Bítill stjórnaði Sinfóníunni Jónas Sen skrifar 29. nóvember 2014 12:00 „Bryndís Halla Gylfadóttir lék einleikinn. Hún gerði það af stakri snilld. Tónarnir voru tærir og nákvæmir, túlkunin þrungin andakt.“ Vísir/Vilhelm Tónlist: Verk eftir Mendelssohn, John Speight og Vaughan-Williams Sinfóníuhljómsveit Íslands. Stjórnandi: Israel Yinon. Einleikari: Bryndís Halla Gylfadóttir Tónleikar í Hörpu fimmtudaginn 27. nóvember. Hann var dálítið sérstakur, hljómsveitarstjórinn á sinfóníutónleikunum á fimmtudagskvöldið, Israel Yinon. Ekki aðeins var hann með bítlahárgreiðslu og leit út eins og Eiríkur Fjalar, hann stjórnaði sinfóníunni eins og hún væri popphljómsveit. Að vísu var hann sæmilega penn fyrir hlé, en þegar fjórða sinfónían eftir Vaughan-Williams byrjaði héldu honum engin bönd. Hann var svo fjörugur. Vaughan-Williams samdi fjórðu sinfóníuna árið 1935. Hann hafði verið þekktur fyrir virðulega, lagræna og fremur hefðbundna tónlist. En með fjórðu sinfóníunni reri hann á ný mið. Sinfónían var full af ómstríðum hljómum og framúrstefnulegum melódíum. Hún þótti svo djörf að fólk var alveg gáttað. Vaughan-Williams var eins og stabíll og farsæll flugmaður sem var skyndilega tekinn upp á því að fljúga undir símalínur. Flutningurinn á tónleikunum nú var afar líflegur í meðförum hins dansandi stjórnanda. Hljómsveitin spilaði vel, leikurinn var nákvæmur og samtaka. Mismunandi hljóðfærahópar voru pottþéttir og öruggir á sínu. Túlkunin var sannfærandi, hnitmiðuð og með magnaðri stígandi. Á tónleikunum voru tvö önnur verk á efnisskránni. Annað var Fingalshellir, forleikur op. 26 eftir Mendelssohn. Hann kom prýðilega út. Hitt var nýr einleikskonsert fyrir selló eftir John Speight, sem hér hefur verið búsettur um árabil. Konsertinn var stórglæsilegur. Hann var ábúðarfullur og dálítið drungalegur, en ákaflega fallega samsettur. Á vissan hátt var tónlistin eins og smásagnasafn. Hún samanstóð af litlum einingum sem virtust óskyldar. Samt var hún ekki ósamstæð. Þvert á móti var framvindan eðlileg og áreynslulaus. Tónlistin kom stöðugt á óvart, manni leiddist ekki baun. Sellóið var ávallt í forgrunninum. Það drukknaði aldrei í hljómsveitarleiknum, nema kannski í upphafi þegar slagverkið var heldur hávært. Bryndís Halla Gylfadóttir lék einleikinn. Hún gerði það af stakri snilld. Tónarnir voru tærir og nákvæmir, túlkunin þrungin andakt. Þetta var mögnuð upplifun. Niðurstaða: Tilkomumikil sinfónía eftir Vaughan-Williams var flott, nýr sellókonsert eftir John Speight var aðdáunarverður. Gagnrýni Menning Mest lesið Gallstasi á meðgöngu: „Ég grátbað um að ég yrði sett af stað“ Áskorun Hugsar oft til fyrstu ástarinnar vegna ástandsins í Íran Lífið Krakkatían: Celebs, sumar og forseti Íslands Lífið „Það er einmanalegt að missa móður“ Lífið Sveitarstjóri og sauðfjárbóndi fóru á kostum Lífið Hvetur fólk til að nota sólarvörn eftir krabbameinsgreiningu Lífið Ætlar hvorki að hætta að vinna né opna kaffihús Lífið Strangheiðarleg dreifbýlistútta og lopapeysan í uppáhaldi Tíska og hönnun Mynd ársins af palestínskum flóttamanni Lífið Milljónir hafa horft á stikluna fyrir Snertingu Lífið Fleiri fréttir Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Tröllaukinn kór valtaði yfir pínulítinn píanóleikara True Detective: Draugagangur á Dalvík Sjá meira
