Þær bestu og þær verstu

The Godfather frá árinu 1972 er án efa ein besta mynd Marlons Brando en hann tók persónu mafíuforingjans Don Corleone. Myndin er í efsta sæti yfir bestu myndir allra tíma að mati notenda Internet Movie Database. Þáttur Brandos í Apocalypse Now var ekki síður mikilvægur en í The Godfather. Brando birtist ekki fyrr en í lok myndarinnar í hlutverki Kurtz ofursta en slagkrafturinn í persónunni og leiknum varð til þess að andi Brandos drottnaði yfir sögunni. Brando fór á kostum í Streetcar Named Desire í upphafi ferils síns árið 1951. Krafturinn var ekki minni í Brando í On the Waterfront árið 1954 þar sem töffið beinlínis lak af honum í hlutverki hafnarverkamanns sem blandast í verkalýðsátök. Þá má ekki gleyma leik hans í The Freshman frá 1990 en þar sýndi hann að hann hafði engu gleymt þegar hann lék skopstælingu á Don Corleone. Ferill Brandos er þó síður en svo ein löng perlufesti og hann hefur oft orðið sér til skammar í skelfilegum myndum þar sem hann sýnir leik langt undir meðallagi. Alversta mynd hans hlýtur að vera The Island of Dr. Moreau en þar var nánast grátlegt að horfa á karlinn helspikaðan í tómu rugli. The Score frá árinu 2001 olli aðdáendum hans einnig gríðarlegum vonbrigðum en þar deildi hann tjaldinu með Edward Norton og Robert De Niro í afar slæmri mynd. Þá getur túlkun hans á föður Súpermans í Superman seint talist honum til sóma en það er huggun harmi gegn að hann fékk óheyrilega há laun fyrir nokkurra mínútna leik. Þá verður frumraunar hans á leikstjórastóli, vestranum One Eyed Jacks, minnst fyrir að vera langt og þvælt flopp en Brando fór í rosalega fýlu þegar gagnrýnendur rökkuðu hana niður árið 1961.