Íslendingur ættaður frá Filippseyjum bíður nú milli vonar og ótta fregna um afdrif systursonar síns, sem var skotinn í baráttu við fíkniefnasala í fyrradag. Hann segir að tvær hliðar séu á mannréttindamálum á Filippseyjum.



Óðinn Uy Surian var einn nokkurra Íslendinga, sem eru ættaðir frá Filippseyjum, sem sátu ráðstefnu um mannréttindi á Filippseyjum í Neskirkju í gær. Uppnám varð þegar kona gerði hróp að móður sem var að lýsa dauða sonar síns fyrir hendi lögreglu á Filippseyjum.

Ættingi skotinn í fíkniefnastríðinu fyrir helgi

Á ráðstefnunni í gær, sem skipuleggjendur kalla neyðarfund, voru sagðar sögur af ógnarverkum lögreglu og hers á Filippseyjum. Óðinn sótti fundinn en daginn áður hafði hann fengið þær fréttir af systursyni sínum, sem er lögreglumaður, að hann hefði verið skotinn af fíkniefnasölum.



„Hann er mjög góður og heiðarlegur lögreglumaður. Hann er særður, liggur á gjörgæslu og berst fyrir lífi sínu. Hann er með sjö byssukúlur í líkama sínum. Hann birti eiturlyfjabarón handtökuskipun en þeir skutu sjö byssukúlum í hann,“ segir Óðinn.



Fjöldi Íslendinga er ættaður frá Filippseyingum og í því samfélagi eru afar skiptar skoðanir á því sem er að gerast í upprunalandinu. Annars vegar eru þeir sem telja átakið gegn fíkniefnum réttlætanlegt þó að því fylgi mikið harðfylgi og jafnvel skeytingarleysi gagnvart saklausum fórnarlömbum. Hins vegar svo þeir sem segja að Filippseyjar séu á fleygiferð í átt að einræði og ógnarstjórn.



„Ég tel rétt að láta rannsókn fara fram ef hún er óhlutdræg. Rannsakendur verða að skoða sjónarmið beggja. Svo virðist sem menn hafi gert upp hug sinn þess efnis að mannréttindabrot hafi í raun átt sér stað. Svo er hins vegar ekki,“ segir Óðinn.

Segir Filippseyjar jafn öruggar og Ísland

Átján ríki samþykktu ályktun Íslands í mannréttindaráði Sameinuðu þjóðanna um að lýsa formlega yfir áhyggjum af ástandinu á Filipseyjum og hvatt var til þess að stöðvaðar yrðu aftökur í landinu án dóms og laga. Ályktunin vakti litla hrifningu Rodrigo Duteres, forseta Filipseyja. Óðinn er því ekki sammála.



„Spyrjið þá sem þekkja málið. Ég fer þangað þrisvar á ári. Staðan var sú að ég varð að fara með elstu dóttur mína inn í hús fyrir kl. 18. Þegar ég var þar síðast í júlí var mun öruggara þar. Mér finnst ég vera jafnöruggan þar og á Íslandi núna,“ segir Óðinn.