Skoðun

Stjórn yfir Landspítala?

Sigríður Kristinsdóttir skrifar
Nichole Leigh Mosty, þingmaður Bjartrar framtíðar og formaður velferðarnefndar Alþingis, setti í umræðum um fjármálaáætlun ríkisstjórnarinnar, 24. maí síðastliðinn, fram þá hugmynd sína, að setja ætti pólitíska stjórn yfir Landspítalann og bætti við ákaflega dónalegum ummælum um forstjóra spítalans. Hún sagði: „Ég ætla að vera alveg hreinskilin, það er ég sem hef verið að hlaupa hérna um þinghúsið að leggja fram hugmyndir um stjórn yfir spítalann. Ekki á pólitískum forsendum heldur faglegum, að við setjum fagaðila í reksturinn svo að forstjóri spítalans þurfi ekki að vera í baráttu, í pólitískri baráttu á fundum eftir pening, að hann þurfi ekki að koma hérna niður í þinghús fimm mínútum í afgreiðslu fjárlaga til þess að betla um pening.“

Hér er margt að athuga. Til dæmis má benda á að Alþingishúsið hentar ekki mjög vel til að hlaupa um, frekar að hægt sé að hlaupa um í Costco sem þingkonan þekkar vafalaust vel frá heimalandi sínu.

Minna má á að yfir Landspítalanum var sérstök stjórn fyrr á árum, það var sjö manna stjórn. Fjórir kosnir af Alþingi, tvo völdu starfsmenn spítalans og ráðherra skipaði svo formann. Þegar Borgarspítalinn og Landspítalinn voru sameinaðir um aldamótin var umrædd stjórn lögð af. Hefur Nich­ole kynnt sér hvernig þessi stjórn vann og hvernig hún lét til sín taka? Sá þessi stjórn um að sækja fjárveitingar til Alþingis? Enn eru í fullu fjöri nokkrir þeirra sem sátu síðast í umræddri stjórn og hæg heimatökin að hafa samband við þá aðila til að afla sér þekkingar um málið.

Uggvænlegt

Það er uggvænlegt ef þingmaðurinn hefur í huga það fyrirkomulag á slíkri stjórn að velja í hana „fagaðila“ sem eru kunnir rekstri fyrirtækja, eins og tíðkast mjög í Bandaríkjunum, þ.e. fá í stjórnina forstjóra sem eru aldir upp í fyrirtækjum þar sem markmiðið er að hámarka gróðann. Gamlir og ungir forstjórar hafa yfirleitt enga þekkingu á rekstri sjúkrahúsa og vita mjög lítið um þá starfsemi sem þar fer fram. Þannig að ekki er líklegt að slíkir „fagaðilar“ leggi margt gott til málanna. Raunar er á hreinu hvernig slík stjórn yrði skipuð, hún kæmi að meiri hluta frá ríkisstjórn á hverjum tíma, yrði pólitískt skipuð þótt vera kynni að hún væri „fagleg“ á yfirborðinu.

Tilgangurinn með tillögunni er augljós. Núverandi ríkisstjórn stefnir að því að þrengja að Landspítalanum en styrkja einkavædda heilbrigðisþjónustu. Liður í því er að hemja forstjóra spítalans svo hann sé ekki sífellt niðri á Alþingi til að betla peninga, eins og þingkonan orðar svo smekklega. Eða getur hún ekki dulið fyrirlitningu sína á umræddum manni?

Það er einkennileg aðferð að viðra ekki slíkar hugmyndir fyrst við forstjóra spítalans og forráðamenn hans, að minnsta kosti að kynna sér hvað þeim finnist. Margir geta haft skoðanir á rekstri spítalans, bæði vel og illa ígrundaðar, en samt sem áður þá er kunnáttan og þekkingin í höndum þeirra sem halda þar um stjórnvölinn.

Ættum ekki að ameríkanísera heilbrigðisþjónustuna

Við ættum ekki að ameríkanísera heilbrigðisþjónustuna og ég mun berjast gegn því eins lengi og ég hef krafta til og reyna að fá fólk með mér, enda er ástandið í heilbrigðismálum í Bandaríkjunum ekki gæfulegt, að minnsta kosti ekki fyrir þá sem eiga lítið af peningum, og varla batnar það í tíð núverandi forseta þar.

Ég byrjaði að vinna á Landspítalanum 1968 og hef unnið þar mestalla starfsævina og fylgst með peningaleysi þar á bæ. Það er ekki sómasamlegt þegar kemur fyrir að fötur standi á göngunum til að mæta húsleka. Ég þekki spítalann vel, bæði sem starfsmaður og notandi, vann þar rúm 40 ár og þykir mjög vænt um vinnustaðinn. Hef fengið þar mjög góða þjónustu og starfsfólkið sýnt mér hlýju og umhyggju.

Það þarf bæði að huga að ytra útliti og innri starfsemi og þar þarf Alþingi heldur betur að taka sig á, bæði með að bæta tækjakost og viðhald, en það hafa stjórnvöld vanrækt mjög undanfarin ár.

Nichole er vinsamlega beðin að kynna sér mannkosti fólks áður en hún fer að núa því um nasir að það komi á fund Alþingis að betla og sníkja fyrir starfsemi sína. Vil að endingu minna á að þjóðin á Landspítalann en ekki formaður velferðarnefndar Alþingis, sem hleypur fram og til baka, að eigin sögn, en talar ekki við þá sem best þekkja til. Væri ekki betra að hlaupa minna en hlusta á forstjóra spítalans þegar hann rekur fyrir velferðarnefnd hverjar þarfir spítalans eru.

Höfundur er sjúkraliði.




Skoðun

Sjá meira


×