Minna er stundum meira Magnús Guðmundsson skrifar 30. mars 2017 12:00 Móðurhugur er önnur skáldsaga Kára Tuliniusar sem einnig hefur verið virkur innan Meðgönguljóða allt frá upphafsárum þess forvitnilega forlags og starfs sem þar er unnið. Það leynir sér heldur ekki í skáldskap Kára að ljóðlistin stendur honum nærri enda yrkisefni sögunnar nánast ljóðrænn heimur lykilpersónanna. Móðurhugur segir frá Ingu, ungri íslenskri konu sem er búsett í Bandaríkjunum þar sem hún er við háskólanám í trúarbragðafræðum, sambandi hennar við transmanninn Abel sem endurgeldur ekki ást hennar og rithöfundinum Theodóru sem er móðir Ingu. Framsetning þessarar sögu er í senn einkar frumleg og forvitnileg en inngangur sögunnar er orðræða móður Ingu eftir að hún hefur samþykkt að slökkt verði á öndunarvél dóttur hennar – afleiðing ástarsorgarinnar yfir Abel. Í framhaldinu skiptist skáldsagan í þrjá hluta. Í fyrsta lagi vefdagbók Ingu sem hún ritar sjálf. Í öðru lagi sögu Abels sem Inga hefur unnið úr netsamskiptum þeirra á því átta ára tímabili sem leið á meðan þau þekktust einvörðungu í netheimum og samband þeirra var einvörðungu vinasamband. Og loks skrif móðurinnar sem leitast við að skilja líf og dauða dóttur sinnar og jafnvel skrifa hana til lífsins. Þetta virðist kannski allt vera dáldið flókið en er það í raun og veru ekki. Innan þessa ramma tekst Kári á við ástina, trúna, kynferði, kynvitund, samskipti á internetinu og í veruleikanum, líf og dauða og síðast en ekki síst hin forvitnilegu mörk á milli veruleika og skáldskapar. Allt eru þetta forvitnileg viðfangsefni og allt virðist Kári nálgast af þekkingu en vandinn er kannski að hér er mikið í lagt. Helst til mikið fyrir ekki stærri sögu og því skortir aðeins á að persónurnar nái því að verða ljóslifandi og höfði til samkenndar hjá lesandanum. Hið breytilega sjónarhorn hlutanna þriggja eykur einnig aðeins á hættuna á því að persónurnar nái ekki að verða nægilega skarpar og ljóslifandi. Kári er ótvírætt efnilegur höfundur og það leynir sér ekki á oft og tíðum lipurlega skrifuðum málsgreinum að hann er vel ritfær. En hann ætlar sér mikið – helst til of mikið. Stíllinn á það til að verða ansi flúraður, setningarnar langar og hlaðnar myndmáli sem hefði vel mátt einfalda og skerpa til hins betra. Hið sama gildir um forvitnilega þekkingu á trúarbragðafræðinni og vísanir því tengdar sem eru á stundum mjög fyrirferðarmiklar innan frásagnarinnar. Þetta er forvitnilegt og getur þjónað sínum tilgangi en ofhleðsla verður frekar leiðigjörn og þreytandi á köflum. Móðurhugur er þó forvitnilegt verk þar sem margar spennandi hugmyndir eru reifaðar og margt vel gert. Vandinn er það er tekist á við of mikið í þessari atrennu og því missir verkið fókus.Niðurstaða: Um margt forvitnilegt verk sem ætlar sér þó of mikið innan einnar skáldsögu. Bókmenntir Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið „Það braut ísinn að við hefðum deitað sama gaurinn“ Lífið „Ég var heppinn. En ekki hann“ Lífið „Það er önnur hver gella með í vörunum“ Lífið Karlmennskuhlaðvarpið heyrir sögunni til Lífið Fréttatía vikunnar: Körfubolti, laxaastmi og stýrivextir Lífið Gómsætar haustkökur að hætti Elenoru Lífið Ólafur Ragnar skellti sér á sæþotu eftir langan dag Lífið Simmi Vill og Sunneva Einars létu sig ekki vanta á Jókerinn Lífið Skrúfaði titrarann í sundur til að forða nágrönnum frá ónæði Lífið „Hrátt háþróað krass, langt leitt krot“ Menning Fleiri fréttir Speak No Evil: Pabbi er ekki með fulle fem Maður þurfti ekki að vera skyggn Melódrama, morð og hæfilega mikið bótox Sunna Gunnlaugs í skugga karlrembu á djasshátíð Sjá meira
Móðurhugur er önnur skáldsaga Kára Tuliniusar sem einnig hefur verið virkur innan Meðgönguljóða allt frá upphafsárum þess forvitnilega forlags og starfs sem þar er unnið. Það leynir sér heldur ekki í skáldskap Kára að ljóðlistin stendur honum nærri enda yrkisefni sögunnar nánast ljóðrænn heimur lykilpersónanna. Móðurhugur segir frá Ingu, ungri íslenskri konu sem er búsett í Bandaríkjunum þar sem hún er við háskólanám í trúarbragðafræðum, sambandi hennar við transmanninn Abel sem endurgeldur ekki ást hennar og rithöfundinum Theodóru sem er móðir Ingu. Framsetning þessarar sögu er í senn einkar frumleg og forvitnileg en inngangur sögunnar er orðræða móður Ingu eftir að hún hefur samþykkt að slökkt verði á öndunarvél dóttur hennar – afleiðing ástarsorgarinnar yfir Abel. Í framhaldinu skiptist skáldsagan í þrjá hluta. Í fyrsta lagi vefdagbók Ingu sem hún ritar sjálf. Í öðru lagi sögu Abels sem Inga hefur unnið úr netsamskiptum þeirra á því átta ára tímabili sem leið á meðan þau þekktust einvörðungu í netheimum og samband þeirra var einvörðungu vinasamband. Og loks skrif móðurinnar sem leitast við að skilja líf og dauða dóttur sinnar og jafnvel skrifa hana til lífsins. Þetta virðist kannski allt vera dáldið flókið en er það í raun og veru ekki. Innan þessa ramma tekst Kári á við ástina, trúna, kynferði, kynvitund, samskipti á internetinu og í veruleikanum, líf og dauða og síðast en ekki síst hin forvitnilegu mörk á milli veruleika og skáldskapar. Allt eru þetta forvitnileg viðfangsefni og allt virðist Kári nálgast af þekkingu en vandinn er kannski að hér er mikið í lagt. Helst til mikið fyrir ekki stærri sögu og því skortir aðeins á að persónurnar nái því að verða ljóslifandi og höfði til samkenndar hjá lesandanum. Hið breytilega sjónarhorn hlutanna þriggja eykur einnig aðeins á hættuna á því að persónurnar nái ekki að verða nægilega skarpar og ljóslifandi. Kári er ótvírætt efnilegur höfundur og það leynir sér ekki á oft og tíðum lipurlega skrifuðum málsgreinum að hann er vel ritfær. En hann ætlar sér mikið – helst til of mikið. Stíllinn á það til að verða ansi flúraður, setningarnar langar og hlaðnar myndmáli sem hefði vel mátt einfalda og skerpa til hins betra. Hið sama gildir um forvitnilega þekkingu á trúarbragðafræðinni og vísanir því tengdar sem eru á stundum mjög fyrirferðarmiklar innan frásagnarinnar. Þetta er forvitnilegt og getur þjónað sínum tilgangi en ofhleðsla verður frekar leiðigjörn og þreytandi á köflum. Móðurhugur er þó forvitnilegt verk þar sem margar spennandi hugmyndir eru reifaðar og margt vel gert. Vandinn er það er tekist á við of mikið í þessari atrennu og því missir verkið fókus.Niðurstaða: Um margt forvitnilegt verk sem ætlar sér þó of mikið innan einnar skáldsögu.
Bókmenntir Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið „Það braut ísinn að við hefðum deitað sama gaurinn“ Lífið „Ég var heppinn. En ekki hann“ Lífið „Það er önnur hver gella með í vörunum“ Lífið Karlmennskuhlaðvarpið heyrir sögunni til Lífið Fréttatía vikunnar: Körfubolti, laxaastmi og stýrivextir Lífið Gómsætar haustkökur að hætti Elenoru Lífið Ólafur Ragnar skellti sér á sæþotu eftir langan dag Lífið Simmi Vill og Sunneva Einars létu sig ekki vanta á Jókerinn Lífið Skrúfaði titrarann í sundur til að forða nágrönnum frá ónæði Lífið „Hrátt háþróað krass, langt leitt krot“ Menning Fleiri fréttir Speak No Evil: Pabbi er ekki með fulle fem Maður þurfti ekki að vera skyggn Melódrama, morð og hæfilega mikið bótox Sunna Gunnlaugs í skugga karlrembu á djasshátíð Sjá meira