Eigum við að breyta umræðuhefðinni svo hæfileikaríkt ungt fólk þori að fara út í tónlistarbransann? Eyþór Ingi Jónsson skrifar 20. ágúst 2017 17:03 Hvernig ætli Gylfa Sigurðssyni gengi í fyrsta leiknum á Goodison Park ef hann væri skikkaður til að vera með bundið fyrir augun, með iðnaðar eyrnatappa í eyrunum og skóreimarnar á skónum hans væru bundnar saman? Mörghundruðfjörtíu og fjórir Facebookvinir mínir hafa verið gagnrýnir á einn þekktasta tónlistarmann landsins í kvöld. Sumir hafa varið hann og þá yfirleitt gert hljóðmenn almennt að blórabögglum. Sumir verja meirihluta hljóðmanna en hafa mikla skoðun á hljóðmönnum ákveðins fyrirtækis. Sumir kenna Rúv um, jafnvel Óla Palla persónulega. Ég tek það fram að ég þekki umræddan tónlistarmann ekki neitt. Þekki hans tónlist lítið, hef ekki unnið með honum og hef því ekki myndað mér einhverja sérstaka skoðun á honum. En ég veit að hann er vinsæll og því væntanlega að gera eitthvað rétt (í þeim bransa þar sem vinsældir skipta máli). Hann hefur líka komið ótrúlega oft fram “live” og víst hann er með nokkuð óflekkað mannorð, þá hafa facebooktónlistargagnrýnendurnir ekki haft ástæðu til að drulla neitt sérstaklega mikið yfir hann áður. Ég tek það líka fram að ég horfði ekki á tónleikana í sjónvarpinu í kvöld. Mér finnst nefnilega tónleikar ekki skemmtilegt sjónvarspefni, en það er annað mál. Miðað við umræðuna þá var eitthvað bogið við sviðssándið í kvöld. Það er nefnilega þannig í rafmagnaðri tónlist, að þú sem söngvari verður, og ég endurtek, VERÐUR að heyra í þér. Til þess eru sérstakar græjur, svokallaðir mónitorar, sem eru hátalarar sem snúa að flytjendum, eða “in ear” kerfi, þar sem listamennirnir hafa litla “headfóna” í eyrunum. Komi eitthvað upp á, sem gerist stundum, þá er nánast ómögulegt að negla alla tóna. Ef önnur hljóðfæri eru ekki á sviðinu, ef undirleikur ef af “bandi” þá er ástandið enn verra. Vandamálið er nefnilega að ef maður er ekki með mónitora á sviði, þá heyrir maður kolranga hluti á sviðið, það á sér stað bjögun, endurkast af húsum og margt annað. Hávaðinn er samt mikill þannig að maður heyrir ekki eigin rödd. Svo eru það hljóðmennirnir. Ég hef unnið með þeim mörgum. Þetta eru allt úrvalsgæjar (hef því miður ekki hitt kvenmann í þessu starfi) Þeir hafa reyndar oft skrítinn húmor og villt áhugamál, en oftast miklir fagmenn. Ef mónitormaður heyrir að eitthvað er athugavert við flutninginn, þá bregst hann við. Maður er í augnsambandi við hvern annan á sviðinu ef eitthvað er að. Svona málum er kippt í liðinn á “núlleinni” Að kenna útsendingarmönnum RÚV um þetta er eins og að kenna RÚV um að íslenska kvennalandsliðið í fótbolta spilaði ekki til úrslita á EM um daginn. Svo er það eitt enn. Einu sinni var ég á leið á tónleika í Hofi. Þeim var útvarpað og ég hlustaði á helming þeirra í bílnum á leiðinni (náði ekki byrjuninni vegna vinnu). Það sem ég heyrði í útvarpinu var svo sjúklega falskt að það var hræðilegt (fannst mér). Ég hljóp inn í Hof til að reyna að átta mig á því hvað væri eiginlega í gangi. Þegar ég gekk í salinn var allt í topplagi. Ekkert falskt (amk innan þægindamarka) og rosa fín stemmning. Í rafmagnaðri músík eru hlutirnir nefnilega oft þannig að bassi, sem hefur lága tíðni hljóðbylgja, er það sem eyrað miðar við. Þar eru skekkjuhlutföllin meiri en ef miðað er við háa tíðni. Ef bassaleikarainn hefði ákveðið að hlaupa á Götubarinn í pásu og ekki komið til baka, og fiðluleikarinn hefði allt í einu verið með lægstu tónana, þá hefði allt kannski hljómað falskt. Í dag erum við því miður oftast að njóta tónlistar úr lélegum hljóðgjöfum, sjónvarpstækjum, símum og tölvum sem ekki geta skilað frá sér góðum bassa. Við erum því að heyra sönginn með einungist hárri tíðni hljóðbylgja. Sem sagt, flytjandinn og tónleikagestir hafa lágu tíðnina, ekki þeir sem hlusta heima. Þetta er afleitt. Það hefur bara eitthvað tæknilegt komið upp á í kvöld sem ekki hefur verið hægt að laga strax. Auðvitað hefur tónlistarmaðurinn áttað sig strax á því að það var eitthvað bilað, en pressan á að halda áfram sama hvað á dynur er mikil. Tugþúsund að fylgjast með á staðnum. Tugþúsund að horfa á í sjónvarpi. Fullt af Facebooktónlistargagnrýnendum við tölvuna. Ekkert má klikka. The show must go on! Það þarf kjark til að stoppa og segja: “Sorrý, það er eitthvað að, ég heyri ekkert í sjálfum mér” Og af því að ég hef séð talsvert mikið af kórfólki tjá sig, þá langar mig til að bæta við: Kórfólk er sérstaklega viðkvæmt fyrir því að heyra illa í öðrum röddum. Stundum gerist eitthvað. Í hátíðarmessu söng kirkjukórinn minn nýtt lag sem var búið að æfa mikið. Í messunni stóð kórinn aðeins öðruvísi en venjulega og ein rödd kórsins, hörku söngvarar, heyrði greinilega illa í öðrum röddum. Sú rödd varu því ekki alveg í takt við hina auk þess sem þeir voru lágir í tóni og lagið féll um ca hálftón (sem er mjög mikið fyrir stutt lag). Þarna komu upp aðstæður sem enginn réði við og sönvararnir brostu út að eyrum eins og venjulega. Nú hefur komið í ljós að sviðshljóð á tónleikunum umtöluðu var ekkert vegna rafmagnsleysis. Auðvitað ber einhver ábyrgð á útkomu á tónleikum. Einhversstaðar er röng ákvörðun tekin. Stundum er það þannig að söngvarar eru falskir við bestu aðstæður. Stundum klikka hljóðmenn. En yfirleitt eru allir að reyna að gera sitt besta fyrir okkur sem hlustum. Því miður er eins og að það sé í lagi að jarða tónlistarmenn lifandi á Facebook, og þá sérstaklega söngvara. Nær alltaf er það ósanngjarnt og þungir sleggjudómar felldir án umhugsunar. Eigum við ekki bara að breyta umræðuhefðinni, svo hæfileikaríkt ungt fólk þori að fara út í tónlistarbransann? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Eru fjölmiðlar vísvitandi að reyna að hafa áhrif á forsetakosningarnar? Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Er maðurinn í útrýmingarhættu? Eiríkur Rögnvaldsson Skoðun Baldur fýkur ekki eftir vindi Hjördís Rut Sigurjónsdóttir Skoðun Almenningur á betra skilið en kastljós án upplýsingar Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Fá allir sama orlof? Sigríður Auðunsdóttir Skoðun Fimm ástæður fyrir því að Ísland á að taka á móti fólki á flótta Þórhallur Guðmundsson Skoðun Kosningar og kíghósti Hanna Katrín Friðriksson Skoðun Skálkaskjól Gunnlaugur Stefánsson Skoðun Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað Skoðun Grafa skoðanakannanir undan lýðræðinu? Guðlaugur Bragason Skoðun Skoðun Skoðun Ákall um aðgerðir í mansalsmálum Hafdís Hrönn Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Holan í kerfinu Jóhann Friðrik Friðriksson skrifar Skoðun Í dag er alþjóðlegi Lupusdagurinn Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Skálkaskjól Gunnlaugur Stefánsson skrifar Skoðun Fimm ástæður fyrir því að Ísland á að taka á móti fólki á flótta Þórhallur Guðmundsson skrifar Skoðun Fá allir sama orlof? Sigríður Auðunsdóttir skrifar Skoðun Flokkur fólksins mun ekki samþykkja að hækka leigu hjá Félagsbústöðum Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Almenningur á betra skilið en kastljós án upplýsingar Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Kosningar og kíghósti Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Eru fjölmiðlar vísvitandi að reyna að hafa áhrif á forsetakosningarnar? Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Grafa skoðanakannanir undan lýðræðinu? Guðlaugur Bragason skrifar Skoðun Hugmyndin sú sama í grunninn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Stutt við barnafjölskyldur Ágúst Bjarni Garðarsson skrifar Skoðun Er maðurinn í útrýmingarhættu? Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Baldur fýkur ekki eftir vindi Hjördís Rut Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Í tilefni af Alþjóðlega safnadeginum Dagrún Ósk Jónsdóttir skrifar Skoðun Ástþór Magnússon í spádómum? Gunnar Karl Halldórsson skrifar Skoðun Athugasemdir við grein um samgöngumál Þórarinn Hjaltason skrifar Skoðun Riðulaust Ísland! Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun „Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur skrifar Skoðun Siðferðileg heilindi Háskóla Íslands á tímum þjóðarmorðs Háskólafólk fyrir Palestínu skrifar Skoðun Stórhættulegir ágallar á örorkufrumvarpi ríkisstjórnarinnar Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Þrír dæmigerðir dagar skemmtiferðaskipafarþega í júlí Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Minnisleysi eða þekkingarskortur? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Dáin og deyjandi dýr en engin neyð? Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Dagur til umhugsunar Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Að leysa vandann með quick fix Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Var upplýsingagjöf í covidfaraldrinum upplýsingaóreiða? Steingrímur Atlason skrifar Skoðun Mikilvægi íþróttafélaga Lárus Sigurðsson skrifar Skoðun Sumargjafir Gunnar Ingi Björnsson skrifar Sjá meira
Hvernig ætli Gylfa Sigurðssyni gengi í fyrsta leiknum á Goodison Park ef hann væri skikkaður til að vera með bundið fyrir augun, með iðnaðar eyrnatappa í eyrunum og skóreimarnar á skónum hans væru bundnar saman? Mörghundruðfjörtíu og fjórir Facebookvinir mínir hafa verið gagnrýnir á einn þekktasta tónlistarmann landsins í kvöld. Sumir hafa varið hann og þá yfirleitt gert hljóðmenn almennt að blórabögglum. Sumir verja meirihluta hljóðmanna en hafa mikla skoðun á hljóðmönnum ákveðins fyrirtækis. Sumir kenna Rúv um, jafnvel Óla Palla persónulega. Ég tek það fram að ég þekki umræddan tónlistarmann ekki neitt. Þekki hans tónlist lítið, hef ekki unnið með honum og hef því ekki myndað mér einhverja sérstaka skoðun á honum. En ég veit að hann er vinsæll og því væntanlega að gera eitthvað rétt (í þeim bransa þar sem vinsældir skipta máli). Hann hefur líka komið ótrúlega oft fram “live” og víst hann er með nokkuð óflekkað mannorð, þá hafa facebooktónlistargagnrýnendurnir ekki haft ástæðu til að drulla neitt sérstaklega mikið yfir hann áður. Ég tek það líka fram að ég horfði ekki á tónleikana í sjónvarpinu í kvöld. Mér finnst nefnilega tónleikar ekki skemmtilegt sjónvarspefni, en það er annað mál. Miðað við umræðuna þá var eitthvað bogið við sviðssándið í kvöld. Það er nefnilega þannig í rafmagnaðri tónlist, að þú sem söngvari verður, og ég endurtek, VERÐUR að heyra í þér. Til þess eru sérstakar græjur, svokallaðir mónitorar, sem eru hátalarar sem snúa að flytjendum, eða “in ear” kerfi, þar sem listamennirnir hafa litla “headfóna” í eyrunum. Komi eitthvað upp á, sem gerist stundum, þá er nánast ómögulegt að negla alla tóna. Ef önnur hljóðfæri eru ekki á sviðinu, ef undirleikur ef af “bandi” þá er ástandið enn verra. Vandamálið er nefnilega að ef maður er ekki með mónitora á sviði, þá heyrir maður kolranga hluti á sviðið, það á sér stað bjögun, endurkast af húsum og margt annað. Hávaðinn er samt mikill þannig að maður heyrir ekki eigin rödd. Svo eru það hljóðmennirnir. Ég hef unnið með þeim mörgum. Þetta eru allt úrvalsgæjar (hef því miður ekki hitt kvenmann í þessu starfi) Þeir hafa reyndar oft skrítinn húmor og villt áhugamál, en oftast miklir fagmenn. Ef mónitormaður heyrir að eitthvað er athugavert við flutninginn, þá bregst hann við. Maður er í augnsambandi við hvern annan á sviðinu ef eitthvað er að. Svona málum er kippt í liðinn á “núlleinni” Að kenna útsendingarmönnum RÚV um þetta er eins og að kenna RÚV um að íslenska kvennalandsliðið í fótbolta spilaði ekki til úrslita á EM um daginn. Svo er það eitt enn. Einu sinni var ég á leið á tónleika í Hofi. Þeim var útvarpað og ég hlustaði á helming þeirra í bílnum á leiðinni (náði ekki byrjuninni vegna vinnu). Það sem ég heyrði í útvarpinu var svo sjúklega falskt að það var hræðilegt (fannst mér). Ég hljóp inn í Hof til að reyna að átta mig á því hvað væri eiginlega í gangi. Þegar ég gekk í salinn var allt í topplagi. Ekkert falskt (amk innan þægindamarka) og rosa fín stemmning. Í rafmagnaðri músík eru hlutirnir nefnilega oft þannig að bassi, sem hefur lága tíðni hljóðbylgja, er það sem eyrað miðar við. Þar eru skekkjuhlutföllin meiri en ef miðað er við háa tíðni. Ef bassaleikarainn hefði ákveðið að hlaupa á Götubarinn í pásu og ekki komið til baka, og fiðluleikarinn hefði allt í einu verið með lægstu tónana, þá hefði allt kannski hljómað falskt. Í dag erum við því miður oftast að njóta tónlistar úr lélegum hljóðgjöfum, sjónvarpstækjum, símum og tölvum sem ekki geta skilað frá sér góðum bassa. Við erum því að heyra sönginn með einungist hárri tíðni hljóðbylgja. Sem sagt, flytjandinn og tónleikagestir hafa lágu tíðnina, ekki þeir sem hlusta heima. Þetta er afleitt. Það hefur bara eitthvað tæknilegt komið upp á í kvöld sem ekki hefur verið hægt að laga strax. Auðvitað hefur tónlistarmaðurinn áttað sig strax á því að það var eitthvað bilað, en pressan á að halda áfram sama hvað á dynur er mikil. Tugþúsund að fylgjast með á staðnum. Tugþúsund að horfa á í sjónvarpi. Fullt af Facebooktónlistargagnrýnendum við tölvuna. Ekkert má klikka. The show must go on! Það þarf kjark til að stoppa og segja: “Sorrý, það er eitthvað að, ég heyri ekkert í sjálfum mér” Og af því að ég hef séð talsvert mikið af kórfólki tjá sig, þá langar mig til að bæta við: Kórfólk er sérstaklega viðkvæmt fyrir því að heyra illa í öðrum röddum. Stundum gerist eitthvað. Í hátíðarmessu söng kirkjukórinn minn nýtt lag sem var búið að æfa mikið. Í messunni stóð kórinn aðeins öðruvísi en venjulega og ein rödd kórsins, hörku söngvarar, heyrði greinilega illa í öðrum röddum. Sú rödd varu því ekki alveg í takt við hina auk þess sem þeir voru lágir í tóni og lagið féll um ca hálftón (sem er mjög mikið fyrir stutt lag). Þarna komu upp aðstæður sem enginn réði við og sönvararnir brostu út að eyrum eins og venjulega. Nú hefur komið í ljós að sviðshljóð á tónleikunum umtöluðu var ekkert vegna rafmagnsleysis. Auðvitað ber einhver ábyrgð á útkomu á tónleikum. Einhversstaðar er röng ákvörðun tekin. Stundum er það þannig að söngvarar eru falskir við bestu aðstæður. Stundum klikka hljóðmenn. En yfirleitt eru allir að reyna að gera sitt besta fyrir okkur sem hlustum. Því miður er eins og að það sé í lagi að jarða tónlistarmenn lifandi á Facebook, og þá sérstaklega söngvara. Nær alltaf er það ósanngjarnt og þungir sleggjudómar felldir án umhugsunar. Eigum við ekki bara að breyta umræðuhefðinni, svo hæfileikaríkt ungt fólk þori að fara út í tónlistarbransann?
Eru fjölmiðlar vísvitandi að reyna að hafa áhrif á forsetakosningarnar? Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun
Skoðun Fimm ástæður fyrir því að Ísland á að taka á móti fólki á flótta Þórhallur Guðmundsson skrifar
Skoðun Flokkur fólksins mun ekki samþykkja að hækka leigu hjá Félagsbústöðum Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar
Skoðun Eru fjölmiðlar vísvitandi að reyna að hafa áhrif á forsetakosningarnar? Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar
Skoðun „Fyrstur kemur fyrstur fær“: Börnum mismunað í aðgengi að sumarnámskeiðum á vegum Reykjavíkurborgar Foreldrar barna á starfsstöð í Vesturbæ Reykjavíkur skrifar
Skoðun Siðferðileg heilindi Háskóla Íslands á tímum þjóðarmorðs Háskólafólk fyrir Palestínu skrifar
Skoðun Stórhættulegir ágallar á örorkufrumvarpi ríkisstjórnarinnar Jóhann Páll Jóhannsson skrifar
Eru fjölmiðlar vísvitandi að reyna að hafa áhrif á forsetakosningarnar? Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun