Hljómvangur: Merkileg tímamót Þorleifur Hauksson skrifar 15. júní 2017 09:30 Foreldrar flytja heim frá Svíþjóð sumarið 1990 með þrjú börn. Miðbarnið er 8 ára drengur með Downs heilkenni. Hann er líkamlega og félagslega vel á sig kominn, glaður, tilfinninganæmur, félagslyndur, en skortir mál til að gera sig skiljanlegan öðrum en þeim sem þekkja hann náið. Við taka ófyrirséðir erfiðleikar við að tryggja þessu barni viðunandi þjónustu. Ekkert gerist af sjálfu sér, fyrir öllu þarf að berjast. Þetta var fyrir tíma „skóla án aðgreiningar“, en jafnvel Öskjuhlíðarskóli skellti hurðum á þennan dreng af því hann þótti ekki hafa nógu háa greindarvísitölu. Hann hafði mikla unun af því að hlusta á tónlist, og einhvern veginn fengu foreldrarnir veður af því að nýlega hefði verið stofnaður tónlistarskóli þar sem fólk með fötlun fengi inngöngu, Tónstofa Valgerðar. Þar var nokkur biðlisti, en þegar að okkar manni kom var honum tekið opnum örmum. Þarna var hann við nám næstu tvo áratugi, allt til síns hinsta dags. Valgerður Jónsdóttir hafði stofnað Tónstofuna nokkrum árum áður. Hún var til húsa í Sjálfsbjargarhúsinu í Hátúni í tveimur kennslustofum þar sem geymt var fjölbreytt safn hljóðfæra sem börnin fengu að spreyta sig á. Það var algert ævintýri að ganga inn í þennan skóla, ekki síst vegna þess umvefjandi kærleika og gleði sem einkenndi allt skólastarfið. Valgerður var eini kennarinn á þessum árum, hámenntuð í tónlist, tónlistarsérkennslu og músíkmeðferð. Alúð hennar og þolinmæði var einstök og líka hvernig henni tókst að aðlaga námið hverjum einstökum nemanda á hans eigin forsendum. Haldnir voru árlegir nemendatónleikar, bæði á vetri og vori og ótrúlegt var að fylgjast með þeim framförum sem nemendurnir tóku og þeim hæfileikum sem tónlistin leysti úr læðingi.Stór áfangi Stór áfangi í starfinu var stofnun Bjöllukórs Tónstofunnar, sem nú hefur starfað óslitið í tuttugu ár. Það hefur ekki síst verið mikil ánægja að fylgjast með þeim mikla og merkilega árangri sem hann hefur náð og þeirri samheldni og gleði sem einkennir hópinn. Bjöllukórinn hefur komið víða fram, gefið út ákaflega fallegan disk, Hljómfang, og bæði hann og Tónstofan hafa hlotið fjölmargar viðurkenningar. Segja má að Bjöllukórinn sé sýnilegasti afrakstur Tónstofunnar, en hann er aðeins einn angi af því fjölbreytta ræktunarstarfi sem þar fer fram. Í Tónstofu Valgerðar fékk nemandinn sem getið var í upphafi útrás fyrir hæfileika og sköpunarkraft sem hvergi annars staðar hefði verið farvegur fyrir. Hann varð hluti af stórri heild, félagsleg einangrun var að nokkru leyti rofin, og hann kom fram á tónleikum og sló rækilega í gegn, bæði einn og í Bjöllukórnum. Og ekki síst fékk hann að njóta alhliða tónlistarnáms á borð við jafnaldra sína sem ekki var annars staðar í boði. Tónstofa Valgerðar heldur nú upp á 30 ára starfsafmæli sitt, um leið og Bjöllukórinn fagnar sínu tvítugsafmæli. Á þessum þrjátíu árum hefur Tónstofan vaxið og dafnað. Hún nýtur almennrar viðurkenningar og er nú rekin í rúmgóðum húsakynnum í Stórhöfða 23. Þar starfa fjórir kennarar auk dr. Valgerðar skólastjóra, og nemendur eru nú 120. Afmælinu er fagnað með margvíslegu móti, og hafa viðburðir afmælisársins fengið samheitið Hljómvangur. Tónstofan hefur náð ótrúlegum árangri á þeim 27 árum sem liðin eru frá því að fjölskyldan kynntist honum fyrst í þágu nemenda sem þarfnast sérstakrar aðstoðar. Höfundur er ritari Foreldra- og styrktarfélags Tónstofu Valgerðar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Afhverju viltu fá trúð á Bessastaði? Diljá Ámundadóttir Zoega Skoðun Halla Hrund - Þarf fólk eins og þig, fyrir fólk eins og mig? Tómas Ellert Tómasson Skoðun Hverjum treystum við fyrir fjöreggjunum okkar? Skoðun Sjókvíafúskið mikla Rán Flygenring Skoðun Það þarf þyrlupall við þjóðarsjúkrahúsið Hópur lækna á þyrlum Landhelgisgæslunnar Skoðun Halla Hrund, Halla Tómasdóttir eða Katrín Jakobsdóttir? Reynir Böðvarsson Skoðun Vegna hvers kýs ég Katrínu Jón Kristjánsson Skoðun Minnislausir molbúar Melkorka Ólafsdóttir Skoðun Heldur þann besta en þann næstbesta! Vilhjálmur B. Bragason Skoðun Halla Hrund; vörður auðlinda og nýsköpunar Valdimar Össurarson Skoðun Skoðun Skoðun Hverjum treystum við fyrir fjöreggjunum okkar? skrifar Skoðun Stöndum í lappirnar! Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Gjöf sem gefur Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Vegna hvers kýs ég Katrínu Jón Kristjánsson skrifar Skoðun Hvar er sómakenndin? Blakleikur Ísraels og Íslands Hrönn Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Alþingi slátrar jafnræðisreglunni Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Málfarslöggan verk sín vann Ari Páll Kristinsson skrifar Skoðun Verðmæti Döff kjósenda Mordekaí Elí Esrason skrifar Skoðun Nýja hægrið Davíð Bergmann skrifar Skoðun Afhverju viltu fá trúð á Bessastaði? Diljá Ámundadóttir Zoega skrifar Skoðun Heldur þann besta en þann næstbesta! Vilhjálmur B. Bragason skrifar Skoðun Vel gert! Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Halla Hrund; vörður auðlinda og nýsköpunar Valdimar Össurarson skrifar Skoðun Forsetabaráttan: Hin fimm fræknu og leiðtogafræðin Sigurður Ragnarsson skrifar Skoðun Sýnileiki og styrkur þjóðar Ásdís Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Velferð fólks framar markaðsvæddri netsölu áfengis Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Halla Hrund, Halla Tómasdóttir eða Katrín Jakobsdóttir? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Það þarf þyrlupall við þjóðarsjúkrahúsið Hópur lækna á þyrlum Landhelgisgæslunnar skrifar Skoðun Vonandi endurtekur sagan sig! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Halla Hrund - Þarf fólk eins og þig, fyrir fólk eins og mig? Tómas Ellert Tómasson skrifar Skoðun Kjósum sterkan leiðtoga Guðlaug Hrönn Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Munu kosningar bjarga Bretlandi? Guðmundur Einarsson skrifar Skoðun Hvers konar bull er þetta ! Fjölnir Sæmundsson skrifar Skoðun Líkhús Líneik Anna Sævarsdóttir skrifar Skoðun Áskorun til Hafnarfjarðarbæjar – Þjóðgarð á Reykjanes Davíð Arnar Stefánsson skrifar Skoðun Svar til Páls Winkel Ólafur Ágúst Hraundal skrifar Skoðun Síðasti naglinn í líkkistu innanlandsflugs? Eiður Ragnarsson skrifar Skoðun Forseti lýðveldisins Erlingur Hansson skrifar Skoðun Grípum gullið tækifæri og sendum heiminum skýr skilaboð…aftur Svandís Ingimundardóttir skrifar Skoðun Við elskum föt, eða hvað? Magnús Sigurbjörnsson skrifar Sjá meira
Foreldrar flytja heim frá Svíþjóð sumarið 1990 með þrjú börn. Miðbarnið er 8 ára drengur með Downs heilkenni. Hann er líkamlega og félagslega vel á sig kominn, glaður, tilfinninganæmur, félagslyndur, en skortir mál til að gera sig skiljanlegan öðrum en þeim sem þekkja hann náið. Við taka ófyrirséðir erfiðleikar við að tryggja þessu barni viðunandi þjónustu. Ekkert gerist af sjálfu sér, fyrir öllu þarf að berjast. Þetta var fyrir tíma „skóla án aðgreiningar“, en jafnvel Öskjuhlíðarskóli skellti hurðum á þennan dreng af því hann þótti ekki hafa nógu háa greindarvísitölu. Hann hafði mikla unun af því að hlusta á tónlist, og einhvern veginn fengu foreldrarnir veður af því að nýlega hefði verið stofnaður tónlistarskóli þar sem fólk með fötlun fengi inngöngu, Tónstofa Valgerðar. Þar var nokkur biðlisti, en þegar að okkar manni kom var honum tekið opnum örmum. Þarna var hann við nám næstu tvo áratugi, allt til síns hinsta dags. Valgerður Jónsdóttir hafði stofnað Tónstofuna nokkrum árum áður. Hún var til húsa í Sjálfsbjargarhúsinu í Hátúni í tveimur kennslustofum þar sem geymt var fjölbreytt safn hljóðfæra sem börnin fengu að spreyta sig á. Það var algert ævintýri að ganga inn í þennan skóla, ekki síst vegna þess umvefjandi kærleika og gleði sem einkenndi allt skólastarfið. Valgerður var eini kennarinn á þessum árum, hámenntuð í tónlist, tónlistarsérkennslu og músíkmeðferð. Alúð hennar og þolinmæði var einstök og líka hvernig henni tókst að aðlaga námið hverjum einstökum nemanda á hans eigin forsendum. Haldnir voru árlegir nemendatónleikar, bæði á vetri og vori og ótrúlegt var að fylgjast með þeim framförum sem nemendurnir tóku og þeim hæfileikum sem tónlistin leysti úr læðingi.Stór áfangi Stór áfangi í starfinu var stofnun Bjöllukórs Tónstofunnar, sem nú hefur starfað óslitið í tuttugu ár. Það hefur ekki síst verið mikil ánægja að fylgjast með þeim mikla og merkilega árangri sem hann hefur náð og þeirri samheldni og gleði sem einkennir hópinn. Bjöllukórinn hefur komið víða fram, gefið út ákaflega fallegan disk, Hljómfang, og bæði hann og Tónstofan hafa hlotið fjölmargar viðurkenningar. Segja má að Bjöllukórinn sé sýnilegasti afrakstur Tónstofunnar, en hann er aðeins einn angi af því fjölbreytta ræktunarstarfi sem þar fer fram. Í Tónstofu Valgerðar fékk nemandinn sem getið var í upphafi útrás fyrir hæfileika og sköpunarkraft sem hvergi annars staðar hefði verið farvegur fyrir. Hann varð hluti af stórri heild, félagsleg einangrun var að nokkru leyti rofin, og hann kom fram á tónleikum og sló rækilega í gegn, bæði einn og í Bjöllukórnum. Og ekki síst fékk hann að njóta alhliða tónlistarnáms á borð við jafnaldra sína sem ekki var annars staðar í boði. Tónstofa Valgerðar heldur nú upp á 30 ára starfsafmæli sitt, um leið og Bjöllukórinn fagnar sínu tvítugsafmæli. Á þessum þrjátíu árum hefur Tónstofan vaxið og dafnað. Hún nýtur almennrar viðurkenningar og er nú rekin í rúmgóðum húsakynnum í Stórhöfða 23. Þar starfa fjórir kennarar auk dr. Valgerðar skólastjóra, og nemendur eru nú 120. Afmælinu er fagnað með margvíslegu móti, og hafa viðburðir afmælisársins fengið samheitið Hljómvangur. Tónstofan hefur náð ótrúlegum árangri á þeim 27 árum sem liðin eru frá því að fjölskyldan kynntist honum fyrst í þágu nemenda sem þarfnast sérstakrar aðstoðar. Höfundur er ritari Foreldra- og styrktarfélags Tónstofu Valgerðar.
Skoðun Hvar er sómakenndin? Blakleikur Ísraels og Íslands Hrönn Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar
Skoðun Grípum gullið tækifæri og sendum heiminum skýr skilaboð…aftur Svandís Ingimundardóttir skrifar