Göngum yfir brúna Bjarni Snæbjörn Jónsson skrifar 19. ágúst 2019 09:51 Í fyrri grein minni um að komast yfir gjána á milli mótunar og innleiðingar stefnu ræddi ég um nauðsyn þess að brúa bilið, eða byggja brúna þar á milli. En það er eitt er að byggja brúna, hitt er að fara yfir hana. Líklega er það þar sem skóinn kreppir helst. Þar eiga við hendingarnar úr viðlaginu í einu vinsælasta lagi söngvaskáldsins góða, Magnúsar Eiríkssonar:„Göngum yfir brúna, milli lífs og dauða, gín á báðar hendur, gjáin dauðadjúpa“ Það er nefnilega oftar en ekki svo, að stefnumótun fer fram í efsta eða efstu lögum skipulags fyrirtækja. Þar öðlast viðkomandi stjórnendur sæmilegan og stundum góðan sameiginlegan skilning á því hvað raunverulega stendur til, og hvað stefnan útheimtir af þeim. Stundum er að auki gerð áætlun um innleiðingu og brúin þar með smíðuð. Almennt starfsfólk hins vegar, hefur oftar en ekki litla eða enga hugmynd um hvað stefnan gengur út á, hvað þá heldur hvernig meiningin er að koma henni í framkvæmd. Það telur jafnvel að stefna stjórnendanna komi sér ekki við. Með öðrum orðum, þá er ekki aðeins að almennt starfsfólk sjái hvorki hvert skuli halda né tilganginn með ferðalaginu. Það þekkir ekki áætlanirnar, ef þær eru til, og veit ekki til hvers er ætlast af þeim. Þetta virkar þannig að „brúin“ á milli stefnumótunar og innleiðingar er þeim í raun ósýnileg. Nú er það svo, að það eru ekki stjórnendur einir sem í raun gera það sem gera þarf til að koma stefnu í framkvæmd, heldur þarf almennt starfsfólk að koma að málum. Með öðrum orðum, þá þarf starfsfólkið, ekki bara stjórnendur, að ganga yfir brúna. Það getur reynst þrautin þyngri, ef starfsfólkið sér ekki brúna og hefur í ofanálag ekki hugmynd um hvað tekur við fyrir handan. Það stendur frammi fyrir verkefninu sem lýst er í áðurnefndum hendingum Magnúsar Eiríkssonar, og líður sjálfsagt eins og Indiana Jones í kvikmyndinni „The Last Crusade“ þegar hann þurfti að fara yfir hyldjúpa gjá af örmjórri klettasyllu á ósýnilegri brú. Eitt feilspor hefði þýtt bráðan bana. Sannarlega spennuþrungið augnablik öllum þeim sem sáu þá ágætu kvikmynd.Vandamál að brúa bil milli stefnumótunar og daglegra verkefna og breytinga sem henni fylgja Það er því ekki að furða að nýleg rannsókn sem gerð var af Brightline Initiative, sem er hugveita um stefnumótun á vegum Project Management Institute og nokkurra í hópi stóru ráðgjafafyrirtækjana á heimsvísu, sýndi að einungis 20% fyrirtækja ná að uppfylla 80% eða meira af stefnumiðum sínum. Það skyldi þó ekki tengjast annarri niðurstöðu úr rannsóknum Brightline Initiative sem sýndi, að 88% stjórnendahópa nota minna en 1 klukkutíma á mánuði til þess að ræða stöðu á innleiðingu og árangri í samræmi við fyrirliggjandi stefnu. Á ráðstefnu sem haldin verður 23. september næstkomandi verður einmitt áherslan á innleiðingu á stefnu. Einn fyrirlesaranna á ráðstefnunni verður fulltrúi Brightline Inititave, www.brightline.org sem er alþjóðleg hugveita á sviði rannsókna og umfjöllunar á bestu aðferðum og nýjungum á sviði innleiðingar á stefnu. Brightline gerði nýverið könnun á árangri í innleiðingu á stefnu meðal 500 stjórnenda stórfyrirtækja víða um heim. Niðurstöður komu ekki á óvart. Meirihluti svarenda töldu viðvarandi vandamál að innleiða fyrirliggjandi stefnu með árangri. 59% viðurkenndu að innan fyrirtækis þeirra „kæmu oft upp vandræði þegar brúa þyrfti bilið milli stefnumótunar og daglegra verkefna og breytinga sem henni fylgja og krefjast athygli stjórnenda og starfsmanna.“ Raunar hefur það jafnframt verið rannsakað, að á hverri mínútu fara að meðaltali til spillis 3 milljónir dollara vegna misheppnaðrar innleiðingar á stefnu. Með vísan til þess sem hefur komið fram er það athyglisvert, að Í áðurnefndri könnun Brightline kom fram að 47% svarenda töldu millistjórnendur vera helsta þröskuldinn í innleiðingarferli stefnunnar og þar ríkti einna minnstur skilningur á því út á hvað hún gengi. Þetta er sérlega athyglisvert í ljósi þess að þeir stjórnendur sem eru næstir almennu starfsfólki eru einmitt þessir sömu millistjórnendur. En það eru aðrir kraftar sem jafnframt eru afgerandi í þessu sambandi, einmitt þeir sem varða þá staðreynd að það sem er áríðandi hefur alltaf forgang yfir það sem er mikilvægt. Millistjórnendur og starfsfólk fær nefnilega oft misvísandi skilaboð: Annars vegar á það að vinna að úrlausnarefnum og breytingum sem tengjast stefnumiðum fyrirtækisins, sem þýðir að það þarf að líta fram hjá daglegum skyldum á meðan. Á sama tíma krefjast stjórnendur og viðskiptavinir þess að viðkomandi sé alltaf til staðar til þess að leysa úr daglegum viðfangsefnum, og það strax! Margt fleira kemur til, sem of langt mál er að tíunda hér, en þetta er líklega meginástæðan fyrir því að fólk botnar ekki almennilega í ferlinu og endar með að gefa daglegu amstri forgang, því það sé öruggast og lágmarki afleiðingar til skamms tíma. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Vinnumarkaður Tengdar fréttir Brúin yfir gjána Stefnumótun finnst flestum ánægjuleg athöfn, þeim sem þátt taka í slíku ferli. Horft er til framtíðar, bjartsýnisgleraugun sett upp og spennandi framtíðarsýn skilgreind þar sem áherslan er á tækifærin og möguleikana. 13. ágúst 2019 17:16 Mest lesið Halldór 18.05.2024 Halldór Halla Hrund eða Katrín? Reynir Böðvarsson Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Er klassískt frjálslyndi orðið að jaðarskoðun? Kári Allansson Skoðun Góð gildi og staðfesta Höllu Hrundar Margrét Reynisdóttir Skoðun Kynhluthlaust mál, máltilfinning og forsetaframboð Höskuldur Þráinsson Skoðun Forseti Íslands veifaði mér Fjóla Einarsdóttir Skoðun Til áréttingar Kári Stefánsson Skoðun Ákall til framtíðar: Nám í félagsráðgjöf! Steinunn Bergmann Skoðun Í framhaldi af viðtali við Helgu Þórisdóttur Kári Stefánsson Skoðun Skoðun Skoðun Hvaða eiginleika þarf forseti að hafa? Hildur Eir Bolladóttir skrifar Skoðun Þegar ég heyri nafnið Katrín Jakobsdóttir Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Í framhaldi af viðtali við Helgu Þórisdóttur Kári Stefánsson skrifar Skoðun Góð gildi og staðfesta Höllu Hrundar Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Halla Hrund eða Katrín? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Til áréttingar Kári Stefánsson skrifar Skoðun Kynhluthlaust mál, máltilfinning og forsetaframboð Höskuldur Þráinsson skrifar Skoðun Er klassískt frjálslyndi orðið að jaðarskoðun? Kári Allansson skrifar Skoðun Forseti Íslands veifaði mér Fjóla Einarsdóttir skrifar Skoðun Ákall til framtíðar: Nám í félagsráðgjöf! Steinunn Bergmann skrifar Skoðun Lexía lærð á hálfum degi Stefanía Arnardóttir skrifar Skoðun Ég kýs Helgu Þórisdóttur Gerður Rún Guðlaugsdóttir skrifar Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth skrifar Skoðun Formaður húsfélagsins Guðmundur Andri Thorsson skrifar Skoðun Opið bréf til landsliðsmanna Íslands í blaki Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Kosningum frestað Ása Berglind Hjálmarsdóttir,Hrönn Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Mesti stjórnmálamaðurinn? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Birni Bjarnasyni svarað Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Því miður ekkert annað í stöðunni en að fresta atkvæðagreiðslu um verkefni Heidelberg Gestur Þór Kristjánsson,Erla Sif Markúsdóttir,Sigurbjörg Jenný Jónsdóttir,Grétar Ingi Erlendsson skrifar Skoðun Baldur Þórhallsson er vitur og vís Bryndís Friðgeirsdóttir skrifar Skoðun Kjósum Katrínu Kjartan Ragnarsson skrifar Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar Skoðun Nýtt sveitarfélag Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Stafrænn ójöfnuður á upplýsingaöld Stella Samúelsdóttir,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Varfærnisleg fagnaðarlæti Berglind Sunna Bragadóttir skrifar Skoðun „Ég skal baka fyrir Gunnar en ég kýs Kristján“ Páll Magnússon skrifar Skoðun Daðrað við sölu Björn Sævar Einarsson skrifar Skoðun Rannsóknir á söfnum skapa dýrmæta þekkingu Arndís Bergsdóttr skrifar Skoðun Sagan sem verður að segja Drífa Snædal skrifar Sjá meira
Í fyrri grein minni um að komast yfir gjána á milli mótunar og innleiðingar stefnu ræddi ég um nauðsyn þess að brúa bilið, eða byggja brúna þar á milli. En það er eitt er að byggja brúna, hitt er að fara yfir hana. Líklega er það þar sem skóinn kreppir helst. Þar eiga við hendingarnar úr viðlaginu í einu vinsælasta lagi söngvaskáldsins góða, Magnúsar Eiríkssonar:„Göngum yfir brúna, milli lífs og dauða, gín á báðar hendur, gjáin dauðadjúpa“ Það er nefnilega oftar en ekki svo, að stefnumótun fer fram í efsta eða efstu lögum skipulags fyrirtækja. Þar öðlast viðkomandi stjórnendur sæmilegan og stundum góðan sameiginlegan skilning á því hvað raunverulega stendur til, og hvað stefnan útheimtir af þeim. Stundum er að auki gerð áætlun um innleiðingu og brúin þar með smíðuð. Almennt starfsfólk hins vegar, hefur oftar en ekki litla eða enga hugmynd um hvað stefnan gengur út á, hvað þá heldur hvernig meiningin er að koma henni í framkvæmd. Það telur jafnvel að stefna stjórnendanna komi sér ekki við. Með öðrum orðum, þá er ekki aðeins að almennt starfsfólk sjái hvorki hvert skuli halda né tilganginn með ferðalaginu. Það þekkir ekki áætlanirnar, ef þær eru til, og veit ekki til hvers er ætlast af þeim. Þetta virkar þannig að „brúin“ á milli stefnumótunar og innleiðingar er þeim í raun ósýnileg. Nú er það svo, að það eru ekki stjórnendur einir sem í raun gera það sem gera þarf til að koma stefnu í framkvæmd, heldur þarf almennt starfsfólk að koma að málum. Með öðrum orðum, þá þarf starfsfólkið, ekki bara stjórnendur, að ganga yfir brúna. Það getur reynst þrautin þyngri, ef starfsfólkið sér ekki brúna og hefur í ofanálag ekki hugmynd um hvað tekur við fyrir handan. Það stendur frammi fyrir verkefninu sem lýst er í áðurnefndum hendingum Magnúsar Eiríkssonar, og líður sjálfsagt eins og Indiana Jones í kvikmyndinni „The Last Crusade“ þegar hann þurfti að fara yfir hyldjúpa gjá af örmjórri klettasyllu á ósýnilegri brú. Eitt feilspor hefði þýtt bráðan bana. Sannarlega spennuþrungið augnablik öllum þeim sem sáu þá ágætu kvikmynd.Vandamál að brúa bil milli stefnumótunar og daglegra verkefna og breytinga sem henni fylgja Það er því ekki að furða að nýleg rannsókn sem gerð var af Brightline Initiative, sem er hugveita um stefnumótun á vegum Project Management Institute og nokkurra í hópi stóru ráðgjafafyrirtækjana á heimsvísu, sýndi að einungis 20% fyrirtækja ná að uppfylla 80% eða meira af stefnumiðum sínum. Það skyldi þó ekki tengjast annarri niðurstöðu úr rannsóknum Brightline Initiative sem sýndi, að 88% stjórnendahópa nota minna en 1 klukkutíma á mánuði til þess að ræða stöðu á innleiðingu og árangri í samræmi við fyrirliggjandi stefnu. Á ráðstefnu sem haldin verður 23. september næstkomandi verður einmitt áherslan á innleiðingu á stefnu. Einn fyrirlesaranna á ráðstefnunni verður fulltrúi Brightline Inititave, www.brightline.org sem er alþjóðleg hugveita á sviði rannsókna og umfjöllunar á bestu aðferðum og nýjungum á sviði innleiðingar á stefnu. Brightline gerði nýverið könnun á árangri í innleiðingu á stefnu meðal 500 stjórnenda stórfyrirtækja víða um heim. Niðurstöður komu ekki á óvart. Meirihluti svarenda töldu viðvarandi vandamál að innleiða fyrirliggjandi stefnu með árangri. 59% viðurkenndu að innan fyrirtækis þeirra „kæmu oft upp vandræði þegar brúa þyrfti bilið milli stefnumótunar og daglegra verkefna og breytinga sem henni fylgja og krefjast athygli stjórnenda og starfsmanna.“ Raunar hefur það jafnframt verið rannsakað, að á hverri mínútu fara að meðaltali til spillis 3 milljónir dollara vegna misheppnaðrar innleiðingar á stefnu. Með vísan til þess sem hefur komið fram er það athyglisvert, að Í áðurnefndri könnun Brightline kom fram að 47% svarenda töldu millistjórnendur vera helsta þröskuldinn í innleiðingarferli stefnunnar og þar ríkti einna minnstur skilningur á því út á hvað hún gengi. Þetta er sérlega athyglisvert í ljósi þess að þeir stjórnendur sem eru næstir almennu starfsfólki eru einmitt þessir sömu millistjórnendur. En það eru aðrir kraftar sem jafnframt eru afgerandi í þessu sambandi, einmitt þeir sem varða þá staðreynd að það sem er áríðandi hefur alltaf forgang yfir það sem er mikilvægt. Millistjórnendur og starfsfólk fær nefnilega oft misvísandi skilaboð: Annars vegar á það að vinna að úrlausnarefnum og breytingum sem tengjast stefnumiðum fyrirtækisins, sem þýðir að það þarf að líta fram hjá daglegum skyldum á meðan. Á sama tíma krefjast stjórnendur og viðskiptavinir þess að viðkomandi sé alltaf til staðar til þess að leysa úr daglegum viðfangsefnum, og það strax! Margt fleira kemur til, sem of langt mál er að tíunda hér, en þetta er líklega meginástæðan fyrir því að fólk botnar ekki almennilega í ferlinu og endar með að gefa daglegu amstri forgang, því það sé öruggast og lágmarki afleiðingar til skamms tíma.
Brúin yfir gjána Stefnumótun finnst flestum ánægjuleg athöfn, þeim sem þátt taka í slíku ferli. Horft er til framtíðar, bjartsýnisgleraugun sett upp og spennandi framtíðarsýn skilgreind þar sem áherslan er á tækifærin og möguleikana. 13. ágúst 2019 17:16
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth skrifar
Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Því miður ekkert annað í stöðunni en að fresta atkvæðagreiðslu um verkefni Heidelberg Gestur Þór Kristjánsson,Erla Sif Markúsdóttir,Sigurbjörg Jenný Jónsdóttir,Grétar Ingi Erlendsson skrifar
Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun