Aldrei gefast upp Bubbi Morthens skrifar 4. apríl 2019 07:00 Mótlæti er til að sigrast á. Þó manni mistakist þá er það í góðu lagi. Það skiptir miklu meira máli hvernig maður stendur upp. Ég hef gert mörg mistök. En þegar ég lít til baka þá hafa öll þessi mistök gert mig sterkari og kennt mér það eitt að hræðast ekki. Því þegar upp er staðið verða þau að sigrum og stækka mann. Tolli bróðir minn segir alltaf: mistök eru í raun ekki til og það er nokkuð til í því. Sem listamaður hef ég gert það sem mig langar til hverju sinni og reynt að vinna með nýju fólki allan minn feril til að viðhalda ferskleika. Ég hef samið allt í allt um 8oo lög og ég tel ekkert þeirra vera mistök. Ég hef skrifað barnabækur, smásögur og bækur um veiði, ort ljóð og gefið út ljóðabækur. Í æsku lenti ég í gapastokki íslenskunnar eins og svo mörg börn á þeim tíma og jafnvel enn í dag. Skólakerfið hafði engan áhuga á skapandi hugsun né taldi það börnum til tekna að hafa frjóan huga heldur var okkur sem vorum á þeim akri refsað fyrir að vera forvitin og „erfið“. Mér var sagt af kennara að ég myndi aldrei verða neitt nema þá helst öskukarl, það var starf sem flestir litu á sem mestu niðurlægingu sem hægt væri að lenda í. Án gríns. Ég var greindur skriftblindur í Danmörku 1971. Þar var sagt við mig: Við höfum tekið eftir því að þú ert alltaf með gítarinn með þér. Í vor tekurðu próf eins og allir aðrir en þitt próf felst í því að halda tónleika fyrir nemendur. Þarna hófst upprisa mín. Mér fannst ég vera kominn til paradísar. Ég átti alltaf mjög erfitt í skóla hér heima. Skólinn var mér hreinasta helvíti, því þar sem ég var skriftblindur og talnablindur féll ég ekki inní normið. Ég fékk sannarlega að heyra að ég væri lúser, en svo skrítið sem það hljómar þá vissi ég inní mér að mér tækist það sem ég ætlaði mér – sem var að verða tónlistarmaður sem semdi sín eigin lög og texta. Og ég lét engan segja mér að ég gæti það ekki. Ég fylgdi og hef alltaf fylgt þessari rödd sem býr innra mér. Víst var leiðin grýtt og oft erfið, sérstaklega voru æskuárin og unglingsárin mér erfið. En ég hafði markmið og ætlaði mér að ná því. Í bráðum 40 ár hef ég lifað á því að semja mína eigin tónlist og texta og á undanförnum árum hef ég samið ljóð og gefið út ljóðabækur. Ég hef hinsvegar notið hjálpar fóstru minnar, Silju Aðalsteinsdóttur, þegar ég hef sent inn handrit að bókum mínum og eins með þennan pistil. Ástæða þess að ég skrifa þennan pistil er sú að það virðist vera að sumir séu farnir að átta sig á því að tungumálið sé lifandi og ungt fólk megi nota það á sínum eigin forsendum. Það er hellingur að gerast í þróun málsins. Orðið þágufallssýki er þrútið af hroka enda hafa menn gegnum tíðina notað tungumálið nánast sem valdatæki þeirra sem töluðu rétt mál og skrifuðu rétt og beitt því gegn þeim sem notuðu það ekki rétt eða gátu ekki skrifað rétt. Þeir voru settir á lúserabásinn og urðu niðursetningar íslenskrar tungu. Því miður þá eru æði margir á þeirri skoðun að íslenskan sé eitthvað allt annað en tjáningartæki. Málfarslögreglan er kannski ekki á hverju horni að fylgjast með þér en hún er samt þarna á netinu, á fésinu, tilbúin að hýða þig með málfarshnútasvipunni. Ungt fólk í tónlistarbransanum hefur sagt við mig í gegnum árin að það vilji frekar nota ensku en íslensku því það vilji ekki láta niðurlægja sig fyrir að nota ekki málið rétt. Þetta er svo sorglegt því íslenskan þolir allskonar bragðtegundir. Hvernig eiga stelpa eða strákur sem ætla að syngja á sínu máli að taka því þegar það er sagt við þau: þú getur ekki skrifað dægurlagatexta eða rappað nema stuðlar og höfuðstafir séu yfir og allt um kring? Ég hvet alla, hvort sem þeir eru skriftblindir eða hafa ekki hlotið menntun og telja sig ekki geta skrifað, til að gefa dauðann og djöfulinn í það. Skrifið eins og enginn sé morgundagurinn. Skrifið á vegginn ykkar á fésinu, á tvitter eða instagram, stígið útúr kassanum, þorið, elskið málið ykkar, skriftina ykkar. Það eina sem skiptir máli er að fólk skilji ykkur. Ást og friður.Höfundur er skáld og tónlistarmaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun Þegar ég heyri nafnið Katrín Jakobsdóttir Hans Alexander Margrétarson Hansen Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Hvaða eiginleika þarf forseti að hafa? Hildur Eir Bolladóttir Skoðun Halldór 18.05.2024 Halldór Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Halla Hrund eða Katrín? Reynir Böðvarsson Skoðun Birni Bjarnasyni svarað Arnar Þór Jónsson Skoðun Er klassískt frjálslyndi orðið að jaðarskoðun? Kári Allansson Skoðun Góð gildi og staðfesta Höllu Hrundar Margrét Reynisdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir skrifar Skoðun Hvaða eiginleika þarf forseti að hafa? Hildur Eir Bolladóttir skrifar Skoðun Þegar ég heyri nafnið Katrín Jakobsdóttir Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Í framhaldi af viðtali við Helgu Þórisdóttur Kári Stefánsson skrifar Skoðun Góð gildi og staðfesta Höllu Hrundar Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Halla Hrund eða Katrín? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Til áréttingar Kári Stefánsson skrifar Skoðun Kynhluthlaust mál, máltilfinning og forsetaframboð Höskuldur Þráinsson skrifar Skoðun Er klassískt frjálslyndi orðið að jaðarskoðun? Kári Allansson skrifar Skoðun Forseti Íslands veifaði mér Fjóla Einarsdóttir skrifar Skoðun Ákall til framtíðar: Nám í félagsráðgjöf! Steinunn Bergmann skrifar Skoðun Lexía lærð á hálfum degi Stefanía Arnardóttir skrifar Skoðun Ég kýs Helgu Þórisdóttur Gerður Rún Guðlaugsdóttir skrifar Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth skrifar Skoðun Formaður húsfélagsins Guðmundur Andri Thorsson skrifar Skoðun Opið bréf til landsliðsmanna Íslands í blaki Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Kosningum frestað Ása Berglind Hjálmarsdóttir,Hrönn Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Mesti stjórnmálamaðurinn? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Birni Bjarnasyni svarað Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Því miður ekkert annað í stöðunni en að fresta atkvæðagreiðslu um verkefni Heidelberg Gestur Þór Kristjánsson,Erla Sif Markúsdóttir,Sigurbjörg Jenný Jónsdóttir,Grétar Ingi Erlendsson skrifar Skoðun Baldur Þórhallsson er vitur og vís Bryndís Friðgeirsdóttir skrifar Skoðun Kjósum Katrínu Kjartan Ragnarsson skrifar Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar Skoðun Nýtt sveitarfélag Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Stafrænn ójöfnuður á upplýsingaöld Stella Samúelsdóttir,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Varfærnisleg fagnaðarlæti Berglind Sunna Bragadóttir skrifar Skoðun „Ég skal baka fyrir Gunnar en ég kýs Kristján“ Páll Magnússon skrifar Skoðun Daðrað við sölu Björn Sævar Einarsson skrifar Skoðun Rannsóknir á söfnum skapa dýrmæta þekkingu Arndís Bergsdóttr skrifar Sjá meira
Mótlæti er til að sigrast á. Þó manni mistakist þá er það í góðu lagi. Það skiptir miklu meira máli hvernig maður stendur upp. Ég hef gert mörg mistök. En þegar ég lít til baka þá hafa öll þessi mistök gert mig sterkari og kennt mér það eitt að hræðast ekki. Því þegar upp er staðið verða þau að sigrum og stækka mann. Tolli bróðir minn segir alltaf: mistök eru í raun ekki til og það er nokkuð til í því. Sem listamaður hef ég gert það sem mig langar til hverju sinni og reynt að vinna með nýju fólki allan minn feril til að viðhalda ferskleika. Ég hef samið allt í allt um 8oo lög og ég tel ekkert þeirra vera mistök. Ég hef skrifað barnabækur, smásögur og bækur um veiði, ort ljóð og gefið út ljóðabækur. Í æsku lenti ég í gapastokki íslenskunnar eins og svo mörg börn á þeim tíma og jafnvel enn í dag. Skólakerfið hafði engan áhuga á skapandi hugsun né taldi það börnum til tekna að hafa frjóan huga heldur var okkur sem vorum á þeim akri refsað fyrir að vera forvitin og „erfið“. Mér var sagt af kennara að ég myndi aldrei verða neitt nema þá helst öskukarl, það var starf sem flestir litu á sem mestu niðurlægingu sem hægt væri að lenda í. Án gríns. Ég var greindur skriftblindur í Danmörku 1971. Þar var sagt við mig: Við höfum tekið eftir því að þú ert alltaf með gítarinn með þér. Í vor tekurðu próf eins og allir aðrir en þitt próf felst í því að halda tónleika fyrir nemendur. Þarna hófst upprisa mín. Mér fannst ég vera kominn til paradísar. Ég átti alltaf mjög erfitt í skóla hér heima. Skólinn var mér hreinasta helvíti, því þar sem ég var skriftblindur og talnablindur féll ég ekki inní normið. Ég fékk sannarlega að heyra að ég væri lúser, en svo skrítið sem það hljómar þá vissi ég inní mér að mér tækist það sem ég ætlaði mér – sem var að verða tónlistarmaður sem semdi sín eigin lög og texta. Og ég lét engan segja mér að ég gæti það ekki. Ég fylgdi og hef alltaf fylgt þessari rödd sem býr innra mér. Víst var leiðin grýtt og oft erfið, sérstaklega voru æskuárin og unglingsárin mér erfið. En ég hafði markmið og ætlaði mér að ná því. Í bráðum 40 ár hef ég lifað á því að semja mína eigin tónlist og texta og á undanförnum árum hef ég samið ljóð og gefið út ljóðabækur. Ég hef hinsvegar notið hjálpar fóstru minnar, Silju Aðalsteinsdóttur, þegar ég hef sent inn handrit að bókum mínum og eins með þennan pistil. Ástæða þess að ég skrifa þennan pistil er sú að það virðist vera að sumir séu farnir að átta sig á því að tungumálið sé lifandi og ungt fólk megi nota það á sínum eigin forsendum. Það er hellingur að gerast í þróun málsins. Orðið þágufallssýki er þrútið af hroka enda hafa menn gegnum tíðina notað tungumálið nánast sem valdatæki þeirra sem töluðu rétt mál og skrifuðu rétt og beitt því gegn þeim sem notuðu það ekki rétt eða gátu ekki skrifað rétt. Þeir voru settir á lúserabásinn og urðu niðursetningar íslenskrar tungu. Því miður þá eru æði margir á þeirri skoðun að íslenskan sé eitthvað allt annað en tjáningartæki. Málfarslögreglan er kannski ekki á hverju horni að fylgjast með þér en hún er samt þarna á netinu, á fésinu, tilbúin að hýða þig með málfarshnútasvipunni. Ungt fólk í tónlistarbransanum hefur sagt við mig í gegnum árin að það vilji frekar nota ensku en íslensku því það vilji ekki láta niðurlægja sig fyrir að nota ekki málið rétt. Þetta er svo sorglegt því íslenskan þolir allskonar bragðtegundir. Hvernig eiga stelpa eða strákur sem ætla að syngja á sínu máli að taka því þegar það er sagt við þau: þú getur ekki skrifað dægurlagatexta eða rappað nema stuðlar og höfuðstafir séu yfir og allt um kring? Ég hvet alla, hvort sem þeir eru skriftblindir eða hafa ekki hlotið menntun og telja sig ekki geta skrifað, til að gefa dauðann og djöfulinn í það. Skrifið eins og enginn sé morgundagurinn. Skrifið á vegginn ykkar á fésinu, á tvitter eða instagram, stígið útúr kassanum, þorið, elskið málið ykkar, skriftina ykkar. Það eina sem skiptir máli er að fólk skilji ykkur. Ást og friður.Höfundur er skáld og tónlistarmaður.
Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir skrifar
Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth skrifar
Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Því miður ekkert annað í stöðunni en að fresta atkvæðagreiðslu um verkefni Heidelberg Gestur Þór Kristjánsson,Erla Sif Markúsdóttir,Sigurbjörg Jenný Jónsdóttir,Grétar Ingi Erlendsson skrifar
Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar
Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun