Heimilið mitt í landinu Úrsúla Jünemann skrifar 27. nóvember 2014 07:00 Stundum er talað um reiða unga menn. En hér talar reið gömul kona: „Heimilin í landinu“ hafa fengið nýlega niðurstöðu af „leiðréttingu skuldanna sinna“. Margir eru kátir þótt vitað er að það eru ekki „hrægammarnir“ sem borga brúsann heldur ríkiskassinn. Þar með eru „heimilin í landinu“ að borga sjálfum sér. Samt eykst fylgi hrunflokkana, mér með öllu óskiljanlegt. Nú ætla ég að segja frá „heimilinu mínu í landinu“: Við gömlu hjónin erum tvö eftir í litlu og gömlu raðhúsi sem við eigum skuldlaust enda kunnum við alltaf að sníða okkur stakk eftir vexti. Við höfum aldrei svikist undan skatti heldur borgað samviskusamlega í ríkiskassann í þeirri von að velferðarkerfið virki eins og skyldi. Við lögðum svolítið til hliðar og keyptum hlutabréf í góðu og öruggu fyrirtæki sem heitir Jarðborarnir. En viti menn: Í „góðærinu“ opnuðust bröskurunum dyrnar upp á gátt. Okkar fyrirtæki var tekið yfir af einhverju öðru fyrirtæki sem hét Atorka. Þetta var fjandsamleg yfirtaka og við fengum þann valkost annaðhvort að selja hlutabréfin okkar fyrir slikk eða gerast hluthafar í nýja fyrirtækinu. Við völdum því miður síðari valkostinn og verðbréfin sem voru ætluð til að hækka lífsgæðin í ellinni urðu verðlaus. Bingó! Sonurinn okkar var búinn að vinna sér inn dágóða upphæð til að þurfa ekki að taka námslán. Hann fór svo í framhaldsnám til Þýskalands, einmitt þegar hrunið dundi yfir. Þar með minnkaði sparnaðurinn hans um helming. Nú spyr ég ykkur Sigmundur Davíð og Bjarni: Er mitt heimili ekki „heimili í landinu“? Hvar eru okkar bætur fyrir allt tapið í hruninu? Maðurinn minn sem vann sem bókasafnsfræðingur í Iðnskólanum varð atvinnulaus þegar Iðnskólinn var einkavæddur og nefndur Tækniskóli í hagræðingarskyni. Bóndi minn er kominn á efri ár og ekki getur hann unnið erfiðisvinnu. Hann er búinn að sækja um mörg störf en alltaf er unga fólkið tekið fram fyrir hann. Þetta fólk er með nýlegri menntun og er ódýrara í kaupi. Hann hefur sótt endurmenntunarnámskeið og verið á atvinnuleysisbótum á meðan. Nú tókuð þið Sigmundur Davíð og Bjarni þá ákvörðun um að stytta þann tíma sem atvinnuleysingjar njóta bóta og ýta þeim hálfu ári fyrr í umsjón sveitarfélaganna. Flott hjá ykkur! Þið getið þá bent á það að fjárhagur ríkissjóðs batni til muna! Ég sem er grunnskólakennari fæ útborgað um 300.000 kr. á mánuði og það með töluverðri yfirvinnu. En þetta „ofurkaup“ mitt sem kennari dugar til þess að maðurinn minn fær engar bætur hjá sveitarfélaginu. Við ættum kannski að skilja? Næstu fjögur árin verður „heimilið mitt í landinu“ að skrimta á mínu „ofurkaupi“ þangað til maðurinn minn á rétt á eftirlaunum. „Heimilið mitt í landinu“ sem hefur alltaf staðið í skilum er óhresst við það sem D og B hafa gert. Heimilið mitt tapar á því að:1 Heilbrigðiskerfið okkar er í rústum og við þurfum sífellt meira að borga úr eigin vasa.2 Menningar- og menntakerfið er ekki metið að verðleikum.3 Félagsþjónustan er sett meira og meira á sveitarfélögin sem standa misvel undir þessu álagi.4 Maturinn mun verða dýrari með hækkuðum matarsköttum.5 Verðbólgan mun aukast vegna þess að neyslan eykst með þessum leiðréttingaraðgerðum ríkisstjórnarinnar og „hagvöxturinn“ fer upp á móti. Heimilið mitt hefur hins vegar engan áhuga á lækkuðum sköttum á alls konar lúxusvörum og tækjum. Við höfum einfaldlega ekki efni á því. „Heimilið mitt í landinu“ setur stórt spurningarmerki á þróun fasteigna- og leigumarkaða: Nú tíðkast það að einhver félög kaupa upp fasteignir í stórum stíl. Spurning er hvaðan þessir peningar koma. Þannig geta þessir aðilar haldið leigumarkaðnum í heljargreipum og ráðið verðið á leiguíbúðum. Þeir sem hafa hag „heimilanna í landinu“ að leiðarljósi ættu að setja lög við slíku. Leigjendur eiga líka „heimili í landinu“. En þessi ríkisstjórn setur greinilega ekki hag litla mannsins í forgrunni. „Heimilið mitt í landinu“ mun blæða vegna skertrar félagsþjónustu, hækkandi verðs á nauðsynjavörum og sveiflukenndri krónu. Við sem eigum líka „heimili í landinu“ munum standa á Austurvelli að mótmæla þangað til SDG og BB og þeirra fólk tekur pokann sinn. Og vel á minnst: Verði þeim að góðu með nýju lúxusjeppana sína! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Vegið að æru embættismanna Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir Skoðun Til óákveðinna kjósenda Eygló Halldórsdóttir Skoðun Opið bréf til forsetaframbjóðenda Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Afhverju viltu fá trúð á Bessastaði? Diljá Ámundadóttir Zoega Skoðun Ómetanleg leiðsögn Magnús Ingi Óskarsson Skoðun Snúningshurðin í ráðuneytinu Jón Kaldal Skoðun Sjókvíafúskið mikla Rán Flygenring Skoðun Það þarf þyrlupall við þjóðarsjúkrahúsið Hópur lækna á þyrlum Landhelgisgæslunnar Skoðun Vegna hvers kýs ég Katrínu Jón Kristjánsson Skoðun Sameiningaraflið Katrín Jakobsdóttir Kári Bjarnason Skoðun Skoðun Skoðun Sameiningaraflið Katrín Jakobsdóttir Kári Bjarnason skrifar Skoðun Snúningshurðin í ráðuneytinu Jón Kaldal skrifar Skoðun Til óákveðinna kjósenda Eygló Halldórsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til forsetaframbjóðenda Elín Erna Steinarsdóttir skrifar Skoðun Ómetanleg leiðsögn Magnús Ingi Óskarsson skrifar Skoðun Vegið að æru embættismanna Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hverjum treystum við fyrir fjöreggjunum okkar? skrifar Skoðun Stöndum í lappirnar! Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Gjöf sem gefur Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Vegna hvers kýs ég Katrínu Jón Kristjánsson skrifar Skoðun Hvar er sómakenndin? Blakleikur Ísraels og Íslands Hrönn Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Alþingi slátrar jafnræðisreglunni Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Málfarslöggan verk sín vann Ari Páll Kristinsson skrifar Skoðun Verðmæti Döff kjósenda Mordekaí Elí Esrason skrifar Skoðun Nýja hægrið Davíð Bergmann skrifar Skoðun Afhverju viltu fá trúð á Bessastaði? Diljá Ámundadóttir Zoega skrifar Skoðun Heldur þann besta en þann næstbesta! Vilhjálmur B. Bragason skrifar Skoðun Vel gert! Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Halla Hrund; vörður auðlinda og nýsköpunar Valdimar Össurarson skrifar Skoðun Forsetabaráttan: Hin fimm fræknu og leiðtogafræðin Sigurður Ragnarsson skrifar Skoðun Sýnileiki og styrkur þjóðar Ásdís Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Velferð fólks framar markaðsvæddri netsölu áfengis Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Halla Hrund, Halla Tómasdóttir eða Katrín Jakobsdóttir? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Það þarf þyrlupall við þjóðarsjúkrahúsið Hópur lækna á þyrlum Landhelgisgæslunnar skrifar Skoðun Vonandi endurtekur sagan sig! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Halla Hrund - Þarf fólk eins og þig, fyrir fólk eins og mig? Tómas Ellert Tómasson skrifar Skoðun Kjósum sterkan leiðtoga Guðlaug Hrönn Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Munu kosningar bjarga Bretlandi? Guðmundur Einarsson skrifar Skoðun Hvers konar bull er þetta ! Fjölnir Sæmundsson skrifar Skoðun Líkhús Líneik Anna Sævarsdóttir skrifar Sjá meira
Stundum er talað um reiða unga menn. En hér talar reið gömul kona: „Heimilin í landinu“ hafa fengið nýlega niðurstöðu af „leiðréttingu skuldanna sinna“. Margir eru kátir þótt vitað er að það eru ekki „hrægammarnir“ sem borga brúsann heldur ríkiskassinn. Þar með eru „heimilin í landinu“ að borga sjálfum sér. Samt eykst fylgi hrunflokkana, mér með öllu óskiljanlegt. Nú ætla ég að segja frá „heimilinu mínu í landinu“: Við gömlu hjónin erum tvö eftir í litlu og gömlu raðhúsi sem við eigum skuldlaust enda kunnum við alltaf að sníða okkur stakk eftir vexti. Við höfum aldrei svikist undan skatti heldur borgað samviskusamlega í ríkiskassann í þeirri von að velferðarkerfið virki eins og skyldi. Við lögðum svolítið til hliðar og keyptum hlutabréf í góðu og öruggu fyrirtæki sem heitir Jarðborarnir. En viti menn: Í „góðærinu“ opnuðust bröskurunum dyrnar upp á gátt. Okkar fyrirtæki var tekið yfir af einhverju öðru fyrirtæki sem hét Atorka. Þetta var fjandsamleg yfirtaka og við fengum þann valkost annaðhvort að selja hlutabréfin okkar fyrir slikk eða gerast hluthafar í nýja fyrirtækinu. Við völdum því miður síðari valkostinn og verðbréfin sem voru ætluð til að hækka lífsgæðin í ellinni urðu verðlaus. Bingó! Sonurinn okkar var búinn að vinna sér inn dágóða upphæð til að þurfa ekki að taka námslán. Hann fór svo í framhaldsnám til Þýskalands, einmitt þegar hrunið dundi yfir. Þar með minnkaði sparnaðurinn hans um helming. Nú spyr ég ykkur Sigmundur Davíð og Bjarni: Er mitt heimili ekki „heimili í landinu“? Hvar eru okkar bætur fyrir allt tapið í hruninu? Maðurinn minn sem vann sem bókasafnsfræðingur í Iðnskólanum varð atvinnulaus þegar Iðnskólinn var einkavæddur og nefndur Tækniskóli í hagræðingarskyni. Bóndi minn er kominn á efri ár og ekki getur hann unnið erfiðisvinnu. Hann er búinn að sækja um mörg störf en alltaf er unga fólkið tekið fram fyrir hann. Þetta fólk er með nýlegri menntun og er ódýrara í kaupi. Hann hefur sótt endurmenntunarnámskeið og verið á atvinnuleysisbótum á meðan. Nú tókuð þið Sigmundur Davíð og Bjarni þá ákvörðun um að stytta þann tíma sem atvinnuleysingjar njóta bóta og ýta þeim hálfu ári fyrr í umsjón sveitarfélaganna. Flott hjá ykkur! Þið getið þá bent á það að fjárhagur ríkissjóðs batni til muna! Ég sem er grunnskólakennari fæ útborgað um 300.000 kr. á mánuði og það með töluverðri yfirvinnu. En þetta „ofurkaup“ mitt sem kennari dugar til þess að maðurinn minn fær engar bætur hjá sveitarfélaginu. Við ættum kannski að skilja? Næstu fjögur árin verður „heimilið mitt í landinu“ að skrimta á mínu „ofurkaupi“ þangað til maðurinn minn á rétt á eftirlaunum. „Heimilið mitt í landinu“ sem hefur alltaf staðið í skilum er óhresst við það sem D og B hafa gert. Heimilið mitt tapar á því að:1 Heilbrigðiskerfið okkar er í rústum og við þurfum sífellt meira að borga úr eigin vasa.2 Menningar- og menntakerfið er ekki metið að verðleikum.3 Félagsþjónustan er sett meira og meira á sveitarfélögin sem standa misvel undir þessu álagi.4 Maturinn mun verða dýrari með hækkuðum matarsköttum.5 Verðbólgan mun aukast vegna þess að neyslan eykst með þessum leiðréttingaraðgerðum ríkisstjórnarinnar og „hagvöxturinn“ fer upp á móti. Heimilið mitt hefur hins vegar engan áhuga á lækkuðum sköttum á alls konar lúxusvörum og tækjum. Við höfum einfaldlega ekki efni á því. „Heimilið mitt í landinu“ setur stórt spurningarmerki á þróun fasteigna- og leigumarkaða: Nú tíðkast það að einhver félög kaupa upp fasteignir í stórum stíl. Spurning er hvaðan þessir peningar koma. Þannig geta þessir aðilar haldið leigumarkaðnum í heljargreipum og ráðið verðið á leiguíbúðum. Þeir sem hafa hag „heimilanna í landinu“ að leiðarljósi ættu að setja lög við slíku. Leigjendur eiga líka „heimili í landinu“. En þessi ríkisstjórn setur greinilega ekki hag litla mannsins í forgrunni. „Heimilið mitt í landinu“ mun blæða vegna skertrar félagsþjónustu, hækkandi verðs á nauðsynjavörum og sveiflukenndri krónu. Við sem eigum líka „heimili í landinu“ munum standa á Austurvelli að mótmæla þangað til SDG og BB og þeirra fólk tekur pokann sinn. Og vel á minnst: Verði þeim að góðu með nýju lúxusjeppana sína!
Skoðun Hvar er sómakenndin? Blakleikur Ísraels og Íslands Hrönn Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar