Stórhættulegar konur Guðmundur Steingrímsson skrifar 25. júní 2018 07:00 Í aðdraganda síðasta leiks íslenska landsliðsins, á móti Nígeríu – sem er leikur sem við viljum ábyggilega flest gleyma – skapaðist nokkuð athyglisverð umræða um kynlíf og fótbolta. Heimir Hallgrímsson og Aron Einar fyrirliði voru spurðir að því á blaðamannafundi hvort ríkt hafi kynslífsbann hjá íslenska landsliðinu. Þeir urðu svolítið kindarlegir í framan en náðu að bjarga í horn með því að eyða hálfpartinn talinu. Í HM stofunni á RÚV sátu svo þrír karlmenn og roðnuðu þegar kvenkynsþáttastjórnandi bryddaði upp á umræðu um þetta sama mál. Finnst ykkur þetta vandræðalegt? spurði hún. Svarið var óljóst. Ég túlkaði svör Heimis og Arons á þann veg að kynlífsbann væri ekki raunin. Strákarnir og makar þeirra mega gera það sem þau vilja. Í eftirleik Nígeríuleiksins tók Heimir enn frekar af skarið í merkilegum ummælum um fótbolta og tilgang lífsins. Þar benti hann á, eftir að blaðamaður hafði gefið í skyn að Íslendingar hafi verið full afslappaðir í aðdraganda leiksins – hittandi konur sínar – að það væri margt mikilvægara í lífinu en fótbolti. Fjölskyldan væri til dæmis mikilvægari en fótbolti. Vafalítið hafa hörðustu fótboltabullurnar sopið hveljur við þessar hugleiðingar landsliðsþjálfarans.Eru makar bögg? Einhvers staðar undirliggjandi í kúltúrnum í kringum fótbolta lifir sú kenning góðu lífi að best sé að leikmenn séu algerlega lausir við maka sína í aðdraganda stórátaka. Spurningarnar til Heimis endurspegla þetta hugarfar. Hið alltumlykjandi álitamál sem hér blasir við er auðvitað það, hvort makar séu álitnir bögg. Er óttinn sá, að ef konurnar væru mikið með strákunum myndu þær tuða of mikið í þeim? „Hvenær ætlarðu að slá grasið heima, Gylfi?“ „Er nú ekki komið nóg af þessum boltaleik í bili, Birkir minn.“ „Það er gat á sokkunum þínum, Hannes.“ „Hringdu í mömmu þína, Aron.“ Eða eru þetta hættulegar konur? Myndu þær tæla strákana út á lífið, í syndsamlegt líferni holdsins freistinga? Hvísla svo lostafullum orðum í eyrað á þeim, að strákarnir gætu ekki einbeitt sér í marga daga á eftir? Er hræðslan sú, að ef konurnar væru mikið að koma myndu strákarnir algjörlega missa stjórn á sér og hætta að nenna að spila fótbolta? Eru þeir, af einhverjum – blessunarlega þó ekki Heimi, greinilega – álitnir svo grunnir? Nánast skepnur? Lífseig mýta Þetta er skrítið. Auðvitað skilur maður vel að það er algjörlega nauðsynlegt að hafa reglu á lífinu þegar tekist er á við stóra og erfiða áskorun. Það er mikilvægt að fara snemma að sofa, borða vel og hvílast. Ná að róa hugann. Ég sé hins vegar ekki að maki manns þurfi endilega að vera hindrun í þessu. Þvert á móti. Ákaflega margir, þar á meðal ég, sækja kraft til makans, styrk og hvatningu. Ég er viss um að strákarnir gera það líka. Ég veit satt að segja ekki hvernig ég kæmist í gegnum helstu áskoranir lífsins án eiginkonu minnar. Þetta finnst mér einmitt vera ein helsta pælingin með sambandi. Að eiga sér náinn lífsförunaut sem skilur mann og styður. Ég myndi ekki endilega telja það skynsamlegustu leiðina fyrir íþróttafólk til að komast í gegnum þrekraunir að vera uppi á hótelherbergi að spila tölvuleiki. Kynlíf með makanum væri uppbyggilegra. Það er viss mýta hér undirliggjandi, sem er nokkuð sterk í menningunni. Hún er sú að kynlíf fyrir keppnir sé einfaldlega skaðlegt. Sú mýta nær aftur til Forn-Grikkja. Þar var því trúað, að ef keppandi væri sveltur um kynlíf myndi baráttuþrek hans aukast. Rannsóknir styðja hins vegar ekki þessa kenningu. Í yfirgripsmikilli könnun vísindamanna við Oxfordháskóla á þátttakendum í Londonmaraþoninu árið 2000 kom í ljós að þeir keppendur sem höfðu stundað kynlíf kvöldið áður voru að meðaltali 5 mínútum fljótari í mark en hinir. Fjölmargar aðrar rannsóknir – sem reyndar hafa aðeins verið gerðar á karlmönnum, sem er merkilegt – hafa leitt í ljós að kynlíf hefur engin slæm áhrif á frammistöðu íþróttamanna nema reyndar ef það er stundað innan við tveimur tímum fyrir keppni. Ég efast um að það sé mikið að gerast í tilviki strákanna. Að vinna Króatíu Svo er það þetta með tilgang lífsins. Að eitthvað sé merkilegra en fótbolti. Hvernig vinnum við Króatíu? Kannski svona: Að strákarnir finni einmitt kraftinn og stuðninginn frá sínum nánustu, konum sínum, börnum og foreldrum. Að þeir þakki þeim alla trúna og hvatninguna með því spila sinn besta leik í lífinu, frá hjartanu. Fyrir þau. Því það er rétt sem Heimir segir. Fjölskyldan er mikilvægari en fótbolti. Frá henni sprettur hún yfirleitt, þessi aukaorka sem allir þurfa, þessi stóra ástæða til að vinna stærstu afrekin. Vonandi er kynlífsbann hjá Króötum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Guðmundur Steingrímsson HM 2018 í Rússlandi Tengdar fréttir Ekkert kynlífsbann hjá íslenska liðinu Allavega ekki á meðan konurnar eru ekki komnar, segir Heimir Hallgrímsson landsliðsþjálfari. 21. júní 2018 10:41 Mest lesið Valdhafar sem óttast þjóð sína eiga ekki skilið völdin Ágústa Árnadóttir Skoðun Fimm ár í feluleik Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Norðurþing treður yfir varnaðarorð og eignarrétt Árni Björn Kristbjörnsson Skoðun Lífið í bænum - fyrir suma Sigurður Kári Harðarson Skoðun Þegar dómarar eru hluti af vandanum og bókun 35 Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Hver á arðinn af sjávarútvegsauðlindinni? Einar G. Harðarson Skoðun Verða boðaðar kjarabætur örorkulífeyristaka að veruleika eða ekki? Alma Ýr Ingólfsdóttir Skoðun Veiðigjöldin leiðrétt Hanna Katrín Friðriksson Skoðun Aflögufærir, hafið samband við söngskóla í neyð Gunnar Guðbjörnsson Skoðun Hvar er mennskan? Ægir Máni Bjarnason Skoðun Skoðun Skoðun Gervigreind sem jafnréttistæki: Skóli án aðgreiningar Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Verða boðaðar kjarabætur örorkulífeyristaka að veruleika eða ekki? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Þjónusta við konur með endómetríósu tryggð Alma D. Möller skrifar Skoðun Húsnæðisöryggi – Sameiginleg ábyrgð Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Sóun á Alþingi Lovísa Oktovía Eyvindsdóttir skrifar Skoðun Veiðigjöldin leiðrétt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Hvar er mennskan? Ægir Máni Bjarnason skrifar Skoðun Hjúkrunarfræðingar í takt við nýja tíma Helga Dagný Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun NPA miðstöðin 15 ára Hallgrímur Eymundsson,Þorbera Fjölnisdóttir skrifar Skoðun Umhverfisráðherra á réttri leið Jóhannes Þór Skúlason skrifar Skoðun Norðurþing treður yfir varnaðarorð og eignarrétt Árni Björn Kristbjörnsson skrifar Skoðun Lífið í bænum - fyrir suma Sigurður Kári Harðarson skrifar Skoðun Hver á arðinn af sjávarútvegsauðlindinni? Einar G. Harðarson skrifar Skoðun Þegar dómarar eru hluti af vandanum og bókun 35 Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Samræmt námsmat er ekki hindrun heldur hjálpartæki Eiríkur Ólafsson skrifar Skoðun Aflögufærir, hafið samband við söngskóla í neyð Gunnar Guðbjörnsson skrifar Skoðun Að neyðast til að meta sína eigin umsókn í opinberan sjóð Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Tími vindorku á Íslandi – Hvað þyrfti til að koma í veg fyrir raforkuskerðingar? Edvald Edvaldsson skrifar Skoðun Fimm ár í feluleik Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sunnudagsblús ríkisstjórnarinnar Jens Garðar Helgason skrifar Skoðun Hver er í raun í fýlu? Daði Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Tálsýn um hugsun Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Handhafar sannleikans og hið gagnslausa væl Helgi Héðinsson skrifar Skoðun Flokkarnir sem raunverulega öttu viðkvæmum hópum saman og þeir sem þrífa upp eftir þá Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Gervigreindarskólinn Alpha: Framtíðarsýn fyrir íslenska grunnskóla Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Valdhafar sem óttast þjóð sína eiga ekki skilið völdin Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Til hamingju með daginn á ný! Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Gefðu blóð, gefðu von: saman björgum við lífum Davíð Stefán Guðmundsson skrifar Skoðun Versta sem gæti gerzt Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Aðlögun á Austurvelli Heiða Ingimarsdóttir skrifar Sjá meira
Í aðdraganda síðasta leiks íslenska landsliðsins, á móti Nígeríu – sem er leikur sem við viljum ábyggilega flest gleyma – skapaðist nokkuð athyglisverð umræða um kynlíf og fótbolta. Heimir Hallgrímsson og Aron Einar fyrirliði voru spurðir að því á blaðamannafundi hvort ríkt hafi kynslífsbann hjá íslenska landsliðinu. Þeir urðu svolítið kindarlegir í framan en náðu að bjarga í horn með því að eyða hálfpartinn talinu. Í HM stofunni á RÚV sátu svo þrír karlmenn og roðnuðu þegar kvenkynsþáttastjórnandi bryddaði upp á umræðu um þetta sama mál. Finnst ykkur þetta vandræðalegt? spurði hún. Svarið var óljóst. Ég túlkaði svör Heimis og Arons á þann veg að kynlífsbann væri ekki raunin. Strákarnir og makar þeirra mega gera það sem þau vilja. Í eftirleik Nígeríuleiksins tók Heimir enn frekar af skarið í merkilegum ummælum um fótbolta og tilgang lífsins. Þar benti hann á, eftir að blaðamaður hafði gefið í skyn að Íslendingar hafi verið full afslappaðir í aðdraganda leiksins – hittandi konur sínar – að það væri margt mikilvægara í lífinu en fótbolti. Fjölskyldan væri til dæmis mikilvægari en fótbolti. Vafalítið hafa hörðustu fótboltabullurnar sopið hveljur við þessar hugleiðingar landsliðsþjálfarans.Eru makar bögg? Einhvers staðar undirliggjandi í kúltúrnum í kringum fótbolta lifir sú kenning góðu lífi að best sé að leikmenn séu algerlega lausir við maka sína í aðdraganda stórátaka. Spurningarnar til Heimis endurspegla þetta hugarfar. Hið alltumlykjandi álitamál sem hér blasir við er auðvitað það, hvort makar séu álitnir bögg. Er óttinn sá, að ef konurnar væru mikið með strákunum myndu þær tuða of mikið í þeim? „Hvenær ætlarðu að slá grasið heima, Gylfi?“ „Er nú ekki komið nóg af þessum boltaleik í bili, Birkir minn.“ „Það er gat á sokkunum þínum, Hannes.“ „Hringdu í mömmu þína, Aron.“ Eða eru þetta hættulegar konur? Myndu þær tæla strákana út á lífið, í syndsamlegt líferni holdsins freistinga? Hvísla svo lostafullum orðum í eyrað á þeim, að strákarnir gætu ekki einbeitt sér í marga daga á eftir? Er hræðslan sú, að ef konurnar væru mikið að koma myndu strákarnir algjörlega missa stjórn á sér og hætta að nenna að spila fótbolta? Eru þeir, af einhverjum – blessunarlega þó ekki Heimi, greinilega – álitnir svo grunnir? Nánast skepnur? Lífseig mýta Þetta er skrítið. Auðvitað skilur maður vel að það er algjörlega nauðsynlegt að hafa reglu á lífinu þegar tekist er á við stóra og erfiða áskorun. Það er mikilvægt að fara snemma að sofa, borða vel og hvílast. Ná að róa hugann. Ég sé hins vegar ekki að maki manns þurfi endilega að vera hindrun í þessu. Þvert á móti. Ákaflega margir, þar á meðal ég, sækja kraft til makans, styrk og hvatningu. Ég er viss um að strákarnir gera það líka. Ég veit satt að segja ekki hvernig ég kæmist í gegnum helstu áskoranir lífsins án eiginkonu minnar. Þetta finnst mér einmitt vera ein helsta pælingin með sambandi. Að eiga sér náinn lífsförunaut sem skilur mann og styður. Ég myndi ekki endilega telja það skynsamlegustu leiðina fyrir íþróttafólk til að komast í gegnum þrekraunir að vera uppi á hótelherbergi að spila tölvuleiki. Kynlíf með makanum væri uppbyggilegra. Það er viss mýta hér undirliggjandi, sem er nokkuð sterk í menningunni. Hún er sú að kynlíf fyrir keppnir sé einfaldlega skaðlegt. Sú mýta nær aftur til Forn-Grikkja. Þar var því trúað, að ef keppandi væri sveltur um kynlíf myndi baráttuþrek hans aukast. Rannsóknir styðja hins vegar ekki þessa kenningu. Í yfirgripsmikilli könnun vísindamanna við Oxfordháskóla á þátttakendum í Londonmaraþoninu árið 2000 kom í ljós að þeir keppendur sem höfðu stundað kynlíf kvöldið áður voru að meðaltali 5 mínútum fljótari í mark en hinir. Fjölmargar aðrar rannsóknir – sem reyndar hafa aðeins verið gerðar á karlmönnum, sem er merkilegt – hafa leitt í ljós að kynlíf hefur engin slæm áhrif á frammistöðu íþróttamanna nema reyndar ef það er stundað innan við tveimur tímum fyrir keppni. Ég efast um að það sé mikið að gerast í tilviki strákanna. Að vinna Króatíu Svo er það þetta með tilgang lífsins. Að eitthvað sé merkilegra en fótbolti. Hvernig vinnum við Króatíu? Kannski svona: Að strákarnir finni einmitt kraftinn og stuðninginn frá sínum nánustu, konum sínum, börnum og foreldrum. Að þeir þakki þeim alla trúna og hvatninguna með því spila sinn besta leik í lífinu, frá hjartanu. Fyrir þau. Því það er rétt sem Heimir segir. Fjölskyldan er mikilvægari en fótbolti. Frá henni sprettur hún yfirleitt, þessi aukaorka sem allir þurfa, þessi stóra ástæða til að vinna stærstu afrekin. Vonandi er kynlífsbann hjá Króötum.
Ekkert kynlífsbann hjá íslenska liðinu Allavega ekki á meðan konurnar eru ekki komnar, segir Heimir Hallgrímsson landsliðsþjálfari. 21. júní 2018 10:41
Skoðun Verða boðaðar kjarabætur örorkulífeyristaka að veruleika eða ekki? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Tími vindorku á Íslandi – Hvað þyrfti til að koma í veg fyrir raforkuskerðingar? Edvald Edvaldsson skrifar
Skoðun Flokkarnir sem raunverulega öttu viðkvæmum hópum saman og þeir sem þrífa upp eftir þá Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Gervigreindarskólinn Alpha: Framtíðarsýn fyrir íslenska grunnskóla Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar