„Símtalið er hljóðritað“ Einar Valur Ingimundarson skrifar 31. ágúst 2017 07:00 Símtalið er hljóðritað,“ segir röddin í Landsbankanum. Upptakan á að sanna hvað fram fer milli viðskiptavina og bankans. Enda eru viðskipti upp á milljónir og milljónatugi ákveðin í gegnum símann. Símtöl við bankann eiga að vera jafn marktæk og undirritaðir pappírar. En varlega skyldi treysta öllu sem bankinn segir í símanum.Taktu frekar lán, elsku vinur Snemma árs 2008 ákvað ég að selja hlutabréf sem ég hafði eignast í Landsbankanum. Tunguliprir starfsmenn bankans á góðum bónusum sannfærðu mig um að skynsamlegra væri að fá yfirdráttarlán í japönskum jenum á lágum vöxtum og setja hlutabréfin frekar að veði fyrir láninu. Þessi vildarkjör sögðust þeir bjóða góðum viðskiptavinum svo þeir gætu síðar notið hækkandi gengis hlutabréfanna. Ekki fór þó svo að hlutabréf Landsbankans hækkuðu, þrátt fyrir umfangsmiklar tilraunir stjórnenda hans til að falsa gengi þeirra. Þegar leið á árið hringdi starfsmaður úr bankanum og vildi fá aukin veð. Ég sagði honum að selja hlutabréfin í snatri og taka andvirði þeirra sem greiðslu fyrir láninu. Þau skýru fyrirmæli voru höfð að vettugi. Síðan hrundi bankinn og hlutabréfin urðu verðlaus. Þar fór ævisparnaður minn. Ég sat hins vegar eftir með lán sem ég hafði aldrei ætlað að taka og starfsmenn bankans höfðu svikist um að borga upp með sölu hlutabréfanna þrátt fyrir skýr fyrirmæli – sem að sjálfsögðu voru hljóðrituð eins og vera ber.Heimtuðu 27 milljónir fyrir 8 milljónir Landsbankinn var endurreistur eftir hrun og fékk að kaupa eignir úr þrotabúinu á hrakvirði fyrir tilstilli Steingríms J. Sigfússonar, þáverandi fjármálaráðherra. Mitt lán fékk nýi Landsbankinn á 8 milljónir króna. Vel völdum úlfum úr fyrrum sölumannahjörð bankans var svo sleppt lausum á gömlu viðskiptamennina. Lögfræðideild bankans sendi út viðeigandi hótanir og heimtaði fulla greiðslu lánsins upp á 27 milljónir króna auk vaxta. Ég tjáði bankanum að þar sem ekki var farið að fyrirmælum mínum um uppgjör lánsins, þá yrði hann sjálfur að bera hallann af því. Ég benti bankanum á að hlusta á upptökurnar af símtölunum, þar kæmi þetta skýrt fram.Bankinn fer í mál Landsbankinn var á öðru máli og höfðaði innheimtumál á hendur mér árið 2014. Í málsvörn minni gerði ég kröfu um að fá afhentar símaupptökurnar úr bankanum, þar sem óskað var eftir auknum veðum og í kjölfarið beiðni minni um að skuldin yrði gerð upp með sölu hlutabréfanna. Dómarinn gaf bankanum 3 mánuði til að finna þessar upptökur, en bankinn sagðist engar upptökur finna. Dómarinn spurði hvort ég vildi reyna að sanna málsvörn mína á annan hátt og þáði ég það. Kom þá í ljós að ég gat fundið tvö vitni að þessum samskiptum mínum við bankann. Annað var vitni að símtali sem ég átti við starfsmann bankans og hitt vitnið mætti í bankann með mér á tilteknum degi þar sem ég ítrekaði kröfu mína um sölu bréfanna. Dómarinn tók framburð vitnanna góð og gild og sýknaði mig af kröfu bankans.Benedikt bankavinur En Jóhönnu Claessen, yfirmanni lánadeildar Landsbankans, fannst hreinn óþarfi að bankinn kyngdi eigin mistökum og ákvað að láta kné fylgja kviði. Dómnum var áfrýjað til Hæstaréttar. Þar tóku við svo hraksmánarleg vinnubrögð Benedikts Bogasonar, dómsformanns í málinu, að það kallar á aðra blaðagrein. Benedikt taldi enga ástæðu til að krefja Landsbankann um upptökur símtalanna. Hann taldi mig heldur ekki hafa sannað eitt né neitt um samskipti mín við bankann og hundsaði framburð vitnanna. Niðurstaða Hæstaréttar Benedikts var því að ég ætti að borga Landsbankanum 27 milljónir króna og málskostnað, þrátt fyrir svikin, prettina og undanbrögðin sem bankinn hafði beitt mig. Er stefna Landsbankans að