Forstjórinn á Neskaupstað Björn Ólafsson skrifar 3. mars 2025 14:00 Ég hef ítrekað lýst yfir furðu minni, hversu lítinn áhuga almenningur hefur á sameiginlegum auðlindum sínum í hafinu. Auðlind sem er undirstaða þess velmegunarþjóðfélags sem við búum í. Hvernig þjóðin hagar nýtingu sinni á þessari auðlind, getur skipt sameiginlegan sjóð landsmanna verulegu máli. Nú, og ekki í fyrsta sinn, er „loðnuskortur“. Þrátt fyrir að hafa farið um miðin ítrekað með fullkomnustu fiskileitartækjum og gervigreind, telur Hafró ekki þorandi að veiða meira en 8.589 tonn. Nákvæmni í vísindastörfum er lykilatriði. Minnsta loðnuvertíð frá upphafi er sagt. Þær vertíðir sem ekki var algjör loðnubrestur í náinni fortíð teljast ekki með; 2018/19, 2019/20, 2023/24. Vertíðina 2021/22 vantaði um 80 þús tonn upp á að kvóta væri náð og 2022/23 vantaði um 130 þús tonn upp á. Sem sagt; flotinn náði ekki að veiða upp í ráðgjöfina. Það mætti halda að loðnustofninn ætti undir högg að sækja. Loðnan mikilvæg tegund í vistkerfi hafsins, mikilvægasta fæða þorsks og fleiri nytjastofna. Enginn loðnukvóti er gefinn út fyrir veiðar í Barentshafi í ár. Þannig er statt fyrir tveimur stærstu loðnustofnum í N-Atlantshafi. Hafró í basli með stofnmælingar Í gegnum árin, hefur Hafró verið í miklu basli með að meta stærð loðnustofnsins. Aflaregla hefur verið í gild frá því 1979, til þess að „sporna við ofveiði“. Við stofnstærðarmælingar var ákveðið að skilja 400 þús tonn eftir til hrygningar. Hvernig slíkt er framkvæmanlegt er vandséð. Árið 2009 komst ICES(Alþjóða Hafrannsóknarráðið) að því að þessi aðferð væri ónothæf. Það var vegna óvissu í bergmálsmælingum, og náttúrulegur dánarstuðull sem notaður var, væri of lágur. Til að geta skilið eftir 400 þús tonn, þurftu fiskifræðingar að reikna út svo kallað afrán; þ.e. hversu mikil loðna er étin af fiski og hvölum. Síðar kom í ljós, að stofnstærðarmælingar sýndu loðnustofninn mun minni en afránið var; eða fiskar átu meira af loðnu en til var samkvæmt mælingum. Þetta missamræmi þótti vert að skoða betur. Þá er talið að breytt gönguhegðun og dreifing loðnu, geri stofnstærðarmælingar fóknari. Gerðar hafa verið ítrekaðar breytingar á aðferðarfræði við þessar mælingar. Hafró telur enn margt þurfi til að ná yfir verkefnið, m.a. meiri rannsóknir á loðnuseiðum og ungloðnu. Forstjóri með réttu spurningarnar.- Loksins Forstjóri Síldarvinnslunnar á Neskaupstað (Gunnþór) hefur í fjölmiðlum sagt; „milljarða fjárfestingu standi ónotaða og hvetur stjórnvöld til að rannsaka hvað valdi endurteknum loðnubresti og hvort hvalastofnar hafi stækkað um of“. Og, hann heldur áfram: „loðna er fæða annarra tegunda svo sem þorsks og Gunnþór telur að kanna þurfi hvort loðnuskortur sé skýring á því að þorskstofninn sé ekki að styrkjast”. Góður. LOKSINS, kannski stjórnvöld taki nú við sér, þegar “maður sem hlustað er á” tjáir sig . Þetta eru afleitar fréttir fyrir lífeyrissjóði, sem eiga m.a. um 22% í Síldarvinnslunni, auk hluta í fleiri sjávarútvegsfyrirtækjum. Væntanlega slást lífeyrissjóðir í lið með forstjóranum. Þar sem málsmetandi aðilar eru farnir að kalla eftir viðbrögðum, má ætla að atvinnuvegaráðherra feli Hafró að leysa málið hið fyrsta. Reyndar er einn hængur á. Sama stofnun hefur rannsakað og gefið ráðgjöf um nýtingu nytjastofna í hafinu við landið, og sagan er Hafró ekki hliðholl. Frá því að ráðgjöf var notuð við veiðistjórnun, eru hér dæmi um árangurinn: Eyðing humarstofnsins. Hrun rækjustofnins. Hrun hörpuskeljarstofnsins. Minnkun þorskstofnsins og 50% minni afli en fyrir ráðgjöf. Stórlega hefur dregið úr vexti og þyngd einstaklinga í þorskstofninum. Það sem má nú kalla hrun loðnustofnsins. Minnkun karfastofnsins, lúðustofnsins ofl. Byltingarkennd rannsókn: Hafró mun líklega sem áður, fá aðstoð frá ICES (Alþjóða Hafrannsóknarráðinu). ICES líkt og Hafró vinnur og hefur unnið mjög mikilvægt vísindastarf á sviði hafrannsókna. En báðum stofnunum hefur gengið bölvanlega að byggja upp fiskistofna. Það er staðreynd. Samkvæmt þeim gögnum sem liggja fyrir, má ætla að loðnustofninn í N-Atlantshafi verið miklu stærri á öldum áður. Vert er að vekja athygli á nýrri rannsókn vísindamanna við HÍ, sem varpar nýju ljósi á eina mikilvægustu auðlind landsmanna; þorskinn. Þorskurinn við landnám var miklu stærri og eldri og stofninn margfalt stærri | Háskóli Íslands Þetta er rannsókn sem enn er í gangi, og er byltingakennd. Líklegt er að Hafró, skoði þá rannsókn mjög ítarlega. Þar kemur fram ýmislegt mjög athyglisvert, t.d. að sjórinn var nánast fullur af þorski hér við land. Það hefði mátt veiða 1 milljón tonna af þorski á ári án þess að ganga á stofninn. Það má segja að þessi rannsókn gefi fiskifræðingum ákveðinn útgangspunkt. Á þessum tíma voru engar veiðar af neinu tagi; sjórinn var fullur af fiski og sjávarspendýrum; t.d hvölum. Því er stóra spurningin; afhverju hefur þorskstofninn minnkað svo mikið? Þar spilar örugglega margt inn í. Nærtækastar eru veiðarnar, og sú staðreynd að maðurinn hefur lítið sem ekkert hugsað út í að endalaust er verið að sækja í fæðubúr þorsksins. Á sama tíma og reynt er að byggja stofninn upp er hann rændur æti sínu. Frá þvi farið var að hafa stjórn á fiskveiðunum, hefur æti hans minnkað og samkeppnin um ætið aukist. Þá er er mjög líklega ekki vænlegt, að sækja af miklum þunga í þorsk sem er við það að hrygna, sem einmitt hefur verið gert. Stórhvölum eins og langreyð og hnúfubak hefur fjölgað mikið síðustu 50 árin við landið, á sama tíma og þorskveiðar, loðnu-og síldveiðar hafa verið í hámarki. Tal um fjárhagslegt tap af loðnuveiði öfugmæli. Vistkerfi hafsins er flókið. En sömu lögmál hljóta að gilda þar og annarsstaðar í náttúrunni; framboð og eftirspurn eftir fæðu. Engin dýrastofn stækkar ef fæðuöflunin tekur sífellt meiri tíma og orku. Það er ekki bara minna af þorski, heldur er hann minni og léttari. Til að ná sem mest út úr sjávarauðlindinni, er númer eitt að finna út hvað hver fiskistofn getur gefið af sér. Skammgóður fjárhagslegur hagnaður, hefur fengið að vera drifkraftur í að svínbeygja af leið til hámarks afraksturs úr sjávarauðlindinni; sem þjóðin á víst. Mín spá er, að sagan mun dæma fiskveiðistjórnunarkerfi okkar hart. Allt tal um tapið sem þjóðin verður fyrir vegna loðnubrests, eru öfugmæli. Tapið felst í miklu minni stofnstærðum af mun verðmætari fiskistofnum. Við höfum farið af leið, og talið okkur trú um að hægt sé að byggja upp verðmætustu fiskistofnana á miðunum, með því að veikja einn neðsta hlekkinn í fæðukeðju hafsins. Loðna og síld eru mikilvægar tegundir í vistkerfi sjávar. Sagan lýgur ekki. Hún sýnir að áður fyrr var gnægt af verðmætasta fiskistofninum á miðunum; þorski. Þrátt fyrir meira afrán annarra fiskitegunda og spendýra, t.d. hvala sem voru mun fleirri þegar botnfiskstofnar voru margfalt stærri. Það má halda því fram, að til að vega upp á móti veiðum á ýmsum smáfiskistofnum, þyrfti að veiða hvali. Tíðarandinn er þannig að stórvirkar hvalveiðar eru ekki raunhæfar. En það er raunhæft að byggja upp þá fiskistofna sem eiga erfitt uppdráttar. Eftir ofveiði og svo hrun (1972) á íslensku sumargotssíldinni, hefur tekist að byggja þann stofn upp. Veiði loðnu, mun aldrei vega upp á móti þeim mikla ágóða sem okkar verðmætasti fiskur; þorskur og aðrar botnfisktegurndir, geta gefið af sér. Auðvitað er það mikið högg fyrir þau fyrirtæki, einstaklinga og bæjarfélög, sem stóla á tekjur af loðnuveiðum. En vandamálið er þegar fyrir hendi. Að halda áfram á sömu braut, bendir eingöngu til að ástandið versni. Höfundur er útgerðartæknir, fyrrverandi sjómaður og framleiðslustjóri í fiskvinnslu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sjávarútvegur Mest lesið „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson Skoðun Næstu sólarhringar á Gaza skipta sköpum Hlynur Már Vilhjálmsson Skoðun Hvers virði er lambakjöt? Hafliði Halldórsson Skoðun Þjóðareign, trú og skattar Svanur Guðmundsson Skoðun Lífið er eins og konfektkassi, þú veist aldrei hvernig mola þú færð Elín Íris Fanndal Skoðun Opið bréf til stjórnvalda Elín Ýr Arnar Hafdísardóttir Skoðun Hamas og átökin við Ísrael – hvað er ekki sagt upphátt? Einar G Harðarson Skoðun Stéttarkerfi Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hvers virði er lambakjöt? Hafliði Halldórsson skrifar Skoðun Lífið er eins og konfektkassi, þú veist aldrei hvernig mola þú færð Elín Íris Fanndal skrifar Skoðun Þjóðareign, trú og skattar Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Hamas og átökin við Ísrael – hvað er ekki sagt upphátt? Einar G Harðarson skrifar Skoðun Gjaldfrjálsar máltíðir fyrir leikskólabörn Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Næstu sólarhringar á Gaza skipta sköpum Hlynur Már Vilhjálmsson skrifar Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir skrifar Skoðun Huglæg réttlætiskennd og skattar á verðmætasköpun Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Loksins fær þyrlan heimili fyrir norðan Njáll Trausti Friðbertsson skrifar Skoðun Opið bréf til stjórnvalda Elín Ýr Arnar Hafdísardóttir skrifar Skoðun Við skuldum þeim að hlusta Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson skrifar Skoðun Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir skrifar Skoðun Alvarleg staða í umhverfi fréttamiðla Rósa Guðbjartsdóttir skrifar Skoðun Stéttarkerfi Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Stöðvum Hamas. Einungis þannig getum við stöðvað hryllinginn á Gaza BIrgir Finnsson skrifar Skoðun Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Æfingin skapar meistarann! Sigurjón Már Fox Gunnarsson skrifar Skoðun 140 sinnum líklegra að verða fyrir eldingu Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir skrifar Skoðun Traust í húfi Eyjólfur Ármannsson skrifar Skoðun Verðmætasköpun án virðingar Berglind Harpa Svavarsdóttir skrifar Skoðun Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur við náttúruna og sjálfbæra þróun Anna María Ágústsdóttir skrifar Skoðun Aðgerðir gegn mansali í forgangi Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Enginn á verðinum – um ábyrgð, framtíðarsýn og mikilvægi forvirkrar stjórnsýslu Guðjón Heiðar Pálsson skrifar Skoðun Framtíðin fær húsnæði Ingunn Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Börnin sem deyja á Gaza Elín Pjetursdóttir skrifar Skoðun Brýr, sýkingar og börn Jón Pétur Zimsen skrifar Sjá meira
Ég hef ítrekað lýst yfir furðu minni, hversu lítinn áhuga almenningur hefur á sameiginlegum auðlindum sínum í hafinu. Auðlind sem er undirstaða þess velmegunarþjóðfélags sem við búum í. Hvernig þjóðin hagar nýtingu sinni á þessari auðlind, getur skipt sameiginlegan sjóð landsmanna verulegu máli. Nú, og ekki í fyrsta sinn, er „loðnuskortur“. Þrátt fyrir að hafa farið um miðin ítrekað með fullkomnustu fiskileitartækjum og gervigreind, telur Hafró ekki þorandi að veiða meira en 8.589 tonn. Nákvæmni í vísindastörfum er lykilatriði. Minnsta loðnuvertíð frá upphafi er sagt. Þær vertíðir sem ekki var algjör loðnubrestur í náinni fortíð teljast ekki með; 2018/19, 2019/20, 2023/24. Vertíðina 2021/22 vantaði um 80 þús tonn upp á að kvóta væri náð og 2022/23 vantaði um 130 þús tonn upp á. Sem sagt; flotinn náði ekki að veiða upp í ráðgjöfina. Það mætti halda að loðnustofninn ætti undir högg að sækja. Loðnan mikilvæg tegund í vistkerfi hafsins, mikilvægasta fæða þorsks og fleiri nytjastofna. Enginn loðnukvóti er gefinn út fyrir veiðar í Barentshafi í ár. Þannig er statt fyrir tveimur stærstu loðnustofnum í N-Atlantshafi. Hafró í basli með stofnmælingar Í gegnum árin, hefur Hafró verið í miklu basli með að meta stærð loðnustofnsins. Aflaregla hefur verið í gild frá því 1979, til þess að „sporna við ofveiði“. Við stofnstærðarmælingar var ákveðið að skilja 400 þús tonn eftir til hrygningar. Hvernig slíkt er framkvæmanlegt er vandséð. Árið 2009 komst ICES(Alþjóða Hafrannsóknarráðið) að því að þessi aðferð væri ónothæf. Það var vegna óvissu í bergmálsmælingum, og náttúrulegur dánarstuðull sem notaður var, væri of lágur. Til að geta skilið eftir 400 þús tonn, þurftu fiskifræðingar að reikna út svo kallað afrán; þ.e. hversu mikil loðna er étin af fiski og hvölum. Síðar kom í ljós, að stofnstærðarmælingar sýndu loðnustofninn mun minni en afránið var; eða fiskar átu meira af loðnu en til var samkvæmt mælingum. Þetta missamræmi þótti vert að skoða betur. Þá er talið að breytt gönguhegðun og dreifing loðnu, geri stofnstærðarmælingar fóknari. Gerðar hafa verið ítrekaðar breytingar á aðferðarfræði við þessar mælingar. Hafró telur enn margt þurfi til að ná yfir verkefnið, m.a. meiri rannsóknir á loðnuseiðum og ungloðnu. Forstjóri með réttu spurningarnar.- Loksins Forstjóri Síldarvinnslunnar á Neskaupstað (Gunnþór) hefur í fjölmiðlum sagt; „milljarða fjárfestingu standi ónotaða og hvetur stjórnvöld til að rannsaka hvað valdi endurteknum loðnubresti og hvort hvalastofnar hafi stækkað um of“. Og, hann heldur áfram: „loðna er fæða annarra tegunda svo sem þorsks og Gunnþór telur að kanna þurfi hvort loðnuskortur sé skýring á því að þorskstofninn sé ekki að styrkjast”. Góður. LOKSINS, kannski stjórnvöld taki nú við sér, þegar “maður sem hlustað er á” tjáir sig . Þetta eru afleitar fréttir fyrir lífeyrissjóði, sem eiga m.a. um 22% í Síldarvinnslunni, auk hluta í fleiri sjávarútvegsfyrirtækjum. Væntanlega slást lífeyrissjóðir í lið með forstjóranum. Þar sem málsmetandi aðilar eru farnir að kalla eftir viðbrögðum, má ætla að atvinnuvegaráðherra feli Hafró að leysa málið hið fyrsta. Reyndar er einn hængur á. Sama stofnun hefur rannsakað og gefið ráðgjöf um nýtingu nytjastofna í hafinu við landið, og sagan er Hafró ekki hliðholl. Frá því að ráðgjöf var notuð við veiðistjórnun, eru hér dæmi um árangurinn: Eyðing humarstofnsins. Hrun rækjustofnins. Hrun hörpuskeljarstofnsins. Minnkun þorskstofnsins og 50% minni afli en fyrir ráðgjöf. Stórlega hefur dregið úr vexti og þyngd einstaklinga í þorskstofninum. Það sem má nú kalla hrun loðnustofnsins. Minnkun karfastofnsins, lúðustofnsins ofl. Byltingarkennd rannsókn: Hafró mun líklega sem áður, fá aðstoð frá ICES (Alþjóða Hafrannsóknarráðinu). ICES líkt og Hafró vinnur og hefur unnið mjög mikilvægt vísindastarf á sviði hafrannsókna. En báðum stofnunum hefur gengið bölvanlega að byggja upp fiskistofna. Það er staðreynd. Samkvæmt þeim gögnum sem liggja fyrir, má ætla að loðnustofninn í N-Atlantshafi verið miklu stærri á öldum áður. Vert er að vekja athygli á nýrri rannsókn vísindamanna við HÍ, sem varpar nýju ljósi á eina mikilvægustu auðlind landsmanna; þorskinn. Þorskurinn við landnám var miklu stærri og eldri og stofninn margfalt stærri | Háskóli Íslands Þetta er rannsókn sem enn er í gangi, og er byltingakennd. Líklegt er að Hafró, skoði þá rannsókn mjög ítarlega. Þar kemur fram ýmislegt mjög athyglisvert, t.d. að sjórinn var nánast fullur af þorski hér við land. Það hefði mátt veiða 1 milljón tonna af þorski á ári án þess að ganga á stofninn. Það má segja að þessi rannsókn gefi fiskifræðingum ákveðinn útgangspunkt. Á þessum tíma voru engar veiðar af neinu tagi; sjórinn var fullur af fiski og sjávarspendýrum; t.d hvölum. Því er stóra spurningin; afhverju hefur þorskstofninn minnkað svo mikið? Þar spilar örugglega margt inn í. Nærtækastar eru veiðarnar, og sú staðreynd að maðurinn hefur lítið sem ekkert hugsað út í að endalaust er verið að sækja í fæðubúr þorsksins. Á sama tíma og reynt er að byggja stofninn upp er hann rændur æti sínu. Frá þvi farið var að hafa stjórn á fiskveiðunum, hefur æti hans minnkað og samkeppnin um ætið aukist. Þá er er mjög líklega ekki vænlegt, að sækja af miklum þunga í þorsk sem er við það að hrygna, sem einmitt hefur verið gert. Stórhvölum eins og langreyð og hnúfubak hefur fjölgað mikið síðustu 50 árin við landið, á sama tíma og þorskveiðar, loðnu-og síldveiðar hafa verið í hámarki. Tal um fjárhagslegt tap af loðnuveiði öfugmæli. Vistkerfi hafsins er flókið. En sömu lögmál hljóta að gilda þar og annarsstaðar í náttúrunni; framboð og eftirspurn eftir fæðu. Engin dýrastofn stækkar ef fæðuöflunin tekur sífellt meiri tíma og orku. Það er ekki bara minna af þorski, heldur er hann minni og léttari. Til að ná sem mest út úr sjávarauðlindinni, er númer eitt að finna út hvað hver fiskistofn getur gefið af sér. Skammgóður fjárhagslegur hagnaður, hefur fengið að vera drifkraftur í að svínbeygja af leið til hámarks afraksturs úr sjávarauðlindinni; sem þjóðin á víst. Mín spá er, að sagan mun dæma fiskveiðistjórnunarkerfi okkar hart. Allt tal um tapið sem þjóðin verður fyrir vegna loðnubrests, eru öfugmæli. Tapið felst í miklu minni stofnstærðum af mun verðmætari fiskistofnum. Við höfum farið af leið, og talið okkur trú um að hægt sé að byggja upp verðmætustu fiskistofnana á miðunum, með því að veikja einn neðsta hlekkinn í fæðukeðju hafsins. Loðna og síld eru mikilvægar tegundir í vistkerfi sjávar. Sagan lýgur ekki. Hún sýnir að áður fyrr var gnægt af verðmætasta fiskistofninum á miðunum; þorski. Þrátt fyrir meira afrán annarra fiskitegunda og spendýra, t.d. hvala sem voru mun fleirri þegar botnfiskstofnar voru margfalt stærri. Það má halda því fram, að til að vega upp á móti veiðum á ýmsum smáfiskistofnum, þyrfti að veiða hvali. Tíðarandinn er þannig að stórvirkar hvalveiðar eru ekki raunhæfar. En það er raunhæft að byggja upp þá fiskistofna sem eiga erfitt uppdráttar. Eftir ofveiði og svo hrun (1972) á íslensku sumargotssíldinni, hefur tekist að byggja þann stofn upp. Veiði loðnu, mun aldrei vega upp á móti þeim mikla ágóða sem okkar verðmætasti fiskur; þorskur og aðrar botnfisktegurndir, geta gefið af sér. Auðvitað er það mikið högg fyrir þau fyrirtæki, einstaklinga og bæjarfélög, sem stóla á tekjur af loðnuveiðum. En vandamálið er þegar fyrir hendi. Að halda áfram á sömu braut, bendir eingöngu til að ástandið versni. Höfundur er útgerðartæknir, fyrrverandi sjómaður og framleiðslustjóri í fiskvinnslu.
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun
Skoðun Lífið er eins og konfektkassi, þú veist aldrei hvernig mola þú færð Elín Íris Fanndal skrifar
Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir skrifar
Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson skrifar
Skoðun Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir skrifar
Skoðun Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir skrifar
Skoðun Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar
Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir skrifar
Skoðun Enginn á verðinum – um ábyrgð, framtíðarsýn og mikilvægi forvirkrar stjórnsýslu Guðjón Heiðar Pálsson skrifar
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun