Skaðaminnkun snýst um að mæta fjölþættum vanda fólks sem er háð neyslu vímuefna með umburðarlyndi, virðingu og fordómaleysi og leggja áherslu á að minnka skaða óháð því að minnka neyslu. Bannstefnan þar sem öll áhersla hefur verið lögð á að banna og koma í veg fyrir neyslu vímuefna hefur ekki skilað tilætluðum árangri. Hún kemur líka niður á þeim sem hafa það verst. Við eigum öll rétt á góðu lífi, öryggi og bestu mögulegu heilsu. Þegar fólk er í vanda þarf að hjálpa því, ekki refsa því.



Í meirihlutasáttmála borgarstjórnar er lögð áhersla á skaðaminnkandi nálgun. Strax eftir kosningar var lagt af stað með það verkefni að mynda heildræna stefnu til að taka á vanda heimilislausra með skaðaminnkun að leiðarljósi. Sú vegferð hófst á stórum samráðsfundi þar sem velferðarráð bauð tugum þeirra aðila sem starfa í og tengjast málaflokknum til samtals.



Niðurstöður þeirrar vinnu er nú að vænta. Aðgerðaáætlun í málefnum heimilislausra með miklar og flóknar þjónustuþarfir fyrir árin 2019-2025 mun koma fyrir velferðarráð nú í apríl.



Reynsla innlendra aðila og umfangsmikil rannsóknargögn erlendis frá skapa kjarnann í þessari metnaðarfullu áætlun sem miðar að því að enginn þurfi að sofa úti í Reykjavík. Við ætlum að nota snemmtæka íhlutun til að koma í veg fyrir að fólk sem lendir í erfiðum aðstæðum missi öll tök. Ég er fulltrúi Pírata í þessari vinnu og er stolt af árangrinum.



Fáir aðrir en Píratar töluðu um skaðaminnkun sem hjartað í velferðarstefnu fyrir nokkrum árum. En það hugarfar virðist á ótrúlega skömmum tíma hafa náð yfirhöndinni. Ekki bara í öðrum flokkum, heldur líka á meðal starfsfólks og íbúa. Því ber að fagna.



,,Húsnæði fyrst” eða skilyrðislaust húsnæði er sú afstaða að fyrsta forgangsatriði sé að koma skjólshúsi yfir fólk í vanda og binda það ekki kröfu um að hætta neyslu eða byrja meðferð. Í húsnæðinu fær fólk stuðning við að leita sér aðstoðar og aðstoð við hæfi en ekki er tekið fram fyrir hendur þeirra. Ógninni um að fara aftur á götuna er ekki haldið yfir þeim.



,,Húsnæði fyrst” snýst um samstarf og að gefa fólki hlutdeild í ákvarðanatöku sem það varðar. Að búa til möguleika sem henta ólíku fólki svo enginn þurfi að sofa úti og tryggja sérstaklega að áhættuhópar eins og þeir sem eru að ljúka meðferð, afplánun eða sjúkrahúsvist lendi ekki á götunni meðan þeirra bati er á viðkvæmum punkti.



Það er ekki glæpur að vera í vandræðum, að vera heimilislaus eða að vera fíkill. Við hjálpum fólki ekki með því að refsa því, heldur með því að hjálpa því.