Skólaball Kínverja Helgi Steinar Gunnlaugsson skrifar 9. október 2017 13:57 Þeir sem hafa gaman af bandarískum grínþáttum hafa margir eflaust rekist á hugtak sem heitir „Two Timer Date“, þar sem menntaskólapiltur lendir í því að taka tvær mismunandi stelpur á sama dansleik. Í stað þess að aflýsa áformum sínum með annarri stelpunni, ákveður hann í stað þess að fara með þeim báðum án vitund þeirra beggja. Áhorfendur fá þá skoplega sýn af honum hlaupandi á milli þeirra í örvæntingu sinni að reyna sinna þeim báðum og endar þátturinn oftast með því að þær uppgötva báðar sannleikann. Það sem er athyglisvert við þetta hugtak er að svona atvik eru algengari að margir gera sér grein fyrir. Í alþjóðasamskiptum tíðkast það oft hjá mörgum ríkisstjórnum að neyðast til þess að taka tvær þjóðir á sama skólaball. Eitt skýrasta dæmi um þetta í dag eru þau samskipti sem ríkisstjórn Kínverja hafa við bæði Bandaríkin og Norður Kóreu. Núverandi ástand á Kóreuskaganum hefur sjaldan verið jafn hættulegt þar sem bæði Donald Trump og Kim Jong Un hafa átt í hörðum orðaskiptum við hvorn annan. Norður Kórea hefur skotið upp tugum eldflauga það sem af er að þessu ári og virðast ekki ætla gefa neitt eftir. Bandaríkin finna einnig fyrir mikilli ógn og ber þeim enn skylda að verja bæði Japan og Suður Kóreu. Það er ennþá erfitt að segja til um hvort stríð sé á næstu misserum, en mikið reiðir á það hvernig Kína mun bregðast við þessum aðstæðum.Norður Kórea Samskipti Kína og Norður Kóreu hafa alltaf verið frekar flókin. Þegar Kóreustríðið braust út árið 1950 sagði kínverski leiðtoginn Maó Tse Tung að þessar þjóðir voru eins nálægt hvor annarri og varir og tennur. Síðan þá hafa leiðtogar beggja þjóða þurft að viðhalda þessari ímynd og hefur Norður Kórea lengi vel þurft að reiða sig á Kína fyrir olíu og mat. En þrátt fyrir þetta samstarf hefur vantraust komið upp á milli þessara þjóða. Eftir að Kim Jong Un tók við af föður sínum árið 2012 fóru samskipti þjóðanna að versna. Ungi leiðtogi Norður Kóreu hefur verið mun ákafari og hvatvísari en faðir hans var og afi hans þar á undan. Hvort sem hann er sjálfur það stríðsglaður eða hvort ríkisstjórnin hans sé virkilega í dauðateygjum spriklandi þá eru Kínverjar búnir að fá sig fullsadda af þessari hegðun. Það mikilvægasta fyrir stjórnvöld í Peking er að varðveita völdin sín og til þess að ná því fram þurfa þeir að passa upp á tvennt: þjóðernishyggju og efnahagsgróða. Frá 1978 hefur kínverski efnahagurinn meira og minna viðhaldið 10% árlegum gróða og það góðæri mun ekki halda áfram ef stríð brýst út í Asíu. Kínverjar deila einnig 1,400 km löngum landamærum við Norður Kóreu og vita herstjórar kínverska hersins að ef til átaka kæmi myndu mörg þúsundir flýja Norður Kóreu og streyma yfir þau landamæri til Kína. Ríkisstjórnin í Kína hefur heldur ekki mikinn áhuga á að fara í stríð við stærsta viðskiptavin sinn, Bandaríkin.Sjaldan hlýtur hikandi happ Kína hefur löngu yfirgefið þessa Kaldastríðshugsun og er langt frá að vera á sömu blaðsíðu og nágranni sinn. Hinsvegar eru ástæður fyrir því að ríkisstjórn þeirra setur ekki eins mikla pressu á Norður Kóreu og margar þjóðir myndu vilja. Í fyrsta lagi er Kína dauðhrætt við þá tilhugsun að Norður Kórea tapi í stríði gegn Bandaríkjunum og sameinist þá Suður Kóreu. Ef það gerist þá myndi Kína þurfa að deila landamærum með þjóð sem hýsir bandarískar herstöðvar. Svo má heldur ekki gleyma að þar sem 90% af viðskiptum Norður Kóreu eru við Kína, hafa Kínverjar alltaf verið í góðri stöðu til að nota Pyongyang sem tromp spil í deilum við Bandaríkjamenn. Það er ómögulegt að segja til um það hvernig Kína mun fara að því að ljúka þessu skólaballi án vandræðalegrar útkomu. Kína vill augljóslega viðhalda frið í álfunni svo að efnahagsgróði þeirra haldi áfram, en til þess þurfa þeir að þrýsta á Norður Kóreu og sýna að stríð er eitthvað sem þeir munu ekki lýða. Aftur á móti munu þeir engan vegin deila landamærum við bandarískar herstöðvar, né hafa þeir getu til að ráða við alla þá flóttamenn sem munu flæða yfir til Kína. Í sjónvarpsþáttunum endaði þessi sena oftast með því að upp komst um áform menntaskólastráksins og ruku báðar stelpurnar beinleiðis út. Í raunveruleikanum hefur þjóð eins og Kína miklu meira að tapa.Höfundur er master í alþjóðasamskiptum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Ástþór Magnússon í spádómum? Gunnar Karl Halldórsson Skoðun Þrír dæmigerðir dagar skemmtiferðaskipafarþega í júlí Ingvar Örn Ingvarsson Skoðun Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað Skoðun „Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur Skoðun Stórhættulegir ágallar á örorkufrumvarpi ríkisstjórnarinnar Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Siðferðileg heilindi Háskóla Íslands á tímum þjóðarmorðs Háskólafólk fyrir Palestínu Skoðun Minnisleysi eða þekkingarskortur? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Dagur til umhugsunar Jón Steindór Valdimarsson Skoðun Að leysa vandann með quick fix Guðbrandur Einarsson Skoðun Dáin og deyjandi dýr en engin neyð? Linda Karen Gunnarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Ástþór Magnússon í spádómum? Gunnar Karl Halldórsson skrifar Skoðun Athugasemdir við grein um samgöngumál Þórarinn Hjaltason skrifar Skoðun Riðulaust Ísland! Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun „Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur skrifar Skoðun Siðferðileg heilindi Háskóla Íslands á tímum þjóðarmorðs Háskólafólk fyrir Palestínu skrifar Skoðun Stórhættulegir ágallar á örorkufrumvarpi ríkisstjórnarinnar Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Þrír dæmigerðir dagar skemmtiferðaskipafarþega í júlí Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Minnisleysi eða þekkingarskortur? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Dáin og deyjandi dýr en engin neyð? Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Dagur til umhugsunar Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Að leysa vandann með quick fix Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Var upplýsingagjöf í covidfaraldrinum upplýsingaóreiða? Steingrímur Atlason skrifar Skoðun Mikilvægi íþróttafélaga Lárus Sigurðsson skrifar Skoðun Sumargjafir Gunnar Ingi Björnsson skrifar Skoðun Þar sem er reykur þar er… Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Betur má ef duga skal Kristinn Árni L. Hróbjartsson skrifar Skoðun Menningarlegur og sáttfús forseti Aldís Aðalbjarnardóttir skrifar Skoðun Leið að hraðari innviðauppbyggingu Sölvi Sturluson skrifar Skoðun Viltu bjarga heiminum? Samfélagsdrifnar loftslagslausnir Inga Rós Antoníusdóttir skrifar Skoðun Hugleiðingar í aðdraganda kosninga Þuríður Helga Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Lýðskrum eða minnisleysi? Þorvaldur Þorvaldsson skrifar Skoðun Stuðningur við langtímakjarasamninga Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Baldur er minn forseti Hjalti Vignisson skrifar Skoðun Vits er þörf þeim er víða ratar- um gagnsemi og glapræði gervigreindar Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Að læra nýtt tungumál og sýna þolinmæði Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Það er mikill munur á þeim sem vanda sig og hinum sem vanda sig ekki Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Það sem spurt var um - en svörin þunn og kom kannski ekki á óvart Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Að rækta garðinn sinn Eva Dögg Davíðsdóttir skrifar Skoðun Dánaraðstoð og siðareglur lækna Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Vörður á veginum framundan Davíð Þorláksson skrifar Sjá meira
Þeir sem hafa gaman af bandarískum grínþáttum hafa margir eflaust rekist á hugtak sem heitir „Two Timer Date“, þar sem menntaskólapiltur lendir í því að taka tvær mismunandi stelpur á sama dansleik. Í stað þess að aflýsa áformum sínum með annarri stelpunni, ákveður hann í stað þess að fara með þeim báðum án vitund þeirra beggja. Áhorfendur fá þá skoplega sýn af honum hlaupandi á milli þeirra í örvæntingu sinni að reyna sinna þeim báðum og endar þátturinn oftast með því að þær uppgötva báðar sannleikann. Það sem er athyglisvert við þetta hugtak er að svona atvik eru algengari að margir gera sér grein fyrir. Í alþjóðasamskiptum tíðkast það oft hjá mörgum ríkisstjórnum að neyðast til þess að taka tvær þjóðir á sama skólaball. Eitt skýrasta dæmi um þetta í dag eru þau samskipti sem ríkisstjórn Kínverja hafa við bæði Bandaríkin og Norður Kóreu. Núverandi ástand á Kóreuskaganum hefur sjaldan verið jafn hættulegt þar sem bæði Donald Trump og Kim Jong Un hafa átt í hörðum orðaskiptum við hvorn annan. Norður Kórea hefur skotið upp tugum eldflauga það sem af er að þessu ári og virðast ekki ætla gefa neitt eftir. Bandaríkin finna einnig fyrir mikilli ógn og ber þeim enn skylda að verja bæði Japan og Suður Kóreu. Það er ennþá erfitt að segja til um hvort stríð sé á næstu misserum, en mikið reiðir á það hvernig Kína mun bregðast við þessum aðstæðum.Norður Kórea Samskipti Kína og Norður Kóreu hafa alltaf verið frekar flókin. Þegar Kóreustríðið braust út árið 1950 sagði kínverski leiðtoginn Maó Tse Tung að þessar þjóðir voru eins nálægt hvor annarri og varir og tennur. Síðan þá hafa leiðtogar beggja þjóða þurft að viðhalda þessari ímynd og hefur Norður Kórea lengi vel þurft að reiða sig á Kína fyrir olíu og mat. En þrátt fyrir þetta samstarf hefur vantraust komið upp á milli þessara þjóða. Eftir að Kim Jong Un tók við af föður sínum árið 2012 fóru samskipti þjóðanna að versna. Ungi leiðtogi Norður Kóreu hefur verið mun ákafari og hvatvísari en faðir hans var og afi hans þar á undan. Hvort sem hann er sjálfur það stríðsglaður eða hvort ríkisstjórnin hans sé virkilega í dauðateygjum spriklandi þá eru Kínverjar búnir að fá sig fullsadda af þessari hegðun. Það mikilvægasta fyrir stjórnvöld í Peking er að varðveita völdin sín og til þess að ná því fram þurfa þeir að passa upp á tvennt: þjóðernishyggju og efnahagsgróða. Frá 1978 hefur kínverski efnahagurinn meira og minna viðhaldið 10% árlegum gróða og það góðæri mun ekki halda áfram ef stríð brýst út í Asíu. Kínverjar deila einnig 1,400 km löngum landamærum við Norður Kóreu og vita herstjórar kínverska hersins að ef til átaka kæmi myndu mörg þúsundir flýja Norður Kóreu og streyma yfir þau landamæri til Kína. Ríkisstjórnin í Kína hefur heldur ekki mikinn áhuga á að fara í stríð við stærsta viðskiptavin sinn, Bandaríkin.Sjaldan hlýtur hikandi happ Kína hefur löngu yfirgefið þessa Kaldastríðshugsun og er langt frá að vera á sömu blaðsíðu og nágranni sinn. Hinsvegar eru ástæður fyrir því að ríkisstjórn þeirra setur ekki eins mikla pressu á Norður Kóreu og margar þjóðir myndu vilja. Í fyrsta lagi er Kína dauðhrætt við þá tilhugsun að Norður Kórea tapi í stríði gegn Bandaríkjunum og sameinist þá Suður Kóreu. Ef það gerist þá myndi Kína þurfa að deila landamærum með þjóð sem hýsir bandarískar herstöðvar. Svo má heldur ekki gleyma að þar sem 90% af viðskiptum Norður Kóreu eru við Kína, hafa Kínverjar alltaf verið í góðri stöðu til að nota Pyongyang sem tromp spil í deilum við Bandaríkjamenn. Það er ómögulegt að segja til um það hvernig Kína mun fara að því að ljúka þessu skólaballi án vandræðalegrar útkomu. Kína vill augljóslega viðhalda frið í álfunni svo að efnahagsgróði þeirra haldi áfram, en til þess þurfa þeir að þrýsta á Norður Kóreu og sýna að stríð er eitthvað sem þeir munu ekki lýða. Aftur á móti munu þeir engan vegin deila landamærum við bandarískar herstöðvar, né hafa þeir getu til að ráða við alla þá flóttamenn sem munu flæða yfir til Kína. Í sjónvarpsþáttunum endaði þessi sena oftast með því að upp komst um áform menntaskólastráksins og ruku báðar stelpurnar beinleiðis út. Í raunveruleikanum hefur þjóð eins og Kína miklu meira að tapa.Höfundur er master í alþjóðasamskiptum.
„Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur Skoðun
Skoðun „Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur skrifar
Skoðun Siðferðileg heilindi Háskóla Íslands á tímum þjóðarmorðs Háskólafólk fyrir Palestínu skrifar
Skoðun Stórhættulegir ágallar á örorkufrumvarpi ríkisstjórnarinnar Jóhann Páll Jóhannsson skrifar
Skoðun Vits er þörf þeim er víða ratar- um gagnsemi og glapræði gervigreindar Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar
Skoðun Það er mikill munur á þeim sem vanda sig og hinum sem vanda sig ekki Sigurður G. Guðjónsson skrifar
Skoðun Það sem spurt var um - en svörin þunn og kom kannski ekki á óvart Sigurður Páll Jónsson skrifar
„Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur Skoðun