á milli mótunar og innleiðingar stefnu ræddi ég um nauðsyn þess að brúa bilið, eða byggja brúna þar á milli. En það er eitt er að byggja brúna, hitt er að fara yfir hana. Líklega er það þar sem skóinn kreppir helst. Þar eiga við hendingarnar úr viðlaginu í einu vinsælasta lagi söngvaskáldsins góða, Magnúsar Eiríkssonar:„Göngum yfir brúna, milli lífs og dauða, gín á báðar hendur, gjáin dauðadjúpa“ Það er nefnilega oftar en ekki svo, að stefnumótun fer fram í efsta eða efstu lögum skipulags fyrirtækja. Þar öðlast viðkomandi stjórnendur sæmilegan og stundum góðan sameiginlegan skilning á því hvað raunverulega stendur til, og hvað stefnan útheimtir af þeim. Stundum er að auki gerð áætlun um innleiðingu og brúin þar með smíðuð. Almennt starfsfólk hins vegar, hefur oftar en ekki litla eða enga hugmynd um hvað stefnan gengur út á, hvað þá heldur hvernig meiningin er að koma henni í framkvæmd. Það telur jafnvel að stefna stjórnendanna komi sér ekki við. Með öðrum orðum, þá er ekki aðeins að almennt starfsfólk sjái hvorki hvert skuli halda né tilganginn með ferðalaginu. Það þekkir ekki áætlanirnar, ef þær eru til, og veit ekki til hvers er ætlast af þeim. Þetta virkar þannig að „brúin“ á milli stefnumótunar og innleiðingar er þeim í raun ósýnileg. Nú er það svo, að það eru ekki stjórnendur einir sem í raun gera það sem gera þarf til að koma stefnu í framkvæmd, heldur þarf almennt starfsfólk að koma að málum. Með öðrum orðum, þá þarf starfsfólkið, ekki bara stjórnendur, að ganga yfir brúna. Það getur reynst þrautin þyngri, ef starfsfólkið sér ekki brúna og hefur í ofanálag ekki hugmynd um hvað tekur við fyrir handan. Það stendur frammi fyrir verkefninu sem lýst er í áðurnefndum hendingum Magnúsar Eiríkssonar, og líður sjálfsagt eins og Indiana Jones í kvikmyndinni „The Last Crusade“ þegar hann þurfti að fara yfir hyldjúpa gjá af örmjórri klettasyllu á ósýnilegri brú. Eitt feilspor hefði þýtt bráðan bana. Sannarlega spennuþrungið augnablik öllum þeim sem sáu þá ágætu kvikmynd.Vandamál að brúa bil milli stefnumótunar og daglegra verkefna og breytinga sem henni fylgja Það er því ekki að furða að nýleg rannsókn sem gerð var af Brightline Initiative, sem er hugveita um stefnumótun á vegum Project Management Institute og nokkurra í hópi stóru ráðgjafafyrirtækjana á heimsvísu, sýndi að einungis 20% fyrirtækja ná að uppfylla 80% eða meira af stefnumiðum sínum. Það skyldi þó ekki tengjast annarri niðurstöðu úr rannsóknum Brightline Initiative sem sýndi, að 88% stjórnendahópa nota minna en 1 klukkutíma á mánuði til þess að ræða stöðu á innleiðingu og árangri í samræmi við fyrirliggjandi stefnu. Á ráðstefnu sem haldin verður 23. september næstkomandi verður einmitt áherslan á innleiðingu á stefnu. Einn fyrirlesaranna á ráðstefnunni verður fulltrúi Brightline Inititave, www.brightline.org sem er alþjóðleg hugveita á sviði rannsókna og umfjöllunar á bestu aðferðum og nýjungum á sviði innleiðingar á stefnu. Brightline gerði nýverið könnun á árangri í innleiðingu á stefnu meðal 500 stjórnenda stórfyrirtækja víða um heim. Niðurstöður komu ekki á óvart. Meirihluti svarenda töldu viðvarandi vandamál að innleiða fyrirliggjandi stefnu með árangri. 59% viðurkenndu að innan fyrirtækis þeirra „kæmu oft upp vandræði þegar brúa þyrfti bilið milli stefnumótunar og daglegra verkefna og breytinga sem henni fylgja og krefjast athygli stjórnenda og starfsmanna.“ Raunar hefur það jafnframt verið rannsakað, að á hverri mínútu fara að meðaltali til spillis 3 milljónir dollara vegna misheppnaðrar innleiðingar á stefnu. Með vísan til þess sem hefur komið fram er það athyglisvert, að Í áðurnefndri könnun Brightline kom fram að 47% svarenda töldu millistjórnendur vera helsta þröskuldinn í innleiðingarferli stefnunnar og þar ríkti einna minnstur skilningur á því út á hvað hún gengi. Þetta er sérlega athyglisvert í ljósi þess að þeir stjórnendur sem eru næstir almennu starfsfólki eru einmitt þessir sömu millistjórnendur. En það eru aðrir kraftar sem jafnframt eru afgerandi í þessu sambandi, einmitt þeir sem varða þá staðreynd að það sem er áríðandi hefur alltaf forgang yfir það sem er mikilvægt. Millistjórnendur og starfsfólk fær nefnilega oft misvísandi skilaboð: Annars vegar á það að vinna að úrlausnarefnum og breytingum sem tengjast stefnumiðum fyrirtækisins, sem þýðir að það þarf að líta fram hjá daglegum skyldum á meðan. Á sama tíma krefjast stjórnendur og viðskiptavinir þess að viðkomandi sé alltaf til staðar til þess að leysa úr daglegum viðfangsefnum, og það strax! Margt fleira kemur til, sem of langt mál er að tíunda hér, en þetta er líklega meginástæðan fyrir því að fólk botnar ekki almennilega í ferlinu og endar með að gefa daglegu amstri forgang, því það sé öruggast og lágmarki afleiðingar til skamms tíma. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Vinnumarkaður Tengdar fréttir Brúin yfir gjána Stefnumótun finnst flestum ánægjuleg athöfn, þeim sem þátt taka í slíku ferli. Horft er til framtíðar, bjartsýnisgleraugun sett upp og spennandi framtíðarsýn skilgreind þar sem áherslan er á tækifærin og möguleikana. 13. ágúst 2019 17:16 Mest lesið Af hverju kýs ég ekki Katrínu Jakobs Birgir Dýrfjörð Skoðun Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað Skoðun Kjósum sameiningu, ekki sundrungu Helgi Ingólfsson Skoðun Frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Svik forsetaframbjóðanda við börnin á Gaza Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir Skoðun Söngvakeppni og stríðsglæpir Ragnhildur Hólmgeirsdóttir Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson Skoðun Riðið á Bessastöðum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Leikskólakennara á eftirlaunum er ofboðið Ásdís Ólafsdóttir Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson Skoðun Skoðun Skoðun Af hverju kýs ég ekki Katrínu Jakobs Birgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Kjósum sameiningu, ekki sundrungu Helgi Ingólfsson skrifar Skoðun Forseti allra Ragnhildur Björt Björnsdóttir skrifar Skoðun Ný nálgun í afreksíþróttum – Nýsköpun Erlingur Jóhannsson skrifar Skoðun Prófsteinninn Katrín Harðardóttir skrifar Skoðun Innrás á Rafah stríðir gegn allri mannúð Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Börnin okkar Hlédís Sveinsdóttir skrifar Skoðun Vextir geta og þurfa að lækka Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Söngvakeppni og stríðsglæpir Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Leikskólakennara á eftirlaunum er ofboðið Ásdís Ólafsdóttir skrifar Skoðun Óttasleginn mömmuher og Eurovision Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Já, Katrín Hjálmar Sveinsson skrifar Skoðun Frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Riðið á Bessastöðum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Að lifa í skugga heilsubrests Svanberg Hreinsson skrifar Skoðun Umræðan um dánaraðstoð Henry Alexander Henrysson skrifar Skoðun Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað skrifar Skoðun Opið bréf til samgönguráðherra og vegamálastjóra Hópur ferðaþjóna í Dölunum skrifar Skoðun Hugleiðingar ellilífeyrisþega um landsmálin og orkumálin Ingimundur Andrésson skrifar Skoðun Að tilheyra - Fjölmenningarþing Reykjavíkur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Katrínu sem forseta Stefán Friðrik Stefánsson skrifar Skoðun Fegin að vera frekar spurð hvaðan ég sé, en „hverra manna ertu“ Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Þekking á naloxone nefúða getur bjargað lífi Hildur Vattnes Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Svik forsetaframbjóðanda við börnin á Gaza Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Getum við breytt fortíðinni? Ásgeir Jónsson skrifar Skoðun Á að banna TikTok? Óttar Birgisson skrifar Skoðun Gerum góðan dal enn betri Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Ný norræn stjórnarskrá Hrannar Björn Arnarsson,Ragnheiður Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Getum við verið hamingjusöm í vinnunni? Héðinn Sveinbjörnsson skrifar Sjá meira
Í fyrri grein minni um að komast yfir gjána á milli mótunar og innleiðingar stefnu ræddi ég um nauðsyn þess að brúa bilið, eða byggja brúna þar á milli. En það er eitt er að byggja brúna, hitt er að fara yfir hana. Líklega er það þar sem skóinn kreppir helst. Þar eiga við hendingarnar úr viðlaginu í einu vinsælasta lagi söngvaskáldsins góða, Magnúsar Eiríkssonar:„Göngum yfir brúna, milli lífs og dauða, gín á báðar hendur, gjáin dauðadjúpa“ Það er nefnilega oftar en ekki svo, að stefnumótun fer fram í efsta eða efstu lögum skipulags fyrirtækja. Þar öðlast viðkomandi stjórnendur sæmilegan og stundum góðan sameiginlegan skilning á því hvað raunverulega stendur til, og hvað stefnan útheimtir af þeim. Stundum er að auki gerð áætlun um innleiðingu og brúin þar með smíðuð. Almennt starfsfólk hins vegar, hefur oftar en ekki litla eða enga hugmynd um hvað stefnan gengur út á, hvað þá heldur hvernig meiningin er að koma henni í framkvæmd. Það telur jafnvel að stefna stjórnendanna komi sér ekki við. Með öðrum orðum, þá er ekki aðeins að almennt starfsfólk sjái hvorki hvert skuli halda né tilganginn með ferðalaginu. Það þekkir ekki áætlanirnar, ef þær eru til, og veit ekki til hvers er ætlast af þeim. Þetta virkar þannig að „brúin“ á milli stefnumótunar og innleiðingar er þeim í raun ósýnileg. Nú er það svo, að það eru ekki stjórnendur einir sem í raun gera það sem gera þarf til að koma stefnu í framkvæmd, heldur þarf almennt starfsfólk að koma að málum. Með öðrum orðum, þá þarf starfsfólkið, ekki bara stjórnendur, að ganga yfir brúna. Það getur reynst þrautin þyngri, ef starfsfólkið sér ekki brúna og hefur í ofanálag ekki hugmynd um hvað tekur við fyrir handan. Það stendur frammi fyrir verkefninu sem lýst er í áðurnefndum hendingum Magnúsar Eiríkssonar, og líður sjálfsagt eins og Indiana Jones í kvikmyndinni „The Last Crusade“ þegar hann þurfti að fara yfir hyldjúpa gjá af örmjórri klettasyllu á ósýnilegri brú. Eitt feilspor hefði þýtt bráðan bana. Sannarlega spennuþrungið augnablik öllum þeim sem sáu þá ágætu kvikmynd.Vandamál að brúa bil milli stefnumótunar og daglegra verkefna og breytinga sem henni fylgja Það er því ekki að furða að nýleg rannsókn sem gerð var af Brightline Initiative, sem er hugveita um stefnumótun á vegum Project Management Institute og nokkurra í hópi stóru ráðgjafafyrirtækjana á heimsvísu, sýndi að einungis 20% fyrirtækja ná að uppfylla 80% eða meira af stefnumiðum sínum. Það skyldi þó ekki tengjast annarri niðurstöðu úr rannsóknum Brightline Initiative sem sýndi, að 88% stjórnendahópa nota minna en 1 klukkutíma á mánuði til þess að ræða stöðu á innleiðingu og árangri í samræmi við fyrirliggjandi stefnu. Á ráðstefnu sem haldin verður 23. september næstkomandi verður einmitt áherslan á innleiðingu á stefnu. Einn fyrirlesaranna á ráðstefnunni verður fulltrúi Brightline Inititave, www.brightline.org sem er alþjóðleg hugveita á sviði rannsókna og umfjöllunar á bestu aðferðum og nýjungum á sviði innleiðingar á stefnu. Brightline gerði nýverið könnun á árangri í innleiðingu á stefnu meðal 500 stjórnenda stórfyrirtækja víða um heim. Niðurstöður komu ekki á óvart. Meirihluti svarenda töldu viðvarandi vandamál að innleiða fyrirliggjandi stefnu með árangri. 59% viðurkenndu að innan fyrirtækis þeirra „kæmu oft upp vandræði þegar brúa þyrfti bilið milli stefnumótunar og daglegra verkefna og breytinga sem henni fylgja og krefjast athygli stjórnenda og starfsmanna.“ Raunar hefur það jafnframt verið rannsakað, að á hverri mínútu fara að meðaltali til spillis 3 milljónir dollara vegna misheppnaðrar innleiðingar á stefnu. Með vísan til þess sem hefur komið fram er það athyglisvert, að Í áðurnefndri könnun Brightline kom fram að 47% svarenda töldu millistjórnendur vera helsta þröskuldinn í innleiðingarferli stefnunnar og þar ríkti einna minnstur skilningur á því út á hvað hún gengi. Þetta er sérlega athyglisvert í ljósi þess að þeir stjórnendur sem eru næstir almennu starfsfólki eru einmitt þessir sömu millistjórnendur. En það eru aðrir kraftar sem jafnframt eru afgerandi í þessu sambandi, einmitt þeir sem varða þá staðreynd að það sem er áríðandi hefur alltaf forgang yfir það sem er mikilvægt. Millistjórnendur og starfsfólk fær nefnilega oft misvísandi skilaboð: Annars vegar á það að vinna að úrlausnarefnum og breytingum sem tengjast stefnumiðum fyrirtækisins, sem þýðir að það þarf að líta fram hjá daglegum skyldum á meðan. Á sama tíma krefjast stjórnendur og viðskiptavinir þess að viðkomandi sé alltaf til staðar til þess að leysa úr daglegum viðfangsefnum, og það strax! Margt fleira kemur til, sem of langt mál er að tíunda hér, en þetta er líklega meginástæðan fyrir því að fólk botnar ekki almennilega í ferlinu og endar með að gefa daglegu amstri forgang, því það sé öruggast og lágmarki afleiðingar til skamms tíma.
Brúin yfir gjána Stefnumótun finnst flestum ánægjuleg athöfn, þeim sem þátt taka í slíku ferli. Horft er til framtíðar, bjartsýnisgleraugun sett upp og spennandi framtíðarsýn skilgreind þar sem áherslan er á tækifærin og möguleikana. 13. ágúst 2019 17:16
Skoðun Fegin að vera frekar spurð hvaðan ég sé, en „hverra manna ertu“ Matthildur Björnsdóttir skrifar