Orð og efndir “vinstri” ríkisstjórnar í jafnréttismálum

Ég gekk til liðs við VG á sínum tíma einkum til að vinna að hugsjónum um jafnrétti og umhverfi. Að báðum þessum málaflokkum hafði ég unnið sem lögmaður en gerði mér vonir um að ég næði meiri árangri á vettvangi Alþingis og innan VG, sem hefur kvenfrelsi og umhverfismál að kjarnaatriðum í stefnuskrá sinni. Nokkuð hefur áunnist fyrir tilstilli sporgöngumanna Kolbrúnar Halldórsdóttur sem fylgdu eftir málum hennar um vændiskaup og nektarstaði. Þá beitti Lilja Mósesdóttir sér sem formaður viðskiptanefndar til að tryggja að lög um kynjakvóta yrðu samþykkt. Bjartar vonir vöknuðu við samstarfsyfirlýsingu ríkisstjórnar Samfylkingarinnar og Vinstrihreyfingarinnar – græns framboðs í kjölfar alþingiskosninga vorið 2009, með jafnaðar- og jafnréttiskonuna Jóhönnu Sigurðardóttur forsætisráðherra í fararbroddi. Í samstarfsyfirlýsingunni segir um jafnréttismálin:

„Málaflokkur jafnréttismála fái aukið vægi innan stjórnkerfisins. Jafnréttisstofa verði efld og sjálfstæði hennar aukið.

Jafnréttismál verði flutt í forsætisráðuneytið. Áhrif kvenna í endurreisninni verði tryggð. Því mun ríkisstjórnin beita sér fyrir því að jafna hlutfall kvenna á öllum sviðum samfélagsins og grípa til sértækra aðgerða sé þess þörf. Jafnframt verði kynjasjónarmið höfð að leiðarljósi í aðgerðum til atvinnusköpunar, svo þær gagnist bæði körlum og konum með fjölbreyttan bakgrunn.

Ríkisstjórnin grípi til aðgerða til að útrýma kynbundnum launamun í samvinnu við hagsmunasamtök og aðila vinnumarkaðarins. Lokið verði við gerð jafnréttisstaðla á kjörtímabilinu og starf jafnréttisfulltrúa ráðuneyta verði efld. Unnið verði úr tillögum jafnréttisvaktarinnar.

Ríkisstjórnin grípi til aðgerða til að útrýma kynbundnu ofbeldi……….“

Verri staða kvenna

Nú undir lok kjörtímabils ríkisstjórnar Samfylkingarinnar og Vinstrihreyfingarinnar – græns framboð má með sanni segja að vart standi steinn yfir steini hvað þessi loforð snertir. Niðurskurður í heilbrigðis- og félagsmálum hefur bitnað á konum og landsbyggðinni, en um 80% tapaðra starfa voru kvennastörf. Fögur fyrirheit um að útrýma kynbundnum launamun hafa snúist upp í andhverfu sína, kynbundinn launamunur hefur aukist á kjörtímabilinu. Staða kvenna í íslensku samfélagi hefur versnað síðastliðin fjögur ár. Þær hafa verið þolendur endurreisnar fjármálakerfisins, forgangsverkefnis að fyrirmælum Alþjóða gjaldeyrissjóðsins sem hafa falið í sér eignatilfærslur frá skuldsettum heimilum til fjármálastofnana og félagslegan niðurskurð. Sjóðurinn verður seint talinn velviljaður norrænu velferðarsamfélagi. Var það ekki þessi sjóður sem stuðlaði að kynlífstengdri ferðaþjónustu í Taílandi?

Fjárframlög til Jafnréttisstofu hafa í hlutfalli við verðlagsbreytingar lækkað umtalsvert á kjörtímabilinu. Jafnréttisstofa hefur ekki verið efld, þvert á móti skorin niður. Tillögur greinarhöfundar og Lilju Mósesdóttur við þriðju umræðu fjárlaga fyrir árið 2013 um tímabundin 75 milljóna króna framlög til Jafnréttisstofu árin 2013 til 2015, samtals 150 milljónir, til að vinna gegn kynbundnum launamun voru felldar með atkvæðum allra stjórnarþingmanna. Stjórnarliðar greiddu einnig einbeitt atkvæði gegn einkar hófsömum tillögum okkar Lilju um 10 milljóna króna viðbótarframlag til Kvennaathvarfsins í Reykjavík, 5 milljóna króna til Stígamóta, sömu fjárhæð til Aflsins, samtaka gegn kynbundnu ofbeldi á Norðurlandi, og UN Women. Við forgangsröðuðum í þágu baráttu gegn kynbundnum launamun og kynbundnu ofbeldi í samræmi við grunngildi VG. Sambærilegar tillögur okkar vegna fjárlaga fyrir árið 2012 voru einnig kolfelldar af stjórnarliðum. Af hverju hafna þeir tillögum sem eru kjarnaatriði í stefnuskrám ríkisstjórnarflokkanna?