Ungfrú Ísland Hanna Katrín Friðriksson og Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifa 26. febrúar 2021 08:01 Nýlega birtist grein eftir Áslaugu Örnu Sigurbjörnsdóttur dómsmálaráðherra undir heitinu Fröken Reykjavík. Það er ekki á hverjum degi sem ráðherra í ríkisstjórn stingur niður penna til að fjalla um málefni einstakra sveitarfélaga og af þeirri ástæðu var greinin strax áhugaverð. Helsta áhyggjuefni Áslaugar Örnu var að borgin sé undir áhrifum vinstri pólitíkur. Það er dálítið broslegt að dómsmálaráðherra ríkisstjórnar sem Vinstri hreyfingin grænt framboð veitir forystu hafi áhyggjur af því að Reykjavík sé mögulega höll undir vinstri öflin. Væri það raunverulegt áhyggjuefni, ætti Áslaug Arna að láta í sér heyra hvernig stjórnin er á landsvísu. Ráðherrann um heilbrigðismál Í greininni skrifar ráðherra Sjálfstæðisflokksins um valfrelsi í heilbrigðismálum og velferðarmálum. Hún beinir því til Reykjavíkurborgar að hér mætti gera betur. Fátt einkennir samt stefnu ríkisstjórnarflokkanna í heilbrigðismálum sterkar en miðstýring og þörf stjórnvalda til að stýra því algjörlega hvaða þjónusta stendur til boða. Nýjasta dæmið af þessari stefnu er yfirfærsla skimunar fyrir brjóstakrabbameini og leghálskrabbameini til heilsugæslunnar. Við þekkjum hversu ófarsæll sá flutningur hefur verið. Sýni lágu í pappakössum vikum saman, seint og um síðir var samið við stofu í Danmörku um að greina sýnin og læknar lýsa því yfir að stórslys sé í uppsiglingu. En dómsmálaráðherra skrifar grein um áhyggjur sínar af því hvernig stjórnvöld í Reykjavík sinna heilbrigðismálum. Önnur dæmi eru líka þekkt, eins og að Sjálfstæðisflokkurinn telur eðlilegt að greiða þrisvar sinnum hærri kostnað fyrir það að senda sjúklinga til Svíþjóðar í liðskiptaaðgerðir, sem hægt væri að sinna hérlendis. Biðlistar stjórnvalda eru þess valdandi að senda þarf fólk til sjálfstætt starfandi lækna. En vegna þess að Sjálfstæðisflokkurinn getur ekki stutt það að þessar aðgerðir séu framkvæmdar af sjálfstætt starfandi læknum á Íslandi eru sjúklingar sendir með flugi til útlanda. Hið sama má segja um þá stefnu stjórnvalda að draga úr stuðningi við sjálfstætt starfandi talmeinafræðinga, sjúkraþjálfara og sálfræðinga. En Áslaug, hún vill tala um hver staðan er í borgarstjórninni. Má ekki nefna Borgarlínu? Í greininni var líka rætt um samgöngur. Þar mátti greina sömu feimni við hið raunverulega samtal því í umfjöllun hennar um samgöngur í höfuðborginni og um mikilvægi valfrelsis vakti eiginlega mestu athyglina hvað ekki var sagt. Þar sást aldrei orðið Borgarlína. Hennar var aldrei getið. Hvaða sýn á samgöngur speglar það? Og er það til marks um afstöðu næstu kynslóðar í forystu Sjálfstæðisflokksins, að láta sem Borgarlína sé einfaldlega ekki til? Borgarlínan er komin á fullt skrið. Hugmyndin þar að baki er að koma upp sterku neti af almenningssamgöngum um alla höfuðborgina; að tengja saman alla hluta hennar með aðgengilegum og þægilegum samgöngum. Þennan samgöngumáta þekkjum við flest úr borgum erlendis. Þær einfalda og auðvelda lífið fyrir þau sem velja þann samgöngumáta. Þau sem hafa kynnst þeim og notað þær eiga það sameiginlegt að styðja þessa þróun. Sterkar almenningssamgöngur tryggja fólki og komandi kynslóðum raunverulegt valfrelsi um samgöngumáta. Lykillinn að því að frelsi standi undir nafni er nefnilega að það sé á borði en ekki bara í orði. Í dag er upplifun margra að þau noti bílinn af nauðsyn en ekki af frjálsum vilja. Skrifin reyndar geisla af því sem einkennt hefur nálgun Sjálfstæðismanna um samgöngur í höfuðborginni. Þeir eru eins og leikari sem tekur að sér öll hlutverkin í verkinu. Allt frá því að vera ósátt við að geta ekki keyrt alla leið inn í eldhúsið heima og yfir í að vera rödd nútímans um valfrelsi í samgöngum. Og í lok verksins er það leikhúsgestanna að giska á hver afstaðan er. Það er hins vegar áhugavert að þetta sé nálgun yngri fulltrúa flokksins sem hafa reynt að staðsetja sig með Borgarlínunni. Kannski var ástæðan bara sú að greinin birtist í Mogganum, sem kannanir benda til að nánast enginn undir 50 ára aldri lesi. Afstaða borgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins hefur reyndar verið á þessum slóðum. Í sveitarstjórnum á höfuðborgarsvæðinu hafa fulltrúar flokksins verið með Borgarlínunni en í borgarstjórn hafa þeir ýmist verið á móti henni eða setið hjá. Þegar Borgarlína var fyrst borin upp til atkvæða í upphafi kjörtímabils voru sex borgarfulltrúar flokksins á móti en tveir sátu hjá. Það voru hinir yngri. Aðeins einn borgarfulltrúi hefur í raun lýst yfir stuðningi við hugmyndina og framkvæmdina þrátt fyrir að hafa setið hjá, en það er Hildur Björnsdóttir. Andvaka en af röngum ástæðum Margt annað mætti nefna úr greininni, til dæmis áherslur ráðherra um mikilvægi þess að fjölga störfum og gagnrýni á fjármál borgarinnar. Það er athyglisvert í ljósi þess að rekstur ríkisins var þegar orðinn ósjálfbær áður en afleiðingar heimsfaraldurs skullu á þjóðina. Og ráðherrar ríkisstjórnarinnar létu varnaðarorð sérfræðinga sem vind um eyru þjóta. Hvað varðar fjármál stærsta sveitarfélags landsins þá liggur fyrir að Reykjavík er það sveitarfélag á höfuðborgarsvæðinu sem hefur lægsta skuldahlutfallið miðað við þann hluta rekstrarins sem fjármagnaður er með skattfé. Það er því kannski hægt að segja greinarhöfundi til uppörvunar og huggunar, að ráðherra í ríkisstjórn undir forystu VG ætti ekki að þurfa að liggja andvaka yfir stöðu mála í höfuðborginni. Borgin er í góðum höndum. Það eru nærtækari og háværari viðvörunarbjöllur sem ættu að kalla á athygli hennar. Stundum reynir fólk að forðast óþægileg umræðuefni með því að skamma einhvern annan en þann sem raunverulega á skilið tiltal. Er það kannski þannig að það sem Áslaug Arna vill segja um landsmálin en treystir sér ekki til, það yfirfærir hún á höfuðborgina? Höfundar eru þingmenn Viðreisnar í Reykjavík. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hanna Katrín Friðriksson Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Viðreisn Borgarlína Skoðun: Kosningar 2021 Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Myndir þú ráða fatlað fólk í vinnu? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding skrifar Skoðun Rauðir sokkar á 1. maí Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir skrifar Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán skrifar Skoðun Tikkað í skipulagsboxin Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir skrifar Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir skrifar Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Hljóð og mynd íslenskra varna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Fimmtíu ár frá lokum Víetnamstríðsins Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Bókin er minn óvinur, en mig langar samt í verknám! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ilmurinn af jarðolíu er svo lokkandi Sævar Helgi Lárusson skrifar Sjá meira
Nýlega birtist grein eftir Áslaugu Örnu Sigurbjörnsdóttur dómsmálaráðherra undir heitinu Fröken Reykjavík. Það er ekki á hverjum degi sem ráðherra í ríkisstjórn stingur niður penna til að fjalla um málefni einstakra sveitarfélaga og af þeirri ástæðu var greinin strax áhugaverð. Helsta áhyggjuefni Áslaugar Örnu var að borgin sé undir áhrifum vinstri pólitíkur. Það er dálítið broslegt að dómsmálaráðherra ríkisstjórnar sem Vinstri hreyfingin grænt framboð veitir forystu hafi áhyggjur af því að Reykjavík sé mögulega höll undir vinstri öflin. Væri það raunverulegt áhyggjuefni, ætti Áslaug Arna að láta í sér heyra hvernig stjórnin er á landsvísu. Ráðherrann um heilbrigðismál Í greininni skrifar ráðherra Sjálfstæðisflokksins um valfrelsi í heilbrigðismálum og velferðarmálum. Hún beinir því til Reykjavíkurborgar að hér mætti gera betur. Fátt einkennir samt stefnu ríkisstjórnarflokkanna í heilbrigðismálum sterkar en miðstýring og þörf stjórnvalda til að stýra því algjörlega hvaða þjónusta stendur til boða. Nýjasta dæmið af þessari stefnu er yfirfærsla skimunar fyrir brjóstakrabbameini og leghálskrabbameini til heilsugæslunnar. Við þekkjum hversu ófarsæll sá flutningur hefur verið. Sýni lágu í pappakössum vikum saman, seint og um síðir var samið við stofu í Danmörku um að greina sýnin og læknar lýsa því yfir að stórslys sé í uppsiglingu. En dómsmálaráðherra skrifar grein um áhyggjur sínar af því hvernig stjórnvöld í Reykjavík sinna heilbrigðismálum. Önnur dæmi eru líka þekkt, eins og að Sjálfstæðisflokkurinn telur eðlilegt að greiða þrisvar sinnum hærri kostnað fyrir það að senda sjúklinga til Svíþjóðar í liðskiptaaðgerðir, sem hægt væri að sinna hérlendis. Biðlistar stjórnvalda eru þess valdandi að senda þarf fólk til sjálfstætt starfandi lækna. En vegna þess að Sjálfstæðisflokkurinn getur ekki stutt það að þessar aðgerðir séu framkvæmdar af sjálfstætt starfandi læknum á Íslandi eru sjúklingar sendir með flugi til útlanda. Hið sama má segja um þá stefnu stjórnvalda að draga úr stuðningi við sjálfstætt starfandi talmeinafræðinga, sjúkraþjálfara og sálfræðinga. En Áslaug, hún vill tala um hver staðan er í borgarstjórninni. Má ekki nefna Borgarlínu? Í greininni var líka rætt um samgöngur. Þar mátti greina sömu feimni við hið raunverulega samtal því í umfjöllun hennar um samgöngur í höfuðborginni og um mikilvægi valfrelsis vakti eiginlega mestu athyglina hvað ekki var sagt. Þar sást aldrei orðið Borgarlína. Hennar var aldrei getið. Hvaða sýn á samgöngur speglar það? Og er það til marks um afstöðu næstu kynslóðar í forystu Sjálfstæðisflokksins, að láta sem Borgarlína sé einfaldlega ekki til? Borgarlínan er komin á fullt skrið. Hugmyndin þar að baki er að koma upp sterku neti af almenningssamgöngum um alla höfuðborgina; að tengja saman alla hluta hennar með aðgengilegum og þægilegum samgöngum. Þennan samgöngumáta þekkjum við flest úr borgum erlendis. Þær einfalda og auðvelda lífið fyrir þau sem velja þann samgöngumáta. Þau sem hafa kynnst þeim og notað þær eiga það sameiginlegt að styðja þessa þróun. Sterkar almenningssamgöngur tryggja fólki og komandi kynslóðum raunverulegt valfrelsi um samgöngumáta. Lykillinn að því að frelsi standi undir nafni er nefnilega að það sé á borði en ekki bara í orði. Í dag er upplifun margra að þau noti bílinn af nauðsyn en ekki af frjálsum vilja. Skrifin reyndar geisla af því sem einkennt hefur nálgun Sjálfstæðismanna um samgöngur í höfuðborginni. Þeir eru eins og leikari sem tekur að sér öll hlutverkin í verkinu. Allt frá því að vera ósátt við að geta ekki keyrt alla leið inn í eldhúsið heima og yfir í að vera rödd nútímans um valfrelsi í samgöngum. Og í lok verksins er það leikhúsgestanna að giska á hver afstaðan er. Það er hins vegar áhugavert að þetta sé nálgun yngri fulltrúa flokksins sem hafa reynt að staðsetja sig með Borgarlínunni. Kannski var ástæðan bara sú að greinin birtist í Mogganum, sem kannanir benda til að nánast enginn undir 50 ára aldri lesi. Afstaða borgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins hefur reyndar verið á þessum slóðum. Í sveitarstjórnum á höfuðborgarsvæðinu hafa fulltrúar flokksins verið með Borgarlínunni en í borgarstjórn hafa þeir ýmist verið á móti henni eða setið hjá. Þegar Borgarlína var fyrst borin upp til atkvæða í upphafi kjörtímabils voru sex borgarfulltrúar flokksins á móti en tveir sátu hjá. Það voru hinir yngri. Aðeins einn borgarfulltrúi hefur í raun lýst yfir stuðningi við hugmyndina og framkvæmdina þrátt fyrir að hafa setið hjá, en það er Hildur Björnsdóttir. Andvaka en af röngum ástæðum Margt annað mætti nefna úr greininni, til dæmis áherslur ráðherra um mikilvægi þess að fjölga störfum og gagnrýni á fjármál borgarinnar. Það er athyglisvert í ljósi þess að rekstur ríkisins var þegar orðinn ósjálfbær áður en afleiðingar heimsfaraldurs skullu á þjóðina. Og ráðherrar ríkisstjórnarinnar létu varnaðarorð sérfræðinga sem vind um eyru þjóta. Hvað varðar fjármál stærsta sveitarfélags landsins þá liggur fyrir að Reykjavík er það sveitarfélag á höfuðborgarsvæðinu sem hefur lægsta skuldahlutfallið miðað við þann hluta rekstrarins sem fjármagnaður er með skattfé. Það er því kannski hægt að segja greinarhöfundi til uppörvunar og huggunar, að ráðherra í ríkisstjórn undir forystu VG ætti ekki að þurfa að liggja andvaka yfir stöðu mála í höfuðborginni. Borgin er í góðum höndum. Það eru nærtækari og háværari viðvörunarbjöllur sem ættu að kalla á athygli hennar. Stundum reynir fólk að forðast óþægileg umræðuefni með því að skamma einhvern annan en þann sem raunverulega á skilið tiltal. Er það kannski þannig að það sem Áslaug Arna vill segja um landsmálin en treystir sér ekki til, það yfirfærir hún á höfuðborgina? Höfundar eru þingmenn Viðreisnar í Reykjavík.
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun