Skoðun

Enn eitt opið bréf til borgar­ráðs frá stuðnings­konum leik­skólanna

Stuðningshópur leikskólanna skrifar

Við undirritaðar skorum á borgarráð að hafna breytingum á opnunartíma leikskóla sem samþykktar hafa verið í skóla- og frístundaráði. Ástandið sem ríkir á leikskólum borgarinnar skrifast alfarið á reikning stjórnvalda. Manneklan kemur ekki síst til vegna láglaunastefnu borgarinnar. Álagið á foreldra og starfsfólk lagaðist ekki við þá ákvörðun borgarinnar að hverfa frá styttingu vinnuvikunnar þrátt fyrir að allar kannanir sýndu mikla ánægju og góðan árangur, bæði fyrir starfsfólk og starfsemi.

Í Silfri vikunnar sat fyrir svörum Skúli Helgason, formaður skóla- og frístundaráðs, og bar á borð fyrir borgarbúa eitthvað sem eiga að heita rök. Skúli var stoltur af samráðinu við leikskólastjóra í borginni sem hann sagði liggja til grundvallar. Samráð er vissulega jákvætt. En ekkert samráð var haft við foreldra. Ekki Heimili og skóla, Félag foreldra leikskólabarna í Reykjavík, SAMFOK, foreldrafélög leikskólanna eða nokkur hagsmunasamtök einstæðra foreldra. Ekki við konur af erlendum uppruna, ekki við PEPP - samtök gegn fátækt. Foreldrar í Reykjavík fréttu af málinu í fjölmiðlum eftir samþykktina. Samþykkt sem snertir að lágmarki þau 400 börn í Reykjavík sem sótt voru eftir kl. 16:30 þá einu viku í október sem Reykjavíkurborg ómakaði sig við málamyndakönnun á raundvalartíma barna í þessum lykilstofnunum samfélagsins.

Hvers konar stjórnvald kemur svona fram? Hvernig dettur meirihlutanum í borgarstjórn í hug að skerða þjónustu við svona stóran hóp borgaranna án þess að gefa honum minnsta tækifæri til að koma afstöðu sinni á framfæri? Hvernig var þessi ákvörðun eiginlega tekin?

Skúli svaraði því: „Ákvörðunin byggir á mati leikskólastjóra í fyrsta lagi á því hverjir séu líklegastir til að verða helst fyrir þessari breytingu og það var alveg einróma álit þeirra að það væru einmitt ekki viðkvæmustu hóparnir.“ Þetta er huglægt, óopinbert og óformlegt mat. Staðreyndirnar eru þessar: 

  • Það eru engin gögn til um þetta. Borgin kannaði ekki hvaða afleiðingar skerðingin kynni að hafa á hina ýmsu jaðarsettu hópa.
  • Einhver óskilgreindur hópur stjórnenda hjá Reykjavíkurborg tilkynnti ráðinu óformlega það mat sitt, að algjörlega óathuguðu máli, að verst settu hóparnir meðal foreldra séu ekki líklegir til að nýta sér síðasta hálftímann. 
  • Á þessum óásættanlega veika grunni kom borgin sér undan því að tala við þessa hópa. Það þarf ekki að setja þarfir jaðarsetts fólks í forgang við ákvarðanatöku af því að það er „metið svo“ að þetta sé ekki margt fólk.

Um þessa hópa sagði Skúli enn fremur: „73% af þessum hóp sem er að kaupa þennan síðasta hálftíma dagsins er einmitt gift fólk og sambúðarfólk. Einstæðir eru þarna rétt innan við 20% og afgangurinn er þá svokallaðir skilgreindir forgangshópar sem njóta afsláttar frá kjörum sem eru námsmenn, öryrkjar og starfsmenn leikskóla.“ Nákvæmlega svona lítur forréttindablinda út. Jaðarsetti hópurinn er svo lítill að við þurfum ekki að taka tillit til hans. Hann hefur lítil áhrif, hann hefur engin völd, hann hefur mjög takmarkaða möguleika á að hlustað sé á hann. Og þess vegna ætlum við ekki að hlusta á hann.

Tillögunni í skóla- og frístundaráði fylgdi svokölluð jafnréttisskimun. Það er bráðabirgðamat á áhrifum stjórnvaldsákvarðana á jafnrétti kynjanna og/eða jaðarsetta hópa. Niðurstaða skimunarinnar er skýr: þörf er á jafnréttismati. Samt fór ekki fram jafnréttismat. En formaður skóla- og frístundaráðs hefur svör við því líka:

„Menn eru komnir langt langt fram úr sér með þessum bollaleggingum og það er enginn, það er ekki verið að vitna í nein gögn um það að konur séu fyrst og fremst að taka þessa ábyrgð inni á heimilunum.“

Getur það verið að formaður skóla- og frístundaráðs, maðurinn sem lætur sér nægja óformlega skimun vegna eigin ákvarðana, þurfi rannsóknir til að sannfærast um að konur beri frekar þungann af heimili og barnauppeldi en karlar? Honum til fróðleiks voru 34,6% kvenna á Íslandi í hlutastarfi árið 2018 samanborið við 13,5% karla. Meðalfjöldi vinnustunda kvenna í fullu starfi sama ár var 41,1 stund en karlar unnu 46,3 vinnustundir. Samkvæmt rannsókn Maskínu frá árinu 2017 töldu tæp 39% kvenna sig sinna heimilisstörfum að mestu leyti en aðeins rúm 4% karla. Bókstaflega allar rannsóknir á skiptingu vinnuálags vegna heimilis og barnauppeldis segja sömu söguna. Það er algjör óþarfi, og hreinlega móðgandi, að láta eins og þetta séu ekki alþekktar staðreyndir.

Claudia Overesch, Edda Ýr Garðarsdóttir, Elín Ýr Arnar Hafdísardóttir, Elísabet Ýr Atladóttir, Gunnhildur Finnsdóttir, Gunnur Vilborg, Hafdís Eyjólfsdóttir, Halldóra Jónasdóttir, Hanna Björg Vilhjálmsdóttir, Hildur Björk Pálsdóttir, Hildur Ýr Ísberg, Ingibjörg Stefánsdóttir, Kristjana Ásbjörnsdóttir, Margrét Inga Gísladóttir, María Lilja Þrastardóttir Kemp, Ósk Gunnlaugsdóttir, Sóley Tómasdóttir,  Sunna Símonardóttir, Unnur Ágústsdóttir, Þóra Kristín Þórsdóttir.


Tengdar fréttir




Skoðun

Sjá meira


×