Hamfarir með augum barnsins Sigríður Jónsdóttir skrifar 12. febrúar 2015 13:30 Andrea Ösp Karlsdóttir er í hlutverki sveitastúlkunnar Sólveigar en Pétur Eggerz og Alda Arnardóttir fara með öll önnur hlutverk verksins. Visir/GVA Eldbarnið Höfundur: Pétur Eggerz Leikstjóri:Sigrún Valbergsdóttir Leikarar:Alda Arnardóttir, Andrea Ösp Karlsdóttir og Pétur Eggerz Leikmynd og búningar:Guðrún Øyahals Tónlist: Kristján Guðjónsson Lýsing:Arnþór ÞórsteinssonMöguleikhúsið sýnir Eldbarnið í Tjarnarbíói um þessar mundir og er leikritið byggt á sömu atburðum og sýningin Eldklerkurinn sem hefur verið í sýningu hjá hópnum síðustu misseri. Sögusviðið er Ísland árið 1783, nánar til tekið Austurland, þegar Lakagígar hófu að gjósa þá um sumarið. Afleiðingarnar voru ekkert annað en skelfilegar og er sýningin tilraun til þess að sjá þessar hryllilegu hamfarir með barnsaugum. Sveitastúlkan Sólveig, sem nýlega hefur misst föður sinn af slysförum, og móðir hennar flýja undan Skaftáreldum af miklu harðfylgi en finna loks skjól hjá séra Jóni Steingrímssyni og verða vitni að goðsagnakenndri eldmessu hans. Eftir að frekari áföll dynja á stúlkubarninu endar hún í samfylgd með þjófum sem ferðast um landsvæðið í þýfisleit. Andrea Ösp Karlsdóttir leikur hina þjáðu Sólveigu og gerir það ágætlega þó að eitthvað vanti upp á tilfinningalegu dýptina sem hún sýnir. Viðbrögð Sólveigar við öllum þeim harmi sem umvefur líf hennar sveiflast á milli undrunar og ótta en lítið meira, jafnvel þegar öll von virðist úti. Alda Arnardóttir og Pétur Eggerz sjá um að leika allar hinar persónur verksins en þær eru flestar skissur af fólki frekar en þrívíðar persónur fyrir utan Jón Steingrímsson sem Pétur hefur mikla reynslu af að leika og stífu sýslumannsfrúna í leik Öldu. Handritið er frekar einsleitt og blæbrigðin fá í textanum sem er á köflum bæði of þungur og óþjáll fyrir yngstu kynslóðina, gamansömu uppbrotin hefðu líka mátt vera fleiri. Leikritið er rammað inn með veikri sögu af ungri stelpu á okkar tímum sem er að uppgötva fjölskyldusögu sína í gegnum frásagnir eldri bónda. Ekki er þörf á stóru stökki til að sjá ákveðið samhengi milli Skaftárelda fyrri tíma og eldgossins í Holuhrauni nú, tengingarnar eru undirstrikaðar í Eldbarninu en eru iðulega yfirborðskenndar. Sviðshönnunin er skemmtilega unnin og útfærð, Guðrún Øyahals hefur næmt auga fyrir smáatriðum og má þar sérstaklega nefna notkunina á sviðsmununum. Sviðsetningin er mjög minimalísk en í höndum Sigrúnar Valbergsdóttur kvikna áhugaverðar myndir út frá litlum augnablikum. Aftur á móti hefði verið gaman að sjá jafn góða vinnu í búningunum en þeir voru helst til of einfaldir og ófrumlegir. Tónlistin er hljómþýð en ekkert sérstaklega afgerandi og sömu sögu má segja um lýsinguna.Niðurstaða:Magnaður efniviður og skýr grunnhugmynd en Eldbarnið er að mestu kraftlaust. Gagnrýni Menning Mest lesið „Blessaður, þú ert með heilaæxli“ Lífið Woody Allen segist enginn aðdáandi Pútíns Lífið Ein glæsilegasta leikkona landsins selur slotið Lífið Lil Nas X laus gegn tryggingu Lífið Þetta eru keppendur Ungfrú Ísland Teen 2025 Lífið Skúli hannaði hof fyrir Grímu Lífið Lil Nas X ákærður fyrir brot á alríkislögum Lífið Hegðun Benedikts kom upp um bónorðið Lífið Ljúffengir hafraklattar með kaffinu Lífið Kom með blóðugar tær í mark eftir heilt maraþon berfættur Lífið Fleiri fréttir Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Vók Ofurmenni slaufað Gamli er (ekki) alveg með'etta Mömmustrákur skýtur uppvakningum ref fyrir rass Norah Jones: Tíminn stóð í stað þar til ljóskastarinn vakti mann Sjá meira
Eldbarnið Höfundur: Pétur Eggerz Leikstjóri:Sigrún Valbergsdóttir Leikarar:Alda Arnardóttir, Andrea Ösp Karlsdóttir og Pétur Eggerz Leikmynd og búningar:Guðrún Øyahals Tónlist: Kristján Guðjónsson Lýsing:Arnþór ÞórsteinssonMöguleikhúsið sýnir Eldbarnið í Tjarnarbíói um þessar mundir og er leikritið byggt á sömu atburðum og sýningin Eldklerkurinn sem hefur verið í sýningu hjá hópnum síðustu misseri. Sögusviðið er Ísland árið 1783, nánar til tekið Austurland, þegar Lakagígar hófu að gjósa þá um sumarið. Afleiðingarnar voru ekkert annað en skelfilegar og er sýningin tilraun til þess að sjá þessar hryllilegu hamfarir með barnsaugum. Sveitastúlkan Sólveig, sem nýlega hefur misst föður sinn af slysförum, og móðir hennar flýja undan Skaftáreldum af miklu harðfylgi en finna loks skjól hjá séra Jóni Steingrímssyni og verða vitni að goðsagnakenndri eldmessu hans. Eftir að frekari áföll dynja á stúlkubarninu endar hún í samfylgd með þjófum sem ferðast um landsvæðið í þýfisleit. Andrea Ösp Karlsdóttir leikur hina þjáðu Sólveigu og gerir það ágætlega þó að eitthvað vanti upp á tilfinningalegu dýptina sem hún sýnir. Viðbrögð Sólveigar við öllum þeim harmi sem umvefur líf hennar sveiflast á milli undrunar og ótta en lítið meira, jafnvel þegar öll von virðist úti. Alda Arnardóttir og Pétur Eggerz sjá um að leika allar hinar persónur verksins en þær eru flestar skissur af fólki frekar en þrívíðar persónur fyrir utan Jón Steingrímsson sem Pétur hefur mikla reynslu af að leika og stífu sýslumannsfrúna í leik Öldu. Handritið er frekar einsleitt og blæbrigðin fá í textanum sem er á köflum bæði of þungur og óþjáll fyrir yngstu kynslóðina, gamansömu uppbrotin hefðu líka mátt vera fleiri. Leikritið er rammað inn með veikri sögu af ungri stelpu á okkar tímum sem er að uppgötva fjölskyldusögu sína í gegnum frásagnir eldri bónda. Ekki er þörf á stóru stökki til að sjá ákveðið samhengi milli Skaftárelda fyrri tíma og eldgossins í Holuhrauni nú, tengingarnar eru undirstrikaðar í Eldbarninu en eru iðulega yfirborðskenndar. Sviðshönnunin er skemmtilega unnin og útfærð, Guðrún Øyahals hefur næmt auga fyrir smáatriðum og má þar sérstaklega nefna notkunina á sviðsmununum. Sviðsetningin er mjög minimalísk en í höndum Sigrúnar Valbergsdóttur kvikna áhugaverðar myndir út frá litlum augnablikum. Aftur á móti hefði verið gaman að sjá jafn góða vinnu í búningunum en þeir voru helst til of einfaldir og ófrumlegir. Tónlistin er hljómþýð en ekkert sérstaklega afgerandi og sömu sögu má segja um lýsinguna.Niðurstaða:Magnaður efniviður og skýr grunnhugmynd en Eldbarnið er að mestu kraftlaust.
Gagnrýni Menning Mest lesið „Blessaður, þú ert með heilaæxli“ Lífið Woody Allen segist enginn aðdáandi Pútíns Lífið Ein glæsilegasta leikkona landsins selur slotið Lífið Lil Nas X laus gegn tryggingu Lífið Þetta eru keppendur Ungfrú Ísland Teen 2025 Lífið Skúli hannaði hof fyrir Grímu Lífið Lil Nas X ákærður fyrir brot á alríkislögum Lífið Hegðun Benedikts kom upp um bónorðið Lífið Ljúffengir hafraklattar með kaffinu Lífið Kom með blóðugar tær í mark eftir heilt maraþon berfættur Lífið Fleiri fréttir Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Vók Ofurmenni slaufað Gamli er (ekki) alveg með'etta Mömmustrákur skýtur uppvakningum ref fyrir rass Norah Jones: Tíminn stóð í stað þar til ljóskastarinn vakti mann Sjá meira