Sultur 19. september 2007 00:01 Af eðlislægri forvitni hef ég stundum leiðst út í tilraunir sem eiga að miða að bættri heilsu og betra lífi. Úthaldið hefur nú reyndar verið minna en trúgirnin svo enn sem komið er sitja fáar sérþarfir eftir. Svona tveimur dögum eftir kaup á rándýrri spírúlínu er ég til dæmis búin að steingleyma henni og kemst þar af leiðandi aldrei að því hvort hún virkar eins vel og haldið er fram. Í nokkur ár hef ég með andakt fylgst með fólki - sem komið er á æðra plan í leitinni að tilgangi lífsins - stunda reglubundna föstu. Það þýðir að í marga daga samfleytt neita þessar staðföstu manneskjur sér um annað en fljótandi grænmeti, vatn og grænt te. Tilgangurinn er einfaldlega að hreinsa líkamann af alls kyns úrgangi og fylla af ferskri orku. Þetta hljómar alveg nógu einfalt til að jafnvel ég skilji og auk þess eru sannfærandi frásagnir fólksins af dásamlegri líðan í hungurverkfallinu. Svo uppástunga vinkonu minnar á dögunum um sameiginlega föstu fannst mér alveg gráupplögð. Vegna þess að hún hefur einbeittari sjálfsaga tók hún að sér fræðilega kaflann, las sér til og afhenti mér svo glósur til að styðjast við í meinlætinu. Hugmyndin varð reyndar strax dálítið súrari þegar ég sá að daglegar stólpípur væru mikilvægar í ferlinu. Mögulegar aukaverkanir væru svo andfýla, höfuðverkur og svimi. Mín prívat aukaverkun til viðbótar verður svo átakanleg geðvonska, sem er persónuleikabrestur sem verður því miður mjög áberandi þegar ég er svöng. Nú er klukkan 11.32 að morgni fyrsta sultardagsins og mér er óglatt af hungri. Það sem af er dagsins hef ég drukkið frekar vondan djús sem ég pressaði sjálf og horfði öfundsjúk á meðan á annað heimilisfólk úða í sig rúnnstykkjum og dýrindis kaffi. Ég fékk hins vegar marga bolla af hrútleiðinlegu grænu tei og er nú stútfull af andoxunarefnum og sjálfsvorkunn. Í blöðum dagsins má lesa að hundruð bíða eftir offitumeðferð og dramatískar offituaðgerðir eru nú líka gerðar á börnum. Átröskunin á sér margar myndir. Kannski vegna þess að öll hugsun mín er í augnablikinu rígbundin við ýmsar kræsingar finnst mér á dularfullan hátt við öll vera systkin í þjáningunni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Halldór 24.05.2025 Halldór #blessmeta - önnur grein Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir Skoðun Tuttugu ár af röddum sem áður voru þaggaðar, og framtíðin er okkar Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Hamas og átökin við Ísrael – hvað er ekki sagt upphátt? Einar G Harðarson Skoðun Stéttarkerfi Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Hvers virði er lambakjöt? Hafliði Halldórsson Skoðun Nú þurfa foreldrar að vera hugrakkir Jón Pétur Zimsen Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun
Af eðlislægri forvitni hef ég stundum leiðst út í tilraunir sem eiga að miða að bættri heilsu og betra lífi. Úthaldið hefur nú reyndar verið minna en trúgirnin svo enn sem komið er sitja fáar sérþarfir eftir. Svona tveimur dögum eftir kaup á rándýrri spírúlínu er ég til dæmis búin að steingleyma henni og kemst þar af leiðandi aldrei að því hvort hún virkar eins vel og haldið er fram. Í nokkur ár hef ég með andakt fylgst með fólki - sem komið er á æðra plan í leitinni að tilgangi lífsins - stunda reglubundna föstu. Það þýðir að í marga daga samfleytt neita þessar staðföstu manneskjur sér um annað en fljótandi grænmeti, vatn og grænt te. Tilgangurinn er einfaldlega að hreinsa líkamann af alls kyns úrgangi og fylla af ferskri orku. Þetta hljómar alveg nógu einfalt til að jafnvel ég skilji og auk þess eru sannfærandi frásagnir fólksins af dásamlegri líðan í hungurverkfallinu. Svo uppástunga vinkonu minnar á dögunum um sameiginlega föstu fannst mér alveg gráupplögð. Vegna þess að hún hefur einbeittari sjálfsaga tók hún að sér fræðilega kaflann, las sér til og afhenti mér svo glósur til að styðjast við í meinlætinu. Hugmyndin varð reyndar strax dálítið súrari þegar ég sá að daglegar stólpípur væru mikilvægar í ferlinu. Mögulegar aukaverkanir væru svo andfýla, höfuðverkur og svimi. Mín prívat aukaverkun til viðbótar verður svo átakanleg geðvonska, sem er persónuleikabrestur sem verður því miður mjög áberandi þegar ég er svöng. Nú er klukkan 11.32 að morgni fyrsta sultardagsins og mér er óglatt af hungri. Það sem af er dagsins hef ég drukkið frekar vondan djús sem ég pressaði sjálf og horfði öfundsjúk á meðan á annað heimilisfólk úða í sig rúnnstykkjum og dýrindis kaffi. Ég fékk hins vegar marga bolla af hrútleiðinlegu grænu tei og er nú stútfull af andoxunarefnum og sjálfsvorkunn. Í blöðum dagsins má lesa að hundruð bíða eftir offitumeðferð og dramatískar offituaðgerðir eru nú líka gerðar á börnum. Átröskunin á sér margar myndir. Kannski vegna þess að öll hugsun mín er í augnablikinu rígbundin við ýmsar kræsingar finnst mér á dularfullan hátt við öll vera systkin í þjáningunni.
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun