Þetta eru ekki risar, don Kíkóti Björn Teitsson skrifar 8. desember 2016 09:36 Aldrei í sögu Reykjavikur hefur verið fleira fólk á ferli við Laugaveg, helstu verslunar-og veitingahúsagötu Reykjavíkur, en einmitt nú. Það er staðreynd. Þar eiga erlendir ferðamenn auðvitað drjúgan hlut að máli. Þessir sömu ferðamenn, eða ferðafólk öllu heldur, mynduðu ákveðinn björgunarhring okkar Íslendinga í efnahagsþrengingum. Um þá staðreynd ríkir væntanlega almenn sátt. Ferðafólk er ekki eina fólkið sem nýtur lífsgæða Laugavegar. Eða gerir tilraun til þess. Það gerir einnig fólk sem býr í nágrenni við götuna, fólk sem býr í Reykjavík, fólk sem býr á Íslandi. Eins og staðan er í dag, er erfitt fyrir fólk að komast fyrir á gangstéttum Laugavegar. Það er einfaldlega ekki pláss vegna fólksfjölda á afar takmörkuðu rými. Engan skyldi undra. Laugavegur er eina verslunar-og veitingahúsagatan á Norðurlöndum þar sem bílaumferð er enn leyfð, borin saman við sambærilegar götur i höfuðborgum á borð við Osló, Kaupmannahöfn eða Stokkhólm. Í Reykjavík er lokað á fólk. Það kann ef til vill að hljóma ótrúlega, en í upphafi 7. áratugar síðustu aldar var heimilt að aka bílum um Strikið í Kaupmannahöfn. Allt til upphafs 10. áratugar síðustu aldar var heimilt að aka Karl-Johans gate í Ósló. Það þarf vart að taka fram fyrir þá Íslendinga, sem teljast í tugum þúsunda, sem hafa gengið þessar götur á undanförnum áratugum, að það er ekki séns í helvíti að hægt væri að koma fyrir bílum… hvað þá bílaumferð, á þessum götum í dag. Þær eru einfaldlega yfirfullar af fólki, rétt eins og Laugavegur. En! Stöldrum við. Munum að eitt sinn var heimilt að aka bílum um þessar götur. Voru deilur um þær breytingar, sem þurftu að eiga sér stað til að opna göturnar fyrir gangandi og hjólandi? Vissulega. Efast einhver manneskja um þá gæfuríku ákvörðun að opna fyrir fólk, og loka fyrir bíla, í dag? Nei. Ekki sála. Don Kíkóti óttaðist ekkert meir en „Risana“ með „tveggja mílna faðminn.“ Það var á 16. öld (ég vildi í alvöru að ég þyrfti ekki að leggjast svona lágt/langt). Jafnvel þá var Sansjó Pansa honum við hlið, bendandi á vitleysuna. Firruna. Því þetta voru ekki risar. Þetta voru vindmyllur. Og við þær er ekki hægt að berjast. Um þær mætti jafnvel segja, að þær hafi verið (að minnsta kosti á 16. öld) tákn um vísindalega byltingu. Um nýjan hugsunarhátt. Um nýja tíma. Elsku Miðbæjarfélag (áður titlað Félag kaupmanna og fasteignaeiganda við Laugaveg). Ég nenni þessu ekki lengur. Ég nenni ekki að vera Sansjó Pansa. Ég hef farið yfir þetta áður. Þið getið kennt öllum heiminum um. Hvaða vindmyllum sem er. Svona eins og þessar þrjár vídjóleigur sem eftir eru á Íslandi færu að kenna Netflix um sínar ófarir. En þótt vídjóleigurnar eru vissulega dauðadæmdar (að mestu, held samt með ykkur!) þá eruð þið það ekki. Vakniði! Nýtið ykkur mannfjöldann í miðbænum. Það hefur aldrei verið fleira fólk í bænum. Væri meira pláss fyrir fólk, gæti því jafnvel fjölgað enn meir. Á listanum yfir félaga ykkar sé ég fyrirtæki á borð við Sandholt. Bakarí þar sem 90 prósent viðskiptavina telst til ferðafólks, sem er fótgangandi. Hin 10 prósentin eru væntanlega gestir og gangandi Reykvíkingar. Eitt sinn var ég einn þeirra. En vitið þið, eftir að Brauð & Co opnaði, sem er fyrirtæki sem tekur jákvæða afstöðu MEÐ fólki, en EKKI með bílum, þá kýs ég að versla frekar þar. Sorrí. En, ykkur að segja, þá eru vörur ykkar ekki síðri (ég er, alls alls alls ekki eini viðskiptavinurinn sem þið hafið misst með þessari óskiljanlegu afstöðu). Ég get haldið áfram. Brynja! Elsku Brynja. Ætti ég bíl, þá myndi ég svíkja þig. Ég myndi þá hiklaust aka í næstu Húsasmiðju eða BYKO, nýta mér skárra verð og vöruúrval. Það sem ég hef ávallt elskað við þig er nálægðin. Að ég geti verslað hjá þér ÁN ÞESS að þurfa að fara í bíl. Það sama á við um ALLA þína viðskiptavini. Væru þeir á bíl, færu þeir annað. Því ekki að standa með fólkinu sem langar virkilega að versla við þig? Mig myndi gjarnan langa það, í öllu falli. Hér eru ónefnd atriði sem Miðbæjarfélagið gæti nýtt sér. Þar á meðal má minnast á markaðsráðgjöf frá 21. öld eða markaðstækifæri sem felast í notkun veraldarvefsins og þá ekki síst samfélagsmiðla. Athugið, pláss við Laugaveg veitir ykkur forskot, en alls ekki áskrift að velgengni um alla tíð. Fyrst og fremst væru meðmælin að standa með fólki, umfram ökutæki. Það er svo margt fólk sem þráir að elska ykkur. Stunda viðskipti við ykkur. Leyfið börnunum að koma til ykkar. Hvað varðar bílaaðgengi að miðbænum þá er ég alveg kominn með upp í kok af því að vera Sansjó. Í guðanna bænum. Það eru ALLTAF laus stæði í miðbænum og meðalvegalengd frá bílastæðahúsi í þá verslun sem þið þurfið að komast í er sjaldan, ef nokkurn tímann, lengri en frá random bílastæði í Kringlunni og að Tiger í þeirri ágætu verslunarmiðstöð. Laus bílastæði má sjá, alltaf, í rauntíma, á heimasíðu bílastæðasjóðs. Hún er meira að segja snjallsímavæn: Yfirlit yfir laus stæði í bílahúsumMiðbæjarfélag. Hættið að berjast við vindmyllur. Það var jafn mikið aðhlátursefni á 16. öld og það er í dag. Standið með fólki, ekki bílum. Með vinsemd og fullri virðingu. Þið græðið að lokum.Höfundur er formaður Samtaka um bíllausan lífsstíl Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Björn Teitsson Tengdar fréttir Borgin lokar á bílaumferð í völdum götum á aðventunni Valdar götur verða göngugötur frá klukkan 13 á laugardegi til klukkan 8 á mánudagsmorgni. 1. desember 2016 19:38 Mótmæla fyrirhuguðum lokunum í miðbænum Miðbæjarfélagið, hagsmunafélag atvinnurekenda og eigenda atvinnuhúsnæðis mótmælir fyrirhuguðum lokunum á neðri hluta Skólavörðustígs og Laugavegar á aðventunni. 7. desember 2016 17:58 Mest lesið Misskiljum ekki neitt Jón Helgi Björnsson Skoðun Mýtur um veitt og sleppt á laxi Karl Lúðvíksson Skoðun Ráðherra Kári Stefánsson Skoðun Uppalendur bera mikla ábyrgð Fastir pennar Bréf frá móður Berglind Fríða Viggósdóttir Skoðun „Ég skal baka fyrir Gunnar en ég kýs Kristján“ Páll Magnússon Skoðun Forsetaframbjóðendur undir áhrifum Kremlverja? Bjarni Már Magnússon Skoðun Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson Skoðun Sagan sem verður að segja Drífa Snædal Skoðun Heilbrigðiskerfi Íslands - Tími fyrir lausnir! Victor Gudmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar Skoðun Nýtt sveitarfélag Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Stafrænn ójöfnuður á upplýsingaöld Stella Samúelsdóttir,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Varfærnisleg fagnaðarlæti Berglind Sunna Bragadóttir skrifar Skoðun „Ég skal baka fyrir Gunnar en ég kýs Kristján“ Páll Magnússon skrifar Skoðun Daðrað við sölu Björn Sævar Einarsson skrifar Skoðun Rannsóknir á söfnum skapa dýrmæta þekkingu Arndís Bergsdóttr skrifar Skoðun Sagan sem verður að segja Drífa Snædal skrifar Skoðun Nýsköpun innviða Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Fjöldi fyrirtækja hætta með Rapyd Oddný Björg Rafnsdóttir skrifar Skoðun Forsetaframbjóðendur undir áhrifum Kremlverja? Bjarni Már Magnússon skrifar Skoðun Bréf frá móður Berglind Fríða Viggósdóttir skrifar Skoðun Vill ekki lengur íslenzkan her? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hafa íslensk fjarskiptafélög málað sig út í horn? Aron Heiðar Steinsson skrifar Skoðun Á Ísland framtíð í NATO? Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Fjallkonan nýja, hún Katrín Þorvaldur Logason skrifar Skoðun Heilsa íslenskrar þjóðar, samofin framþróun í læknisfræði á Íslandi Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Njótum reynslu Katrínar Valgerður Bjarnadóttir skrifar Skoðun Katrínu á Bessastaði Brynja Þorbjörnsdóttir skrifar Skoðun Eru stjórnvöld að virða réttindi barna á flótta? Hópur fólks í ungmennaráði UNICEF á Íslandi skrifar Skoðun Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar Skoðun Er ungum mönnum sama um sjófólk? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Þörfin fyrir heimilislækna Bjarni Jónsson skrifar Skoðun Um lýðræði — Þrjár spurningar til forsetaframbjóðenda Hjörtur Hjartarson skrifar Skoðun 30% kaupmáttaraukning með evru Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Halla Tómasdóttir yrði góður forseti Rannveig Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn má ekki fara á taugum Gísli Jökull Gíslason skrifar Skoðun „Brandarinn er búinn!“ María Heba Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Katrín kann sig Aðalheiður Björk Olgudóttir skrifar Sjá meira
Aldrei í sögu Reykjavikur hefur verið fleira fólk á ferli við Laugaveg, helstu verslunar-og veitingahúsagötu Reykjavíkur, en einmitt nú. Það er staðreynd. Þar eiga erlendir ferðamenn auðvitað drjúgan hlut að máli. Þessir sömu ferðamenn, eða ferðafólk öllu heldur, mynduðu ákveðinn björgunarhring okkar Íslendinga í efnahagsþrengingum. Um þá staðreynd ríkir væntanlega almenn sátt. Ferðafólk er ekki eina fólkið sem nýtur lífsgæða Laugavegar. Eða gerir tilraun til þess. Það gerir einnig fólk sem býr í nágrenni við götuna, fólk sem býr í Reykjavík, fólk sem býr á Íslandi. Eins og staðan er í dag, er erfitt fyrir fólk að komast fyrir á gangstéttum Laugavegar. Það er einfaldlega ekki pláss vegna fólksfjölda á afar takmörkuðu rými. Engan skyldi undra. Laugavegur er eina verslunar-og veitingahúsagatan á Norðurlöndum þar sem bílaumferð er enn leyfð, borin saman við sambærilegar götur i höfuðborgum á borð við Osló, Kaupmannahöfn eða Stokkhólm. Í Reykjavík er lokað á fólk. Það kann ef til vill að hljóma ótrúlega, en í upphafi 7. áratugar síðustu aldar var heimilt að aka bílum um Strikið í Kaupmannahöfn. Allt til upphafs 10. áratugar síðustu aldar var heimilt að aka Karl-Johans gate í Ósló. Það þarf vart að taka fram fyrir þá Íslendinga, sem teljast í tugum þúsunda, sem hafa gengið þessar götur á undanförnum áratugum, að það er ekki séns í helvíti að hægt væri að koma fyrir bílum… hvað þá bílaumferð, á þessum götum í dag. Þær eru einfaldlega yfirfullar af fólki, rétt eins og Laugavegur. En! Stöldrum við. Munum að eitt sinn var heimilt að aka bílum um þessar götur. Voru deilur um þær breytingar, sem þurftu að eiga sér stað til að opna göturnar fyrir gangandi og hjólandi? Vissulega. Efast einhver manneskja um þá gæfuríku ákvörðun að opna fyrir fólk, og loka fyrir bíla, í dag? Nei. Ekki sála. Don Kíkóti óttaðist ekkert meir en „Risana“ með „tveggja mílna faðminn.“ Það var á 16. öld (ég vildi í alvöru að ég þyrfti ekki að leggjast svona lágt/langt). Jafnvel þá var Sansjó Pansa honum við hlið, bendandi á vitleysuna. Firruna. Því þetta voru ekki risar. Þetta voru vindmyllur. Og við þær er ekki hægt að berjast. Um þær mætti jafnvel segja, að þær hafi verið (að minnsta kosti á 16. öld) tákn um vísindalega byltingu. Um nýjan hugsunarhátt. Um nýja tíma. Elsku Miðbæjarfélag (áður titlað Félag kaupmanna og fasteignaeiganda við Laugaveg). Ég nenni þessu ekki lengur. Ég nenni ekki að vera Sansjó Pansa. Ég hef farið yfir þetta áður. Þið getið kennt öllum heiminum um. Hvaða vindmyllum sem er. Svona eins og þessar þrjár vídjóleigur sem eftir eru á Íslandi færu að kenna Netflix um sínar ófarir. En þótt vídjóleigurnar eru vissulega dauðadæmdar (að mestu, held samt með ykkur!) þá eruð þið það ekki. Vakniði! Nýtið ykkur mannfjöldann í miðbænum. Það hefur aldrei verið fleira fólk í bænum. Væri meira pláss fyrir fólk, gæti því jafnvel fjölgað enn meir. Á listanum yfir félaga ykkar sé ég fyrirtæki á borð við Sandholt. Bakarí þar sem 90 prósent viðskiptavina telst til ferðafólks, sem er fótgangandi. Hin 10 prósentin eru væntanlega gestir og gangandi Reykvíkingar. Eitt sinn var ég einn þeirra. En vitið þið, eftir að Brauð & Co opnaði, sem er fyrirtæki sem tekur jákvæða afstöðu MEÐ fólki, en EKKI með bílum, þá kýs ég að versla frekar þar. Sorrí. En, ykkur að segja, þá eru vörur ykkar ekki síðri (ég er, alls alls alls ekki eini viðskiptavinurinn sem þið hafið misst með þessari óskiljanlegu afstöðu). Ég get haldið áfram. Brynja! Elsku Brynja. Ætti ég bíl, þá myndi ég svíkja þig. Ég myndi þá hiklaust aka í næstu Húsasmiðju eða BYKO, nýta mér skárra verð og vöruúrval. Það sem ég hef ávallt elskað við þig er nálægðin. Að ég geti verslað hjá þér ÁN ÞESS að þurfa að fara í bíl. Það sama á við um ALLA þína viðskiptavini. Væru þeir á bíl, færu þeir annað. Því ekki að standa með fólkinu sem langar virkilega að versla við þig? Mig myndi gjarnan langa það, í öllu falli. Hér eru ónefnd atriði sem Miðbæjarfélagið gæti nýtt sér. Þar á meðal má minnast á markaðsráðgjöf frá 21. öld eða markaðstækifæri sem felast í notkun veraldarvefsins og þá ekki síst samfélagsmiðla. Athugið, pláss við Laugaveg veitir ykkur forskot, en alls ekki áskrift að velgengni um alla tíð. Fyrst og fremst væru meðmælin að standa með fólki, umfram ökutæki. Það er svo margt fólk sem þráir að elska ykkur. Stunda viðskipti við ykkur. Leyfið börnunum að koma til ykkar. Hvað varðar bílaaðgengi að miðbænum þá er ég alveg kominn með upp í kok af því að vera Sansjó. Í guðanna bænum. Það eru ALLTAF laus stæði í miðbænum og meðalvegalengd frá bílastæðahúsi í þá verslun sem þið þurfið að komast í er sjaldan, ef nokkurn tímann, lengri en frá random bílastæði í Kringlunni og að Tiger í þeirri ágætu verslunarmiðstöð. Laus bílastæði má sjá, alltaf, í rauntíma, á heimasíðu bílastæðasjóðs. Hún er meira að segja snjallsímavæn: Yfirlit yfir laus stæði í bílahúsumMiðbæjarfélag. Hættið að berjast við vindmyllur. Það var jafn mikið aðhlátursefni á 16. öld og það er í dag. Standið með fólki, ekki bílum. Með vinsemd og fullri virðingu. Þið græðið að lokum.Höfundur er formaður Samtaka um bíllausan lífsstíl
Borgin lokar á bílaumferð í völdum götum á aðventunni Valdar götur verða göngugötur frá klukkan 13 á laugardegi til klukkan 8 á mánudagsmorgni. 1. desember 2016 19:38
Mótmæla fyrirhuguðum lokunum í miðbænum Miðbæjarfélagið, hagsmunafélag atvinnurekenda og eigenda atvinnuhúsnæðis mótmælir fyrirhuguðum lokunum á neðri hluta Skólavörðustígs og Laugavegar á aðventunni. 7. desember 2016 17:58
Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar
Skoðun Heilsa íslenskrar þjóðar, samofin framþróun í læknisfræði á Íslandi Theódór Skúli Sigurðsson skrifar
Skoðun Eru stjórnvöld að virða réttindi barna á flótta? Hópur fólks í ungmennaráði UNICEF á Íslandi skrifar
Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar