Krabbamein er hvorki háð stétt né stöðu Halldóra Víðisdóttir skrifar 24. október 2013 06:00 Íslendingar hafa ávallt státað sig af góðu heilbrigðiskerfi. Við erum vel menntuð þjóð og eigum góða lækna, hjúkrunarfræðinga, sjúkraþjálfara og annað fagfólk sem starfar innan heilbrigðisþjónustunnar. Undanfarin misseri hafa þó verið að koma fram merki þess að stoðir þess séu að hrynja. Hjúkrunarfræðingar hótuðu uppsögnum, geislafræðingar fylgdu í kjölfarið og nú eru læknar Landspítalans að gefast upp vegna álags og manneklu. Undanfarnar vikur hafa svo raddir um aukinn kostnað sjúklinga til heilbrigðisþjónustunnar verið háværar. Við teljum Ísland vera velferðarríki og að við búum við gott heilbrigðiskerfi en núna er það orðið svo að greiðslubyrði sjúklinga er orðin 20% af öllum kostnaði heilbrigðiskerfisins. Sjúklingar með krabbamein eru stór hluti af þessum hópi. Þeir sem þurfa að sækja meðferð vegna krabbameins til lengri tíma þurfa sjálfir að greiða fyrir mikinn kostnað í tengslum við sína meðferð. Þar má nefna komugjöld á göngudeildir, blóðprufur, lyf, myndrannsóknir og svo mætti lengi telja. Dæmi eru um að þessar tölur hlaupi á hundruðum þúsunda og ef óbeinn kostnaður vegna veikinda er tekinn með í reikninginn má áætla nokkur hundruð þúsund til viðbótar. Það að greinast með krabbamein og gangast undir krabbameinsmeðferð hefur gríðarlega mikil áhrif á sjúklinga og aðstandendur og þá erum við aðeins að tala um andlega álagið. Það er mikið áfall að greinast með lífsógnandi sjúkdóm. Til að bæta gráu ofan á svart þarf þessi hópur einnig að hafa áhyggjur af fjárhagslegri afkomu sinni meðan á veikindunum stendur, því kostnaðurinn við það að veikjast er umstalsverður og hefur farið hækkandi sl. ár.Staðan enn verri Við höfum nýlega heyrt dæmi af ungum manni sem á konu og tvö börn sem hefur þurft að greiða hátt í milljón á einu ári í beinan kostnað til heilbrigðisþjónustunnar og einnig höfum við heyrt dæmi af ungri konu sem getur ekki greitt af lánum sínum því að hún þarf að láta krabbmeinsmeðferðirnar njóta forgangs. Nú er svo búið að leggja fram nýtt frumvarp þar sem sjúklingum er gert að greiða fyrir innlagnir á sjúkrahús, sem hefur verið án endurgjalds fram til þessa. Ég get tekið undir að það er viss mismunun að þeir sem sæki aðeins göngudeildarþjónustu þurfi að greiða mörg þúsund krónur fyrir þjónustuna en þeir sem leggjast inn þurfi ekkert að greiða. En viljum við bæta við þann kostnað sem sjúklingar greiða nú þegar? Einstaklingar með krabbamein sækja þjónustu á göngudeildir en þurfa einnig oft að leggjast inn á sjúkrahús vegna veikinda sinna og fyrir þá skiptir þessi aukakostnaður mjög miklu máli. Ungt fólk sem greinist með krabbamein er mögulega í enn verri stöðu en þeir sem eldri eru ef við gefum okkur það að sá hópur sé í námi, nýlega kominn út á vinnumarkaðinn, með ung börn á framfæri, námslán og húsnæðislán. Enn fremur ber að nefna að sjúkdómatryggingar eru oft mjög fjarlægar í huga fólks sem er mögulega á þrítugsaldri. Það er mjög skiljanlegt þar sem sjúkdómar á borð við krabbamein greinast yfirleitt ekki fyrr en eftir miðjan aldur. Það gerir samt stöðu þessa hóps enn verri og veikindin verða meiri fjárhagsleg byrði en ella. Heilbrigðisþjónusta kostar, það er staðreynd, en það er kominn tími til að við einbeitum okkur aftur að því að verða það velferðarríki sem við viljum vera. Staðan er orðin þannig að það er aðeins á færi þeirra efnamestu að greinast með sjúkdóma, en staðreyndin er samt sú að sjúkdómar spyrja hvorki um stétt né stöðu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun The man who would be king Ian McDonald Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson Skoðun Jarðakaup í nýjum tilgangi Halla Hrund Logadóttir Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson Skoðun Eru orkumálin að fara úr böndunum? Jónas Guðmundsson Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson Skoðun Norskir herrar eða íslenskir? Þóra Bergný Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun The man who would be king Ian McDonald skrifar Skoðun Umhverfisávinningur þess að þrifta Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar Skoðun Eru orkumálin að fara úr böndunum? Jónas Guðmundsson skrifar Skoðun Skipulagsmál og uppbygging í Árborg Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Ég kýs… Gísli Ásgeirsson skrifar Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Við þurfum loftslagsaðgerðir, ekki grænþvott Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Af hverju bara hálft skref áfram? Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Baldur í þágu mannúðar og samfélags Anna María Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hafðu áhrif á líf barna Ída Björg Unnarsdóttir skrifar Skoðun Stórbætum samgöngur Logi Einarsson skrifar Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen skrifar Skoðun Ótrúverðugt plan að annars góðum markmiðum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Formleg uppgjöf Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson skrifar Skoðun Fjármunum veitt þangað sem neyðin er mest Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson skrifar Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter skrifar Skoðun Náttúran njóti vafans, ótímabundið Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun „Almennings“ samgöngur? Bragi Gunnlaugsson skrifar Sjá meira
Íslendingar hafa ávallt státað sig af góðu heilbrigðiskerfi. Við erum vel menntuð þjóð og eigum góða lækna, hjúkrunarfræðinga, sjúkraþjálfara og annað fagfólk sem starfar innan heilbrigðisþjónustunnar. Undanfarin misseri hafa þó verið að koma fram merki þess að stoðir þess séu að hrynja. Hjúkrunarfræðingar hótuðu uppsögnum, geislafræðingar fylgdu í kjölfarið og nú eru læknar Landspítalans að gefast upp vegna álags og manneklu. Undanfarnar vikur hafa svo raddir um aukinn kostnað sjúklinga til heilbrigðisþjónustunnar verið háværar. Við teljum Ísland vera velferðarríki og að við búum við gott heilbrigðiskerfi en núna er það orðið svo að greiðslubyrði sjúklinga er orðin 20% af öllum kostnaði heilbrigðiskerfisins. Sjúklingar með krabbamein eru stór hluti af þessum hópi. Þeir sem þurfa að sækja meðferð vegna krabbameins til lengri tíma þurfa sjálfir að greiða fyrir mikinn kostnað í tengslum við sína meðferð. Þar má nefna komugjöld á göngudeildir, blóðprufur, lyf, myndrannsóknir og svo mætti lengi telja. Dæmi eru um að þessar tölur hlaupi á hundruðum þúsunda og ef óbeinn kostnaður vegna veikinda er tekinn með í reikninginn má áætla nokkur hundruð þúsund til viðbótar. Það að greinast með krabbamein og gangast undir krabbameinsmeðferð hefur gríðarlega mikil áhrif á sjúklinga og aðstandendur og þá erum við aðeins að tala um andlega álagið. Það er mikið áfall að greinast með lífsógnandi sjúkdóm. Til að bæta gráu ofan á svart þarf þessi hópur einnig að hafa áhyggjur af fjárhagslegri afkomu sinni meðan á veikindunum stendur, því kostnaðurinn við það að veikjast er umstalsverður og hefur farið hækkandi sl. ár.Staðan enn verri Við höfum nýlega heyrt dæmi af ungum manni sem á konu og tvö börn sem hefur þurft að greiða hátt í milljón á einu ári í beinan kostnað til heilbrigðisþjónustunnar og einnig höfum við heyrt dæmi af ungri konu sem getur ekki greitt af lánum sínum því að hún þarf að láta krabbmeinsmeðferðirnar njóta forgangs. Nú er svo búið að leggja fram nýtt frumvarp þar sem sjúklingum er gert að greiða fyrir innlagnir á sjúkrahús, sem hefur verið án endurgjalds fram til þessa. Ég get tekið undir að það er viss mismunun að þeir sem sæki aðeins göngudeildarþjónustu þurfi að greiða mörg þúsund krónur fyrir þjónustuna en þeir sem leggjast inn þurfi ekkert að greiða. En viljum við bæta við þann kostnað sem sjúklingar greiða nú þegar? Einstaklingar með krabbamein sækja þjónustu á göngudeildir en þurfa einnig oft að leggjast inn á sjúkrahús vegna veikinda sinna og fyrir þá skiptir þessi aukakostnaður mjög miklu máli. Ungt fólk sem greinist með krabbamein er mögulega í enn verri stöðu en þeir sem eldri eru ef við gefum okkur það að sá hópur sé í námi, nýlega kominn út á vinnumarkaðinn, með ung börn á framfæri, námslán og húsnæðislán. Enn fremur ber að nefna að sjúkdómatryggingar eru oft mjög fjarlægar í huga fólks sem er mögulega á þrítugsaldri. Það er mjög skiljanlegt þar sem sjúkdómar á borð við krabbamein greinast yfirleitt ekki fyrr en eftir miðjan aldur. Það gerir samt stöðu þessa hóps enn verri og veikindin verða meiri fjárhagsleg byrði en ella. Heilbrigðisþjónusta kostar, það er staðreynd, en það er kominn tími til að við einbeitum okkur aftur að því að verða það velferðarríki sem við viljum vera. Staðan er orðin þannig að það er aðeins á færi þeirra efnamestu að greinast með sjúkdóma, en staðreyndin er samt sú að sjúkdómar spyrja hvorki um stétt né stöðu.
Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar