Lokun St. Jósefsspítala niðurlægir Hafnarfjörð Árni Gunnlaugsson skrifar 27. janúar 2012 06:00 Sú hryggilega ákvörðun velferðarráðherra að loka St. Jósefsspítalanum í Hafnarfirði 1. des. sl. hefur valdið miklum vonbrigðum, reiði og sorg. Að svipta hátt í 27 þúsund íbúa Hafnarfjarðar öllum aðgangi að sjúkrahúsi bæjarins, sem veitt hafði bæjarbúum og mörgum öðrum í rúm 85 ár ómetanlega hjúkrunar- og sjúkraþjónustu er hið alvarlegasta mál og að mínu mati ekki hægt fyrir stjórnvöld að réttlæta. Að leggja niður alla hjúkrunarþjónustu á St. Jósefsspítala er stjórnvöldum til „ævarandi skammar“ eins og stendur í ályktun, sem Öldrunarsamtökin Höfn gerðu 8. des. sl. en með lokun spítalans hefur „Hafnarfjörður verið niðurlægður“ eins og segir í sömu ályktun. Ennfremur er með lokun spítalans niðurlægð minning St. Jósefssystra, sem byggðu spítalann 1926 og seldu ríkissjóði og Hafnarfjarðarbæ fyrir lágt verð árið 1987 á þeim forsendum, „að spítalinn yrði rekinn áfram með svipuðu sniði og verið hafði“ eins og skráðar heimildir vitna um. Að leggja niður alla starfsemi spítalans eru því svik við St. Jósefssystur og einnig svik við fyrirheit velferðarráðherrans frá 31. jan. 2011 um áframhald þeirrar starfsemi, sem síðast var á spítalanum og nú hefur verið hætt. Hagsmunir sjúklinga ekki í forgangiÁ sama tíma og ríkisstjórnin tilkynnti afmælisgjöf til Háskóla Íslands kr. 1,5 milljarðar og síðar var samþykkt á Alþingi að veita stjórnmálaflokkunum styrki um kr. 300 milljónir og útvegað viðbótarframlag til tónlistarhússins Hörpu kr. 730 milljónir voru felldar á Alþingi tillögur um að falla frá niðurskurði í heilbrigðismálum. Þannig eru ársstyrkir til stjórnmálaflokkanna miklu hærri en hefði kostað að halda áfram á þessu ári þeirri starfsemi St. Jósefsspítalans, sem lauk 1. des. sl. Aðeins sex þingmenn greiddu atkvæði gegn þeim óþarfa að styrkja pólitíska starfsemi með fé skattgreiðenda og vildu fremur verja því til heilbrigðismála. – Eins og ráða má af framangreindum samanburði verður ekki annað séð en að hagsmunir sjúklinga njóti ekki forgangs hjá ríkisvaldinu. Lækningatæki og annar búnaður, sem velunnarar St. Jósefsspítala höfðu gefið spítalanum voru flutt nauðungarflutningi til Landsspítalans í Reykjavík án samþykkis gefenda og Hafnarfjarðarbæjar, sem á 15% eignarhlut í spítalanum. Þá var það fyrst í fréttum sjónvarps, sem bæjarstjórinn í Hafnarfirði fékk vitneskju um það, að velferðarráðherra hefði tekið ákvörðun um lokun spítalans. Þannig var yfirgangur stjórnvalda við lokun spítalans með ólíkindum. Með lokun St. Jósefsspítala er Hafnarfjörður ennfremur látinn sæta hörðustu aðgerðum í hinum almenna niðurskurði til heilbrigðismála. Það er óþolandi og spyrja má: Hvers eiga Hafnfirðingar að gjalda? Vafasamur sparnaður veldur meira tjóniLokun St. Jósefsspítala veldur margvíslegu tjóni, beint og óbeint, og er ógn við þá velferð, sem lög um heilbrigðisþjónustu boða. Þannig er ekki lengur opið það hlýja og rómaða athvarf, sem St. Jósefsspítali hafði verið sjúklingum til frekari bata og endurhæfingar eftir útskrift af öðrum sjúkrahúsum. Þegar á allt er litið er það skoðun mín og ótal fleiri, að lokun spítalans valdi meira tjóni en sá vafasami sparnaður í krónum talið, sem stjórnvöld telja sig ná með því að hætta allri starfsemi St. Jósefsspítala. Hér með er enn á ný skorað á velviljaða þingmenn að taka mál St. Jósefsspítalans upp á Alþingi og berjast til sigurs fyrir því, að þar verði a.m.k. komið á fót hið allra fyrsta brýnustu hjúkrunar- og sjúkraþjónustu. Það hlýtur að vera krafa flestra Hafnfirðinga og henni verður að fylgja fast eftir. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Hatur og fyrirlitning Einar Scheving Skoðun Land míns föður, land minnar móður, landið mitt Jón Gnarr Skoðun Takk, Katrín Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir Skoðun Má Katrín Jakobsdóttir bjóða sig fram? Jón Ólafsson Skoðun Dóttir mín – uppgjör eineltis Ragnheiður Harpa Sveinsdóttir Skoðun Að hitta hetjuna sína Gréta Kristín Ómarsdóttir Skoðun Persónan Katrín Jakobsdóttir Sólveig Hildur Björnsdóttir Skoðun Svona getum komið í veg fyrir að Katrín vinni Björn B. Björnsson Skoðun Samherjar Hafþór Reynisson Skoðun Skoðun Skoðun Takk, Katrín Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hatur og fyrirlitning Einar Scheving skrifar Skoðun Samherjar Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Að hitta hetjuna sína Gréta Kristín Ómarsdóttir skrifar Skoðun Einstakt tækifæri Þóra Valný Yngvadóttir skrifar Skoðun Um afrekskonuna Katrínu Tómas Ísleifsson skrifar Skoðun Land míns föður, land minnar móður, landið mitt Jón Gnarr skrifar Skoðun Óskað eftir forseta sem færir ungu fólki völd Valgerður Eyja Eyþórsdóttir skrifar Skoðun Með ósk um velgengni, Halla Hrund Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Ég styð Höllu Hrund Logadóttur Þórólfur Árnason skrifar Skoðun Arnar Þór Jónsson Meyvant Þórólfsson skrifar Skoðun Að skreyta sig með stolnum fjöðrum Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Opið bréf til Jóns Ólafssonar heimspekings Tómas Ísleifsson skrifar Skoðun Persónan Katrín Jakobsdóttir Sólveig Hildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Þjóðaröryggi Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Tóbak markaðssett fyrir ungt fólk Guðlaug B. Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn, NATÓ, ýsan og blokkin Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun „Svona er á síld“ Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Aldrei hitta hetjurnar þínar Skarphéðinn Guðmundsson skrifar Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir skrifar Skoðun Auðkenni þarf að passa upp á Eva Valdís Jóhönnudóttir skrifar Skoðun Auðlindir í almannaeigu – Halla Hrund Logadóttir 7. forseti Íslands Kristín Vala Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Hver er besti skólastjórinn? Aðalheiður Björk Olgudóttir skrifar Skoðun Vofa húsagans býsnast enn Haukur Már Helgason skrifar Skoðun Nokkrar staðreyndir um Ísland, Katrínu og Gaza Álfheiður Ingadóttir skrifar Skoðun Til þeirra sem hyggjast kjósa Katrínu Jakobsdóttur Guðlaugur Bragason skrifar Skoðun Katrín og kvenhatrið Ólafur Sveinsson skrifar Skoðun Bessastaðir eru ekki fyrir byrjendur Þorbergur Þórsson skrifar Skoðun Ég vil Baldur og því kýs ég Baldur Ólafur Helgi M. Ólafsson / Starína skrifar Skoðun Inngönguspáin Eygló Halldórsdóttir skrifar Sjá meira
Sú hryggilega ákvörðun velferðarráðherra að loka St. Jósefsspítalanum í Hafnarfirði 1. des. sl. hefur valdið miklum vonbrigðum, reiði og sorg. Að svipta hátt í 27 þúsund íbúa Hafnarfjarðar öllum aðgangi að sjúkrahúsi bæjarins, sem veitt hafði bæjarbúum og mörgum öðrum í rúm 85 ár ómetanlega hjúkrunar- og sjúkraþjónustu er hið alvarlegasta mál og að mínu mati ekki hægt fyrir stjórnvöld að réttlæta. Að leggja niður alla hjúkrunarþjónustu á St. Jósefsspítala er stjórnvöldum til „ævarandi skammar“ eins og stendur í ályktun, sem Öldrunarsamtökin Höfn gerðu 8. des. sl. en með lokun spítalans hefur „Hafnarfjörður verið niðurlægður“ eins og segir í sömu ályktun. Ennfremur er með lokun spítalans niðurlægð minning St. Jósefssystra, sem byggðu spítalann 1926 og seldu ríkissjóði og Hafnarfjarðarbæ fyrir lágt verð árið 1987 á þeim forsendum, „að spítalinn yrði rekinn áfram með svipuðu sniði og verið hafði“ eins og skráðar heimildir vitna um. Að leggja niður alla starfsemi spítalans eru því svik við St. Jósefssystur og einnig svik við fyrirheit velferðarráðherrans frá 31. jan. 2011 um áframhald þeirrar starfsemi, sem síðast var á spítalanum og nú hefur verið hætt. Hagsmunir sjúklinga ekki í forgangiÁ sama tíma og ríkisstjórnin tilkynnti afmælisgjöf til Háskóla Íslands kr. 1,5 milljarðar og síðar var samþykkt á Alþingi að veita stjórnmálaflokkunum styrki um kr. 300 milljónir og útvegað viðbótarframlag til tónlistarhússins Hörpu kr. 730 milljónir voru felldar á Alþingi tillögur um að falla frá niðurskurði í heilbrigðismálum. Þannig eru ársstyrkir til stjórnmálaflokkanna miklu hærri en hefði kostað að halda áfram á þessu ári þeirri starfsemi St. Jósefsspítalans, sem lauk 1. des. sl. Aðeins sex þingmenn greiddu atkvæði gegn þeim óþarfa að styrkja pólitíska starfsemi með fé skattgreiðenda og vildu fremur verja því til heilbrigðismála. – Eins og ráða má af framangreindum samanburði verður ekki annað séð en að hagsmunir sjúklinga njóti ekki forgangs hjá ríkisvaldinu. Lækningatæki og annar búnaður, sem velunnarar St. Jósefsspítala höfðu gefið spítalanum voru flutt nauðungarflutningi til Landsspítalans í Reykjavík án samþykkis gefenda og Hafnarfjarðarbæjar, sem á 15% eignarhlut í spítalanum. Þá var það fyrst í fréttum sjónvarps, sem bæjarstjórinn í Hafnarfirði fékk vitneskju um það, að velferðarráðherra hefði tekið ákvörðun um lokun spítalans. Þannig var yfirgangur stjórnvalda við lokun spítalans með ólíkindum. Með lokun St. Jósefsspítala er Hafnarfjörður ennfremur látinn sæta hörðustu aðgerðum í hinum almenna niðurskurði til heilbrigðismála. Það er óþolandi og spyrja má: Hvers eiga Hafnfirðingar að gjalda? Vafasamur sparnaður veldur meira tjóniLokun St. Jósefsspítala veldur margvíslegu tjóni, beint og óbeint, og er ógn við þá velferð, sem lög um heilbrigðisþjónustu boða. Þannig er ekki lengur opið það hlýja og rómaða athvarf, sem St. Jósefsspítali hafði verið sjúklingum til frekari bata og endurhæfingar eftir útskrift af öðrum sjúkrahúsum. Þegar á allt er litið er það skoðun mín og ótal fleiri, að lokun spítalans valdi meira tjóni en sá vafasami sparnaður í krónum talið, sem stjórnvöld telja sig ná með því að hætta allri starfsemi St. Jósefsspítala. Hér með er enn á ný skorað á velviljaða þingmenn að taka mál St. Jósefsspítalans upp á Alþingi og berjast til sigurs fyrir því, að þar verði a.m.k. komið á fót hið allra fyrsta brýnustu hjúkrunar- og sjúkraþjónustu. Það hlýtur að vera krafa flestra Hafnfirðinga og henni verður að fylgja fast eftir.
Skoðun Auðlindir í almannaeigu – Halla Hrund Logadóttir 7. forseti Íslands Kristín Vala Ragnarsdóttir skrifar