Tími íhaldseminnar er liðinn

Það er raunveruleikinn eins og hann ætti að blasa við fólki í dag. Sjálfstæðisflokkurinn, félagsmenn hans og aðrir frelsisþenkjandi hægri menn ættu að ganga í eina sæng og koma Sjálfstæðisflokknum í nútímalegra horf. Nú er talað um nýjan flokk hægra megin við miðju og því tími til að láta hendur standa fram úr ermum. Því saman hafa hægri menn meiri möguleika til að halda vinstri mönnum sem lengst frá völdum.

Þrátt fyrir að Sjálfstæðisflokkurinn standi framarlega með góða heimasíðu, „app“ , Facebookprófil, Twitteraðgang o.fl. þá þarf að aðlaga stefnuna í nútímann. Það er einfaldlega ekki möguleiki lengur að reyna að halda aftur af þeirri breytingu sem hefur orðið á hugarfari fólks og viðhorfi þeirra til stjórnmála og lífsins. Þá er ég sérstaklega að meina hjá ungu fólki.

Ég er nefnilega oft spurður um stjórnmálaviðhorf ungs fólks og ástæður þess að margir hverjir í þeim hópi sjái sér ekki fært um að kjósa Sjálfstæðisflokkinn. Hér ætla ég að reyna svara þeirri spurning. Það ætla ég að gera með því að ræða það sem mér finnst að Sjálfstæðisflokkurinn getur gert til að betrumbæta sig.

Það ætti að vera mikið áhyggjuefni fyrir allt hægrisinnað fólk að Sjálfstæðisflokkurinn sé t.d. að skríða í kringum 20-24% fylgi í Reykjavík. Allt of stór hluti af fylgi flokksins er farinn eitthvað annað og því hefur ýmislegt furðulegt og athyglisvert gert í stjórnmálum undanfarin ár.  Björt Framtíð fékk 6 þingmenn úr síðustu þingkosningum, þrátt fyrir að fólk viti ekki nákvæmlega fyrir hvað það framboð stendur. Björt Framtíð virðist líka ætla að vera stærsti flokkurinn í Reykjavík eftir komandi sveitastjórnarkosningar.  Píratar er annað stórmerkilegt fyrirbæri, þeir fengu einhvern veginn 3 þingmenn í síðastliðnum kosningum til Alþingis. Einnig þá mælast þeir með kjörna fulltrúa víðsvegar líkt og í Hafnarfirði  og Reykjavík. Skoðannakannannir sögðu það meira að segja áður en flokkurinn hafði sett fram framboðslista og ekki enn sett fram neina stefnuskrá sem einhver getur þulið upp fyrirvaralaust.

Þetta ætti eins og ég segi að vera mikið áhyggjuefni fyrir Sjálfstæðismenn og annað frelsisþenkjandi fólk því kjánalega mikið fyrirfinnst að stjórnlyndum sósíalistum finnst í þessum flokkum.

Hér verða taldir upp hlutir sem hægri menn ættu að standa saman í að múra á Sjálfstæðisflokkinn og þannig auka við fylgi flokksins til langs tíma.

Hið fyrsta er að standa fyrir algjöri endurskoðun á gjaldmiðlamálum Íslendinga. Tími krónunnar líkt og íhaldseminnar er liðinn. Krónan er líka ágæt mynd af þeirri íhaldsemi sem tröllríðir Sjálfstæðisflokknum. Menn tala hver á fætur öðrum um ágæti þess að geta fellt gengi niður til Suðurpólsins til að fylla upp í efnahagslægðir sem hafa verið tíðar hér á landi. Menn líkt og formaður Sjálfstæðisflokksins Bjarni Benediktsson segist þá frekar vera að kjósa  „há lífsgæði“ heldur en atvinnuleysi með því að hafa krónuna. Þarna gefa menn sér hluti án þess að skoða aðra möguleika í frumeindir. Menn reyna þess í stað að finna einhvern með prófgráðu í þessu og hinu, og ekki sakar ef viðkomandi vinnur hjá Seðlabankanum til að telja fólki trú um að krónan sé málið.  Sannleikurinn er hins vegar sá að nýr gjaldmiðill er forsenda nýs skrefs upp á við í lífsgæðastiganum. Ástæða þess er brotthvarf verðtryggingarinnar, lægri vextir, meiri kaupmáttur svo eitthvað sé nefnt. Almenningur á Íslandi mun á endanum krefjast þess að Ísland gerist aðili að Evrópusambandinu til að fá einhverjar breytingar fram í þessum málum.  Ellegar mun fólk flytja úr landi í leit að betri lífskjörum.

Næst er skal fylgja eftir hugtakið „báknið burt“. Ég á mjög erfitt með að skilja ástæðu þess að Sjálfstæðisflokkurinn hefur verið og sé ekki í sterkari baráttu í að minnka hið mjög stóra og víðfangsmikla ríkisvald landsins. Af hverju er t.d. ríkisvaldið að selja áfengi?  Getur einhver útskýrt það fyrir mér? Áfengisverslun ríkisins er hægt að finna um allt land.  Ef matvöruverslanir myndu alfarið sjá um sölu áfengis þá færi sala þess betur fram fyrir alla. Einkaaðilinn myndi græða á sölunni, verðið myndi lækka fyrir neytendann og úrvalið myndi aukast til muna.

Ríkið er einnig af einhverjum ástæðum með rekstur fjölmiðilis á sínum snærum. Ríkisútvarpið er nafnið á því furðulega fyrirbæri. Það fær oftar en ekki í kringum 3 milljarða króna á ári í beinum fjárframlögum frá ríkinu. Svo hefur það einnig leyfi til að vera á auglýsingamarkaði sem hefur sérstaklega farið með samkeppnina frá hinum fjölmiðlum landsins. Í hvaða heimi er hægt að keppa almennilega við ríkið? Þar sem ábyrgð er enginn og alltaf hægt að biðja um meiri pening ef vandamál koma upp.  Sjálfstæðisflokkurinn ætti þegar í stað að laga þessa vitleysu. Að minnsta kosti skal banna veru Ríkisútvarpsins á auglýsingamarkaði ef vilji fyrir algjörri einkavæðingu er ekki til staðar.

Þriðja atriðið sem ég ætla að telja hér upp eru trúmál. Hægt er að tengja þau mál við fyrrnefndan punkt um stærð „báksins“.  En þannig er í pottum búið hér á Íslandi að á grundvelli á einhvers furðulegasta samnings fyrr og síðar er ríkiskirkja starfrekin hér á landi. Á grundvelli fyrrnefnds samnings innheimtir ríkisvaldið sóknargjöld fyrir hönd kirkjunnar.  En þau gjöld eru hlutfall af tekjuskattinum sem allir Íslendingar greiða til ríkissins mánuð hvern. En ef maður er ekki í trúfélagi líkt og kirkjunni fær maður þá að greiða lægri tekjuskatt? Nei, er svarið því.  Því að slík fólk greiðir samsvarandi hlutfall til samneyslunnar. Þannig að það er utantrúfélagsskattur hér á landi. Ég vildi að ég væri að skrökva. Þá datt mönnum að setja ákvæði í sjálfa stjórnarskrá Íslands sem segir að ríkið eigi að vernda þjóðkirkjuna. Hér eru greinilega ennþá miðaldir. Því að þegnum landsins ber að vernda kirkjuna m.a. með tekjum sínum ellegar hljóti þeir verra af. Sjálfstæðisflokkurinn sem nefnir sig flokk frelsis einstaklingsins ber að breyta þessu fyrirkomulagi og láta meta fyrrnefndan samning fyrir dómi.

Meðal annars út frá fyrirnefndu stjórnarskrárákvæði hafa einn og einn þingmaður Sjálfstæðisflokkurinn talað fyrir mikilvægi krisilegra gilda í íslensku samfélagi. Slíkt raus hefur heyrst í langan tíma. En þegar þeir menn eru spurðir út í orð sín og beðnir um að útskýra sitt mál betur þá er oft lítið um svör. Hvað eru t.d. kristin gildi, kristin menningararfleið og kristin menning? Það hefur enginn getað útskýrt fyrir mér hvað það sé.

Þessi umræða kemur mér vel inn í næsta og síðasta atriðið sem mig langar að ræða. En það er ímynd flokksins. Þegar fólk heyrir fyrrnefnd raus um kristni hér á land þá hlær fólk að flokknum og fer að eyrnamerkja alla Sjálfstæðismenn sem predikara hins kristilega boðsskap í miklum hæðnistón.  Einnig veit ég til þess að margir óflokksbundnir einstaklingar sem aðhyllast hægri stefnu hafi misst kjálkann í gólfið af undrun yfir ýmiskonar ályktunum frá síðasta landsfundi Sjálfstæðsflokksins. Þar var meðal annars talað um mikilvægi kristni og að lagasetning skyldi miðast við kristin gildi í hvert skipti. Svo móðgast menn þegar menn kalla flokkinn Teboðshreyfingu eða hin íslenska Repúblíkanaflokk. Slíkar hugmyndir kalla á slík gælunöfn. Ímynd flokksins er sú að hann sé flokkur íhaldssamra ellislífeyrisþega. Þar er t.d. eitt af mistökum forystu Sjálfstæðisflokksins á síðustu misserum er að halda að ungt fólk laðist stjórnmálasýn eldri íhaldsmanna Sjálfstæðisflokksins  t.d. heiðursmannanna á bakvið „Evrópuvaktina“. Slíkt er fjarri lagi og ber frekar að horfa á stjórnmálin sem hafa verið iðkuð af yngri kjörnum fulltrúum flokksins. Þar má t.d. nefnda bæjarfulltrúa flokksins í Reykjavík sem stóðu að nýju aðalskipulagi borgarinnar fyrir komandi ár.

Fólk hefur ekki þá mynd af Sjálfstæðisflokknum sem hinn víðsýni hægri flokkur sem berst af alefli fyrir frjálsum markaði, einstaklingsfrelsi o.fl. Úr þessu þarf að bæta sem fyrst ef það á ekki fara dapurlega. Sjálfstæðisflokkurinn á að vera rúm 40% fylgi á landsvísu en þeim árangri er hægt að ná eins og áður segir með samstilltu átaki frelsisþenkjandi fólks á Íslandi.