Fallið Lýðveldi Ólafur Sigurðsson skrifar 1. apríl 2014 12:55 Sitjandi ríkisstjórn var kosin útá loforð, kosningaloforð sem hafa verið svikin, toguð og teygð. Þó var það efnt sem ekki var lofað, því það fyrsta sem ríkisstjórnin gerði var að fella niður auðlindagjöld á sjávarútveginn, reyna að afnema náttúruverndarlög, koma í veg fyrir nýja Stjórnarskrá og veita ættingjum og flokkshollum vinum stöður og embætti í stjórnkerfinu. Með því að færa hagsmunaaðilum hagnaðinn af auðlindunum sem átti að brauðfæða þjóðina, voru búnir til mjög öflugir einstaklingar og fjölskyldur sem ráða hverju því sem hagsmunir þeirra krefjast hverju sinni. Sé til dæmis farið fram á gengisfellingu, getum við reiknað með því að aðilar í stjórnkerfinu muni reyna að koma því til leiðar, þó það þurfi að skipta um seðlabankastjóra, svona öflugt og einfalt er þetta kerfi. Þetta var það sem hrunið afhjúpaði; vanhæfni, valdfíkn og virðingarleysi, sjálfsblekkingu, spillingu og klíkuvæðingu sem hafði ráðið ríkjum í íslensku samfélagi alltof, alltof lengi. Þetta gerist á okkar kostnað og sífellt hækkar prísinn. Ekki er hægt að byggja upp heilbrigðiskerfið, menntakerfið, ferðamannaiðnað eða eitt né neitt. Það er enginn peningur til að hækka launin, til að minnka biðlistana á BUGL, í fleiri hjartþræðingar eða til öryrkja. Fólk deyr á biðlistum, fjölskyldur eru tættar vegna vistunarvanda ungmenna og aldraðra og margir eiga ekki fyrir lyfjum eða mat. Þetta er ekki það Íslands sem við viljum búa í. Þetta er nýtt og ógeðfellt samfélag. Það eru einstaklingar og fjölskyldur í gegnum fyrirtækin sín sem sitja einir að jötunni með aðstoð stjórnmálamanna og fjármálastofnana. Þetta virkaði fyrir hrun og virkar enn - því engum reglum var breytt, það var markvisst komið í veg fyrir slíkt. Tillaga stjórnlagaráðs að nýrri stjórnarskrá eru nýju reglurnar sem áttu m.a. að koma í veg fyrir að spilling gæti þrifist svo auðveldlega að hægt væri að ræna þjóðina öllu. Hún var samþykkt í kosningum á vegum Alþingis af yfirgnæfandi meirihluta. Samt fáum við hana ekki. Og nú er verið að afhenda Íslenska náttúru erlendri stóriðju sem stelur undan hagnaðinum og borgr smánarskatta og gjöld vegna hagræðingar í bókhaldinu, að ekki sé minnst á raforkuverðin sem er leyndarmál. Það var meginverkefni Sjálfstæðisflokks og Framsóknar að koma í veg fyrir nýja stjórnarskrá og lítið bara á hver er með hana núna! Það er ekki hægt að lifa mannsæmandi lífi á Íslandi meðan spillingin er með þessum hætti. Hún tekur og allan tíma stjórnsýslunnar. Það er enginn tími lengur til að stjórna landinu. Það voru ekki bara bankar og stjórnmál sem hrundu 2008. Það var Ísland sem hrundi undan þunga eigin spillingar. Lýðveldið er í raun fallið. Stjórnin er svikastjórn sem komst að með lygum og rekur sín helstu mál í beinni andstöðu við yfirlýstan vilja meirihluta almennings sem í þjóðaratkvæðagreiðslu og skoðanakönnunum og með undirskriftum hefur farið fram á nýja stjórnarskrá, auðlindir í þjóðareigu, jafnt vægi atkvæða og kosningar um áframhaldandi viðræður við ESB. Það eru fleiri dæmi. Það er sagt að ekkert sé hægt að gera fyrr en í næstu kosningum. En þetta er ekki lýðræði, það er ekki lýðræði fyrir þjóðina að spilltir stjórnmálamenn geti komist í stjórn með loforðum sem er svikin strax eftir kosningar og hagnaðurinn af auðlindum eins ríkasta lands í heimi sé færður frá nauðstöddu fólki til spilltra auðmanna sem líkjast meir og meir stjórnmálamönnum og öfugt. Það er ofbeit á jötunni, við getum ekki borið þessa spillingu lengur og það er enginn annar en við sjálf sem verðum að stoppa þetta. Virkjum trúnaðarmannakerfið – Nýjar kosningar eða allsherjarverkfall Það er þó eitt sem við getum gert, hvert og eitt á okkar vinnustað. Við getum ákveðið að hætta að hætta bara að tala um þetta og reynt að gera eitthvað - því við eigum rétt í þessu samfélagi, við eigum rétt sem okkur ber skylda til að nýta. Við höfum trúnaðarmannakerfið. Á hverjum einasta vinnustað getum við valið okkur gott fólk sem við treystum og kosið sem trúnaðarmann. Farið svo fram á fund í stéttarfélaginu sem við tilheyrum og krefjast atkvæðagreiðslu um samstöðuverkfall, allsherjarverkfall til að krefjast nýrra kosninga vegna svika! Við yrðum að gera þetta mörg saman – því annað hvort nýtum við samstöðumáttinn eða fyrirgerum þessu veiklaða lýðræði sem er úthlutað í smáskömmtum á fjögurra ára fresti. Það mun verða reynt að koma í veg fyrir þetta, það verður sagt að þetta sé ólöglegt, uppreisn, barnaskapur og svo framvegis – þá þurfa trúnaðarmennirnir okkar hvatningu og stuðning. Við höfum áður sýnt samstöðu sem virkaði, því 2009 felldum við gerspillta og vanhæfa ríkisstjórn á Austurvelli. Þetta er hægt, þetta hefur verið gert og allur heimurinn tók eftir og dáðist af hugrekkinu. Það getur ekki verið rétt að lýðræðið virki aðeins fyrir spillta stjórnmálamenn en ekki okkur. Við eigum það lýðræði sem felst í þeim rétti að geta varið okkur og lífskjör okkar, til þess einfaldlega að geta búið hér og lifað af landinu okkar. Við getum ekki og við megum ekki láta ræna öllu frá okkur, heimilinu, sparifénu, lífeyrissjóðnum, auðlindunum og nú lýðræðinu! Því þá er lýðveldið okkar Ísland fallið í hendur þeirra sem skirrast ekki við að taka til sín sem þeir girnast, alla auðlegð Íslensku þjóðarinnar.Lesendur Vísis geta sent inn greinar á greinar@visir.is. Greinunum þarf að fylgja mynd af höfundi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Ráðherrann og illkvittnu einkaaðilarnir Freyr Ólafsson Skoðun Ekkert ævintýri fyrir mongólsku hestana María Lilja Tryggvadóttir Skoðun Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Er einhver hissa á fúskinu? Magnús Guðmundsson Skoðun „Þótt náttúran sé lamin með lurk!“ Sigurjón Þórðarson Skoðun Nám í skugga óöryggis Sigurður Árni Reynisson Skoðun Tískuorð eða sjálfsögð réttindi? Vigdís Ásgeirsdóttir Skoðun Tæknin á ekki að nota okkur Anna Laufey Stefánsdóttir Skoðun Áttatíu ár frá Hírósíma og Nagasakí Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Réttmætar áhyggjur eða ósanngjarnar alhæfingar? Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun Skoðun Skoðun Gleði eða ógleði? Haraldur Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Tískuorð eða sjálfsögð réttindi? Vigdís Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Ráðherrann og illkvittnu einkaaðilarnir Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Áttatíu ár frá Hírósíma og Nagasakí Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Er einhver hissa á fúskinu? Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Réttmætar áhyggjur eða ósanngjarnar alhæfingar? Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun „Þótt náttúran sé lamin með lurk!“ Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Ekkert ævintýri fyrir mongólsku hestana María Lilja Tryggvadóttir skrifar Skoðun Nám í skugga óöryggis Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Tæknin á ekki að nota okkur Anna Laufey Stefánsdóttir skrifar Skoðun Ytra mat í skólum og hvað svo? Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar Skoðun Sorglegur uppgjafar doði varðandi áframhaldandi stríðin í dag Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Tóbakslaust Ísland! - Með hjálp stefnu um skaðaminnkun Bjarni Freyr Guðmundsson skrifar Skoðun Meðsek um þjóðarmorð vegna aðgerðaleysis? Pétur Heimisson skrifar Skoðun Tími ábyrgðar í útlendingamálum – ekki uppgjafar Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun Takk starfsfólk og forysta ÁTVR Siv Friðleifsdóttir skrifar Skoðun Þjóðarmorðið í Palestínu Arnar Eggert Thoroddsen skrifar Skoðun Eldra fólk, þolendum ofbeldis oft ekki trúað Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Tölfræði og raunveruleikinn Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Umgengnistálmanir – brot á réttindum barna Einar Hugi Bjarnason skrifar Skoðun Frá dulúð til daglegs lífs: Hvernig nýjasta gervigreindin vinnur með þér – og gerir þig klárari Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar Skoðun Ósýnilegur veruleiki – Alvarlegt ME og baráttan fyrir skilningi Helga Edwardsdóttir skrifar Skoðun Baráttan um þjóðarsálina Alexandra Briem skrifar Skoðun Lagaleg réttindi skipta máli Kári Garðarsson skrifar Skoðun Pride and Progress: Advancing Equality Through Unity Clara Ganslandt skrifar Skoðun Hver rödd skiptir máli! Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Sýnum þeim frelsið Þorbjörg Þorvaldsdóttir skrifar Sjá meira
Sitjandi ríkisstjórn var kosin útá loforð, kosningaloforð sem hafa verið svikin, toguð og teygð. Þó var það efnt sem ekki var lofað, því það fyrsta sem ríkisstjórnin gerði var að fella niður auðlindagjöld á sjávarútveginn, reyna að afnema náttúruverndarlög, koma í veg fyrir nýja Stjórnarskrá og veita ættingjum og flokkshollum vinum stöður og embætti í stjórnkerfinu. Með því að færa hagsmunaaðilum hagnaðinn af auðlindunum sem átti að brauðfæða þjóðina, voru búnir til mjög öflugir einstaklingar og fjölskyldur sem ráða hverju því sem hagsmunir þeirra krefjast hverju sinni. Sé til dæmis farið fram á gengisfellingu, getum við reiknað með því að aðilar í stjórnkerfinu muni reyna að koma því til leiðar, þó það þurfi að skipta um seðlabankastjóra, svona öflugt og einfalt er þetta kerfi. Þetta var það sem hrunið afhjúpaði; vanhæfni, valdfíkn og virðingarleysi, sjálfsblekkingu, spillingu og klíkuvæðingu sem hafði ráðið ríkjum í íslensku samfélagi alltof, alltof lengi. Þetta gerist á okkar kostnað og sífellt hækkar prísinn. Ekki er hægt að byggja upp heilbrigðiskerfið, menntakerfið, ferðamannaiðnað eða eitt né neitt. Það er enginn peningur til að hækka launin, til að minnka biðlistana á BUGL, í fleiri hjartþræðingar eða til öryrkja. Fólk deyr á biðlistum, fjölskyldur eru tættar vegna vistunarvanda ungmenna og aldraðra og margir eiga ekki fyrir lyfjum eða mat. Þetta er ekki það Íslands sem við viljum búa í. Þetta er nýtt og ógeðfellt samfélag. Það eru einstaklingar og fjölskyldur í gegnum fyrirtækin sín sem sitja einir að jötunni með aðstoð stjórnmálamanna og fjármálastofnana. Þetta virkaði fyrir hrun og virkar enn - því engum reglum var breytt, það var markvisst komið í veg fyrir slíkt. Tillaga stjórnlagaráðs að nýrri stjórnarskrá eru nýju reglurnar sem áttu m.a. að koma í veg fyrir að spilling gæti þrifist svo auðveldlega að hægt væri að ræna þjóðina öllu. Hún var samþykkt í kosningum á vegum Alþingis af yfirgnæfandi meirihluta. Samt fáum við hana ekki. Og nú er verið að afhenda Íslenska náttúru erlendri stóriðju sem stelur undan hagnaðinum og borgr smánarskatta og gjöld vegna hagræðingar í bókhaldinu, að ekki sé minnst á raforkuverðin sem er leyndarmál. Það var meginverkefni Sjálfstæðisflokks og Framsóknar að koma í veg fyrir nýja stjórnarskrá og lítið bara á hver er með hana núna! Það er ekki hægt að lifa mannsæmandi lífi á Íslandi meðan spillingin er með þessum hætti. Hún tekur og allan tíma stjórnsýslunnar. Það er enginn tími lengur til að stjórna landinu. Það voru ekki bara bankar og stjórnmál sem hrundu 2008. Það var Ísland sem hrundi undan þunga eigin spillingar. Lýðveldið er í raun fallið. Stjórnin er svikastjórn sem komst að með lygum og rekur sín helstu mál í beinni andstöðu við yfirlýstan vilja meirihluta almennings sem í þjóðaratkvæðagreiðslu og skoðanakönnunum og með undirskriftum hefur farið fram á nýja stjórnarskrá, auðlindir í þjóðareigu, jafnt vægi atkvæða og kosningar um áframhaldandi viðræður við ESB. Það eru fleiri dæmi. Það er sagt að ekkert sé hægt að gera fyrr en í næstu kosningum. En þetta er ekki lýðræði, það er ekki lýðræði fyrir þjóðina að spilltir stjórnmálamenn geti komist í stjórn með loforðum sem er svikin strax eftir kosningar og hagnaðurinn af auðlindum eins ríkasta lands í heimi sé færður frá nauðstöddu fólki til spilltra auðmanna sem líkjast meir og meir stjórnmálamönnum og öfugt. Það er ofbeit á jötunni, við getum ekki borið þessa spillingu lengur og það er enginn annar en við sjálf sem verðum að stoppa þetta. Virkjum trúnaðarmannakerfið – Nýjar kosningar eða allsherjarverkfall Það er þó eitt sem við getum gert, hvert og eitt á okkar vinnustað. Við getum ákveðið að hætta að hætta bara að tala um þetta og reynt að gera eitthvað - því við eigum rétt í þessu samfélagi, við eigum rétt sem okkur ber skylda til að nýta. Við höfum trúnaðarmannakerfið. Á hverjum einasta vinnustað getum við valið okkur gott fólk sem við treystum og kosið sem trúnaðarmann. Farið svo fram á fund í stéttarfélaginu sem við tilheyrum og krefjast atkvæðagreiðslu um samstöðuverkfall, allsherjarverkfall til að krefjast nýrra kosninga vegna svika! Við yrðum að gera þetta mörg saman – því annað hvort nýtum við samstöðumáttinn eða fyrirgerum þessu veiklaða lýðræði sem er úthlutað í smáskömmtum á fjögurra ára fresti. Það mun verða reynt að koma í veg fyrir þetta, það verður sagt að þetta sé ólöglegt, uppreisn, barnaskapur og svo framvegis – þá þurfa trúnaðarmennirnir okkar hvatningu og stuðning. Við höfum áður sýnt samstöðu sem virkaði, því 2009 felldum við gerspillta og vanhæfa ríkisstjórn á Austurvelli. Þetta er hægt, þetta hefur verið gert og allur heimurinn tók eftir og dáðist af hugrekkinu. Það getur ekki verið rétt að lýðræðið virki aðeins fyrir spillta stjórnmálamenn en ekki okkur. Við eigum það lýðræði sem felst í þeim rétti að geta varið okkur og lífskjör okkar, til þess einfaldlega að geta búið hér og lifað af landinu okkar. Við getum ekki og við megum ekki láta ræna öllu frá okkur, heimilinu, sparifénu, lífeyrissjóðnum, auðlindunum og nú lýðræðinu! Því þá er lýðveldið okkar Ísland fallið í hendur þeirra sem skirrast ekki við að taka til sín sem þeir girnast, alla auðlegð Íslensku þjóðarinnar.Lesendur Vísis geta sent inn greinar á greinar@visir.is. Greinunum þarf að fylgja mynd af höfundi.
Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir Skoðun
Skoðun Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir skrifar
Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar
Skoðun Sorglegur uppgjafar doði varðandi áframhaldandi stríðin í dag Matthildur Björnsdóttir skrifar
Skoðun Frá dulúð til daglegs lífs: Hvernig nýjasta gervigreindin vinnur með þér – og gerir þig klárari Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar
Skoðun Ósýnilegur veruleiki – Alvarlegt ME og baráttan fyrir skilningi Helga Edwardsdóttir skrifar
Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir Skoðun