Þrír karlmenn standa saman við biðskýli. Tveir þeirra eru í yngri kantinum, rétt yfir tvítugt. Einn þeirra er kominn á fimmtugsaldur. Allir hafa þeir símann við hönd. Framhjá labbar fögur ung kona í klæðilegum klæðnaði sem sýnir kannski fullmikið fyrir suma. Allir karlmennirnir líta upp til að berja augum hina fallegu sýn, en innan nokkurra sekúnda eru þeir tvítugu komnir aftur í símann. En hinn eldri gjóar enn augum og leyfir sér að njóta.
Dópamín þörfin varð yfirsterkari hjá ungu mönnunum en að nýta þessa stund til aukningar á testósterón flæði líkamans. Getur það verið að dópamínið sé að taka svona mikið fram úr í vinsældum? Hvernig ætli það sé með hin hamingjuhormónin? Nennum við ekki að teygja okkur eftir endorfínum í formi líkamsræktar og kynlífs, nennum við ekki að seyða að okkur serótónín í gegnum hlátur og félagsskap og óskum við ekki lengur eftir oxýtósín með knúsum, kossum og kannski smá kynlífi?
Ég ætti kannski ekki að hafa of miklar áhyggjur af þessari nýju kynslóð af ungu fólki. Testósterónið hlýtur að yfirtaka stöðu mála á réttum augnablikum og gleðja hjarta okkar eldri kynslóða með litlum barnstásum. Og ef við förum eitthvað að örvænta þá getum við alltaf tekið upp kústana, lokað augunum og rekið strákana út á svalir, berrassaða, í 10 mínútur á hverjum degi í tvær vikur. Sólargeislar á pung eiga víst að gera það svo gott fyrir neðra svæðið að testósterónframleiðslan eykst um 200%.
Þurfum við ekki bara að leyfa unga fólkinu að rekast á vegg? Kemur ekki alltaf sá tímapunktur að fólk fær bara nóg, sér að það er að fórna öðru góðu og fylgir eftir þeirri þörf að breyta til? Unga fólkið er líka eflaust eftir að taka hlutina á allt annað stig í uppátækjasemi, en er það ekki smá okkar sem eru eldri að ryðja brautina? Eru það ekki við sem höfum upplifað heim án tækja og tóla? Er það því ekki okkar að finna leiðir til aukinna samskipta í heimi gervigreindar og síma ánetjunar og hafa frumkvæði í að ganga á vit ævintýra í tilhugalífinu?
Og hvað getum við gert, hvað stendur okkur til boða? Tinder og Smitten, allt með sama fólkinu. Tilbúið að njóta smá skyndibita án mikillar áreynslu og viðbúið því jafnóðum að hlaupa hraðspólandi í burtu.
Kannski er málið bara að drífa sig á djammið? En æ ég er orðin svo gömul og djammið er bara flókið. Skemmtanalífið er ekki bara á þremur stöðum núna eins og í gamladaga svo það er erfitt að hitta á rétta markhópinn, ég vil fá tónlist sem er skemmtileg og ég get dansað við og hælarnir meiða strákar. Tærnar kremjast saman, fara ekki í sundur fyrr en að tveim dögum liðnum og ég enda með eymsli og blöðrur á fótunum. Og ég myndi leggja þetta allt á mig ef ég teldi einhverjar líkur á að hitta á réttu manneskjuna en ég er eiginlega fullviss að sú manneskja sitji frekar róleg heima hjá sér í hugleiðslu eða horfandi á heimildarþætti um skringilega tilvist pýramída sem líklegast eru aðeins eldri en mannkynssagan segir fyrir um.
Og hér kemur eitt sem ég skil ekki. Leitin að rétta makanum er ekkert svo auðveld fyrir fólk í mínum aldursflokki. Af hverju stendur ekki til boða að komast í alls konar útivist, námskeið og skemmtanir sem ætluð eru sérstaklega einstaklingum í makaleit? Hefur það kannski farið framhjá mér? Mér finnst svo skrítið að ég hafi ekki heyrt neitt um slíkt, því tækifærin eru svo mörg.
Ég held það bara, að einstaklingar yfir 35 ára sem eru í makaleit sé markaðshópur sem hefur verið smá hunsaður. Þeir eiga kannski ekki eins mikinn pening og þeir sem eru í sambúð, en þetta er samt fólk sem á kannski eitthvað til aflögu fyrir sjálfan sig, eftir tugi ára vinnu á vinnumarkaðinum. Þetta er þjóðfélagshópur sem væri kannski til í að gera eitthvað, en vantar kannski smá púst til komast aftur út á markaðinn. Það er eins og það vanti þessi tækifæri fyrir þennan hóp til að skapa töfra.
Hægt væri samt að bjóða upp á alls konar námskeið til að ná til hópsins og skapa þar með vinnu fyrir fólk sem sjá tækifærin. Þar sem námskeiðin yrðu sérsniðin að einstaklingum í leit að sambandi þá er strax búið að stíga fyrstu skrefin í því að breyta feimni í hvatningu til náinna kynna. Hvað finnst ykkur? Er það ekki miklu eðlilegra að hitta og kynnast fólki þegar maður er að gera eitthvað skemmtilegt, frekar en að stara á andlit í símanum sem engan veginn er hægt að tengja saman við persónuleika og sjarma?
Væri ekki bara gaman að geta farið eitthvað klukkan tíu að laugardagsmorgni, geta lært að dansa og kynnst fólki? Svona þegar maður er fullfrískur og með öll skilningarvitin opin. Kannski smá salsa eða tangó á námskeiði sem gæti verið nefnt ,,Eigum við að svífa saman á skýjum ástarinnar?“. Setja kannski fram eftir degi og kjafta. Leyfa sér að fá smá svigrúm til að kynnast. Svo væri ekki leiðinlegt að komast á ball með sama fólki seinna um kvöldið.
Hægt væri að bjóða upp á kórnámskeið fyrir einhleypa. Það yrði annað hvort bein og breið leið í átt að kynnast hamingjunni, eða banvæn blanda af ósýnilegum rauðum flöggum. Því útgeislun mannsandans getur farið úr 1 upp í 10 á methraða með innilegri túlkun fagurra tóna og það getur verið svo erfitt að hrífast ekki með. Passa þyrfti bara að henda úr kórnum öllum þeim sem komnir eru í samband að hausti til og færa jafnframt nýtt kjöt inn í klúbbinn. Auglýsa mætti slíkan kyrjandi kór undir yfirskriftinni ,,Viltu syngja í faðmi fagurra fljóða og digurbarkalegra dáðadrengja“.
Hægt væri að líka að bjóða upp á köfunarnámskeið undir nafninu ,,Langar þig til að kanna dulúð undirdjúpanna“. Það er hægt að bjóða upp á fallhlýfarstökk undir nafninu ,,Ertu til í að leyfa þér að falla“. Bogfimiklúbbar gætu verið með námskeið undir nafninu ,,Viltu hitta mig í hjartastað“. Golfklúbbar gætu verið með hópanámskeið fyrir einhleypa og æfingasvæði fyrir golf gætu verið með ný námskeið til að fylla upp í slottin allt árið í kring. Ég þori eiginlega ekki að skrifa niður nafnið sem mér datt í hug á heiti þeirra námskeiða, en jæja ég er ég, hvernig væri að nefna þau námskeið ,,Lærum saman að leika við kúlurnar“?
Jæja, meira er það ekki að sinni. Ungu krakkarnir eru eflaust eftir að koma inn í þetta seinna og koma með fullt af skemmtilegum hugmyndum, enda eru þau búin að sjá ansi margt nýjungagjarnt í gegnum samfélagsmiðla, en hvernig væri að byrja bara á okkar nótum, með okkar hugmyndum, hjá þeim sem sjá tækifærin.
Takk fyrir lesturinn, megið þið njóta dagsins og finna ykkar eigin ótal góðu leiðir í að pumpa upp flæði hamingjuhormóna út um allan líkamann.
Höfundur er með MAcc í reikningshaldi og endurskoðun.