Tónlist: Verk eftir Mendelssohn, John Speight og Vaughan-Williams Sinfóníuhljómsveit Íslands. Stjórnandi: Israel Yinon. Einleikari: Bryndís Halla Gylfadóttir Tónleikar í Hörpu fimmtudaginn 27. nóvember. Hann var dálítið sérstakur, hljómsveitarstjórinn á sinfóníutónleikunum á fimmtudagskvöldið, Israel Yinon. Ekki aðeins var hann með bítlahárgreiðslu og leit út eins og Eiríkur Fjalar, hann stjórnaði sinfóníunni eins og hún væri popphljómsveit. Að vísu var hann sæmilega penn fyrir hlé, en þegar fjórða sinfónían eftir Vaughan-Williams byrjaði héldu honum engin bönd. Hann var svo fjörugur. Vaughan-Williams samdi fjórðu sinfóníuna árið 1935. Hann hafði verið þekktur fyrir virðulega, lagræna og fremur hefðbundna tónlist. En með fjórðu sinfóníunni reri hann á ný mið. Sinfónían var full af ómstríðum hljómum og framúrstefnulegum melódíum. Hún þótti svo djörf að fólk var alveg gáttað. Vaughan-Williams var eins og stabíll og farsæll flugmaður sem var skyndilega tekinn upp á því að fljúga undir símalínur. Flutningurinn á tónleikunum nú var afar líflegur í meðförum hins dansandi stjórnanda. Hljómsveitin spilaði vel, leikurinn var nákvæmur og samtaka. Mismunandi hljóðfærahópar voru pottþéttir og öruggir á sínu. Túlkunin var sannfærandi, hnitmiðuð og með magnaðri stígandi. Á tónleikunum voru tvö önnur verk á efnisskránni. Annað var Fingalshellir, forleikur op. 26 eftir Mendelssohn. Hann kom prýðilega út. Hitt var nýr einleikskonsert fyrir selló eftir John Speight, sem hér hefur verið búsettur um árabil. Konsertinn var stórglæsilegur. Hann var ábúðarfullur og dálítið drungalegur, en ákaflega fallega samsettur. Á vissan hátt var tónlistin eins og smásagnasafn. Hún samanstóð af litlum einingum sem virtust óskyldar. Samt var hún ekki ósamstæð. Þvert á móti var framvindan eðlileg og áreynslulaus. Tónlistin kom stöðugt á óvart, manni leiddist ekki baun. Sellóið var ávallt í forgrunninum. Það drukknaði aldrei í hljómsveitarleiknum, nema kannski í upphafi þegar slagverkið var heldur hávært. Bryndís Halla Gylfadóttir lék einleikinn. Hún gerði það af stakri snilld. Tónarnir voru tærir og nákvæmir, túlkunin þrungin andakt. Þetta var mögnuð upplifun. Niðurstaða: Tilkomumikil sinfónía eftir Vaughan-Williams var flott, nýr sellókonsert eftir John Speight var aðdáunarverður.
Gagnrýni Menning Mest lesið Gallstasi á meðgöngu: „Ég grátbað um að ég yrði sett af stað“ Áskorun Hugsar oft til fyrstu ástarinnar vegna ástandsins í Íran Lífið Krakkatían: Celebs, sumar og forseti Íslands Lífið „Það er einmanalegt að missa móður“ Lífið Sveitarstjóri og sauðfjárbóndi fóru á kostum Lífið Hvetur fólk til að nota sólarvörn eftir krabbameinsgreiningu Lífið Ætlar hvorki að hætta að vinna né opna kaffihús Lífið Strangheiðarleg dreifbýlistútta og lopapeysan í uppáhaldi Tíska og hönnun Mynd ársins af palestínskum flóttamanni Lífið Milljónir hafa horft á stikluna fyrir Snertingu Lífið Fleiri fréttir Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Tröllaukinn kór valtaði yfir pínulítinn píanóleikara True Detective: Draugagangur á Dalvík Sjá meira