Hæstiréttur fellir niður fjárdráttarmál gegn Hannesi Smárasyni

Hæstiréttur felldi í dag niður fjárdráttarmál gegn Hannesi Smárasyni fyrrverandi stjórnarformanni og forstjóra FL Group en Hannes var sýknaður af ákæru sérstaks saksóknara í Héraðsdómi Reykjavíkur í febrúar í fyrra. Hæstiréttur fellir málið niður vegna mikilla tafa sem orðið hafa á því og verður ekki annað skilið af dómnum en tafirnar séu á ábyrgð ákæruvaldsins sem meðal annars skilaði of seint inn greinargerð til réttarins vegna málsins.

Sérstakur saksóknari ákærði Hannes fyrir að hafa dregið sér tæplega 3 milljarða af reikningi FL Group í Kaupþingi í Lúxemborg sem svo voru lagðir inn á reikning eignarhaldsfélagsins Fons í sama banka.

Millifærslan var framkvæmd þann 25. apríl 2005 og án vitundar og samþykkis stjórnenda og stjórnar FL Group. Hannes hefur alla tíð neitað sök í málinu og sagðist við aðalmeðferð málsins í héraði „ekkert kannast við þessi viðskipti”.

Stærsti eigandi Fons var Pálmi Haraldsson. Peningurinn var svo millifærður af reikningi Fons yfir á reikning stærstu hluthafa í flugfélaginu Sterling. Taldi saksóknari að millifærslan frá FL Group til Fons benti til þess að fyrrnefnda félagið ætlaði að taka þátt í kaupum Fons á Sterling.

Í reifun dóms Hæstaréttar er það rakið hvers vegna málið er fellt niður en þar kemur fram að eftir afhendingu málsgagna hafi ákæruvaldið fengið frest til 24. ágúst 2016 til þess að skila greinargerð í málinu. Sá frestur var hins vegar framlengdur að ósk ákæruvaldsins tvisvar, annars vegar til 14. september sama ár og svo aftur til 21. september.

Ekki var óskað eftir frekari fresti en greinargerð var þó ekki skilað fyrr en þann 26. september eða fimm dögum eftir að fresturinn rann út. Í kjölfarið krafðist Hannes þess að málið yrði fellt niður en til vara að því yrði vísað frá dómi.

Hæstiréttur féllst á að fella málið niður vegna gífurlegra og óútskrýrðra tafa, eins og það er orðað, af hálfu ákæruvaldsins.

„Rakið var að þegar málsgögnin bárust Hæstarétti hefðu verið liðin meira en ellefu ár frá ætluðu broti, nærri átta ár frá upphafi rannsóknar og rúmir sautján mánuðir frá því að ríkissaksóknari gaf út áfrýjunarstefnu til að fá hnekkt héraðsdómi um sýknu X. Að virtu ákvæði 1. mgr. 171. gr. laga nr. 88/2008 um að hraða skuli meðferð máls eftir föngum, sbr. einnig 1. mgr. 70. gr. stjórnarskrárinnar, var talið að þessar gífurlegu og óútskýrðu tafir á málinu hefðu gefið enn ríkari ástæðu en endranær til þess að rekstur málsins færi ekki frekar úr skorðum hvað málshraða varðaði. Samkvæmt framansögðu og í ljósi þess að vanræksla ákæruvaldsins um skil á greinargerð hefði ekki verið réttlætt, var fallist á kröfu X um að málið yrði fellt niður fyrir Hæstarétti,“ segir í reifun Hæstaréttar.