Stórkostlegt sjónarspil 28. janúar 2012 06:00 Vel leikin Leikararnir í The Artist fara á kostum án þess að nota hljóð eða orð. The Artist Leikstjórn: Michel Hazanavicius Leikarar: Jean Dujardin, Bérénice Bejo, John Goodman, James Cromwell, Penelope Ann Miller, Malcolm McDowell Auðvitað býst maður við miklu af kvikmynd sem tilnefnd er til 10 Óskarsverðlauna og 12 BAFTA-verðlauna. The Artist þykir sigurstrangleg í öllum helstu flokkum og væntingarnar til hennar því gífurlegar. Það er auðvitað eilítið ósanngjarnt en engu að síður skiljanlegt. Myndin segir frá George Valentin, kvikmyndastjörnu í Hollywood á tímum þöglu myndanna. Árið er 1927 og talmyndirnar eru að yfirtaka iðnaðinn. Valentin þráast hins vegar við að skipta um leikvang og er honum því á endanum bolað burt úr bransanum. Við þetta fléttast svo þráhyggjukennd ást Valentin á ungri leikkonu, Peppy Miller, sem verður fljótlega ein skærasta stjarna talmyndanna. Það vekur auðvitað athygli að The Artist er sjálf að mestu leyti þögul mynd. Það þjónar ákveðnum frásagnarlegum tilgangi, auk þess sem það styður við nostalgískt yfirbragðið og þvingar leikarana til að tjá sig eins myndrænt og þeir geta. Áður en langt um líður er áhorfandinn það djúpt sokkinn í frábæra söguna að tali eða umhverfishljóðum væri ofaukið, og gætu jafnvel truflað hið mikla sjónarspil sem myndin er. Aðalleikarinn (Jean Dujardin) er stórkostlegur og með hvert einasta smáatriði á hreinu, hvort sem það er dans, skylmingar eða myndun míkróskópískra hrukkna í námunda við yfirskeggið, sem öll gera hann svo aðlaðandi og aumkunarverðan í senn. Aðrir leikarar fara einnig á kostum og gaman er að sjá öll þessi kunnuglegu andlit tjá sig án notkunar hljóða og orða. The Artist er sannkallað listaverk og stendur fyllilega undir öllum þeim væntingum sem til hennar eru bornar. Þær kvikmyndir sem etja við hana kappi á væntanlegum verðlaunahátíðum eru ekki öfundsverðar. Þegar maður sér hvernig hún notar myndmálið rennur það upp fyrir manni að stór hluti þeirra mynda sem út koma nú á dögum gætu eins verið útvarpsleikrit. Haukur Viðar Alfreðsson Niðurstaða: Ein allra besta mynd síðasta árs og nýtur sín best í kvikmyndahúsi. Nú er tækifærið. Ekki gera ekki neitt. Lífið Mest lesið Hvernig bíla eiga frambjóðendur? Bílablinda, lögregluleyfi og draumur um Volvo Lífið Sonurinn skírður Lífið „Við erum öll byrjendur á einhverjum tímapunkti“ Lífið Gylfi og Alexandra eiga von á barni Lífið „Ég dreg mig í hlé og fer bara og stofna kaffihús“ Lífið Bernard Hill er látinn Lífið Mörg hundruð manns á opnun kosningamiðstöðvar Katrínar Lífið Sígó eftir hvern hring og undir lokin þurfti að lyfta Mari upp úr stólnum en hún hljóp af stað Lífið Vinskapurinn og gleðin staðið upp úr Lífið Krakkatían: Kolbeinn kafteinn, langspil og hvolpar Lífið Fleiri fréttir Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Sjá meira
The Artist Leikstjórn: Michel Hazanavicius Leikarar: Jean Dujardin, Bérénice Bejo, John Goodman, James Cromwell, Penelope Ann Miller, Malcolm McDowell Auðvitað býst maður við miklu af kvikmynd sem tilnefnd er til 10 Óskarsverðlauna og 12 BAFTA-verðlauna. The Artist þykir sigurstrangleg í öllum helstu flokkum og væntingarnar til hennar því gífurlegar. Það er auðvitað eilítið ósanngjarnt en engu að síður skiljanlegt. Myndin segir frá George Valentin, kvikmyndastjörnu í Hollywood á tímum þöglu myndanna. Árið er 1927 og talmyndirnar eru að yfirtaka iðnaðinn. Valentin þráast hins vegar við að skipta um leikvang og er honum því á endanum bolað burt úr bransanum. Við þetta fléttast svo þráhyggjukennd ást Valentin á ungri leikkonu, Peppy Miller, sem verður fljótlega ein skærasta stjarna talmyndanna. Það vekur auðvitað athygli að The Artist er sjálf að mestu leyti þögul mynd. Það þjónar ákveðnum frásagnarlegum tilgangi, auk þess sem það styður við nostalgískt yfirbragðið og þvingar leikarana til að tjá sig eins myndrænt og þeir geta. Áður en langt um líður er áhorfandinn það djúpt sokkinn í frábæra söguna að tali eða umhverfishljóðum væri ofaukið, og gætu jafnvel truflað hið mikla sjónarspil sem myndin er. Aðalleikarinn (Jean Dujardin) er stórkostlegur og með hvert einasta smáatriði á hreinu, hvort sem það er dans, skylmingar eða myndun míkróskópískra hrukkna í námunda við yfirskeggið, sem öll gera hann svo aðlaðandi og aumkunarverðan í senn. Aðrir leikarar fara einnig á kostum og gaman er að sjá öll þessi kunnuglegu andlit tjá sig án notkunar hljóða og orða. The Artist er sannkallað listaverk og stendur fyllilega undir öllum þeim væntingum sem til hennar eru bornar. Þær kvikmyndir sem etja við hana kappi á væntanlegum verðlaunahátíðum eru ekki öfundsverðar. Þegar maður sér hvernig hún notar myndmálið rennur það upp fyrir manni að stór hluti þeirra mynda sem út koma nú á dögum gætu eins verið útvarpsleikrit. Haukur Viðar Alfreðsson Niðurstaða: Ein allra besta mynd síðasta árs og nýtur sín best í kvikmyndahúsi. Nú er tækifærið. Ekki gera ekki neitt.
Lífið Mest lesið Hvernig bíla eiga frambjóðendur? Bílablinda, lögregluleyfi og draumur um Volvo Lífið Sonurinn skírður Lífið „Við erum öll byrjendur á einhverjum tímapunkti“ Lífið Gylfi og Alexandra eiga von á barni Lífið „Ég dreg mig í hlé og fer bara og stofna kaffihús“ Lífið Bernard Hill er látinn Lífið Mörg hundruð manns á opnun kosningamiðstöðvar Katrínar Lífið Sígó eftir hvern hring og undir lokin þurfti að lyfta Mari upp úr stólnum en hún hljóp af stað Lífið Vinskapurinn og gleðin staðið upp úr Lífið Krakkatían: Kolbeinn kafteinn, langspil og hvolpar Lífið Fleiri fréttir Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Sjá meira