Borgarfulltrúi þvælir um mannréttindi í þágu presta Svanur Sigurbjörnsson skrifar 19. ágúst 2011 06:00 Nú liggja fyrir borgarráði ákaflega vandaðar reglur um samskipti skóla og lífsskoðunarfélaga, sem miða að því að skólar séu aðskildir frá trúarstarfi. Júlíus Vífill Ingvarsson, borgarfulltrúi sjálfstæðismanna, er óhress með þetta og skrifaði þann 17.8.2011 að „Það hefur reynst farsælt að treysta skjólastjórnendum og foreldrum til þess að taka sameiginlega ákvarðanir um samskipti við lífsskoðunar- og trúfélög. Hvað það er sem knýr fulltrúa Besta flokksins og Samfylkingar í borgarstjórn til að gera breytingar á samstarfi, sem góð sátt hefur ríkt um, er óskiljanlegt.“ Það eru til nokkrar leiðir til að fela sannleikann og Júlíus Vífill notar hér „allir eru ánægðir-aðferðina“. Þegar hann talar hér um farsæl samskipti og góða sátt, hefur hann kosið að láta sem þeir foreldrar sem hafa kvartað yfir því árum saman að börn þeirra séu látin taka þátt í trúarlegu starfi, sitja undir bænahaldi og fleira í þeim dúr, séu lítilsigldir ómerkingar. Sáttin sem hann talar um er ekki almenn, heldur milli þjóna Þjóðkirkjunnar og þeirra skólastjórnenda sem hafa leyft starfsemi þeirra í skólanum. Reglur mannréttindaráðs borgarinnar eru til komnar vegna ítrekaðra brota á rétti foreldra á að hafa börnin sín í hlutlausum skólum, þar sem þau verða ekki fyrir beinni eða óbeinni innrætingu. Það er ekkert „óskiljanlegt“ við það. Fólk vill ekki að félög sem hafa skoðanamyndandi áhrif eigi aðgang að skólabörnum. Skýrar reglur um það hvernig hlutlaust skólahald á að fara fram eru nauðsyn. Þessar reglur eru skólastjórnendum ekki höft, heldur stoð við að framfylgja mannréttindum í skólum. Með reglunum er ekki verið að skerða frelsi, heldur koma í veg fyrir að skólastarf snúist um annað en menntun barnanna. Júlíus Vífill sagði einnig: „Með tillögunum sem samþykktar voru í mannréttindaráði, …, er verið að gera viðurkennt félagsstarf barna og unglinga sem fram fer á vegum kirkjunnar og trúfélaga tortryggilegt. Þær eru settar fram án sjáanlegs tilefnis og án faglegs undirbúnings.“ Í reglunum felst enginn dómur um gæði starfs „kirkjunnar og trúfélaga“, heldur sú einfalda beiðni að starf þeirra fari fram utan skólanna vegna eðli starfsins sem er trúarleg iðkun og trúboð. Aftur móðgar hann foreldra sem kæra sig ekki um trúboð í skólum með því að segja að tillögurnar séu „án sjáanlegs tilefnis“. Eru áhyggjur þeirra ekki þess virði að teljast tilefni? Áfram þvælir Júlíus Vífill: „Tillögurnar hafa verið skreyttar hugtökum eins og trúfrelsi en vinna gegn grundvallarmannréttindum vegna þess að í trúfrelsi felst meðal annars frelsi til að velja. Og það er einmitt það sem Barnasáttmáli Sameinuðu þjóðanna á að tryggja börnum bæði félagslega og trúarlega.“ Það er ekki verið að skerða frelsi til grunnréttinda, heldur leggja af forréttindi þjóðkirkju svo að hlutleysi og jafnræði fái að ríkja. Ekkert frelsi er án takmarkana og við sýnum hvert öðru virðingu með því að halda okkar sérstöku persónulegu stefnum utan við skóla þar sem börn allra foreldra eru velkomin. Með því að gefa börnum menntun um, en ekki boðun um trú og veraldlegar lífsskoðanir, fá þau einmitt rými og frelsi til að taka sína eigin sjálfstæðu ákvörðun þegar þau hafa aldur til. Út á það ganga grundvallarmannréttindi í siðuðu lýðræðisþjóðfélagi. Reglum mannréttindaráðs ber að fagna því að þegar góðum reglum er framfylgt stuðla þær að velferð allra. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun Raunir ríka fólksins og bænir þess Jónas Yngvi Ásgrímsson Skoðun Þjóð sem lætur kyrrt liggja? Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Talið við okkur áður en þið talið um okkur Ian McDonald Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson Skoðun Umbætur í innkaupum hins opinbera á upplýsingatækni Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Við erum réttindalaus Sigurlín Margrét Sigurðardóttir skrifar Skoðun Raunir ríka fólksins og bænir þess Jónas Yngvi Ásgrímsson skrifar Skoðun Myglaða nestisboxið og gleymda sítrónan María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Talið við okkur áður en þið talið um okkur Ian McDonald skrifar Skoðun Björgunarleiðangur fyrir Heimsmarkmiðin Antonio Guterres skrifar Skoðun Átti ekki að klára dæmið í geðheilbrigðismálum? Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson skrifar Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Örvæntingafullir endó-sjúklingar Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Þjóð sem lætur kyrrt liggja? Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Umbætur í innkaupum hins opinbera á upplýsingatækni Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Losar Alþingi um leyfisveitinga-flækjuna? Katrín Helga Hallgrímsdóttir skrifar Skoðun Dómsdagur nálgast! Hólmgeir Baldursson skrifar Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir skrifar Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar Skoðun Aðgengi er lykill að sjálfstæði, þátttöku og virkni Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hefur ekki náð sér á strik síðan Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Við erum 40 árum á eftir Einar Sverrisson skrifar Sjá meira
Nú liggja fyrir borgarráði ákaflega vandaðar reglur um samskipti skóla og lífsskoðunarfélaga, sem miða að því að skólar séu aðskildir frá trúarstarfi. Júlíus Vífill Ingvarsson, borgarfulltrúi sjálfstæðismanna, er óhress með þetta og skrifaði þann 17.8.2011 að „Það hefur reynst farsælt að treysta skjólastjórnendum og foreldrum til þess að taka sameiginlega ákvarðanir um samskipti við lífsskoðunar- og trúfélög. Hvað það er sem knýr fulltrúa Besta flokksins og Samfylkingar í borgarstjórn til að gera breytingar á samstarfi, sem góð sátt hefur ríkt um, er óskiljanlegt.“ Það eru til nokkrar leiðir til að fela sannleikann og Júlíus Vífill notar hér „allir eru ánægðir-aðferðina“. Þegar hann talar hér um farsæl samskipti og góða sátt, hefur hann kosið að láta sem þeir foreldrar sem hafa kvartað yfir því árum saman að börn þeirra séu látin taka þátt í trúarlegu starfi, sitja undir bænahaldi og fleira í þeim dúr, séu lítilsigldir ómerkingar. Sáttin sem hann talar um er ekki almenn, heldur milli þjóna Þjóðkirkjunnar og þeirra skólastjórnenda sem hafa leyft starfsemi þeirra í skólanum. Reglur mannréttindaráðs borgarinnar eru til komnar vegna ítrekaðra brota á rétti foreldra á að hafa börnin sín í hlutlausum skólum, þar sem þau verða ekki fyrir beinni eða óbeinni innrætingu. Það er ekkert „óskiljanlegt“ við það. Fólk vill ekki að félög sem hafa skoðanamyndandi áhrif eigi aðgang að skólabörnum. Skýrar reglur um það hvernig hlutlaust skólahald á að fara fram eru nauðsyn. Þessar reglur eru skólastjórnendum ekki höft, heldur stoð við að framfylgja mannréttindum í skólum. Með reglunum er ekki verið að skerða frelsi, heldur koma í veg fyrir að skólastarf snúist um annað en menntun barnanna. Júlíus Vífill sagði einnig: „Með tillögunum sem samþykktar voru í mannréttindaráði, …, er verið að gera viðurkennt félagsstarf barna og unglinga sem fram fer á vegum kirkjunnar og trúfélaga tortryggilegt. Þær eru settar fram án sjáanlegs tilefnis og án faglegs undirbúnings.“ Í reglunum felst enginn dómur um gæði starfs „kirkjunnar og trúfélaga“, heldur sú einfalda beiðni að starf þeirra fari fram utan skólanna vegna eðli starfsins sem er trúarleg iðkun og trúboð. Aftur móðgar hann foreldra sem kæra sig ekki um trúboð í skólum með því að segja að tillögurnar séu „án sjáanlegs tilefnis“. Eru áhyggjur þeirra ekki þess virði að teljast tilefni? Áfram þvælir Júlíus Vífill: „Tillögurnar hafa verið skreyttar hugtökum eins og trúfrelsi en vinna gegn grundvallarmannréttindum vegna þess að í trúfrelsi felst meðal annars frelsi til að velja. Og það er einmitt það sem Barnasáttmáli Sameinuðu þjóðanna á að tryggja börnum bæði félagslega og trúarlega.“ Það er ekki verið að skerða frelsi til grunnréttinda, heldur leggja af forréttindi þjóðkirkju svo að hlutleysi og jafnræði fái að ríkja. Ekkert frelsi er án takmarkana og við sýnum hvert öðru virðingu með því að halda okkar sérstöku persónulegu stefnum utan við skóla þar sem börn allra foreldra eru velkomin. Með því að gefa börnum menntun um, en ekki boðun um trú og veraldlegar lífsskoðanir, fá þau einmitt rými og frelsi til að taka sína eigin sjálfstæðu ákvörðun þegar þau hafa aldur til. Út á það ganga grundvallarmannréttindi í siðuðu lýðræðisþjóðfélagi. Reglum mannréttindaráðs ber að fagna því að þegar góðum reglum er framfylgt stuðla þær að velferð allra.
Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun
Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun
Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun
Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar
Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar
Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar
Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson skrifar
Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar
Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar
Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar
Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun
Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun
Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun