Hvers vegna hefur einhver það vald? Gunnar Hnefill Örlygsson skrifar 15. janúar 2021 12:00 Milli jóla og nýárs tók ég eftir því er ég leit til veðurs á vindasömu kvöldi, að sorptunnan hafði tapað í átökum sínum við vindhviður og rusl var fokið á víð og dreif. Þetta þótti mér miður og stökk ég af stað út í vindinn að eltast við það sem hafði farið á flug. Einn maður í myrkri og vindi að eltast við fjúkandi rusl á aðra klukkustund, hversvegna? Því mér er umhugað um umhverfi mitt og náttúruna. Statt og stöðugt erum við að verða meðvitaðri um náttúru- og umhverfisvernd, sem er jákvætt og til bóta. Vilji okkar til að gera betur er að aukast ásamt þekkingu okkar á afleiðingum mengunar og losunar gróðurhúsalofttegunda. En það er jú einn megin tilgangur lífsins að læra af mistökum og gera betur. Skilningur eykst á skaðlegum áhrifum okkar á náttúruna með óvarlegri meðhöldun spilliefna, sorpi, örplastmengun og óhóflegri losun gróðurhúsalofttegunda. Því fylgir súrnun sjávar, hækkandi hitastig og hnattræn hlýnum. Líffræðingar og aðrir náttúrurannsakendur hafa lengi talað um áhrif hnattrænnar hlýnunar á lífríki jarðar. En hún er einnig farin að birtast okkur skýrar á okkar eigin búsvæðum með veðurfarsbreytingum, oft með skelfilegum afleiðingum, sem við sjáum í vatnavöxtum, aurskriðum, þurrkum og skógareldum. Við þessu viljum við bregðast og eru þjóðir heimsins farnar að huga betur að þessum málum og úrlausnum við þeim. Það er gott. Það vakti athygli mína í síðastliðinni viku í kjölfar þeirrar ringulreiðar sem skapaðist í bandarískum stjórnmálum, þegar þingforseti fulltrúardeildar Bandaríkaþings sá ástæðu til þess að spyrja um ákvörðunarvald forseta Bandaríkjanna til þess að virkja beitingu kjarnavopna. Ef slík áætlun yrði virkjuð af forseta, hvort hægt yrði með einhverjum ráðum að koma í veg fyrir og stöðva hana. Við það vaknar sú spurning hjá mér: Hvers vegna hefur einhver það vald, að geta ræst af stað slíka tortímingu með beitingu gereyðingavopna, þar sem líf og náttúra eru í einni andrá þurrkuð út á stóru svæði, sem ólífvænt verður í áratuga raðir með skaðlegri mengun. Við eigum bara þessa einu jörð og ef við setjum stærð hennar í áþreifanlegt samhengi, þá erum við ekki lengi að komast hvert sem við viljum um hana með nútíma samgöngum. Ábyrgð okkar í lífssögunni sem tímabundnir ábúendur jarðarinnar er gríðarleg. Því verðum við að leita allra leiða til þess að vernda hana frekar en eyðileggja. Sem siðað framsýnt heimssamfélag er það skylda okkar að gera kröfu um það, að þjóðarleiðtogar og heimsbyggðin öll, átti sig á því að til eru aðrar og betri leiðir til samningaviðræðna og valdatafls en gereyðingarvopn. Því verður samstaða og heimssátt að nást um það, að slík ógn við jarðríki okkar eigi aldrei að vera til. Höfundur er nemandi í fjármálaverkfræði. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Öfga-hægrið hefur rétt fyrir sér: Íslensk menning á undir högg að sækja - en skjöldur hennar er fjölbreytileikinn Josie Anne Gaitens Skoðun Að kveikja á síðustu eldspýtunni Sigurður Árni Reynisson Skoðun Agaleysi bítur Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun Endurskoðun vaxtarmarka forsenda frekari uppbyggingar Valdimar Víðisson Skoðun Ísland boðar mannúð en býður útlegð Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir Skoðun Börnin eru ekki tölur Bryngeir Valdimarsson Skoðun Lág laun og álag í starfsumhverfi valda skorti á fagfólki Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun Eigum við samleið Ragnheiður Ríkharðsdóttir Skoðun Þjóðarmorð Palestínu Guðný Gústafsdóttir Skoðun Grímulaus aðför að landsbyggðinni Sigurður Ingi Jóhannsson Skoðun Skoðun Skoðun Greinin vex í þá átt sem hún er beygð: Um umdeildar sameiningarþreifingar HA og Bifrastar Guðmundur Oddsson skrifar Skoðun Eigum við samleið Ragnheiður Ríkharðsdóttir skrifar Skoðun Þjóðarmorð Palestínu Guðný Gústafsdóttir skrifar Skoðun Agaleysi bítur Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Öfga-hægrið hefur rétt fyrir sér: Íslensk menning á undir högg að sækja - en skjöldur hennar er fjölbreytileikinn Josie Anne Gaitens skrifar Skoðun Ísland boðar mannúð en býður útlegð Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Börnin eru ekki tölur Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Endurskoðun vaxtarmarka forsenda frekari uppbyggingar Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Að kveikja á síðustu eldspýtunni Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Lág laun og álag í starfsumhverfi valda skorti á fagfólki Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir skrifar Skoðun Hvað veit Hafró um verndun hafsvæða? Kjartan Páll Sveinsson skrifar Skoðun Ógnar stjórnleysi á landamærunum íslensku samfélagi? Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Grímulaus aðför að landsbyggðinni Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Menningarstríð í borginni Hildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Málfrelsið Birgir Orri Ásgrímsson skrifar Skoðun Austurland lykilhlekkur í varnarmálum Ragnar Sigurðsson skrifar Skoðun Áhyggjur af fyrirhugaðri sameiningu Hljóðbókasafns Íslands Snævar Ívarsson skrifar Skoðun Fjárfesting í færni Maj-Britt Hjördís Briem skrifar Skoðun Hvar á ég heima? Aðgengi fólks með POTS að heilbrigðisþjónustu Hugrún Vignisdóttir skrifar Skoðun Lærum af reynslunni Hlöðver Skúli Hákonarson skrifar Skoðun Hvítþvottur í skugga samstöðu – þegar lögreglan mótmælir því sem hún sjálf reynir að þagga niður Daníel Þór Bjarnason skrifar Skoðun „Við getum ekki": Þrjú orð sem svíkja börn á hverjum degi Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Hróplegt óréttlæti í lífeyrismálum Finnbjörn A. Hermansson skrifar Skoðun Tími formanns Afstöðu liðinn Ólafur Ágúst Hraundal skrifar Skoðun Þögnin sem mótar umræðuna Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Minni sóun, meiri verðmæti Heiða Björg Hilmisdóttir skrifar Skoðun Yfirborðskennd tiltekt Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Konukot Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Íslendingar – rolluþjóð með framtíð í hampi Sigríður Ævarsdóttir skrifar Sjá meira
Milli jóla og nýárs tók ég eftir því er ég leit til veðurs á vindasömu kvöldi, að sorptunnan hafði tapað í átökum sínum við vindhviður og rusl var fokið á víð og dreif. Þetta þótti mér miður og stökk ég af stað út í vindinn að eltast við það sem hafði farið á flug. Einn maður í myrkri og vindi að eltast við fjúkandi rusl á aðra klukkustund, hversvegna? Því mér er umhugað um umhverfi mitt og náttúruna. Statt og stöðugt erum við að verða meðvitaðri um náttúru- og umhverfisvernd, sem er jákvætt og til bóta. Vilji okkar til að gera betur er að aukast ásamt þekkingu okkar á afleiðingum mengunar og losunar gróðurhúsalofttegunda. En það er jú einn megin tilgangur lífsins að læra af mistökum og gera betur. Skilningur eykst á skaðlegum áhrifum okkar á náttúruna með óvarlegri meðhöldun spilliefna, sorpi, örplastmengun og óhóflegri losun gróðurhúsalofttegunda. Því fylgir súrnun sjávar, hækkandi hitastig og hnattræn hlýnum. Líffræðingar og aðrir náttúrurannsakendur hafa lengi talað um áhrif hnattrænnar hlýnunar á lífríki jarðar. En hún er einnig farin að birtast okkur skýrar á okkar eigin búsvæðum með veðurfarsbreytingum, oft með skelfilegum afleiðingum, sem við sjáum í vatnavöxtum, aurskriðum, þurrkum og skógareldum. Við þessu viljum við bregðast og eru þjóðir heimsins farnar að huga betur að þessum málum og úrlausnum við þeim. Það er gott. Það vakti athygli mína í síðastliðinni viku í kjölfar þeirrar ringulreiðar sem skapaðist í bandarískum stjórnmálum, þegar þingforseti fulltrúardeildar Bandaríkaþings sá ástæðu til þess að spyrja um ákvörðunarvald forseta Bandaríkjanna til þess að virkja beitingu kjarnavopna. Ef slík áætlun yrði virkjuð af forseta, hvort hægt yrði með einhverjum ráðum að koma í veg fyrir og stöðva hana. Við það vaknar sú spurning hjá mér: Hvers vegna hefur einhver það vald, að geta ræst af stað slíka tortímingu með beitingu gereyðingavopna, þar sem líf og náttúra eru í einni andrá þurrkuð út á stóru svæði, sem ólífvænt verður í áratuga raðir með skaðlegri mengun. Við eigum bara þessa einu jörð og ef við setjum stærð hennar í áþreifanlegt samhengi, þá erum við ekki lengi að komast hvert sem við viljum um hana með nútíma samgöngum. Ábyrgð okkar í lífssögunni sem tímabundnir ábúendur jarðarinnar er gríðarleg. Því verðum við að leita allra leiða til þess að vernda hana frekar en eyðileggja. Sem siðað framsýnt heimssamfélag er það skylda okkar að gera kröfu um það, að þjóðarleiðtogar og heimsbyggðin öll, átti sig á því að til eru aðrar og betri leiðir til samningaviðræðna og valdatafls en gereyðingarvopn. Því verður samstaða og heimssátt að nást um það, að slík ógn við jarðríki okkar eigi aldrei að vera til. Höfundur er nemandi í fjármálaverkfræði.
Öfga-hægrið hefur rétt fyrir sér: Íslensk menning á undir högg að sækja - en skjöldur hennar er fjölbreytileikinn Josie Anne Gaitens Skoðun
Lág laun og álag í starfsumhverfi valda skorti á fagfólki Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun
Skoðun Greinin vex í þá átt sem hún er beygð: Um umdeildar sameiningarþreifingar HA og Bifrastar Guðmundur Oddsson skrifar
Skoðun Öfga-hægrið hefur rétt fyrir sér: Íslensk menning á undir högg að sækja - en skjöldur hennar er fjölbreytileikinn Josie Anne Gaitens skrifar
Skoðun Lág laun og álag í starfsumhverfi valda skorti á fagfólki Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir skrifar
Skoðun Hvítþvottur í skugga samstöðu – þegar lögreglan mótmælir því sem hún sjálf reynir að þagga niður Daníel Þór Bjarnason skrifar
Öfga-hægrið hefur rétt fyrir sér: Íslensk menning á undir högg að sækja - en skjöldur hennar er fjölbreytileikinn Josie Anne Gaitens Skoðun
Lág laun og álag í starfsumhverfi valda skorti á fagfólki Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir Skoðun