Jöfn vernd fyrir öll börn í veröldinni Gunnar Hersveinn skrifar 7. maí 2025 21:31 Dagarnir 8. og 9. maí eru minningardagar stríðsloka árið 1945. Markmiðið er að heiðra minningu allra sem töpuðu lífinu í hildarleiknum. Einnig að finna leiðir til að hatrið, hrokinn og heimskan verði ekki aftur ríkjandi. Við megum ekki láta bugast, við megum ekki gefast upp. Mótmælum illskunni! Allsherjarþing Sameinuðu þjóðanna hefur tileinkað árið 2025 friði og trausti. Í ályktun er skorað á alþjóða samfélagið að leysa deilur með viðræðum og samningum til að tryggja varanlegan frið og traust í samskiptum aðildarríkja Sameinuðu þjóðanna. Gerum það fyrir börnin! Öll börn eru okkar börn! Mörg okkar skynja að illskan sem brann í Evrópu fyrir öllum þessum áratugum sé kviknuð aftur. Nú er jafnvel talið er að á tveimur eða þremur svæðum gætu átök breiðst út og stefnt heimsbyggðinni í hættu. Jafnvel þótt kynt sé undir ófriðarbál í heiminum um þessar mundir og vopnaframleiðendur hugsi sér gott til glóðarinnar, þá er engin ástæða til að hætta að styrkja friðarmenningu og efla traust og samvinnu milli þjóða. Vökum! Mannkynið allt er eitt í raun samfélag hvað sem aðskilnaðarsinnar segja. Okkur ber skylda til að hlúa að eigin börnum en það er rangt að líta undan og horfast ekki í augu við þjáningu barna annarra. Af þeim sökum mótmælum við stríðsrekstri, kúgun og illsku og hrópum: Börnin á Gaza eru okkar börn! Börnin í Súdan eru okkar börn! Öll börn eru okkar börn! Það er óhjákvæmilegt. Okkur ber skylda til að standa með öllum börnum alla daga í öllum löndum, óháð straumum og stefnum. Utan Úkraínu og Palestínu deyja flest börn vegna stríðaátaka í Eþíópíu og Súdan. Hvað getum við gert? Friður og stuðningur er góð gjöf til allra barna og þeirra sem unna börnum. Hættum að umbera þá sem drepa börn, kúga og eyða lífvænlegum aðstæðum. Við þurfum að segja eitthvað og gera eitthvað til að halda hugsjóninni um frið á lofti. Við þurfum að mótmæla kröftuglega, tala meira um frið og traust, rannsaka þau, skrifa um þau, læra þau og miðla þeim til annarra. Látum okkur ekki nægja að hlusta á tölur yfir látin börn í fréttum. Mótmælum! Valdhafar í Rússlandi hafa framið óafturkræfa glæpi gagnvart Úkraínu sem þeir bera fulla ábyrgð og geta ekki kennt öðrum um. Þeir hafa ekki aðeins rústað lífi og framtíð ótal fjölskyldna og barna heldur einnig rænt 20. þúsund börnum (5.5.25) frá foreldrum sínum og flutt til Rússlands. Þvílíkur glæpur, Þvílík grimmd! Ríkisstjórnin í Ísrael hefur fyrirgert allri mögulegri sátt með þjóðarmorði á Palestínufólki. Hún hefur framið glæp gegn mannkyni. Enginn er óhultur, enginn öruggur og saklaus, berskjölduð börn eru svelt og drepin í þúsunda tali. Herinn er sendur inn á Gazasvæðið til að drepa soltin börn – er eitthvað lítilþjóðlegra til? Er hægt að horfa framhjá þessu og þegja eða láta hjá líða að mótmæla kröftuglega með öllum ráðum? Nei, það er ekki hægt. Börn virðast vera raddlaus hagsmunahópur sem valdhafar, af þeim toga sem ráða í Rússlandi, Ísrael, Súdan og fleiri löndum, eru miskunnarlausir gagnvart. Lítilmenni! Við gætum bugast andspænis þessari illsku, við hrökkvum vissulega í baklás. Stundum getur verið í lagi að draga sig í hlé, taka ekki afstöðu og láta lítið fyrir sér fara. Á öðrum stundum, þegar illskan hefur orðið ofan á og þjóðarmorð er framið, börn svelt og myrt, þá verðum við að taka afstöðu, þá er engin undankomuleið. Uppgjöf er útilokuð Útlitið er svart og það er of seint að snúa við en við gefumst ekki upp og höldum áfram að mótmæla því kúgun og ofbeldi má ekki festa sig í sessi. Uppgjöf er útilokuð. Ógnin vex og hernaðarbandalögin stækka um stundarsakir. Þrátt fyrir það er það enn skilyrðislaus skylda Íslands að tala fyrir friði í heiminum. Við getum eflt traust, aflað friðarmenningu fylgist og unnið saman að lausnum, mótmælt og sniðgengið. Það er of mikið í húfi til að sitja hjá. Skyldan felst í því að bregðast við ofbeldi, kúgun, svikum og morðum. Öll mannúðar- og góðgerðarsamtök vilja börnum vel óháð hverju sem greinir þau í sundur eins og búseta, staða og fjölskylda. Allar meiriháttar stofnanir á jörðinni setja börn í öndvegi og ríkisstjórnir eru iðulega reiðubúnar til að leggja eitthvað á sig til að veita öllum börnum skjól, öryggi, menntun og fæði. Þetta á ekki við um ríkisstjórnir í Ísrael og Rússlandi. Við þurfum því að senda þeim linnulaust skýr skilaboð um að við lítum ekki undan, heldur sjáum við hvað þær eru að gera og við berum enga virðingu fyrir þeim. Ef það er nokkur leið til að bjarga börnum úr hættulegri eða tvísýnni stöðu, þá gerum við það. Verum nógu við útsjónarsöm til að gera það. Gerum það öll saman! Höfundur er rithöfundur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ofbeldi gegn börnum Gunnar Hersveinn Mest lesið Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson Skoðun Kirkjuklukkur hringja Bjarni Karlsson Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason Skoðun Göngum í Haag hópinn Þórhildur Sunna Ævarsdóttir Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon Skoðun Stríð skapar ekki frið Sanna Magdalena Mörtudóttir Skoðun Skoðun Skoðun Þegar fjölbreytileikinn verður ógn: Afneitun, andstaða og ótti við hið mannlega Haukur Logi Jóhannsson skrifar Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Fjölbreytni í endurhæfingu skiptir máli Hólmfríður Einarsdóttir skrifar Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason skrifar Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon skrifar Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon skrifar Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Göngum í Haag hópinn Þórhildur Sunna Ævarsdóttir skrifar Skoðun Kirkjuklukkur hringja Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Stríð skapar ekki frið Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Íslenska stóðhryssan og Evrópa Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvammsvirkjun – Skyldur ráðherra og réttur samfélagsins Eggert Valur Guðmundsson skrifar Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Um mýkt, menntun og von Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Höfum alla burði til þess Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Umsókn krefst ákvörðunar – ekki ákalls Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hjálp, barnið mitt spilar Roblox! Kristín Magnúsdóttir skrifar Skoðun Líkindi með guðstrú og djöflatrú Gunnar Björgvinsson skrifar Skoðun Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar skrifar Skoðun Vér vesalingar Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Leikrit Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson skrifar Skoðun Reynisfjara og mannréttindasáttmáli Evrópu Róbert R. Spanó skrifar Skoðun Að hlúa að foreldrum: Forvörn sem skiptir máli Áróra Huld Bjarnadóttir skrifar Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
Dagarnir 8. og 9. maí eru minningardagar stríðsloka árið 1945. Markmiðið er að heiðra minningu allra sem töpuðu lífinu í hildarleiknum. Einnig að finna leiðir til að hatrið, hrokinn og heimskan verði ekki aftur ríkjandi. Við megum ekki láta bugast, við megum ekki gefast upp. Mótmælum illskunni! Allsherjarþing Sameinuðu þjóðanna hefur tileinkað árið 2025 friði og trausti. Í ályktun er skorað á alþjóða samfélagið að leysa deilur með viðræðum og samningum til að tryggja varanlegan frið og traust í samskiptum aðildarríkja Sameinuðu þjóðanna. Gerum það fyrir börnin! Öll börn eru okkar börn! Mörg okkar skynja að illskan sem brann í Evrópu fyrir öllum þessum áratugum sé kviknuð aftur. Nú er jafnvel talið er að á tveimur eða þremur svæðum gætu átök breiðst út og stefnt heimsbyggðinni í hættu. Jafnvel þótt kynt sé undir ófriðarbál í heiminum um þessar mundir og vopnaframleiðendur hugsi sér gott til glóðarinnar, þá er engin ástæða til að hætta að styrkja friðarmenningu og efla traust og samvinnu milli þjóða. Vökum! Mannkynið allt er eitt í raun samfélag hvað sem aðskilnaðarsinnar segja. Okkur ber skylda til að hlúa að eigin börnum en það er rangt að líta undan og horfast ekki í augu við þjáningu barna annarra. Af þeim sökum mótmælum við stríðsrekstri, kúgun og illsku og hrópum: Börnin á Gaza eru okkar börn! Börnin í Súdan eru okkar börn! Öll börn eru okkar börn! Það er óhjákvæmilegt. Okkur ber skylda til að standa með öllum börnum alla daga í öllum löndum, óháð straumum og stefnum. Utan Úkraínu og Palestínu deyja flest börn vegna stríðaátaka í Eþíópíu og Súdan. Hvað getum við gert? Friður og stuðningur er góð gjöf til allra barna og þeirra sem unna börnum. Hættum að umbera þá sem drepa börn, kúga og eyða lífvænlegum aðstæðum. Við þurfum að segja eitthvað og gera eitthvað til að halda hugsjóninni um frið á lofti. Við þurfum að mótmæla kröftuglega, tala meira um frið og traust, rannsaka þau, skrifa um þau, læra þau og miðla þeim til annarra. Látum okkur ekki nægja að hlusta á tölur yfir látin börn í fréttum. Mótmælum! Valdhafar í Rússlandi hafa framið óafturkræfa glæpi gagnvart Úkraínu sem þeir bera fulla ábyrgð og geta ekki kennt öðrum um. Þeir hafa ekki aðeins rústað lífi og framtíð ótal fjölskyldna og barna heldur einnig rænt 20. þúsund börnum (5.5.25) frá foreldrum sínum og flutt til Rússlands. Þvílíkur glæpur, Þvílík grimmd! Ríkisstjórnin í Ísrael hefur fyrirgert allri mögulegri sátt með þjóðarmorði á Palestínufólki. Hún hefur framið glæp gegn mannkyni. Enginn er óhultur, enginn öruggur og saklaus, berskjölduð börn eru svelt og drepin í þúsunda tali. Herinn er sendur inn á Gazasvæðið til að drepa soltin börn – er eitthvað lítilþjóðlegra til? Er hægt að horfa framhjá þessu og þegja eða láta hjá líða að mótmæla kröftuglega með öllum ráðum? Nei, það er ekki hægt. Börn virðast vera raddlaus hagsmunahópur sem valdhafar, af þeim toga sem ráða í Rússlandi, Ísrael, Súdan og fleiri löndum, eru miskunnarlausir gagnvart. Lítilmenni! Við gætum bugast andspænis þessari illsku, við hrökkvum vissulega í baklás. Stundum getur verið í lagi að draga sig í hlé, taka ekki afstöðu og láta lítið fyrir sér fara. Á öðrum stundum, þegar illskan hefur orðið ofan á og þjóðarmorð er framið, börn svelt og myrt, þá verðum við að taka afstöðu, þá er engin undankomuleið. Uppgjöf er útilokuð Útlitið er svart og það er of seint að snúa við en við gefumst ekki upp og höldum áfram að mótmæla því kúgun og ofbeldi má ekki festa sig í sessi. Uppgjöf er útilokuð. Ógnin vex og hernaðarbandalögin stækka um stundarsakir. Þrátt fyrir það er það enn skilyrðislaus skylda Íslands að tala fyrir friði í heiminum. Við getum eflt traust, aflað friðarmenningu fylgist og unnið saman að lausnum, mótmælt og sniðgengið. Það er of mikið í húfi til að sitja hjá. Skyldan felst í því að bregðast við ofbeldi, kúgun, svikum og morðum. Öll mannúðar- og góðgerðarsamtök vilja börnum vel óháð hverju sem greinir þau í sundur eins og búseta, staða og fjölskylda. Allar meiriháttar stofnanir á jörðinni setja börn í öndvegi og ríkisstjórnir eru iðulega reiðubúnar til að leggja eitthvað á sig til að veita öllum börnum skjól, öryggi, menntun og fæði. Þetta á ekki við um ríkisstjórnir í Ísrael og Rússlandi. Við þurfum því að senda þeim linnulaust skýr skilaboð um að við lítum ekki undan, heldur sjáum við hvað þær eru að gera og við berum enga virðingu fyrir þeim. Ef það er nokkur leið til að bjarga börnum úr hættulegri eða tvísýnni stöðu, þá gerum við það. Verum nógu við útsjónarsöm til að gera það. Gerum það öll saman! Höfundur er rithöfundur.
Skoðun Þegar fjölbreytileikinn verður ógn: Afneitun, andstaða og ótti við hið mannlega Haukur Logi Jóhannsson skrifar
Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar