Háttvirti þingmaður, elskarðu mig í alvörunni? Helga Birgisdóttir skrifar 18. nóvember 2014 10:31 Ég meina auðvitað ekki hvort þú elskir mig á ástríðufullan hátt eins og ástmey eða eins innilega og börnin þín. Ég bara spyr af því mér finnst það liggja í hjartans eðli að þú elskir mig . . . hreinlega af því að þér virðist svo umhugað um mig – þú hefur lofað að sjá um mig og láta líf mitt verða betra í dag en í gær. Ég hef svo oft heyrt þig segja þetta - að þú ætlir að bæta líf mitt og annarra í þjóðfélaginu. Það virkar kannski dálítið vemmilegt að segja elska – það hljómar eitthvað svo stórt og mikið – eitthvað svo amerískt. En er ekki sagt; elska skaltu náunga þinn eins og sjálfan þig? Mér finnst svo fallegt að þú skulir elska mig án þess að þekkja mig persónulega. Ég næ að slaka á. Þar sem þú hefur ákveðið vald í þjóðfélaginu þá gefur þetta mér vellíðan og öryggistilfinningu. Ég get treyst því að grunnþarfir mínar verði í hávegum hafðar. Ég fæ pottþétt alltaf nóg að borða. Ég fæ öruggt húsaskjól, ég fæ umhyggju og aðstoð þegar ég er veik og þarf á að halda. Ég get haldið reisn minni og upplifað að ég skipti máli. Ég þarf ekki að kvíða neinu. Ég bið þig samt endilega um eitt; Hættu að hræða mig . . . af gömlum vana þínum. Ég veit þú meinar vel en það er slæmt fyrir andlega og líkamlega heilsu mína að vera mötuð á ótta – að allt fari fjandans til ef ég haga mér ekki á þann hátt sem þú vilt. Ég verð bara taugaveikluð af öllum þessum áróðri. Þú minnir á foreldra sem stöðugt segja börnum sínum að passa sig á hinu og þessu. Þau mega ekki prófa neitt spennandi sem gæti þó þroskað þau og styrkt, eins og það að klifra í trjám - þau gætu dottið. Öruggast finnst þér að endurtaka sama leikinn, sem ÞÚ velur, AFTUR og AFTUR og sleppa því að prófa nýjar leiðir sem gætu þó gert lífið skemmtilegra. Ný leið væri t.d. að forgangsraða gildum okkar á annan hátt. Kærleikur, samkennd og sköpunargleði þættu merkilegri en allt annað – jafnvel merkilegri en hagvöxtur. Veit þú vilt vel en ef þú elskar mig í alvörunni þá viltu væntanlega kenna mér (með fordæmi) að rækta þessa eiginleika af því að þeir koma sér vel. Margir munu elska mig og vera sannir vinir ef ég hef þessa kosti. Ég sé líka að þegar þú sjálfur felur þessa eiginleika þá elska þig fáir . . . fólk baktalar þig og ætlar þér allt hið versta . . . þó þú viljir hið besta. Ég starfa núna sem hjúkka á bráðageðdeild og sé hvernig kvíði og áhyggjur geta farið með heilsu fólks . Veit þú trúir því kannski ekki en mörgum líður hreint hryllilega – sjá allt svart. Það er súrrealískt hve mörgum langar að deyja og flýja þannig hlutskipti sitt og yfir fjörutíu einstaklingum tekst það á hverju ári hér á Íslandinu góða. Þarna getur þú komið sterkur inn og breytt mörgu . . . sem betur fer . Ég reyni líka mitt besta og sinni djobbi mínu ágætlega, þ.e. bjarga mannslífum af og til, enda með 30 ára starfsreynslu og 380.000 kr. í laun á mánuði (þ.e. ef ég væri í fullu starfi sem er erfitt í álagsmikilli vaktavinnu). Ég lofa þó að leggja mig alla fram ef þú leggst einhvern tímann í deildina mína - gætir nú samt óvart orðið útundan því ég er oft eina hjúkkan á vakt með 19 skjólstæðinga. Talandi um ástina þá er stóra meinið skortur á sjálfsást – og vonleysi um að upplifa hana. Einmanaleiki grípur hugann sem verður veikur og kann ekki leið út. Þess vegna er lífsnauðsynlegt að kenna börnum kærleika, samkennd og aðrar góðar tilfinningar. Lífið virkar eins og búmmerang - þú færð til baka það sem þú sendir frá þér - á endanum. Þetta sannast skemmtilega með brosinu, þegar þú brosir færðu bros til baka - og veistu hvað, BROSIÐ ÞITT HEILAR mörg mein og þannig getur þú sparað heilbrigðiskerfinu góða summu. Ég er þakklát fyrir þig elsku þingmaður því þú kennir mér mikið; með kostum þínum . . . hvernig ég vil vera, og brestum . . . hvernig ég vil ekki vera. Þú eins og við hin erum alltaf fyrirmyndir hvort sem við viljum eða ekki. Ég sendi þér bros og blessun . . . svo þjóðinni líði vel. ÞVÍ ÖLL ERUM VIÐ JÚ EITT! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Ráðherrann og illkvittnu einkaaðilarnir Freyr Ólafsson Skoðun Ekkert ævintýri fyrir mongólsku hestana María Lilja Tryggvadóttir Skoðun Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir Skoðun „Þótt náttúran sé lamin með lurk!“ Sigurjón Þórðarson Skoðun Er einhver hissa á fúskinu? Magnús Guðmundsson Skoðun Nám í skugga óöryggis Sigurður Árni Reynisson Skoðun Tískuorð eða sjálfsögð réttindi? Vigdís Ásgeirsdóttir Skoðun Tæknin á ekki að nota okkur Anna Laufey Stefánsdóttir Skoðun Áttatíu ár frá Hírósíma og Nagasakí Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Réttmætar áhyggjur eða ósanngjarnar alhæfingar? Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun Skoðun Skoðun Gleði eða ógleði? Haraldur Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Tískuorð eða sjálfsögð réttindi? Vigdís Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Ráðherrann og illkvittnu einkaaðilarnir Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Áttatíu ár frá Hírósíma og Nagasakí Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Er einhver hissa á fúskinu? Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Réttmætar áhyggjur eða ósanngjarnar alhæfingar? Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun „Þótt náttúran sé lamin með lurk!“ Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Ekkert ævintýri fyrir mongólsku hestana María Lilja Tryggvadóttir skrifar Skoðun Nám í skugga óöryggis Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Tæknin á ekki að nota okkur Anna Laufey Stefánsdóttir skrifar Skoðun Ytra mat í skólum og hvað svo? Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar Skoðun Sorglegur uppgjafar doði varðandi áframhaldandi stríðin í dag Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Tóbakslaust Ísland! - Með hjálp stefnu um skaðaminnkun Bjarni Freyr Guðmundsson skrifar Skoðun Meðsek um þjóðarmorð vegna aðgerðaleysis? Pétur Heimisson skrifar Skoðun Tími ábyrgðar í útlendingamálum – ekki uppgjafar Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun Takk starfsfólk og forysta ÁTVR Siv Friðleifsdóttir skrifar Skoðun Þjóðarmorðið í Palestínu Arnar Eggert Thoroddsen skrifar Skoðun Eldra fólk, þolendum ofbeldis oft ekki trúað Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Tölfræði og raunveruleikinn Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Umgengnistálmanir – brot á réttindum barna Einar Hugi Bjarnason skrifar Skoðun Frá dulúð til daglegs lífs: Hvernig nýjasta gervigreindin vinnur með þér – og gerir þig klárari Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar Skoðun Ósýnilegur veruleiki – Alvarlegt ME og baráttan fyrir skilningi Helga Edwardsdóttir skrifar Skoðun Baráttan um þjóðarsálina Alexandra Briem skrifar Skoðun Lagaleg réttindi skipta máli Kári Garðarsson skrifar Skoðun Pride and Progress: Advancing Equality Through Unity Clara Ganslandt skrifar Skoðun Hver rödd skiptir máli! Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Sýnum þeim frelsið Þorbjörg Þorvaldsdóttir skrifar Sjá meira
Ég meina auðvitað ekki hvort þú elskir mig á ástríðufullan hátt eins og ástmey eða eins innilega og börnin þín. Ég bara spyr af því mér finnst það liggja í hjartans eðli að þú elskir mig . . . hreinlega af því að þér virðist svo umhugað um mig – þú hefur lofað að sjá um mig og láta líf mitt verða betra í dag en í gær. Ég hef svo oft heyrt þig segja þetta - að þú ætlir að bæta líf mitt og annarra í þjóðfélaginu. Það virkar kannski dálítið vemmilegt að segja elska – það hljómar eitthvað svo stórt og mikið – eitthvað svo amerískt. En er ekki sagt; elska skaltu náunga þinn eins og sjálfan þig? Mér finnst svo fallegt að þú skulir elska mig án þess að þekkja mig persónulega. Ég næ að slaka á. Þar sem þú hefur ákveðið vald í þjóðfélaginu þá gefur þetta mér vellíðan og öryggistilfinningu. Ég get treyst því að grunnþarfir mínar verði í hávegum hafðar. Ég fæ pottþétt alltaf nóg að borða. Ég fæ öruggt húsaskjól, ég fæ umhyggju og aðstoð þegar ég er veik og þarf á að halda. Ég get haldið reisn minni og upplifað að ég skipti máli. Ég þarf ekki að kvíða neinu. Ég bið þig samt endilega um eitt; Hættu að hræða mig . . . af gömlum vana þínum. Ég veit þú meinar vel en það er slæmt fyrir andlega og líkamlega heilsu mína að vera mötuð á ótta – að allt fari fjandans til ef ég haga mér ekki á þann hátt sem þú vilt. Ég verð bara taugaveikluð af öllum þessum áróðri. Þú minnir á foreldra sem stöðugt segja börnum sínum að passa sig á hinu og þessu. Þau mega ekki prófa neitt spennandi sem gæti þó þroskað þau og styrkt, eins og það að klifra í trjám - þau gætu dottið. Öruggast finnst þér að endurtaka sama leikinn, sem ÞÚ velur, AFTUR og AFTUR og sleppa því að prófa nýjar leiðir sem gætu þó gert lífið skemmtilegra. Ný leið væri t.d. að forgangsraða gildum okkar á annan hátt. Kærleikur, samkennd og sköpunargleði þættu merkilegri en allt annað – jafnvel merkilegri en hagvöxtur. Veit þú vilt vel en ef þú elskar mig í alvörunni þá viltu væntanlega kenna mér (með fordæmi) að rækta þessa eiginleika af því að þeir koma sér vel. Margir munu elska mig og vera sannir vinir ef ég hef þessa kosti. Ég sé líka að þegar þú sjálfur felur þessa eiginleika þá elska þig fáir . . . fólk baktalar þig og ætlar þér allt hið versta . . . þó þú viljir hið besta. Ég starfa núna sem hjúkka á bráðageðdeild og sé hvernig kvíði og áhyggjur geta farið með heilsu fólks . Veit þú trúir því kannski ekki en mörgum líður hreint hryllilega – sjá allt svart. Það er súrrealískt hve mörgum langar að deyja og flýja þannig hlutskipti sitt og yfir fjörutíu einstaklingum tekst það á hverju ári hér á Íslandinu góða. Þarna getur þú komið sterkur inn og breytt mörgu . . . sem betur fer . Ég reyni líka mitt besta og sinni djobbi mínu ágætlega, þ.e. bjarga mannslífum af og til, enda með 30 ára starfsreynslu og 380.000 kr. í laun á mánuði (þ.e. ef ég væri í fullu starfi sem er erfitt í álagsmikilli vaktavinnu). Ég lofa þó að leggja mig alla fram ef þú leggst einhvern tímann í deildina mína - gætir nú samt óvart orðið útundan því ég er oft eina hjúkkan á vakt með 19 skjólstæðinga. Talandi um ástina þá er stóra meinið skortur á sjálfsást – og vonleysi um að upplifa hana. Einmanaleiki grípur hugann sem verður veikur og kann ekki leið út. Þess vegna er lífsnauðsynlegt að kenna börnum kærleika, samkennd og aðrar góðar tilfinningar. Lífið virkar eins og búmmerang - þú færð til baka það sem þú sendir frá þér - á endanum. Þetta sannast skemmtilega með brosinu, þegar þú brosir færðu bros til baka - og veistu hvað, BROSIÐ ÞITT HEILAR mörg mein og þannig getur þú sparað heilbrigðiskerfinu góða summu. Ég er þakklát fyrir þig elsku þingmaður því þú kennir mér mikið; með kostum þínum . . . hvernig ég vil vera, og brestum . . . hvernig ég vil ekki vera. Þú eins og við hin erum alltaf fyrirmyndir hvort sem við viljum eða ekki. Ég sendi þér bros og blessun . . . svo þjóðinni líði vel. ÞVÍ ÖLL ERUM VIÐ JÚ EITT!
Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir Skoðun
Skoðun Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir skrifar
Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar
Skoðun Sorglegur uppgjafar doði varðandi áframhaldandi stríðin í dag Matthildur Björnsdóttir skrifar
Skoðun Frá dulúð til daglegs lífs: Hvernig nýjasta gervigreindin vinnur með þér – og gerir þig klárari Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar
Skoðun Ósýnilegur veruleiki – Alvarlegt ME og baráttan fyrir skilningi Helga Edwardsdóttir skrifar
Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir Skoðun