Alþýðuhetjan Jökull Jörgensen skrifar 28. nóvember 2014 07:00 Ég fór í síðdegiskaffi til frænku minnar um daginn. Hún er af gamla skólanum og heimilið hennar ber vott um ráðvendni og nægjusemi. Dánarfregnir og jarðarfarir glumdu úr útvarpinu sem var hátt stillt. Það var heitt í íbúðinni og heitt kaffið kældi ekki beint. Á veggnum á móti mér hékk eftirprentun af frægri mynd. Hún sýndi eldri mann með trausta andlitsdrætti, munnurinn einbeittur og augun blá eins og himinninn og hafið. Hann var í sjógalla með sjóhatt á höfði. Þetta var hetja hafsins, hinn íslenski sjómaður. Úrræðagóður á ögurstund, sterkur og fagur. Faðir okkar allra. Hann, ásamt íslenska bóndanum, hefur séð þjóðinni fyrir lífsbjörginni um aldir. Íslendingum er það nauðsyn eins og öðrum þjóðum að eiga sínar alþýðuhetjur. Hjá okkur voru það náttúrulega fornhetjurnar og svo nær í tíma sjómennirnir, farsælir bændur og verkalýðshetjur sem börðust fyrir rétti láglaunafólks. En nú er öldin önnur. Við höfum ekki tíma fyrir svona gamaldags hetjur, enda ná bændur og sjómenn engan veginn að halda í við þær kröfur sem við setjum sem búsetuskilyrði í þessu landi. Verkalýðshetjan er löngu útdautt fyrirbæri.Nýjar hetjur Við getum þó glaðst yfir því að í stað gömlu lummulegu alþýðuhetjanna eru komnar nýjar hetjur fram á sjónarsviðið. Ein þeirra er ung og smart og á peninga, mikla peninga. Þeir vinna oft í bankageiranum við að passa og ávaxta sparnað fólksins! Svo eru það slóttugir athafnamenn sem með athöfnum sínum skilja eftir sig sviðna jörð í gjaldþrotum og afskriftum sem þýðir að þeir láta þjóðina borga skuldir sínar. Þar sem við Íslendingar erum gráðugir, nýjungagjarnir og slakir í prinsippum er upplagt að líta svo á að bankastrákar og athafnaglæpamenn geti leitt þjóðina til meiri vegsemda. Við snobbum fyrir svikulu viðskiptamódeli jöfranna Orðið „útrás“ er kallmerki þjóðarinnar. Öll erum við að ráðast út. Við leggjum undir okkur önnur lönd, við kaupum allt og erum frek og hávaðasöm rétt eins og víkingarnir, forfeður okkar. Hinar nýju frelsishetjur, hið nýja afl ráðskast með stjórnmálamennina og jafnvel hið háa Alþingi. Hornsteininn, klettinn, sem þjóðin á að geta treyst. Við stöndum opinmynnt í undirokaðri forheimskun og dáumst að peningamönnunum. Dagblöð og slúðurblöð keppast við að birta lífsreynsluviðtöl sem reynast heldur bragðlítil enda viðmælendurnir vart búnir að slíta barnsskónum. Þeir eru svo ótrúverðugir að fólk finnur til ógleði yfir öllu saman. Það versta við nýríkidæmi Íslendinga er að okkur skortir alla hefð fyrir ríkidæmi. Við högum okkur þess vegna eins og ofdekraðir krakkar með fulla vasa af sælgæti. Félagshyggja og náungakærleikur eru tabú. Allir berjast um á hæl og hnakka við að komast að kjötkötlunum og skiptir þá engu hverjir troðast undir í þeim hildarleik. Að sama skapi slitnar tenging milljarðamæringanna við fólkið sem byggir landið. Peningum fylgir vald eins og allir vita og þess vegna ráða nýju frelsishetjurnar gífurlega miklu um það hvernig hinn hefðbundni Íslendingur lifir. Stærstur hluti hinnar svokölluðu millistéttar er að hverfa eða samsama sig lágstéttinni. Eftir stendur yfirstétt sem hefur allt; peninga og völd. Lágstéttin er valdalaus og algjörlega ofurseld valdhroka hinna. Mér varð litið á dagblað sem lá á eldhúsborðinu hjá frænku minni. Við mér blasti glottandi bankastrákur um þrítugt á forsíðunni. Hann hafði eignast nokkra milljarða. Hann eignaðist þá á nokkrum dögum af því að hann var svo duglegur í vinnunni sinni. Frænka mín hefur þrælað alla sína daga og hefur nú aðeins ellilífeyrinn sinn sem skammtar naumt. Enginn talar um að hún hafi verið dugleg! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað Skoðun Umræðan um dánaraðstoð Henry Alexander Henrysson Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Svik forsetaframbjóðanda við börnin á Gaza Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson Skoðun Hvað er eiginlega að gerast? Inga Minelgaite Skoðun Katrínu sem forseta Stefán Friðrik Stefánsson Skoðun Jarðakaup í nýjum tilgangi Halla Hrund Logadóttir Skoðun Opið bréf til samgönguráðherra og vegamálastjóra Hópur ferðaþjóna í Dölunum Skoðun Skoðun Skoðun Umræðan um dánaraðstoð Henry Alexander Henrysson skrifar Skoðun Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað skrifar Skoðun Opið bréf til samgönguráðherra og vegamálastjóra Hópur ferðaþjóna í Dölunum skrifar Skoðun Hugleiðingar ellilífeyrisþega um landsmálin og orkumálin Ingimundur Andrésson skrifar Skoðun Að tilheyra - Fjölmenningarþing Reykjavíkur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Katrínu sem forseta Stefán Friðrik Stefánsson skrifar Skoðun Fegin að vera frekar spurð hvaða ég sé, en „hverra manna ertu“ Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Þekking á naloxone nefúða getur bjargað lífi Hildur Vattnes Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Svik forsetaframbjóðanda við börnin á Gaza Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Getum við breytt fortíðinni? Ásgeir Jónsson skrifar Skoðun Á að banna TikTok? Óttar Birgisson skrifar Skoðun Gerum góðan dal enn betri Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Ný norræn stjórnarskrá Hrannar Björn Arnarsson,Ragnheiður Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Getum við verið hamingjusöm í vinnunni? Héðinn Sveinbjörnsson skrifar Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson skrifar Skoðun Stærsta loftslagsráðstefna í heimi Nótt Thorberg skrifar Skoðun Er keisarinn ekki í neinum fötum? Hákon Gunnarsson ,Bergljót Kristinsdóttir skrifar Skoðun Hugleiðing um sáttamiðlun Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Nöturlegt ævikvöld Elín Hirst skrifar Skoðun Hvað er eiginlega að gerast? Inga Minelgaite skrifar Skoðun Manstu ekki eftir mér Sævar Helgi Lárusson skrifar Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun The man who would be king Ian McDonald skrifar Skoðun Umhverfisávinningur þess að þrifta Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar Skoðun Eru orkumálin að fara úr böndunum? Jónas Guðmundsson skrifar Skoðun Skipulagsmál og uppbygging í Árborg Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Ég kýs… Gísli Ásgeirsson skrifar Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Sjá meira
Ég fór í síðdegiskaffi til frænku minnar um daginn. Hún er af gamla skólanum og heimilið hennar ber vott um ráðvendni og nægjusemi. Dánarfregnir og jarðarfarir glumdu úr útvarpinu sem var hátt stillt. Það var heitt í íbúðinni og heitt kaffið kældi ekki beint. Á veggnum á móti mér hékk eftirprentun af frægri mynd. Hún sýndi eldri mann með trausta andlitsdrætti, munnurinn einbeittur og augun blá eins og himinninn og hafið. Hann var í sjógalla með sjóhatt á höfði. Þetta var hetja hafsins, hinn íslenski sjómaður. Úrræðagóður á ögurstund, sterkur og fagur. Faðir okkar allra. Hann, ásamt íslenska bóndanum, hefur séð þjóðinni fyrir lífsbjörginni um aldir. Íslendingum er það nauðsyn eins og öðrum þjóðum að eiga sínar alþýðuhetjur. Hjá okkur voru það náttúrulega fornhetjurnar og svo nær í tíma sjómennirnir, farsælir bændur og verkalýðshetjur sem börðust fyrir rétti láglaunafólks. En nú er öldin önnur. Við höfum ekki tíma fyrir svona gamaldags hetjur, enda ná bændur og sjómenn engan veginn að halda í við þær kröfur sem við setjum sem búsetuskilyrði í þessu landi. Verkalýðshetjan er löngu útdautt fyrirbæri.Nýjar hetjur Við getum þó glaðst yfir því að í stað gömlu lummulegu alþýðuhetjanna eru komnar nýjar hetjur fram á sjónarsviðið. Ein þeirra er ung og smart og á peninga, mikla peninga. Þeir vinna oft í bankageiranum við að passa og ávaxta sparnað fólksins! Svo eru það slóttugir athafnamenn sem með athöfnum sínum skilja eftir sig sviðna jörð í gjaldþrotum og afskriftum sem þýðir að þeir láta þjóðina borga skuldir sínar. Þar sem við Íslendingar erum gráðugir, nýjungagjarnir og slakir í prinsippum er upplagt að líta svo á að bankastrákar og athafnaglæpamenn geti leitt þjóðina til meiri vegsemda. Við snobbum fyrir svikulu viðskiptamódeli jöfranna Orðið „útrás“ er kallmerki þjóðarinnar. Öll erum við að ráðast út. Við leggjum undir okkur önnur lönd, við kaupum allt og erum frek og hávaðasöm rétt eins og víkingarnir, forfeður okkar. Hinar nýju frelsishetjur, hið nýja afl ráðskast með stjórnmálamennina og jafnvel hið háa Alþingi. Hornsteininn, klettinn, sem þjóðin á að geta treyst. Við stöndum opinmynnt í undirokaðri forheimskun og dáumst að peningamönnunum. Dagblöð og slúðurblöð keppast við að birta lífsreynsluviðtöl sem reynast heldur bragðlítil enda viðmælendurnir vart búnir að slíta barnsskónum. Þeir eru svo ótrúverðugir að fólk finnur til ógleði yfir öllu saman. Það versta við nýríkidæmi Íslendinga er að okkur skortir alla hefð fyrir ríkidæmi. Við högum okkur þess vegna eins og ofdekraðir krakkar með fulla vasa af sælgæti. Félagshyggja og náungakærleikur eru tabú. Allir berjast um á hæl og hnakka við að komast að kjötkötlunum og skiptir þá engu hverjir troðast undir í þeim hildarleik. Að sama skapi slitnar tenging milljarðamæringanna við fólkið sem byggir landið. Peningum fylgir vald eins og allir vita og þess vegna ráða nýju frelsishetjurnar gífurlega miklu um það hvernig hinn hefðbundni Íslendingur lifir. Stærstur hluti hinnar svokölluðu millistéttar er að hverfa eða samsama sig lágstéttinni. Eftir stendur yfirstétt sem hefur allt; peninga og völd. Lágstéttin er valdalaus og algjörlega ofurseld valdhroka hinna. Mér varð litið á dagblað sem lá á eldhúsborðinu hjá frænku minni. Við mér blasti glottandi bankastrákur um þrítugt á forsíðunni. Hann hafði eignast nokkra milljarða. Hann eignaðist þá á nokkrum dögum af því að hann var svo duglegur í vinnunni sinni. Frænka mín hefur þrælað alla sína daga og hefur nú aðeins ellilífeyrinn sinn sem skammtar naumt. Enginn talar um að hún hafi verið dugleg!
Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson Skoðun
Skoðun Fegin að vera frekar spurð hvaða ég sé, en „hverra manna ertu“ Matthildur Björnsdóttir skrifar
Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson skrifar
Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson Skoðun