týna óþægilegum upptökum? Hvað eiga viðskiptavinir Landsbankans að halda um öryggi þess að símtöl séu hljóðrituð? Hvað ef ágreiningur kemur upp í framtíðinni, þar sem einstaklingur telur bankann hafa hlunnfarið sig? Ætlar Landsbankinn þá enn og aftur að bera fyrir sig að upptökurnar finnist ekki?Höfundur er umhverfisverkfræðingur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Vanefndir Flugakademíu Íslands Gunnar Hjörtur Hagbarðsson Skoðun Kveikur brennur út Þorsteinn Sæmundsson Skoðun Forsetinn minn 2024 Ágústa Árnadóttir Skoðun Ólafur og Katrín á RÚV Þorvaldur Logason Skoðun Má spyrja homma að öllu? Sólborg Guðbrandsdóttir Skoðun Enga saltdreifara á Bessastaði takk Skírnir Garðarsson Skoðun Bóndi hvað! Sigríður Ævarsdóttir Skoðun Þessu skal troðið ofan í kokið á okkur sama hvað Guðrún Sigurjónsdóttir Skoðun Gætir þú lifað af örorkubótum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Góð manneskja í djobbið Halldór Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Forsetinn minn 2024 Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Vanefndir Flugakademíu Íslands Gunnar Hjörtur Hagbarðsson skrifar Skoðun Hippókratesareiðurinn þarf að verða að veruleika Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Ólafur og Katrín á RÚV Þorvaldur Logason skrifar Skoðun Úthvíld ríkisstjórn? Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Raforkan er auðlind þjóðarinnar Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Að velja forseta Stefán Bogi Sveinsson skrifar Skoðun Biskupskjör: Stuðningsyfirlýsing Hákon Leifsson,Sigrid Rolof skrifar Skoðun Kennslustund í „selfies“ Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Synjunarvald gegn virkjunum Jón Steinar Gunnlaugsson skrifar Skoðun Bóndi hvað! Sigríður Ævarsdóttir skrifar Skoðun Dagsbirtan lyftir andanum Hólmfríður Ósmann Jónsdóttir,Hrefna Björg Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Kveikur brennur út Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Gætir þú lifað af örorkubótum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Spurt og svarað um útlendingamál Indriði Stefánsson skrifar Skoðun Jafnaðarmannastefnan – stefna velferðar Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Bóndi hvað! Sigríður Ævarsdóttir skrifar Skoðun Guðrún - Réttlátur og víðsýnn biskup sem fylgir samtímanum Rannveig Iðunn Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Má spyrja homma að öllu? Sólborg Guðbrandsdóttir skrifar Skoðun Enn og aftur sumarlokun hjá SÁÁ Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Fjárveitingar til vegamála standast engan samanburð Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Aumingja Evrópa: Líkleg átakasvæði að Úkraínustríðinu loknu? Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Biskupsval Sigfinnur Þorleifsson,Vigfús Bjarni Albertsson skrifar Skoðun Afmennska að bjarga ekki dýrum í neyð! Anna Berg Samúelsdóttir skrifar Skoðun Þessu skal troðið ofan í kokið á okkur sama hvað Guðrún Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Hvað er ofurhagnaður? Gústaf Steingrímsson skrifar Skoðun Góð manneskja í djobbið Halldór Guðmundsson skrifar Skoðun Afkomuviðvörun Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Hver er þinn innri áttaviti? Signý Gyða Pétursdóttir skrifar Skoðun Eins og sandur úr greip Jón Steindór Valdimarsson skrifar Sjá meira
Símtalið er hljóðritað,“ segir röddin í Landsbankanum. Upptakan á að sanna hvað fram fer milli viðskiptavina og bankans. Enda eru viðskipti upp á milljónir og milljónatugi ákveðin í gegnum símann. Símtöl við bankann eiga að vera jafn marktæk og undirritaðir pappírar. En varlega skyldi treysta öllu sem bankinn segir í símanum.Taktu frekar lán, elsku vinur Snemma árs 2008 ákvað ég að selja hlutabréf sem ég hafði eignast í Landsbankanum. Tunguliprir starfsmenn bankans á góðum bónusum sannfærðu mig um að skynsamlegra væri að fá yfirdráttarlán í japönskum jenum á lágum vöxtum og setja hlutabréfin frekar að veði fyrir láninu. Þessi vildarkjör sögðust þeir bjóða góðum viðskiptavinum svo þeir gætu síðar notið hækkandi gengis hlutabréfanna. Ekki fór þó svo að hlutabréf Landsbankans hækkuðu, þrátt fyrir umfangsmiklar tilraunir stjórnenda hans til að falsa gengi þeirra. Þegar leið á árið hringdi starfsmaður úr bankanum og vildi fá aukin veð. Ég sagði honum að selja hlutabréfin í snatri og taka andvirði þeirra sem greiðslu fyrir láninu. Þau skýru fyrirmæli voru höfð að vettugi. Síðan hrundi bankinn og hlutabréfin urðu verðlaus. Þar fór ævisparnaður minn. Ég sat hins vegar eftir með lán sem ég hafði aldrei ætlað að taka og starfsmenn bankans höfðu svikist um að borga upp með sölu hlutabréfanna þrátt fyrir skýr fyrirmæli – sem að sjálfsögðu voru hljóðrituð eins og vera ber.Heimtuðu 27 milljónir fyrir 8 milljónir Landsbankinn var endurreistur eftir hrun og fékk að kaupa eignir úr þrotabúinu á hrakvirði fyrir tilstilli Steingríms J. Sigfússonar, þáverandi fjármálaráðherra. Mitt lán fékk nýi Landsbankinn á 8 milljónir króna. Vel völdum úlfum úr fyrrum sölumannahjörð bankans var svo sleppt lausum á gömlu viðskiptamennina. Lögfræðideild bankans sendi út viðeigandi hótanir og heimtaði fulla greiðslu lánsins upp á 27 milljónir króna auk vaxta. Ég tjáði bankanum að þar sem ekki var farið að fyrirmælum mínum um uppgjör lánsins, þá yrði hann sjálfur að bera hallann af því. Ég benti bankanum á að hlusta á upptökurnar af símtölunum, þar kæmi þetta skýrt fram.Bankinn fer í mál Landsbankinn var á öðru máli og höfðaði innheimtumál á hendur mér árið 2014. Í málsvörn minni gerði ég kröfu um að fá afhentar símaupptökurnar úr bankanum, þar sem óskað var eftir auknum veðum og í kjölfarið beiðni minni um að skuldin yrði gerð upp með sölu hlutabréfanna. Dómarinn gaf bankanum 3 mánuði til að finna þessar upptökur, en bankinn sagðist engar upptökur finna. Dómarinn spurði hvort ég vildi reyna að sanna málsvörn mína á annan hátt og þáði ég það. Kom þá í ljós að ég gat fundið tvö vitni að þessum samskiptum mínum við bankann. Annað var vitni að símtali sem ég átti við starfsmann bankans og hitt vitnið mætti í bankann með mér á tilteknum degi þar sem ég ítrekaði kröfu mína um sölu bréfanna. Dómarinn tók framburð vitnanna góð og gild og sýknaði mig af kröfu bankans.Benedikt bankavinur En Jóhönnu Claessen, yfirmanni lánadeildar Landsbankans, fannst hreinn óþarfi að bankinn kyngdi eigin mistökum og ákvað að láta kné fylgja kviði. Dómnum var áfrýjað til Hæstaréttar. Þar tóku við svo hraksmánarleg vinnubrögð Benedikts Bogasonar, dómsformanns í málinu, að það kallar á aðra blaðagrein. Benedikt taldi enga ástæðu til að krefja Landsbankann um upptökur símtalanna. Hann taldi mig heldur ekki hafa sannað eitt né neitt um samskipti mín við bankann og hundsaði framburð vitnanna. Niðurstaða Hæstaréttar Benedikts var því að ég ætti að borga Landsbankanum 27 milljónir króna og málskostnað, þrátt fyrir svikin, prettina og undanbrögðin sem bankinn hafði beitt mig. Er stefna Landsbankans að týna óþægilegum upptökum? Hvað eiga viðskiptavinir Landsbankans að halda um öryggi þess að símtöl séu hljóðrituð? Hvað ef ágreiningur kemur upp í framtíðinni, þar sem einstaklingur telur bankann hafa hlunnfarið sig? Ætlar Landsbankinn þá enn og aftur að bera fyrir sig að upptökurnar finnist ekki?Höfundur er umhverfisverkfræðingur.
Skoðun Guðrún - Réttlátur og víðsýnn biskup sem fylgir samtímanum Rannveig Iðunn Ásgeirsdóttir skrifar