Forréttindi mín sem karlmaður Atli Jasonarson skrifar 13. desember 2015 22:00 Ég er frekar smeykur við að birta þennan pistil vegna þess að ég hef séð fólk (oftast karla) reyna að tjá sig um þessi mál en verða fyrir harðri gagnrýni og nánast því sem mætti kalla þöggun. Mig grunar að einhverjir muni taka illa í þennan pistil og líklega munu sumir lesa úr honum eitthvað allt annað en það sem ég hef raunverulega ritað. Það verður þá bara að hafa það en endilega lesið hann til enda áður en þið hellið á mig úr skálum reiðinnar. Ókei. Ég er karl. Samkvæmt mörgum veitir það eitt og sér mér forréttindi og ef ég neita því er ég kallaður forréttindablindur. Ef ég held því fram að fullkomnu jafnrétti hafi verið náð er ansi líklegt að margir myndu andmæla því og skamma mig. Og það er líka frábært, enda væri fráleitt að halda því fram að jafnrétti kynjanna hafi verið náð. Við höfum vissulega komist langt en við eigum mikið verk fyrir höndum, því enn eimir eftir af hinu svokallaða feðraveldi. Þetta veldur því að karlar hafa enn mikil forréttindi hérlendis, sem og annars staðar. Og þetta vita allir, sama hvort þeir viðurkenni það eða ekki. Mig langar að nefna ykkur sjö dæmi um mín forréttindi, sem ég hef kyns míns vegna. 1) Sem karl er ég næstum því fjórum sinnum líklegri en vinkonur mínar til þess að drepa mig. Á árunum 2005-2009 tóku 159 karlar eigið líf en konurnar voru 45. Meira en þrjú sjálfsmorð af hverjum fjórum eru framin af karlmönnum. 2) Það er einnig líklegra að einhver annar drepi mig. Á árunum 1981-2009 voru 60 morð framin á Íslandi. Af öllum fórnarlömbunum voru 44 þeirra karlkyns, eða um 73%. 3) Það er rúmlega tvisvar sinnum líklegra að ég, sem karl, látist í umferðarslysi. Á árunum 2000-2009 létust 180 manns í umferðinni hérlendis. Af þeim voru 124, rúmlega 2/3, karlkyns. 4) Sem karl er líklegra að ég deyi af völdum efnafíknar og/eða misnotkunar á áfengi. Árin 2005-2009 létust 24 einstaklingar af þessum orsökum. Af þeim var 21 karlkyns. 5) Ég, sem karl, er tuttugu og sex sinnum líklegri til þess að fara í fangelsi en systur mínar. Nýjustu tölur Hagstofunnar um fjölda fanga hérlendis eru frá 2013: karlar voru þá 130 talsins og konurnar 5. Rúm 96% fanga á Íslandi eru því karlar. 6) Það er einnig líklegra að systur mínar ljúki háskólanámi en ég. Á Íslandi eru 27.400 karlar með háskólamenntun en konurnar eru 36.600, eða um þriðjungi fleiri. Þessi munur mun líklega verða meiri með árunum en árið 2013 voru u.þ.b. 62% háskólanema kvenkyns. Það eru næstum því tvær konur á móti hverjum karli, sem kristallast í þeirri staðreynd að árið 2013 útskrifuðust 2556 konur en einungis 1389 karlar. 7) Sem karl get ég talist heppinn að vera ekki slakur í lestri. Af þeim nemendum, sem taldir voru slæmir í lestri árið 2009, voru 70% drengir auk þess sem stúlkur standa sig iðulega betur í samræmdu prófunum. Ég skil þetta ekki. Hvers vegna falla svona miklu fleiri karlar en konur fyrir eigin hendi, eða þá annarra? Af hverju leiðir fíkn frekar karla til dauða en konur? Hvernig stendur á því að konur standa sig mun betur í skóla en karlar? Af hverju eru fangar hérlendis nánast einungis karlkyns? Ég veit það svo sem ekki en mér þykir ekkert ólíklegt að þetta spili allt saman að einhverju leyti. Nokkrar ástæður geta legið að baki þeirri staðreynd að langtum fleiri karlar eru í fangelsi en konur. Kannski fremja þeir fleiri og/eða verri glæpi. Kannski hljóta þeir þyngri dóma eða kannski eru þeir einfaldlega frekar sendir í fangelsi en konur. Ef til vill á þetta allt við – ég veit það ekki – en ljóst er að þarna leynist eitthvert rótgróið vandamál. Það er ekkert eðlilegt við það að karlar eru rúm 96% fanga. Sennilega má útskýra þetta með þeim samfélagslegu aðstæðum sem karlar virðast frekar lenda í en konur. Þeir standa sig ekki jafnvel í skóla og eru minnihluti nemenda í háskólanámi. Þeir lenda frekar í fangelsi og láta lífið vegna fíknar. Þeir deyja oftar í umferðinni. Þeir fremja frekar sjálfsmorð og eru oftar myrtir. Vandamálið er að karlar lenda í þessum samfélagslegu aðstæðum. Það að ég kjósi að rita um vandamál karla þýðir ekki að ég sé að gera lítið úr vandamálum kvenna eða að segja að karlar njóti ekki einhverra raunverulegra forréttinda. Alls ekki. Ég er einungis að benda á að vandamál karla virðast einnig vera rótgróin og kerfisbundin, eins og svo mörg vandamál sem konur, sem hópur, þurfa að glíma við. Líklega eru þessi vandamál að miklu leyti annars eðlis en kvenkynið glímir við en þau eru einnig alvarleg. Umræðan um vandamál karla er varla til staðar. Oft hef ég séð fólk (helst karla) reyna að vekja athygli á þeim en því er þá ósjaldan svarað á þann veginn að karlarnir hafi svo mikil forréttindi að þeir eigi ekkert að vera að væla. Þessi umræða er nefnilega ekki vinsæl. Í dag er vinsælt að tala um vandamál kvenna, sem er auðvitað frábært því þau þarf að leysa, en það þýðir ekki að ekki megi tala um vandamál karla. Við erum ekki í tveimur liðum, karlar á móti konum. Ég held að vandamálin sem ég taldi upp hér að framan verði ekki leyst með Twitter-byltingu, því miður. Líklega þarf eitthvert stórfellt átak sem krefst samvinnu allra. En hey, það gerist allavega ekkert ef við tölum ekki um hlutina.Pistillinn birtist fyrst á Facebook-síðu Atla en er birtur á Vísi með góðfúslegu leyfi hans. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Hvað er eiginlega að gerast? Inga Minelgaite Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson Skoðun Svik forsetaframbjóðanda við börnin á Gaza Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Nöturlegt ævikvöld Elín Hirst Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson Skoðun Manstu ekki eftir mér Sævar Helgi Lárusson Skoðun Er keisarinn ekki í neinum fötum? Hákon Gunnarsson ,Bergljót Kristinsdóttir Skoðun Gerum góðan dal enn betri Eiríkur Hjálmarsson Skoðun Á að banna TikTok? Óttar Birgisson Skoðun Skoðun Skoðun Opið bréf til samgönguráðherra og vegamálastjóra Hópur ferðaþjóna í Dölunum skrifar Skoðun Hugleiðingar ellilífeyrisþega um landsmálin og orkumálin Ingimundur Andrésson skrifar Skoðun Að tilheyra - Fjölmenningarþing Reykjavíkur skrifar Skoðun Katrínu sem forseta Stefán Friðrik Stefánsson skrifar Skoðun Fegin að vera frekar spurð hvaða ég sé, en „hverra manna ertu“ Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Þekking á naloxone nefúða getur bjargað lífi Hildur Vattnes Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Svik forsetaframbjóðanda við börnin á Gaza Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Getum við breytt fortíðinni? Ásgeir Jónsson skrifar Skoðun Á að banna TikTok? Óttar Birgisson skrifar Skoðun Gerum góðan dal enn betri Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Ný norræn stjórnarskrá Hrannar Björn Arnarsson,Ragnheiður Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Getum við verið hamingjusöm í vinnunni? Héðinn Sveinbjörnsson skrifar Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson skrifar Skoðun Stærsta loftslagsráðstefna í heimi Nótt Thorberg skrifar Skoðun Er keisarinn ekki í neinum fötum? Hákon Gunnarsson ,Bergljót Kristinsdóttir skrifar Skoðun Hugleiðing um sáttamiðlun Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Nöturlegt ævikvöld Elín Hirst skrifar Skoðun Hvað er eiginlega að gerast? Inga Minelgaite skrifar Skoðun Manstu ekki eftir mér Sævar Helgi Lárusson skrifar Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun The man who would be king Ian McDonald skrifar Skoðun Umhverfisávinningur þess að þrifta Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar Skoðun Eru orkumálin að fara úr böndunum? Jónas Guðmundsson skrifar Skoðun Skipulagsmál og uppbygging í Árborg Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Ég kýs… Gísli Ásgeirsson skrifar Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Sjá meira
Ég er frekar smeykur við að birta þennan pistil vegna þess að ég hef séð fólk (oftast karla) reyna að tjá sig um þessi mál en verða fyrir harðri gagnrýni og nánast því sem mætti kalla þöggun. Mig grunar að einhverjir muni taka illa í þennan pistil og líklega munu sumir lesa úr honum eitthvað allt annað en það sem ég hef raunverulega ritað. Það verður þá bara að hafa það en endilega lesið hann til enda áður en þið hellið á mig úr skálum reiðinnar. Ókei. Ég er karl. Samkvæmt mörgum veitir það eitt og sér mér forréttindi og ef ég neita því er ég kallaður forréttindablindur. Ef ég held því fram að fullkomnu jafnrétti hafi verið náð er ansi líklegt að margir myndu andmæla því og skamma mig. Og það er líka frábært, enda væri fráleitt að halda því fram að jafnrétti kynjanna hafi verið náð. Við höfum vissulega komist langt en við eigum mikið verk fyrir höndum, því enn eimir eftir af hinu svokallaða feðraveldi. Þetta veldur því að karlar hafa enn mikil forréttindi hérlendis, sem og annars staðar. Og þetta vita allir, sama hvort þeir viðurkenni það eða ekki. Mig langar að nefna ykkur sjö dæmi um mín forréttindi, sem ég hef kyns míns vegna. 1) Sem karl er ég næstum því fjórum sinnum líklegri en vinkonur mínar til þess að drepa mig. Á árunum 2005-2009 tóku 159 karlar eigið líf en konurnar voru 45. Meira en þrjú sjálfsmorð af hverjum fjórum eru framin af karlmönnum. 2) Það er einnig líklegra að einhver annar drepi mig. Á árunum 1981-2009 voru 60 morð framin á Íslandi. Af öllum fórnarlömbunum voru 44 þeirra karlkyns, eða um 73%. 3) Það er rúmlega tvisvar sinnum líklegra að ég, sem karl, látist í umferðarslysi. Á árunum 2000-2009 létust 180 manns í umferðinni hérlendis. Af þeim voru 124, rúmlega 2/3, karlkyns. 4) Sem karl er líklegra að ég deyi af völdum efnafíknar og/eða misnotkunar á áfengi. Árin 2005-2009 létust 24 einstaklingar af þessum orsökum. Af þeim var 21 karlkyns. 5) Ég, sem karl, er tuttugu og sex sinnum líklegri til þess að fara í fangelsi en systur mínar. Nýjustu tölur Hagstofunnar um fjölda fanga hérlendis eru frá 2013: karlar voru þá 130 talsins og konurnar 5. Rúm 96% fanga á Íslandi eru því karlar. 6) Það er einnig líklegra að systur mínar ljúki háskólanámi en ég. Á Íslandi eru 27.400 karlar með háskólamenntun en konurnar eru 36.600, eða um þriðjungi fleiri. Þessi munur mun líklega verða meiri með árunum en árið 2013 voru u.þ.b. 62% háskólanema kvenkyns. Það eru næstum því tvær konur á móti hverjum karli, sem kristallast í þeirri staðreynd að árið 2013 útskrifuðust 2556 konur en einungis 1389 karlar. 7) Sem karl get ég talist heppinn að vera ekki slakur í lestri. Af þeim nemendum, sem taldir voru slæmir í lestri árið 2009, voru 70% drengir auk þess sem stúlkur standa sig iðulega betur í samræmdu prófunum. Ég skil þetta ekki. Hvers vegna falla svona miklu fleiri karlar en konur fyrir eigin hendi, eða þá annarra? Af hverju leiðir fíkn frekar karla til dauða en konur? Hvernig stendur á því að konur standa sig mun betur í skóla en karlar? Af hverju eru fangar hérlendis nánast einungis karlkyns? Ég veit það svo sem ekki en mér þykir ekkert ólíklegt að þetta spili allt saman að einhverju leyti. Nokkrar ástæður geta legið að baki þeirri staðreynd að langtum fleiri karlar eru í fangelsi en konur. Kannski fremja þeir fleiri og/eða verri glæpi. Kannski hljóta þeir þyngri dóma eða kannski eru þeir einfaldlega frekar sendir í fangelsi en konur. Ef til vill á þetta allt við – ég veit það ekki – en ljóst er að þarna leynist eitthvert rótgróið vandamál. Það er ekkert eðlilegt við það að karlar eru rúm 96% fanga. Sennilega má útskýra þetta með þeim samfélagslegu aðstæðum sem karlar virðast frekar lenda í en konur. Þeir standa sig ekki jafnvel í skóla og eru minnihluti nemenda í háskólanámi. Þeir lenda frekar í fangelsi og láta lífið vegna fíknar. Þeir deyja oftar í umferðinni. Þeir fremja frekar sjálfsmorð og eru oftar myrtir. Vandamálið er að karlar lenda í þessum samfélagslegu aðstæðum. Það að ég kjósi að rita um vandamál karla þýðir ekki að ég sé að gera lítið úr vandamálum kvenna eða að segja að karlar njóti ekki einhverra raunverulegra forréttinda. Alls ekki. Ég er einungis að benda á að vandamál karla virðast einnig vera rótgróin og kerfisbundin, eins og svo mörg vandamál sem konur, sem hópur, þurfa að glíma við. Líklega eru þessi vandamál að miklu leyti annars eðlis en kvenkynið glímir við en þau eru einnig alvarleg. Umræðan um vandamál karla er varla til staðar. Oft hef ég séð fólk (helst karla) reyna að vekja athygli á þeim en því er þá ósjaldan svarað á þann veginn að karlarnir hafi svo mikil forréttindi að þeir eigi ekkert að vera að væla. Þessi umræða er nefnilega ekki vinsæl. Í dag er vinsælt að tala um vandamál kvenna, sem er auðvitað frábært því þau þarf að leysa, en það þýðir ekki að ekki megi tala um vandamál karla. Við erum ekki í tveimur liðum, karlar á móti konum. Ég held að vandamálin sem ég taldi upp hér að framan verði ekki leyst með Twitter-byltingu, því miður. Líklega þarf eitthvert stórfellt átak sem krefst samvinnu allra. En hey, það gerist allavega ekkert ef við tölum ekki um hlutina.Pistillinn birtist fyrst á Facebook-síðu Atla en er birtur á Vísi með góðfúslegu leyfi hans.
Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson Skoðun
Skoðun Fegin að vera frekar spurð hvaða ég sé, en „hverra manna ertu“ Matthildur Björnsdóttir skrifar
Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson skrifar
Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson Skoðun