Icesave-skuldin fari í þróunaraðstoð G. Pétur Matthíasson skrifar 30. janúar 2010 06:00 Staða okkar Íslendinga er ekki öfundsverð og ljóst hvernig sem fer að kreppan á eftir að bíta töluvert meira áður en leiðin fer að liggja upp á við. Það er svo undir okkur komið hvenær viðsnúningurinn verður. Það er víst tómt mál að tala um það úr þessu hversu verr við erum stödd núna en ef við hefðum strax í fyrravor gengið frá Icesave-samkomulaginu. Það ætti að vera hægt að slá á hversu mörgum milljörðum eða tugmilljörðum íslensk heimili og atvinnulíf hafa tapað og munu tapa á næstu mánuðum. Það yrði auðvitað aldrei annað en spá og breytir ekki stöðunni. Það verður engin endurreisn í landinu nema hún fari fram með reisn. Reisn hins sjálfstæða manns og það verður að viðurkennast að það er sárt að horfa upp á landa sína sem telja okkur svo smá og svo vesæl að við getum ekki axlað ábyrgð á því gífurlega og glæpsamlega gáleysi sem gráðugir bankamenn og spilltir og sofandi stjórnmálamenn stunduðu árum saman. Það finnst mér ekki að vera að standa í lappirnar. Það þarf ekki annað en að fylgjast með fréttum frá Haítí til að skammast sín fyrir þetta viðhorf marga landsmanna. Til að leysa hnútinn er nauðsynlegt að hugsa hlutina upp á nýtt. Það er ekki auðvelt að sjá hvernig ætti að breyta Icesave-samningnum sem ríkisstjórn og Alþingi hefur undirgengist nú þegar. Krafa þeirra sem hæst láta virðist nefnilega vera að ganga lengra en Alþingi samþykkti í ágúst og forsetinn skrifaði þá undir. Hvernig Hollendingar og Bretar eigi að samþykkja það er undirrituðum hulin ráðgáta. Það má ekki gleyma því að þegar Icesave-reikningarnir voru opnaðir í Hollandi í lok maí 2008 mátti þeim sem um véluðu vera ljóst að dæmið myndi aldrei ganga upp. Það má alveg færa rök fyrir því að um hreinan þjófnað hafi verið að ræða. Afstaða okkar helstu bandamanna meðal þjóðanna, norrænu ríkjanna, sýnir okkur að þrátt fyrir jákvæð og gleðileg skrif ýmissa útlendinga, sérstaklega í Bretlandi, þá er ætlast til þess að við öxlum ábyrgð, það er ætlast til þess að við sýnum hið minnsta einhvern lit. Þegar almenningur í Afríku veit það helst um Ísland að við séum þjóðin sem neitar að borga skuldir sínar þá höfum við vissulega verk að vinna að bæta álitið á okkur sem þjóð. Icesave-skuldin hver sem hún verður er gífurlega há upphæð fyrir Ísland en smáaurar fyrir hin stóru hagkerfi Bretlands og Hollands. En hún er stærri en gífurlega stór fyrir almenning á Haítí, svo dæmi sé tekið. Þess vegna legg ég til að Icesave-deilan verði leyst með því að Bretar og Hollendingar falli frá kröfum sínum en við Íslendingar gerum bindandi samkomulag um að borga skuldina með því að veita þróunarhjálp fyrir alla upphæðina. Með því móti mætti semja um vextina upp á nýtt og notast við hógværari tölu sem myndi þá létta á greiðslubyrðinni. Einnig mætti vel hugsa sér að greiðsla hæfist eftir sjö ár og stæði þess vegna lengur en gert er ráð fyrir í núverandi samkomulagi. Þetta yrði ávinningur fyrir flesta og lausn sem deiluaðilar ættu að geta sætt sig við. Féð fer þá til góðra verka á sama tíma og Íslendingar axla ábyrgð. Þetta er fjarlægur möguleiki en möguleiki samt og alltaf rétt að vera bjartsýnn. Bjartsýnisbjarminn sem kviknaði í mínu brjósti um áramótin er eigi að síður og því miður slokknaður. Í þjóðaratkvæðagreiðslunni 6. mars er ekki annað að gera en að segja já en málið verður samt fellt. Þá er ekki annað að gera en að bíða allt þetta ár eftir því að menn reyni að komast að samkomulagi um Icesave, bíða eftir því að mönnum takist að fá að semja meðan AGS bíður eða bara fer, meðan Norðurlandaþjóðirnar bíða, meðan þeir atvinnulausu bíða, bíða eftir því að tíminn líði þar til aftur verður hægt að taka til við endurreisnina. Höfundur er áhugamaður um þjóðlega reisn. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Misskiljum ekki neitt Jón Helgi Björnsson Skoðun Mýtur um veitt og sleppt á laxi Karl Lúðvíksson Skoðun Ráðherra Kári Stefánsson Skoðun Uppalendur bera mikla ábyrgð Fastir pennar „Ég skal baka fyrir Gunnar en ég kýs Kristján“ Páll Magnússon Skoðun Bréf frá móður Berglind Fríða Viggósdóttir Skoðun Forsetaframbjóðendur undir áhrifum Kremlverja? Bjarni Már Magnússon Skoðun Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson Skoðun Sagan sem verður að segja Drífa Snædal Skoðun Heilbrigðiskerfi Íslands - Tími fyrir lausnir! Victor Gudmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar Skoðun Nýtt sveitarfélag Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Stafrænn ójöfnuður á upplýsingaöld Stella Samúelsdóttir,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Varfærnisleg fagnaðarlæti Berglind Sunna Bragadóttir skrifar Skoðun „Ég skal baka fyrir Gunnar en ég kýs Kristján“ Páll Magnússon skrifar Skoðun Daðrað við sölu Björn Sævar Einarsson skrifar Skoðun Rannsóknir á söfnum skapa dýrmæta þekkingu Arndís Bergsdóttr skrifar Skoðun Sagan sem verður að segja Drífa Snædal skrifar Skoðun Nýsköpun innviða Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Fjöldi fyrirtækja hætta með Rapyd Oddný Björg Rafnsdóttir skrifar Skoðun Forsetaframbjóðendur undir áhrifum Kremlverja? Bjarni Már Magnússon skrifar Skoðun Bréf frá móður Berglind Fríða Viggósdóttir skrifar Skoðun Vill ekki lengur íslenzkan her? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hafa íslensk fjarskiptafélög málað sig út í horn? Aron Heiðar Steinsson skrifar Skoðun Á Ísland framtíð í NATO? Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Fjallkonan nýja, hún Katrín Þorvaldur Logason skrifar Skoðun Heilsa íslenskrar þjóðar, samofin framþróun í læknisfræði á Íslandi Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Njótum reynslu Katrínar Valgerður Bjarnadóttir skrifar Skoðun Katrínu á Bessastaði Brynja Þorbjörnsdóttir skrifar Skoðun Eru stjórnvöld að virða réttindi barna á flótta? Hópur fólks í ungmennaráði UNICEF á Íslandi skrifar Skoðun Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar Skoðun Er ungum mönnum sama um sjófólk? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Þörfin fyrir heimilislækna Bjarni Jónsson skrifar Skoðun Um lýðræði — Þrjár spurningar til forsetaframbjóðenda Hjörtur Hjartarson skrifar Skoðun 30% kaupmáttaraukning með evru Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Halla Tómasdóttir yrði góður forseti Rannveig Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn má ekki fara á taugum Gísli Jökull Gíslason skrifar Skoðun „Brandarinn er búinn!“ María Heba Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Katrín kann sig Aðalheiður Björk Olgudóttir skrifar Sjá meira
Staða okkar Íslendinga er ekki öfundsverð og ljóst hvernig sem fer að kreppan á eftir að bíta töluvert meira áður en leiðin fer að liggja upp á við. Það er svo undir okkur komið hvenær viðsnúningurinn verður. Það er víst tómt mál að tala um það úr þessu hversu verr við erum stödd núna en ef við hefðum strax í fyrravor gengið frá Icesave-samkomulaginu. Það ætti að vera hægt að slá á hversu mörgum milljörðum eða tugmilljörðum íslensk heimili og atvinnulíf hafa tapað og munu tapa á næstu mánuðum. Það yrði auðvitað aldrei annað en spá og breytir ekki stöðunni. Það verður engin endurreisn í landinu nema hún fari fram með reisn. Reisn hins sjálfstæða manns og það verður að viðurkennast að það er sárt að horfa upp á landa sína sem telja okkur svo smá og svo vesæl að við getum ekki axlað ábyrgð á því gífurlega og glæpsamlega gáleysi sem gráðugir bankamenn og spilltir og sofandi stjórnmálamenn stunduðu árum saman. Það finnst mér ekki að vera að standa í lappirnar. Það þarf ekki annað en að fylgjast með fréttum frá Haítí til að skammast sín fyrir þetta viðhorf marga landsmanna. Til að leysa hnútinn er nauðsynlegt að hugsa hlutina upp á nýtt. Það er ekki auðvelt að sjá hvernig ætti að breyta Icesave-samningnum sem ríkisstjórn og Alþingi hefur undirgengist nú þegar. Krafa þeirra sem hæst láta virðist nefnilega vera að ganga lengra en Alþingi samþykkti í ágúst og forsetinn skrifaði þá undir. Hvernig Hollendingar og Bretar eigi að samþykkja það er undirrituðum hulin ráðgáta. Það má ekki gleyma því að þegar Icesave-reikningarnir voru opnaðir í Hollandi í lok maí 2008 mátti þeim sem um véluðu vera ljóst að dæmið myndi aldrei ganga upp. Það má alveg færa rök fyrir því að um hreinan þjófnað hafi verið að ræða. Afstaða okkar helstu bandamanna meðal þjóðanna, norrænu ríkjanna, sýnir okkur að þrátt fyrir jákvæð og gleðileg skrif ýmissa útlendinga, sérstaklega í Bretlandi, þá er ætlast til þess að við öxlum ábyrgð, það er ætlast til þess að við sýnum hið minnsta einhvern lit. Þegar almenningur í Afríku veit það helst um Ísland að við séum þjóðin sem neitar að borga skuldir sínar þá höfum við vissulega verk að vinna að bæta álitið á okkur sem þjóð. Icesave-skuldin hver sem hún verður er gífurlega há upphæð fyrir Ísland en smáaurar fyrir hin stóru hagkerfi Bretlands og Hollands. En hún er stærri en gífurlega stór fyrir almenning á Haítí, svo dæmi sé tekið. Þess vegna legg ég til að Icesave-deilan verði leyst með því að Bretar og Hollendingar falli frá kröfum sínum en við Íslendingar gerum bindandi samkomulag um að borga skuldina með því að veita þróunarhjálp fyrir alla upphæðina. Með því móti mætti semja um vextina upp á nýtt og notast við hógværari tölu sem myndi þá létta á greiðslubyrðinni. Einnig mætti vel hugsa sér að greiðsla hæfist eftir sjö ár og stæði þess vegna lengur en gert er ráð fyrir í núverandi samkomulagi. Þetta yrði ávinningur fyrir flesta og lausn sem deiluaðilar ættu að geta sætt sig við. Féð fer þá til góðra verka á sama tíma og Íslendingar axla ábyrgð. Þetta er fjarlægur möguleiki en möguleiki samt og alltaf rétt að vera bjartsýnn. Bjartsýnisbjarminn sem kviknaði í mínu brjósti um áramótin er eigi að síður og því miður slokknaður. Í þjóðaratkvæðagreiðslunni 6. mars er ekki annað að gera en að segja já en málið verður samt fellt. Þá er ekki annað að gera en að bíða allt þetta ár eftir því að menn reyni að komast að samkomulagi um Icesave, bíða eftir því að mönnum takist að fá að semja meðan AGS bíður eða bara fer, meðan Norðurlandaþjóðirnar bíða, meðan þeir atvinnulausu bíða, bíða eftir því að tíminn líði þar til aftur verður hægt að taka til við endurreisnina. Höfundur er áhugamaður um þjóðlega reisn.
Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar
Skoðun Heilsa íslenskrar þjóðar, samofin framþróun í læknisfræði á Íslandi Theódór Skúli Sigurðsson skrifar
Skoðun Eru stjórnvöld að virða réttindi barna á flótta? Hópur fólks í ungmennaráði UNICEF á Íslandi skrifar
Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar