Innlent

Þjóðleikhúsið í blóðugum niðurskurði

Jakob Bjarnar skrifar
Ari Matthíasson. Ef ríkisbáknið er að belgjast út er það einhvers staðar annars staðar en hér.
Ari Matthíasson. Ef ríkisbáknið er að belgjast út er það einhvers staðar annars staðar en hér.
„Heldurðu ekki að ég yrði maðurinn sem verður yfir þessu öllu saman? Sparkað upp? Nei, ég þakka mínu sæla fyrir að þetta er númer 38. Þetta hlýtur að vera tekið í réttri röð. Þeir hljóta að vera orðnir nokkuð móðir þá. Ætli þeim endist þrek til að rífast við mig þegar þeir eru komnir þangað?“ spyr Ari Matthíasson framkvæmdastjóri Þjóðleikhússins, á léttum nótum þó umræðuefnið sé grallaralaust.

Í tillögum niðurskurðarhóps ríkisstjórnarinnar er að finna lið númer 38 þar sem segir: „Kannaðir verði möguleikar þess að sameina yfirstjórnir Þjóðleikhússins, Sinfóníuhljómsveitar Íslands, Íslenska dansflokksins og Íslensku óperunnar.“ Ari er spurður hvernig honum lítist á blikuna?

„Ef ég spái bara í hvernig þetta er orðað, þarna er nokkuð opið talað, „kannaðir möguleikar“. Að sjálfsögðu er á hverjum tíma kannaðir möguleikar á því að hagræða í ríkisrekstri. En slík könnun felur ekki endilega í sér að komist verði að þeirri niðurstöðu að rétt sé að sameina ríkisstofnanir eða færa þær til.“

Ari segir að það sem lesa megi út úr þessum heildarpakka sé að hverjum steini sé nú velt í leit að hagræðingarmöguleikum. „Þá geta komið fram góðar hugmyndir og slæmar. Maður vonar að þeir sem um þetta sýsla beri gæfu til að átta sig á hvenær hugmyndin er slæm og ekki beri að eltast við hana.“

Framkvæmdastjóri bendir á að nú þegar hafi Þjóðleikhúsið gengið í gegnum blóðugan niðurskurð, allt frá hruni, eða 35 prósent á föstu verðlagi. Tugum manna hafi verið sagt upp og árið 2011 var skorið niður 10 prósent gagnvart Þjóðleikhúsinu. „Þetta er raunveruleikinn. Ef ríkisbáknið er að belgjast út er það einhvers staðar annars staðar en hér. Í þessu andrúmi hefur okkur tekist að auka tekjur. 100 þúsund gestir árlega kjósa með veskinu.“

Ari segir að samúð hans sé með þeim sem hann hefur þurft að horfast í augu við og afhenda uppsagnarbréf á undanförnum árum. Það eru harkaleg inngrip í líf hvers manns. „Ef menn eru að tala um hagræðingu, þá þýðir það uppsagnir og af hverju segja menn það ekki hreint út? Ég hef ekkert sérstaklega mikla samúð með þeim sem er að kveinka sér yfir einhverjum exelskjölum."




Fleiri fréttir

Sjá meira


×