
Rammpólitísk áætlun
Hugmyndin að baki rammaáætluninni var að láta fara fram ítarlegt og faglegt mat á hartnær öllum möguleikum til nýtingar vatnsafls og jarðvarma, þar sem ólík sjónarmið yrðu vegin saman, með bestu vísindalegu og hlutlægu aðferðum sem í boði væru. Umhverfissjónarmið, náttúruvernd, tæknilegir möguleikar, hagkvæmni, jarðfræði, áhrif á byggðir, ferðamennsku og útiveru, allir þessir þættir skyldu krufnir saman. Þannig mætti fá sameiginlega og skýra niðurstöðu til langrar framtíðar, óháð pólitískum meirihluta á hverjum tíma, um hvar mætti hugsanlega beisla ónýtt afl, en hvar ekki. Ljóst var í upphafi að slík niðurstaða, hvernig sem hún liti út að lokum, yrði málamiðlun ólíkra sjónarmiða og að engin niðurstaða yrði fullkomlega að allra skapi.
En þarna átti þó að ná niðurstöðu eftir ríka greiningu fjölda fagfólks, eftir langt og opið ferli. Að niðurstöðunni fram kominni gætu orkufyrirtæki, sveitarfélög og iðnfyrirtæki mótað áætlanir til langrar framtíðar, skapað stöðugleika í framkvæmdum og forðast boðaföll, sem við þekkjum allt of vel úr íslenskri hagsögu. Landsnet gæti aukið nýtingu og hagkvæmni í kerfi sínu og fyrirtækið hefði skýrari forsendur um framkvæmdir og staðsetningu orkuöflunar fram í tímann. Þessi faglega langtímanálgun naut stuðnings allra stjórnmálaflokka vel á annan áratug.
Reimleikar í skjalagerðinniÍ febrúar árið 2010 sagði forsætisráðherra á Viðskiptaþingi að nú lægi á að rammaáætlunin, sem hefði verið í smíðum svo lengi og kostað á annan milljarð króna, kæmi til meðferðar á Alþingi. Fyrr yrði ekki ráðist í ný orkuverkefni. Í júlí 2011 komu hin endanlegu faglegu drög loks fram. Hafði þá þegar verið tekið tillit til fjölmargra ábendinga, fyrst og fremst um umhverfismál. Haustið 2011 settu umhverfis- og iðnaðarráðherra fram breytt drög, sem var stílbrot við hið faglega grunnstef ferlisins. Var engu líkara en pólitískur draugagangur hefði herjað á framlag sérfræðinganna. Nokkrir virkjanakostir, sem höfðu fengið hátt nýtingargildi og lágt verndargildi hjá sérfræðingunum, höfðu horfið úr nýtingarflokki með dularfullum hætti en framliðnir skotið upp kollinum í bið- eða verndarflokkum.
Enn hefur rammaáætlunin ekki verið lögð fyrir Alþingi, heldur dvelur hún langdvölum bak við luktar pólitískar dyr. Síðastliðinn föstudag átti loks að leggja fram áætlunina í ríkisstjórn, en frá því var horfið á síðustu stundu. Nú um helgina sagði forsætisráðherra að flytja ætti fleiri fullrannsakaða virkjanakosti úr nýtingarflokki í biðflokk, vegna nýrra athugasemda eins og það var útskýrt, sem þyrfti að skoða í um tvö ár í viðbót.
Vegna hins opinbera pólitíska ágreinings sem ríkir innan meirihlutans um ýmsa virkjanakosti, t.d. í neðrihluta Þjórsár, þarf nokkra trúgirni til að fallast á að frekari færslur úr nýtingarflokki séu tilkomnar vegna óvæntra faglegra sjónarmiða, meðal annars á kostum sem þegar hafa staðist umhverfismat. Forsætisráðherra mætti endilega lesa upphátt á næsta ríkisstjórnarfundi úr ræðu Steingríms J. Sigfússonar á Alþingi frá 22. nóvember 2005, þegar hann sagði: „Neðri virkjanirnar í Þjórsá eru mjög hagkvæmar vegna þess að þær nýta alla miðlunina sem fyrir er ofar í Þjórsársvæðinu. Núpavirkjun og síðan Urriðafossvirkjun eru að vísu ekki án umhverfisfórna. Það þarf vissulega að fara vel yfir það, en að breyttu breytanda eru þær mjög eðlilegur virkjunarkostur áður en menn ráðast í ný og óröskuð svæði.“
Stefnir í öruggan PyrrhosarsigurTilgangurinn með hinu langvinna rannsókna- og umsagnaferli var að láta afraksturinn standa til langs tíma, en ekki feykjast eftir því hvernig pólitískir vindar blésu hverju sinni. Í ljósi nýjustu hrossakaupa dregur úr líkum á að hinn þverpólitíski stuðningur við áætlunina verði varanlegur. Nýir meirihlutar á Alþingi munu varla una áætlun sem er útötuð í pólitískum fingraförum gamalla ríkisstjórna. Hringl með virkjanakosti inn og út úr nýtingarflokki blasir þá við á ný. Þeim sem vilja helst setja nær alla kosti í verndarflokk virðist vera að takast að sveigja rammaáætlunina með handafli frá hinni faglegu niðurstöðu. Ekki er líklegt það geri málstað þeirra mikinn greiða til langframa.
Skoðun

56.000 krónur í vasa Kópavogsbúa
Ásdís Kristjánsdóttir skrifar

NordAN: Vegið að norrænni forvarnarstefnu
Siv Friðleifsdóttir skrifar

Af hverju byggjum við innan gróinna hverfa?
Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar

Gigt, vinnumarkaðurinn, fjölgun hlutastarfa og viðeigandi aðlögun
Hrönn Stefánsdóttir skrifar

Er stríðsglæpamaður í rútunni?
Ragnhildur Hólmgeirsdóttir, Hrönn Guðmundsdóttir skrifar

Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland
Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir skrifar

Til hamingju með sjómannadaginn
Sigurjón Þórðarson skrifar

Er ekki tími til kominn að tengja?
Kristín María Birgisdóttir skrifar

Barnasáttmáli fyrir öll börn
Guðný Björk Eydal,Paola Cardenas skrifar

Ójafnvægið sem heimurinn býr við – og skellur á Bakka
Erna Bjarnadóttir skrifar

Bensínstöðvardíll og Birkimelur
Helgi Áss Grétarsson skrifar

Trollveiðar og veiðiráðgjöf
Magnús Jónsson skrifar

Gríðarlegir hagsmunir í húfi
Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar

Skynsamleg forgangsröðun fjár
Ragnhildur Jónsdóttir skrifar

Eins skýrt og það verður
Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar

Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson
Birgir Orri Ásgrímsson skrifar

Að sameinast fjölskyldu sinni
Guðrún Brynjólfsdóttir skrifar

Þögnin sem skapaði ótta – arfleifð Þórarins í Sameyki
Sigríður Svanborgardóttir skrifar

Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78
Snorri Másson skrifar

Eru forvarnir í hættu?
Dagbjört Harðardóttir skrifar

Tveir alþingismenn og Gaza
Sverrir Agnarsson skrifar

Hver borgar fyrir ódýrar lóðir?
Sara Björg Sigurðardóttir skrifar

Erum við að lengja dauðann en ekki lífið?
Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar

Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu
Kristín Lára Ólafsdóttir skrifar

Sumarið verður nýtt vel til uppbyggingar snjóflóðavarna
Jóhann Páll Jóhannsson skrifar

Verður það að vera Ísrael?
Hjörtur J. Guðmundsson skrifar

Dýravernd - frumbyggjahættir
Árni Stefán Árnason skrifar

Stórstraumsfjara mæld - HMS ráðþrota
Magnús Guðmundsson skrifar

Sýnum fordómum ekki umburðarlyndi
Snorri Sturluson skrifar

Landbúnaður á tímamótum – Við þurfum nýja stefnu
Guðjón Sigurbjartsson skrifar