Svo virðist sem þýskir rútubílstjórar selji kost sem þeir flytja sjálfir inn, áfenga drykki og mat, í rútum sínum og bregðist ókvæða við ef ferðamenn versla fæði á Íslandi. Sú er reynsla leiðsögumannsins Úlriks Arthúrssonar sem segir farir sínar ekki sléttar eftir viðskipti við þýskan rútubílstjóra, en með honum ferðaðist hann ásamt hópi ferðamanna.

„Ég var að koma úr vikuferð í kringum landið, og var að fylgja þýskum túristum til Keflavíkur og átti að taka á móti öðrum hópi og fylgja honum á hótelið. Þegar ég var búinn að kveðja hópinn með tárum fór ég í bílinn til að ná mér í gögn sagði bílstjórinn: Þú ferð ekki lengur hér inn, þú ert rekinn héðan út og getur komið þér sjálfur heim. Þetta var um miðja nótt. Og ástæðan var sú að hann sagði mig hafa eyðilagt allan „bisness“ fyrir sér og konu sinni, en þau reka veitingasölu í rútunni; við seldum ekkert því þú lokkaðir fólkið í verslunarmiðstöðvar til að kaupa sér eitthvað íslenskt. Þau lifðu náttúrlega á þýskri linsusúpu.“ Svo lýsir Úlrik samskiptunum við bílstjórann.

Þýski bílstjórinn hélt því fram við Úlrik að hann hefði haft af sér stórfé með því að „lokka“ fólk inn í stórmarkaði til að versla sér þar banana eða súrmjólk. Um mun vera að ræða bílstjóra á vegum þýsku ferðaskrifstofunnar Service Reisen en rútan var merkt Hauser; tengill er Guðmundur Jónasson. Úlrik segir fyrirliggjandi að ferðamennirnir sjálfir hafi ekki deilt óánægjunni með bílstjóranum og að þeir hafi fremur viljað njóta íslensks matar en þess sem bílstjórinn bauð upp á í rútunni. „Sorglegt er að fólk sem kemur til landsins til að kynnast íslenskri menningu og matargerð losni ekki úr viðjum sinnar eigin menningar hálflokað inni í útlendri rútu og telur sig verða að kaupa mat sem boðið er upp á í langferðarbílum.“

Þá telur Úlrik sérkennilegt að það leyfist í útlendum rútum að selja mat og áfenga drykki um borð en ekki í íslenskum langferðarbifreiðum. „Ég hringdi í tollinn, á Seyðisfirði. Þeir báðu mig um að lýsa þessu nánar og ætla að taka á þessu. Ef þessir bílstjórar fara hring eftir hring og koma með birgðir inn í landið og selja þær, borga þeir ekki aðstöðugjöld. Og þeir mega ekki selja áfenga drykki, eða reyndar hvaða drykki sem er, meðal annars vegna þess að þeir borga hvorki aðstöðugjöld né virðisaukaskatt.“

Úlrik segist að endingu aldrei hafa upplifað annað eins og honum sárnar mjög að hafa verið hent út úr rútunni og á kaldan klaka þarna að nóttu til en þetta var síðastliðið fimmtudagskvöld. „Ég keypti mér miða með Kynnisferðum og fór þannig í bæinn.“