Lokum spilakössunum! Ögmundur Jónasson skrifar 25. febrúar 2021 10:31 Mig langar til að byrja á því að taka ofan fyrir því fólki sem ég hef komist í kynni við allar götur frá því ég tók við kyndli Guðrúnar Helgadóttur, alþingismanns, innan Alþingis, ásamt nokkrum öðrum þingmönnum, of fáum því miður, í baráttu gegn fjárhættuspilum og spilakössum. Tekið ofan Ég tek ofan fyrir fólkinu sem mætti á vikulega laugardagsfundi okkar, áhugafólks um að sporna gegn freistingum spilafíkla á tíunda áratug síðustu aldar. Þá fundi sóttu spilafíklar, aðstandendur þeirra og áhugafólk um að tekið yrði á meininu, það er spilakassa-ómenningunni í heild sinni, og þar á meðal þeim sem kössunum eru háðir á þann hátt að þeir hagnast á þeim, fá afraksturinn í sína vasa. Það eru ekki þeir sem spila heldur hinir sem hafa spilarana að féþúfu. Það eru Háskóli Íslands, Rauði kross Íslands og Slysavarnafélagið Landsbjörg. Til skamms tíma var SÁÁ einnig í þessum hópi en hefur nú sagt sig frá honum. Fyrir bragðið tek ég ofan fyrir SÁÁ. Og ég tek ofan fyrir verktakanum, vini mínum, sem missti allt sitt vegna spilafíknar konu sinnar. Aldrei hallaði hann á hana orði í mín eyru en heift hans beindist gegn þeim sem eyðilögðu líf konu hans og felldu fyrirtæki hans. Hann fór í mál við Rauða kross Íslands en því var vísað frá. Eins og máli Guðlaugs Karlssonar sem tapaði heilsunni og öllum eignum. Hann vildi til Mannréttindadómstólsins í Strassborg með sitt mál en var vísað frá, því Mannréttindadómstóllinn var upptekinn við önnur mikilvægari mál - að eigin mati - sem kunnugt er. Ég tek ofan fyrir Júlíusi Þór Júlíussyni, sjómanni á verksmiðjutogurum, sem fór með allar tekjur sínar úr Smugunni í kassana hjá Siðfræðistofnun Háskóla Íslands (væntanlega til að styrkja hana, enda veitir ekki af), hann stofnaði samtök, hélt lengi út en brast – enda einn. En þá kom þjóðin Síðan kom Alma Hafsteins og félagar hennar í Samtökum áhugafólks um spilafíkn og hóf baráttuna upp á næsta þrep, að sjálfsögðu á grunni sem framangreindir aðilar og margir aðrir höfðu tekið þátt í að leggja, en með slíkum krafti, rökvísi og sanngirni að allir taka undir eða allflestir. Og nú kom þjóðin. Hún sagði í stórri skoðanakönnun Gallups síðastliðið vor: Lokum spilakössunum. 86% sögðu þetta og allar kannanir í kjölfarið, nú síðast hjá Vísi. Þessar kannanir staðfesta að yfirgnæfandi meirihluti Íslendinga vill loka þessum óþurftarkössum sem lagt hafa líf svo margra í rúst.En hver eru svo viðbrögðin? Öll segja þau: Ekki ég Nú bregður svo við að enginn vill kannast við sína ábyrgð. Eins og í ævintýrinu um litlu gulu hænuna þá eru þau mörg sem vilja borða kökuna án þess þó að vilja nokkuð leggja á sig við baksturinn: Öll segja: Ekki ég! Dómsmálaráðherrann segir að spilafíkn verði ekki læknuð með löggjöf. Ég leyfi mér að benda á að enginn er að halda því fram, en við erum mörg sem teljum að löggjöf geti nært og örvað spilafíkn. Hvort hægt er að lækna siðblindu með lögum er svo önnur saga. Menntamálaráðherrann segir að málið sé ekki á hennar ábyrgð þótt Háskóli Íslands og þar með Siðfræðistofnun hans heyri undir ráðuneyti hennar. Heilbrigðisráðherrann segir að málið komi sér ekki við. Kassarnir hafi verið opnaðir vegna þess að sóttvarnaryfirvöld hafi talið það óhætt – enda sprittbrúsar hafðir við hvern kassa. En hlýtur það ekki að teljast til heilbrigðismála þegar fólk verður örvinglað og sviptir sig lífi vegna þess að fjárhagurinn og þá einnig heilsan er farin í „góðgerðarmálin”? Forsætisráðherrann var spurður á opnu samfélagsspjalli um afstöðu til málsins en kaus að svara frekar um enska boltann. Rektor Háskóla Íslands segir að rekstur spilakassa samræmist gildum Háskóla Íslands. Skyldi það vera almennt viðhorf innan veggja þessarar æðstu menntastofnunar okkar? Rauði krossinn segir að ef takmarka eigi aðgengi spilara verði ríkið að borga honum mismuninn. Getur það verið, spyr ég: Að ef ekki komi peningar frá ríkinu muni Rauði krossinn áfram níðast á spilafíklum? Talsmaður Slysavarnafélagsins Landsbjargar gerist stóryrtur og segir að spilafíklar fari í manninn en ekki málefnið, sín samtök hafi viljað aðrar lausnir en við samtök spilafíkla sé hins vegar ekki hægt að eiga samræðu á sanngirnisnótum. Málefnaleg samtök gegn spilafíkn! Ég hef fylgst með þessari umræðu og leyfi mér að fullyrða að Samtök áhugafólks um spilafíkn hafi alltaf verið málefnaleg og farið í málefnið en ekki manninn. Hins vegar hefur komið fram að þau hafi skrifað öllum björgunarsveitum í landinu bréf og spurt um afstöðu þeirra til þess að vera fjármagnaðar af fólki sem þyrfti að bjarga, sem væri jú viðfangsefni þeirra. Kannski er það þetta sem formaður Slysavarnafélagsins Landsbjargar kallar að fara í manninn. En “maðurinn”, hinn almenni björgunarsveitarmaður, er samkvæmt fréttum byrjaður að svara og hann svarar eins og þjóðin: Við viljum ekki sjá þetta, enda til björgunarsveita okkar stofnað til þess að bjarga fólki í nauðum, hremmningum, ekki til að koma fólki í vanda. Úrelt umræða um eftirlit og spilakort Sem ráðherra dómsmála setti ég fram frumvarp árið 2013 með ítarlegri greinargerð um framtíðarsýn í þessum málaflokki. Ég vildi tryggja eftirlit með þessari starfsemi og talaði fyrir spilakortum. Málið náði ekki fram að ganga. Þetta er hins vegar liðin tíð, krafan getur ekki lengur verið sú að seilast aðeins styttra ofan í vasa spilafíkla. Ofan í þá vasa á alls ekki að seilast, hvorki langt né stutt. Þess vegna tek ég af heilum hug undir með Samtökum áhugafólks um spilafíkn og nú þjóðinni allri eins og komið hefur á daginn: Lokið spilakössunum. Höfundur er fyrrverandi dómsmálaráðherra. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ögmundur Jónasson Fíkn Fjárhættuspil Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson Skoðun Skoðun Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Varhugaverð sjónarmið eða raunsæ leið? Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Dýrin skilin eftir í náttúruvá Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skapandi leiðir í skóla- og frístundastarfi Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar Skoðun Reykjavík er meðal dreifðustu höfuðborga Evrópu Guðni Freyr Öfjörð skrifar Skoðun Verum öll tengd Sólrún Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Hafnarfjörður er bær sem styður við lífsgæði eldra fólks Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Samræðulist í heimi gervigreindar Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Samræmt gæðanám eða einsleit kerfi? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Ónýtir vegir – eina ferðina enn Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar Skoðun Mest lesnu orð á Íslandi Friðrik Björnsson skrifar Skoðun Tími til kominn að styðja öll framúrskarandi ungmenni Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson skrifar Skoðun Árangur hefst hér. Með þér. Guðrún Högnadóttir skrifar Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar Sjá meira
Mig langar til að byrja á því að taka ofan fyrir því fólki sem ég hef komist í kynni við allar götur frá því ég tók við kyndli Guðrúnar Helgadóttur, alþingismanns, innan Alþingis, ásamt nokkrum öðrum þingmönnum, of fáum því miður, í baráttu gegn fjárhættuspilum og spilakössum. Tekið ofan Ég tek ofan fyrir fólkinu sem mætti á vikulega laugardagsfundi okkar, áhugafólks um að sporna gegn freistingum spilafíkla á tíunda áratug síðustu aldar. Þá fundi sóttu spilafíklar, aðstandendur þeirra og áhugafólk um að tekið yrði á meininu, það er spilakassa-ómenningunni í heild sinni, og þar á meðal þeim sem kössunum eru háðir á þann hátt að þeir hagnast á þeim, fá afraksturinn í sína vasa. Það eru ekki þeir sem spila heldur hinir sem hafa spilarana að féþúfu. Það eru Háskóli Íslands, Rauði kross Íslands og Slysavarnafélagið Landsbjörg. Til skamms tíma var SÁÁ einnig í þessum hópi en hefur nú sagt sig frá honum. Fyrir bragðið tek ég ofan fyrir SÁÁ. Og ég tek ofan fyrir verktakanum, vini mínum, sem missti allt sitt vegna spilafíknar konu sinnar. Aldrei hallaði hann á hana orði í mín eyru en heift hans beindist gegn þeim sem eyðilögðu líf konu hans og felldu fyrirtæki hans. Hann fór í mál við Rauða kross Íslands en því var vísað frá. Eins og máli Guðlaugs Karlssonar sem tapaði heilsunni og öllum eignum. Hann vildi til Mannréttindadómstólsins í Strassborg með sitt mál en var vísað frá, því Mannréttindadómstóllinn var upptekinn við önnur mikilvægari mál - að eigin mati - sem kunnugt er. Ég tek ofan fyrir Júlíusi Þór Júlíussyni, sjómanni á verksmiðjutogurum, sem fór með allar tekjur sínar úr Smugunni í kassana hjá Siðfræðistofnun Háskóla Íslands (væntanlega til að styrkja hana, enda veitir ekki af), hann stofnaði samtök, hélt lengi út en brast – enda einn. En þá kom þjóðin Síðan kom Alma Hafsteins og félagar hennar í Samtökum áhugafólks um spilafíkn og hóf baráttuna upp á næsta þrep, að sjálfsögðu á grunni sem framangreindir aðilar og margir aðrir höfðu tekið þátt í að leggja, en með slíkum krafti, rökvísi og sanngirni að allir taka undir eða allflestir. Og nú kom þjóðin. Hún sagði í stórri skoðanakönnun Gallups síðastliðið vor: Lokum spilakössunum. 86% sögðu þetta og allar kannanir í kjölfarið, nú síðast hjá Vísi. Þessar kannanir staðfesta að yfirgnæfandi meirihluti Íslendinga vill loka þessum óþurftarkössum sem lagt hafa líf svo margra í rúst.En hver eru svo viðbrögðin? Öll segja þau: Ekki ég Nú bregður svo við að enginn vill kannast við sína ábyrgð. Eins og í ævintýrinu um litlu gulu hænuna þá eru þau mörg sem vilja borða kökuna án þess þó að vilja nokkuð leggja á sig við baksturinn: Öll segja: Ekki ég! Dómsmálaráðherrann segir að spilafíkn verði ekki læknuð með löggjöf. Ég leyfi mér að benda á að enginn er að halda því fram, en við erum mörg sem teljum að löggjöf geti nært og örvað spilafíkn. Hvort hægt er að lækna siðblindu með lögum er svo önnur saga. Menntamálaráðherrann segir að málið sé ekki á hennar ábyrgð þótt Háskóli Íslands og þar með Siðfræðistofnun hans heyri undir ráðuneyti hennar. Heilbrigðisráðherrann segir að málið komi sér ekki við. Kassarnir hafi verið opnaðir vegna þess að sóttvarnaryfirvöld hafi talið það óhætt – enda sprittbrúsar hafðir við hvern kassa. En hlýtur það ekki að teljast til heilbrigðismála þegar fólk verður örvinglað og sviptir sig lífi vegna þess að fjárhagurinn og þá einnig heilsan er farin í „góðgerðarmálin”? Forsætisráðherrann var spurður á opnu samfélagsspjalli um afstöðu til málsins en kaus að svara frekar um enska boltann. Rektor Háskóla Íslands segir að rekstur spilakassa samræmist gildum Háskóla Íslands. Skyldi það vera almennt viðhorf innan veggja þessarar æðstu menntastofnunar okkar? Rauði krossinn segir að ef takmarka eigi aðgengi spilara verði ríkið að borga honum mismuninn. Getur það verið, spyr ég: Að ef ekki komi peningar frá ríkinu muni Rauði krossinn áfram níðast á spilafíklum? Talsmaður Slysavarnafélagsins Landsbjargar gerist stóryrtur og segir að spilafíklar fari í manninn en ekki málefnið, sín samtök hafi viljað aðrar lausnir en við samtök spilafíkla sé hins vegar ekki hægt að eiga samræðu á sanngirnisnótum. Málefnaleg samtök gegn spilafíkn! Ég hef fylgst með þessari umræðu og leyfi mér að fullyrða að Samtök áhugafólks um spilafíkn hafi alltaf verið málefnaleg og farið í málefnið en ekki manninn. Hins vegar hefur komið fram að þau hafi skrifað öllum björgunarsveitum í landinu bréf og spurt um afstöðu þeirra til þess að vera fjármagnaðar af fólki sem þyrfti að bjarga, sem væri jú viðfangsefni þeirra. Kannski er það þetta sem formaður Slysavarnafélagsins Landsbjargar kallar að fara í manninn. En “maðurinn”, hinn almenni björgunarsveitarmaður, er samkvæmt fréttum byrjaður að svara og hann svarar eins og þjóðin: Við viljum ekki sjá þetta, enda til björgunarsveita okkar stofnað til þess að bjarga fólki í nauðum, hremmningum, ekki til að koma fólki í vanda. Úrelt umræða um eftirlit og spilakort Sem ráðherra dómsmála setti ég fram frumvarp árið 2013 með ítarlegri greinargerð um framtíðarsýn í þessum málaflokki. Ég vildi tryggja eftirlit með þessari starfsemi og talaði fyrir spilakortum. Málið náði ekki fram að ganga. Þetta er hins vegar liðin tíð, krafan getur ekki lengur verið sú að seilast aðeins styttra ofan í vasa spilafíkla. Ofan í þá vasa á alls ekki að seilast, hvorki langt né stutt. Þess vegna tek ég af heilum hug undir með Samtökum áhugafólks um spilafíkn og nú þjóðinni allri eins og komið hefur á daginn: Lokið spilakössunum. Höfundur er fyrrverandi dómsmálaráðherra.
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson skrifar
Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson skrifar
Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir skrifar
Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar
Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun