Þögnin er saurug 22. júlí 2005 00:01 Ísrael - Uri Avnery Jæja, hvar er þetta vopnahlé? Munu Hamas og Jihad sprengja brottflutninginn frá Gaza í loft upp? Hvað er að gerast með Mahmoud Abbas? Almennt er lýst yfir vopnahléi í einu af þremur tilfellum: Þegar önnur fylkingin hefur barið hina til hlýðni, þegar þriðji aðili þröngvar því upp á stríðsaðilana eða þegar báðar fylkingar eru úrvinda. Í okkar tilfelli hefur hvorugum hópnum tekist að sigra andstæðinginn. Hvorki Ísraelsher né Palestínumenn hafa veifað hvíta fánanum. Sverðin voru ekki slíðruð vegna þriðja aðila. Ameríkanar voru með veikan þrýsting og Egyptar reyndu líka að minna á sig. En í raun var enginn utanaðkomandi þrýstingur. Það sem gerðist, var að báðir hóparnir þreyttust. Nokkurs konar pattstaða var komin upp og það hefði getað haldið áfram endalaust, engum til góðs. Palestínumenn hafa þjáðst mikið en þjáningar þeirra hafa ekki knúið þá til skilyrðislausrar uppgjafar. Ísraelsher hefur ekkert svar við sprengikúlunum og Qassam-flugskeytunum sem héldu íbúum nálægra ísraelskra bæja á tánum en dugðu ekki til að tryggja hernaðarlegan sigur. Þreytan varð til þess að þeir sömdu. En þetta vopnahlé var veikt frá upphafi. Í fyrsta lagi vegna þess að það var ekki gagnkvæmt, samþykkt opinberlega af hópunum tveimur. Það var ekki einu sinni kallað “vopnahlé”(hudna á arabísku) heldur „ró. Palestínska heimastjórnin samdi við vopnaðar sveitir Palestínumanna um að þeir leggðu niður vopn og Sharon gaf í skyn gegn um milliliði að hann myndi gera það sama. Það er aumur grundvöllur fyrir vopnahléi. Það er ekki skilgreint návæmlega í þessu þögla samkomulagi hverju hvor fylkingin verði að hætta. Fyrst báðir aðilar áskilja sér rétt til að “bregðast við” ef annar gerir e-ð sem hinn telur brjóta gegn vopnahlénu, og fyrst það er hvorki dómari né gerðardómur, gæti soðið upp úr hvenær sem er. Á Gaza hætti Ísraelsher vissulega „útmiðuðum vígum“ og áhlaupum, en efldi þeim mun meira hatramma herför sína gegn Palestínumönnum á Vesturbakkanum. Bygging múrsins, sem veldur því að tugir þúsunda palestínskra fjölskyldna búa við kvöl og fátækt, heldur áfram af fullum krafti. Í Jerúsalem er múrinn, sem rífur palestínska íbúana á hol, að verða tilbúinn. Öryggissveitirnar skjóta á Palestínumenn (og ísraelska baráttumenn fyrir friði) sem mótmæla múrnum, sumir þeirra eru drepnir, aðrir særðir og margir eru handteknir. Á sama tíma er Ísraelsher önnum kafinn á öllum Vesturbakkanum. Herdeildir gera áhlaup dag og nótt, gera húsleitir og handtaka eða drepa „eftirlýst“ fólk. Brýtur þetta gegn vopnahlénu? Fylgismenn Sharons segja að svo sé alls ekki. Samkvæmt þeim nær vopnahléið einungis til Gaza. Palestínumenn líta hins vegar á þetta sem enn eina tilraun til að aðskilja Vesturbakkann frá Gaza, en það er innbyggt í áform Sharons um „brottfluttninginn“. Þeir mótmæla þessu auðvitað af öllum mætti. Oslóarsamkomulagið, sem var undirritað, og viðurkennt af alþjóðasamfélaginu, kveður sannarlega skýrt á um aðVesturbakkinn og Gaza séu eitt óaðskiljanlegt landsvæði. Hverjir eru það þá sem brjóta gegn vopnahlénu? Þar sem hið „ þögla samkomulag“ er ekki skráð og fer ekki út í smáatriði, er ekkert skýrt svar við því. Báðir aðilar halda því fram að hinn brjóti gegn vopnahlénu og sjálfir séu þeir aðeins að bregðast við. Hvað eru Hamas og Jihad þá að bralla? Þeir vilja auðvitað sýna brottflutning Ísraela frá Gaza sem sigur sinn, rétt eins og það var sigur fyrir Hizbullah-samtökin þegar Ísraelar hörfuðu frá Líbanon. Þess vegna juku þeir árásir með sprengjukúlum og Qassam-eldflaugum frá því að Sharon fyrirskipaði að leggja ætti niður landtökubyggðirnar í þessari viku, til að fyrirhugaður brottfluttningurinn væri svo gott sem öruggur. Sú fullyrðing er ekki út í bláinn. Jafnvel barn fær skilið að Sharon drægi sig ekki frá Vesturbakkanum ef hann fengi að sitja þar í næði. Ein af ástæðunum fyrir að hann kýs að fara var að það var of dýrt fyrir her og ríkissjóð Ísraels að halda Gaza og verja landtökubyggðirnar. Hrokafullt gortið í stjórnmálamönnum og hershöfðingjum Ísraels um hversu vel þeim hafi gengið að „sigrast á hryðjuverkum“ – eins og árásum Palestínumanna hafi ekki fækkað svona gífurlega út af vopnahlénu heldur vegna stærðarinnar hernaðarafreks – espaði palestínskar hreyfingar til að sanna hið gagnstæða. En helsta tilefni Hamas snýr að innanríkismálum. Hreyfingin vill snúa velgengni sinni á vígvellinum yfir í pólitíska innistæðu. Þeir vilja umfram allt sanna að heimastjórninn geti ekki starfað án þeirra. Þar fyrir utan teyma Jihad, sem eru öfgafyllri, Hamas áfram (eins og Irgun var á sínum tíma teymd áfram af Stern hreyfingunni). Sprengikúlu sem drepur Ísraelsmann er því í raun beint gegn Mahmoud Abbas. Og hvað er að gerast með Abbas? Engin stjórn getur starfað þegar vopnaðir hópar hindra áform hennar. Þegar Mahmoud Abbas samþykkir alþjóðlega skilmála og vopnuðu hóparnir brjóta gegn þeim, er ljóst að það er engin stjórn í Palestínu sem getur framfylgt gegnheilli stefnu. Það er hörmung fyrir palestínsku þjóðina. Það er Palestínumönnum í hag að halda frið á meðan á brottfluttningnum stendur. Þrátt fyrir það sem gerist á Vesturbakkanum og alla galla á „áætluninni um brottflutninginn“ er það þess virði að Palestínumenn geri Sharon kleift að leggja niður landtökubyggðirnar og binda endi á mótárásir landtökumannanna, þó ekki sé nema vegna þess að brottfluttningurinn frá Gush Katif setur gott fordæmi. Það er í raun Sharon sjálfur, ásamt landtökumönnum auðvitað, sem vill að brottfluttningnum fylgi glundroði til þess að sýna hversu hræðilega erfiður hann sé. Aðgerðir Hamas og Jihad spila því núna upp í hendur landtökumannanna. Það sýnir á ný að það er nokkurs konar óviljandi samstarf milli þjóðernissinnaðra öfgatrúarmanna beggja vegna víglínunnar. Er Abbas nógu sterkur til að telja Hamas og Jihad á, eða skipa þeim, að leggja niður vopn? Einn maður vonar altént að svo sé ekki: Ariel Sharon. Frá því að Abbas var lýðræðislega kosinn hefur Sharon unnið að því að grafa undan honum með slægð og þrautsegju. Þetta telur hann mikilvægt, því Bush er orðinn nánari Abbas. Ef Abbas styrkist gæti þrýstingur aukist á Sharon að aflétta hernáminu á Vesturbakkanum. Þess vegna er „Þögnin saurug“, eins og segir í áttatíu ára gömlu lagi eftir Vladimir Jabotinski, sem lagði grunninn að forvera Likud-bandalagsins. Þetta skýrir hvers vegna Sharon móðgar Abbas í sífellu opinberlega., hvers vegna hann hefur ekki unað honum nokkurs sigurs í stjórnmálum og hvers vegna talsmenn hans segja daglega að Abbas sé „aumur“, að hann sé „enginn leiðtogi“ og „geti ekki upprætt hryðjuverkastarfsemi“. Sharon lýsti Abbas eitt sinn sem „fjaðralausum kjúklingi“. Þetta rætist sjálfkrafa ef Abbas getur ekki fært fólki sínu neinn árangur í stjórnmálum, engan létti á þjáningunum sem þau lifa öll við, ekki fengið neinn mikilvægan fanga lausan, ekki hindrað byggingu múrsins, sem er þeim kyrkingaról – og þá minnkar trú þess á honum með hverri stund sem líður. Ég vona að vopnahléið haldi, þrátt fyrir allt. Ég hef trú á almennri skynsemi Palestínumanna, sem munu átta sig á að þjóðarhagsmunir eru í húfi, og að eftir brottfluttninginn frá Gaza gefist sögulegt tækifæri til að stíga stórt skref í átt til þess að enda hernámið og ná varanlegum friði milli Ísraela og Palestínumanna. En eflaust er á þessari sömu stundu landtökumaður sem biður þess að sprengikúla lendi á fjölmennum ísraelskum leikskóla og bindi enda á brottfluttninginn. Því landtökumönnunum finnst nefninlega líka „Þögnin vera saurug“. Uri Avnery er rithöfundur, stjórnmálamaður og stofnandi ísraelsku friðarsamtakanna Gush Shalom sjá betur áwww.gush-shalom.org Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Að þröngva lífsskoðun upp á annað fólk Sævar Þór Jónsson Skoðun Hver erum við? Hvert stefnum við? Arnar Þór Jónsson Skoðun Kjarnorkuákvæði? Dagur B. Eggertsson Skoðun Áform um að eyðileggja Ísland! Jóna Imsland Skoðun Fjármálalæsi í fríinu – fjárfesting sem endist lengur en sólbrúnkan! Íris Björk Hreinsdóttir Skoðun Í skugga virkjana, þegar náttúran fær ekki að tala: Hvammsvirkjun lamin í gegn með góðu og illu Gunnar Þór Jónsson,Svanborg R. Jónsdóttir Skoðun Samstarf er lykill að framtíðinni Magnús Þór Jónsson Skoðun Hugtakið valdarán gengisfellt Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Hvað hefur áunnist á 140 dögum? Heiða Björg Hilmisdóttir,Dóra Björt Guðjónsdóttir,Sanna Magdalena Mörtudóttir,Helga Þórðardóttir,Líf Magneudóttir Skoðun Rölt að botninum Smári McCarthy Skoðun Skoðun Skoðun Hvað hefur áunnist á 140 dögum? Heiða Björg Hilmisdóttir,Dóra Björt Guðjónsdóttir,Sanna Magdalena Mörtudóttir,Helga Þórðardóttir,Líf Magneudóttir skrifar Skoðun Samstarf er lykill að framtíðinni Magnús Þór Jónsson skrifar Skoðun Kjarnorkuákvæði? Dagur B. Eggertsson skrifar Skoðun Hver erum við? Hvert stefnum við? Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Í skugga virkjana, þegar náttúran fær ekki að tala: Hvammsvirkjun lamin í gegn með góðu og illu Gunnar Þór Jónsson,Svanborg R. Jónsdóttir skrifar Skoðun Fjármálalæsi í fríinu – fjárfesting sem endist lengur en sólbrúnkan! Íris Björk Hreinsdóttir skrifar Skoðun Hugtakið valdarán gengisfellt Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Ábyrgðin er þeirra Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Dæmt um form, ekki efni Hörður Arnarson skrifar Skoðun Að þröngva lífsskoðun upp á annað fólk Sævar Þór Jónsson skrifar Skoðun Um fundarstjórn forseta Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hjálpartæki – fyrir hverja? Júlíana Magnúsdóttir skrifar Skoðun Menntasjóður námsmanna og ECTS einingar Matthías Arngrímsson skrifar Skoðun Áform um að eyðileggja Ísland! Jóna Imsland skrifar Skoðun Í 1.129 daga hefur Alþingi hunsað jaðarsettasta hóp samfélagsins Grímur Atlason skrifar Skoðun Tekur ný ríkisstjórn af skarið? Árni Einarsson skrifar Skoðun Strandveiðar í gíslingu – Alþingi sveltir sjávarbyggðir Árni Björn Kristbjörnsson skrifar Skoðun Rölt að botninum Smári McCarthy skrifar Skoðun Að fortíð skal hyggja þegar framtíð skal byggja Einar G. Harðarson skrifar Skoðun Málþóf spillingar og græðgi á Alþingi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Lýðskrum Skattfylkingarinnar Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Krabbamein – reddast þetta? Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Valdið yfir sjávarútvegsmálunum Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Lummuleg áform heilbrigðisráðherra Ragnar Sigurður Kristjánsson skrifar Skoðun Hver á að fá súrefnisgrímuna fyrst? Davíð Bergmann. skrifar Skoðun Baráttan um kjör eldra fólks Jónína Björk Óskarsdóttir skrifar Skoðun Menntamál íslenskra grunnskólabarna hafa verið til umfjöllunar – sem er vel. Miklu verra er tilefnið Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Elsku Íslendingar, styðjum saman Grindavík Dagmar Valsdóttir skrifar Skoðun Svigrúm Eydísar á fölskum grunni Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Betri vegur til Þorlákshafnar er samkeppnismál Ólafur Stephensen skrifar Sjá meira
Ísrael - Uri Avnery Jæja, hvar er þetta vopnahlé? Munu Hamas og Jihad sprengja brottflutninginn frá Gaza í loft upp? Hvað er að gerast með Mahmoud Abbas? Almennt er lýst yfir vopnahléi í einu af þremur tilfellum: Þegar önnur fylkingin hefur barið hina til hlýðni, þegar þriðji aðili þröngvar því upp á stríðsaðilana eða þegar báðar fylkingar eru úrvinda. Í okkar tilfelli hefur hvorugum hópnum tekist að sigra andstæðinginn. Hvorki Ísraelsher né Palestínumenn hafa veifað hvíta fánanum. Sverðin voru ekki slíðruð vegna þriðja aðila. Ameríkanar voru með veikan þrýsting og Egyptar reyndu líka að minna á sig. En í raun var enginn utanaðkomandi þrýstingur. Það sem gerðist, var að báðir hóparnir þreyttust. Nokkurs konar pattstaða var komin upp og það hefði getað haldið áfram endalaust, engum til góðs. Palestínumenn hafa þjáðst mikið en þjáningar þeirra hafa ekki knúið þá til skilyrðislausrar uppgjafar. Ísraelsher hefur ekkert svar við sprengikúlunum og Qassam-flugskeytunum sem héldu íbúum nálægra ísraelskra bæja á tánum en dugðu ekki til að tryggja hernaðarlegan sigur. Þreytan varð til þess að þeir sömdu. En þetta vopnahlé var veikt frá upphafi. Í fyrsta lagi vegna þess að það var ekki gagnkvæmt, samþykkt opinberlega af hópunum tveimur. Það var ekki einu sinni kallað “vopnahlé”(hudna á arabísku) heldur „ró. Palestínska heimastjórnin samdi við vopnaðar sveitir Palestínumanna um að þeir leggðu niður vopn og Sharon gaf í skyn gegn um milliliði að hann myndi gera það sama. Það er aumur grundvöllur fyrir vopnahléi. Það er ekki skilgreint návæmlega í þessu þögla samkomulagi hverju hvor fylkingin verði að hætta. Fyrst báðir aðilar áskilja sér rétt til að “bregðast við” ef annar gerir e-ð sem hinn telur brjóta gegn vopnahlénu, og fyrst það er hvorki dómari né gerðardómur, gæti soðið upp úr hvenær sem er. Á Gaza hætti Ísraelsher vissulega „útmiðuðum vígum“ og áhlaupum, en efldi þeim mun meira hatramma herför sína gegn Palestínumönnum á Vesturbakkanum. Bygging múrsins, sem veldur því að tugir þúsunda palestínskra fjölskyldna búa við kvöl og fátækt, heldur áfram af fullum krafti. Í Jerúsalem er múrinn, sem rífur palestínska íbúana á hol, að verða tilbúinn. Öryggissveitirnar skjóta á Palestínumenn (og ísraelska baráttumenn fyrir friði) sem mótmæla múrnum, sumir þeirra eru drepnir, aðrir særðir og margir eru handteknir. Á sama tíma er Ísraelsher önnum kafinn á öllum Vesturbakkanum. Herdeildir gera áhlaup dag og nótt, gera húsleitir og handtaka eða drepa „eftirlýst“ fólk. Brýtur þetta gegn vopnahlénu? Fylgismenn Sharons segja að svo sé alls ekki. Samkvæmt þeim nær vopnahléið einungis til Gaza. Palestínumenn líta hins vegar á þetta sem enn eina tilraun til að aðskilja Vesturbakkann frá Gaza, en það er innbyggt í áform Sharons um „brottfluttninginn“. Þeir mótmæla þessu auðvitað af öllum mætti. Oslóarsamkomulagið, sem var undirritað, og viðurkennt af alþjóðasamfélaginu, kveður sannarlega skýrt á um aðVesturbakkinn og Gaza séu eitt óaðskiljanlegt landsvæði. Hverjir eru það þá sem brjóta gegn vopnahlénu? Þar sem hið „ þögla samkomulag“ er ekki skráð og fer ekki út í smáatriði, er ekkert skýrt svar við því. Báðir aðilar halda því fram að hinn brjóti gegn vopnahlénu og sjálfir séu þeir aðeins að bregðast við. Hvað eru Hamas og Jihad þá að bralla? Þeir vilja auðvitað sýna brottflutning Ísraela frá Gaza sem sigur sinn, rétt eins og það var sigur fyrir Hizbullah-samtökin þegar Ísraelar hörfuðu frá Líbanon. Þess vegna juku þeir árásir með sprengjukúlum og Qassam-eldflaugum frá því að Sharon fyrirskipaði að leggja ætti niður landtökubyggðirnar í þessari viku, til að fyrirhugaður brottfluttningurinn væri svo gott sem öruggur. Sú fullyrðing er ekki út í bláinn. Jafnvel barn fær skilið að Sharon drægi sig ekki frá Vesturbakkanum ef hann fengi að sitja þar í næði. Ein af ástæðunum fyrir að hann kýs að fara var að það var of dýrt fyrir her og ríkissjóð Ísraels að halda Gaza og verja landtökubyggðirnar. Hrokafullt gortið í stjórnmálamönnum og hershöfðingjum Ísraels um hversu vel þeim hafi gengið að „sigrast á hryðjuverkum“ – eins og árásum Palestínumanna hafi ekki fækkað svona gífurlega út af vopnahlénu heldur vegna stærðarinnar hernaðarafreks – espaði palestínskar hreyfingar til að sanna hið gagnstæða. En helsta tilefni Hamas snýr að innanríkismálum. Hreyfingin vill snúa velgengni sinni á vígvellinum yfir í pólitíska innistæðu. Þeir vilja umfram allt sanna að heimastjórninn geti ekki starfað án þeirra. Þar fyrir utan teyma Jihad, sem eru öfgafyllri, Hamas áfram (eins og Irgun var á sínum tíma teymd áfram af Stern hreyfingunni). Sprengikúlu sem drepur Ísraelsmann er því í raun beint gegn Mahmoud Abbas. Og hvað er að gerast með Abbas? Engin stjórn getur starfað þegar vopnaðir hópar hindra áform hennar. Þegar Mahmoud Abbas samþykkir alþjóðlega skilmála og vopnuðu hóparnir brjóta gegn þeim, er ljóst að það er engin stjórn í Palestínu sem getur framfylgt gegnheilli stefnu. Það er hörmung fyrir palestínsku þjóðina. Það er Palestínumönnum í hag að halda frið á meðan á brottfluttningnum stendur. Þrátt fyrir það sem gerist á Vesturbakkanum og alla galla á „áætluninni um brottflutninginn“ er það þess virði að Palestínumenn geri Sharon kleift að leggja niður landtökubyggðirnar og binda endi á mótárásir landtökumannanna, þó ekki sé nema vegna þess að brottfluttningurinn frá Gush Katif setur gott fordæmi. Það er í raun Sharon sjálfur, ásamt landtökumönnum auðvitað, sem vill að brottfluttningnum fylgi glundroði til þess að sýna hversu hræðilega erfiður hann sé. Aðgerðir Hamas og Jihad spila því núna upp í hendur landtökumannanna. Það sýnir á ný að það er nokkurs konar óviljandi samstarf milli þjóðernissinnaðra öfgatrúarmanna beggja vegna víglínunnar. Er Abbas nógu sterkur til að telja Hamas og Jihad á, eða skipa þeim, að leggja niður vopn? Einn maður vonar altént að svo sé ekki: Ariel Sharon. Frá því að Abbas var lýðræðislega kosinn hefur Sharon unnið að því að grafa undan honum með slægð og þrautsegju. Þetta telur hann mikilvægt, því Bush er orðinn nánari Abbas. Ef Abbas styrkist gæti þrýstingur aukist á Sharon að aflétta hernáminu á Vesturbakkanum. Þess vegna er „Þögnin saurug“, eins og segir í áttatíu ára gömlu lagi eftir Vladimir Jabotinski, sem lagði grunninn að forvera Likud-bandalagsins. Þetta skýrir hvers vegna Sharon móðgar Abbas í sífellu opinberlega., hvers vegna hann hefur ekki unað honum nokkurs sigurs í stjórnmálum og hvers vegna talsmenn hans segja daglega að Abbas sé „aumur“, að hann sé „enginn leiðtogi“ og „geti ekki upprætt hryðjuverkastarfsemi“. Sharon lýsti Abbas eitt sinn sem „fjaðralausum kjúklingi“. Þetta rætist sjálfkrafa ef Abbas getur ekki fært fólki sínu neinn árangur í stjórnmálum, engan létti á þjáningunum sem þau lifa öll við, ekki fengið neinn mikilvægan fanga lausan, ekki hindrað byggingu múrsins, sem er þeim kyrkingaról – og þá minnkar trú þess á honum með hverri stund sem líður. Ég vona að vopnahléið haldi, þrátt fyrir allt. Ég hef trú á almennri skynsemi Palestínumanna, sem munu átta sig á að þjóðarhagsmunir eru í húfi, og að eftir brottfluttninginn frá Gaza gefist sögulegt tækifæri til að stíga stórt skref í átt til þess að enda hernámið og ná varanlegum friði milli Ísraela og Palestínumanna. En eflaust er á þessari sömu stundu landtökumaður sem biður þess að sprengikúla lendi á fjölmennum ísraelskum leikskóla og bindi enda á brottfluttninginn. Því landtökumönnunum finnst nefninlega líka „Þögnin vera saurug“. Uri Avnery er rithöfundur, stjórnmálamaður og stofnandi ísraelsku friðarsamtakanna Gush Shalom sjá betur áwww.gush-shalom.org
Í skugga virkjana, þegar náttúran fær ekki að tala: Hvammsvirkjun lamin í gegn með góðu og illu Gunnar Þór Jónsson,Svanborg R. Jónsdóttir Skoðun
Hvað hefur áunnist á 140 dögum? Heiða Björg Hilmisdóttir,Dóra Björt Guðjónsdóttir,Sanna Magdalena Mörtudóttir,Helga Þórðardóttir,Líf Magneudóttir Skoðun
Skoðun Hvað hefur áunnist á 140 dögum? Heiða Björg Hilmisdóttir,Dóra Björt Guðjónsdóttir,Sanna Magdalena Mörtudóttir,Helga Þórðardóttir,Líf Magneudóttir skrifar
Skoðun Í skugga virkjana, þegar náttúran fær ekki að tala: Hvammsvirkjun lamin í gegn með góðu og illu Gunnar Þór Jónsson,Svanborg R. Jónsdóttir skrifar
Skoðun Fjármálalæsi í fríinu – fjárfesting sem endist lengur en sólbrúnkan! Íris Björk Hreinsdóttir skrifar
Skoðun Menntamál íslenskra grunnskólabarna hafa verið til umfjöllunar – sem er vel. Miklu verra er tilefnið Karen Rúnarsdóttir skrifar
Í skugga virkjana, þegar náttúran fær ekki að tala: Hvammsvirkjun lamin í gegn með góðu og illu Gunnar Þór Jónsson,Svanborg R. Jónsdóttir Skoðun
Hvað hefur áunnist á 140 dögum? Heiða Björg Hilmisdóttir,Dóra Björt Guðjónsdóttir,Sanna Magdalena Mörtudóttir,Helga Þórðardóttir,Líf Magneudóttir Skoðun