Þegar grafið er undan sjálfi, lífsgleði og tilgangi mannvera Matthildur Björnsdóttir skrifar 3. mars 2025 18:00 Voru orð sem komu inn í heilabúið þennan morgunn 20.2.2025 frá svo mörgu í lífinu bæði mínu og ótal annarra einstaklinga. Og var Ólöf Tara Harðardóttir greinilega í þeim hópi. Slíkt á til að rúlla niður kynslóðir, þegar foreldri hefur ekki fengið það líf sem það þráði. Og að hin neydda þöggun þá um það, hindrar að það nái til heilans fyrir gagnrýni og hugmynd fyrir að gera betur. Svo að hegðunin fer áfram inni í taugakerfum eins og hinn ósýnilegi víxill sem framlengist. Fyrir þau sem eru fyrir talnaspeki er þessi dagur með töluna 13 sem leggst saman sem 4. Sem er líka tala fæðingardags míns sem kemur út sem 31/4 sem er um að byggja stöðugan grunn. Það sem einstaklingur nær að fá hugsjón fyrir, til að hjálpa öðrum frá eigin reynslu. Er því miður ekki alltaf nóg til að jafna því, sem undan þeim einstaklingi var grafið. Það er meira en að segja það, að finna orð yfir flækjur sem hafa orðið frá hvaða slæmu reynslu sem viðkomandi upplifði. Sjálfi einstaklinga var oft dregið niður með níðmennsku af öllu hugsanlegu tagi frá þeim einstaklingum sem sá sig eiga rétt á að brjóta aðra niður. Þegar það kemur frá þeim sem reiknað er með að elski sig. Þá er niðurbrotið ábyggilega enn dýpra, en ef það væru einhverjir úti í bæ. Svo að þá er ekkert eftir til að standa á hið innra. Enginn innri sjóður til að standa með sjálfum sér. Þessi ofur mikla frekja og tilætlunarsemi til þolenda til að lifa rökhyggjuna eina stenst ekki veruleikann, eins og svo margir fræðingar eru að læra að skilja. Og hafa uppgötvað í vinnu sinni með einstaklinga. Einstaklingar voru dæmdir sem geðveikir, ef þeir sorteruðu sig ekki út frá henni. Það var krafa sem ég man að var í þjóðinni, og er ekki gagnleg. Né sýnir hún kærleik eða skilning á mannlegri tilveru, eins og hún er í raun. Óttinn við tilfinningasemi var einskonar þjóðar mottó án þess að orðin væru notuð. Orð, viðhorf og lítilsvirðing sem smá nagar sjálfvirðið niður að innan. Og þegar skammturinn þar er meiri, en það sem hugurinn nær að gera út á við. Þá er spurning hvort einstaklingur nái að skapa eigin grunn upp á nýtt. Ef ekkert er að finna þar, enda flest þeirra líf sitt sjálf án þess að sjá sig geta fengið réttan stuðning. Þetta hefur því miður verið of oft gert af þeim sem Goðsögnin sagði að myndu elska þau út af lífinu. En þau lærðu annað mjög ung í lífi sínu. Svo að það þarf meira að koma til, svo að því sem grafið var undan þeim, geti fengið þá vinnslu að þau áhrif endi. Það er þegar níðst er á einstaklingi á einhvern hátt sem hefur ekki náð þeirri sjálfs uppbyggingu í lífi sínu til að andmæla og verja sig. Einstaklingar eins og Ólöf Tara Harðardóttir var fyrirmynd um, með að setja stofnanir upp fyrir aðra. En varð svo því miður þolandi af því sem hafði verið grafið undan sjálfi hennar. Svo eru þau tilfelli þegar líkami þess barns eða unglings og jafnvel eldri en án eigin innri styrks er notaður fyrir sjúka kynlífs þörf annarra. Og í sumum tilfellum að neikvæð orð koma endalaust að því um útlit sitt og líkama síns, vegna erfiðrar líðan í foreldri og foreldrum. Jafnvel þó að þolendur séu stundum það falleg, að þau gætu unnið í samkeppnum um útlit. Veruleiki sem nær ekki inn í hugi gerenda. Þrep til góðrar sjálfsþekkingar voru ekki í boði Hugtökin „Sjálfs uppljómun“ og „Að vakna til að vita alveg hver maður væri“ „Self realisation, og Individuation“ voru ekki í veruleikamynd kristninnar. Og þá ekki heldur neitt talað um það hvert ferð manns sem sálar og einstaklings væri ætlað“. Þegar stór hluti mannkyns kemur fyrir vissan tilgang, sem sumir ná að vita ungir en aðrir seinna. Það voru ekki hugtök, möguleiki eða réttur fólks af kirkjunnar hálfu. Þau hugtök koma frá Búddhisma. Ég veit ekki hvort að kristna stofnunin hafi vaknað til allra þeirra nýju sjálfs-uppbyggingar- fræða sem hafa komið fram, og margar bókabúðir hér í Ástralíu eru fullar af. Ég veit ekki hve mikið af slíku er í bókum um það, á Íslensku eða ensku eða öðrum málum á Íslandi í dag. En hér var hlaðborð af svo mörgum fræðum til sjálfs uppbyggingar, þegar andlegar bókabúðir voru hér. En því miður hurfu sumar þeirra í gjaldþrot vegna Amazon fyrirtækisins. Samt er flott úrval af þeim í þeirri bókabúð sem ég fer mest í, hér í verslunarmiðstöðinni. Greinar sýna því miður, að ekki er allt í anda þess að börn og unglingar séu að upplifa þá ást sem kirkjan lofar. Og það án þess að vita um ástand foreldranna. Né hvort foreldrar vildu kannski eitthvað annað fyrir líf sitt, en það barn eða þau börn? Af hverju gera mannverur það Er stór spurning? Það sem kemur í hug minn af eigin reynslu, er að sú þörf kemur alla vega stundum frá djúpum vonbrigðum foreldris sem veit hugsanlega ekki að hvað það sé að gera, af því að það komi frá tveim hlutum í þeim. Pirringi á yfirborði. En djúpum vonbrigðum hið innra frá undirmeðvitundinni. Svo getur það líka verið frá öfund og afbrýðisemi, ef viðkomandi hefur ekki náð að lifa eigin hæfileika til fulls og er í sárum yfir því. En sér barnið ná að gera það og hafa meira sjálfsöryggi en það. Svo að þá upplifir viðkomandi þá þörf að tæta það niður. Viðhorf og trú frá mjög fornum og íhaldssömum viðhorfum sem enginn sá ástæðu til að gagnrýna. Eða taldi að enginn myndi hlusta, hélt þá þeirri innri frystingu sem Peter A Levine talar um sem leið líkamans til að setja óvinnanleg sár í geymslu. Innri sár frá mismeðferð af einhverju tagi, sem sé ógleymanlegt. Reynsla sem sá einstaklingur hafði lifað og kerfið rúllar niður. Og það án þess að mannveran nái að hugsa né vakna til meðvitundar um, að það væru til betri leiðir. Stundum voru bara ekki neinar betri leiðir að finna í fámennum samfélögum sem sáu það í lagi: Að rúlla því sem var, og hafði verið í viðhorfum og lífsstíl, áfram án hugsunar. Af því að umhverfið hafði ekki hvatningu til að bjóða upp á nýjar og betri hugmyndir. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langt skeið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Matthildur Björnsdóttir Mest lesið Við höfum ekki efni á norsku leiðinni Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun Hver er viðskiptalegur ávinningur af EES-samningnum? Sigurbjörn Svavarsson Skoðun Fólkið sem gleymdist í Grindavík Bryndís Gunnlaugsdóttir Skoðun Elsku ASÍ, bara… Nei Sunna Arnardóttir Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Styðjum þá sem bjarga okkur Jens Garðar Helgason Skoðun Embætti þitt geta allir séð Ragnheiður Davíðsdóttir Skoðun Gigtarmaí 2025 – Stuðlum að forvörnum, fræðslu og vitundarvakningu Hrönn Stefánsdóttir Skoðun Rússar pyntuðu og myrtu úkraínsku blaðakonuna Viktoriiu Roshchyna Erlingur Erlingsson Skoðun Skoðun Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir skrifar Skoðun Fólkið sem gleymdist í Grindavík Bryndís Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Rússar pyntuðu og myrtu úkraínsku blaðakonuna Viktoriiu Roshchyna Erlingur Erlingsson skrifar Skoðun Á að sameina ÍSÍ og UMFÍ? Ómar Stefánsson skrifar Skoðun Elsku ASÍ, bara… Nei Sunna Arnardóttir skrifar Skoðun Gigtarmaí 2025 – Stuðlum að forvörnum, fræðslu og vitundarvakningu Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Við höfum ekki efni á norsku leiðinni Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Sósíalistar á vaktinni í átta ár Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Styðjum þá sem bjarga okkur Jens Garðar Helgason skrifar Skoðun Hver er viðskiptalegur ávinningur af EES-samningnum? Sigurbjörn Svavarsson skrifar Skoðun Embætti þitt geta allir séð Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Hver á dómur að vera hjá ungmenni fyrir að fremja alvarlegt afbrot, jafnvel morð? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Sigursaga Evrópu í 21 ár Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin, Dagbjört og ESB Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun Myndir þú ráða fatlað fólk í vinnu? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding skrifar Skoðun Rauðir sokkar á 1. maí Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir skrifar Sjá meira
Voru orð sem komu inn í heilabúið þennan morgunn 20.2.2025 frá svo mörgu í lífinu bæði mínu og ótal annarra einstaklinga. Og var Ólöf Tara Harðardóttir greinilega í þeim hópi. Slíkt á til að rúlla niður kynslóðir, þegar foreldri hefur ekki fengið það líf sem það þráði. Og að hin neydda þöggun þá um það, hindrar að það nái til heilans fyrir gagnrýni og hugmynd fyrir að gera betur. Svo að hegðunin fer áfram inni í taugakerfum eins og hinn ósýnilegi víxill sem framlengist. Fyrir þau sem eru fyrir talnaspeki er þessi dagur með töluna 13 sem leggst saman sem 4. Sem er líka tala fæðingardags míns sem kemur út sem 31/4 sem er um að byggja stöðugan grunn. Það sem einstaklingur nær að fá hugsjón fyrir, til að hjálpa öðrum frá eigin reynslu. Er því miður ekki alltaf nóg til að jafna því, sem undan þeim einstaklingi var grafið. Það er meira en að segja það, að finna orð yfir flækjur sem hafa orðið frá hvaða slæmu reynslu sem viðkomandi upplifði. Sjálfi einstaklinga var oft dregið niður með níðmennsku af öllu hugsanlegu tagi frá þeim einstaklingum sem sá sig eiga rétt á að brjóta aðra niður. Þegar það kemur frá þeim sem reiknað er með að elski sig. Þá er niðurbrotið ábyggilega enn dýpra, en ef það væru einhverjir úti í bæ. Svo að þá er ekkert eftir til að standa á hið innra. Enginn innri sjóður til að standa með sjálfum sér. Þessi ofur mikla frekja og tilætlunarsemi til þolenda til að lifa rökhyggjuna eina stenst ekki veruleikann, eins og svo margir fræðingar eru að læra að skilja. Og hafa uppgötvað í vinnu sinni með einstaklinga. Einstaklingar voru dæmdir sem geðveikir, ef þeir sorteruðu sig ekki út frá henni. Það var krafa sem ég man að var í þjóðinni, og er ekki gagnleg. Né sýnir hún kærleik eða skilning á mannlegri tilveru, eins og hún er í raun. Óttinn við tilfinningasemi var einskonar þjóðar mottó án þess að orðin væru notuð. Orð, viðhorf og lítilsvirðing sem smá nagar sjálfvirðið niður að innan. Og þegar skammturinn þar er meiri, en það sem hugurinn nær að gera út á við. Þá er spurning hvort einstaklingur nái að skapa eigin grunn upp á nýtt. Ef ekkert er að finna þar, enda flest þeirra líf sitt sjálf án þess að sjá sig geta fengið réttan stuðning. Þetta hefur því miður verið of oft gert af þeim sem Goðsögnin sagði að myndu elska þau út af lífinu. En þau lærðu annað mjög ung í lífi sínu. Svo að það þarf meira að koma til, svo að því sem grafið var undan þeim, geti fengið þá vinnslu að þau áhrif endi. Það er þegar níðst er á einstaklingi á einhvern hátt sem hefur ekki náð þeirri sjálfs uppbyggingu í lífi sínu til að andmæla og verja sig. Einstaklingar eins og Ólöf Tara Harðardóttir var fyrirmynd um, með að setja stofnanir upp fyrir aðra. En varð svo því miður þolandi af því sem hafði verið grafið undan sjálfi hennar. Svo eru þau tilfelli þegar líkami þess barns eða unglings og jafnvel eldri en án eigin innri styrks er notaður fyrir sjúka kynlífs þörf annarra. Og í sumum tilfellum að neikvæð orð koma endalaust að því um útlit sitt og líkama síns, vegna erfiðrar líðan í foreldri og foreldrum. Jafnvel þó að þolendur séu stundum það falleg, að þau gætu unnið í samkeppnum um útlit. Veruleiki sem nær ekki inn í hugi gerenda. Þrep til góðrar sjálfsþekkingar voru ekki í boði Hugtökin „Sjálfs uppljómun“ og „Að vakna til að vita alveg hver maður væri“ „Self realisation, og Individuation“ voru ekki í veruleikamynd kristninnar. Og þá ekki heldur neitt talað um það hvert ferð manns sem sálar og einstaklings væri ætlað“. Þegar stór hluti mannkyns kemur fyrir vissan tilgang, sem sumir ná að vita ungir en aðrir seinna. Það voru ekki hugtök, möguleiki eða réttur fólks af kirkjunnar hálfu. Þau hugtök koma frá Búddhisma. Ég veit ekki hvort að kristna stofnunin hafi vaknað til allra þeirra nýju sjálfs-uppbyggingar- fræða sem hafa komið fram, og margar bókabúðir hér í Ástralíu eru fullar af. Ég veit ekki hve mikið af slíku er í bókum um það, á Íslensku eða ensku eða öðrum málum á Íslandi í dag. En hér var hlaðborð af svo mörgum fræðum til sjálfs uppbyggingar, þegar andlegar bókabúðir voru hér. En því miður hurfu sumar þeirra í gjaldþrot vegna Amazon fyrirtækisins. Samt er flott úrval af þeim í þeirri bókabúð sem ég fer mest í, hér í verslunarmiðstöðinni. Greinar sýna því miður, að ekki er allt í anda þess að börn og unglingar séu að upplifa þá ást sem kirkjan lofar. Og það án þess að vita um ástand foreldranna. Né hvort foreldrar vildu kannski eitthvað annað fyrir líf sitt, en það barn eða þau börn? Af hverju gera mannverur það Er stór spurning? Það sem kemur í hug minn af eigin reynslu, er að sú þörf kemur alla vega stundum frá djúpum vonbrigðum foreldris sem veit hugsanlega ekki að hvað það sé að gera, af því að það komi frá tveim hlutum í þeim. Pirringi á yfirborði. En djúpum vonbrigðum hið innra frá undirmeðvitundinni. Svo getur það líka verið frá öfund og afbrýðisemi, ef viðkomandi hefur ekki náð að lifa eigin hæfileika til fulls og er í sárum yfir því. En sér barnið ná að gera það og hafa meira sjálfsöryggi en það. Svo að þá upplifir viðkomandi þá þörf að tæta það niður. Viðhorf og trú frá mjög fornum og íhaldssömum viðhorfum sem enginn sá ástæðu til að gagnrýna. Eða taldi að enginn myndi hlusta, hélt þá þeirri innri frystingu sem Peter A Levine talar um sem leið líkamans til að setja óvinnanleg sár í geymslu. Innri sár frá mismeðferð af einhverju tagi, sem sé ógleymanlegt. Reynsla sem sá einstaklingur hafði lifað og kerfið rúllar niður. Og það án þess að mannveran nái að hugsa né vakna til meðvitundar um, að það væru til betri leiðir. Stundum voru bara ekki neinar betri leiðir að finna í fámennum samfélögum sem sáu það í lagi: Að rúlla því sem var, og hafði verið í viðhorfum og lífsstíl, áfram án hugsunar. Af því að umhverfið hafði ekki hvatningu til að bjóða upp á nýjar og betri hugmyndir. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langt skeið.
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir skrifar
Skoðun Rússar pyntuðu og myrtu úkraínsku blaðakonuna Viktoriiu Roshchyna Erlingur Erlingsson skrifar
Skoðun Gigtarmaí 2025 – Stuðlum að forvörnum, fræðslu og vitundarvakningu Hrönn Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty skrifar
Skoðun Hver á dómur að vera hjá ungmenni fyrir að fremja alvarlegt afbrot, jafnvel morð? Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun