Eins og hendi sé veifað Magnús Halldórsson skrifar 18. nóvember 2011 10:42 Stundum er talað um að hlutabréfamarkaðir gefi betri vísbendingu um hvað sé framundan heldur en nokkuð annað. Í bókinni Warren Buffett-aðferðin eftir Robert G. Hagstrom kemur fram, að Buffett líti ekki til gengi hlutabréfa í einstökum félögum á hverjum tíma, heldur noti upplýsingar og reynslu til þess að greina hvað vísitölurnar eru að segja um stöðuna eftir sex mánuði.Tímamót Ég held að íslenski hlutabréfamarkaðurinn standi nú á tímamótum og innan árs þá verði töluvert af fólki búið að hagnast vel á viðskiptum með íslensk hlutabréf. Af hverju? Vegna þess að fordæmalaus hrun á hlutabréfamarkaði, raunar allsherjarhrun eins og varð hér, kallar á að markaðurinn sé endurreistur með „afslætti". Fyrirtæki eru endurskráð á lágu gengi til þess að hræða ekki burtu fjárfesta strax í upphafi. Endurskipulagning og í reynd endurskráning Icelandair Group er gott dæmi um þetta. Félagið var endurskráð á genginu 2,5 en gengi bréfa er nú komið yfir 5 og hefur raunar farið í tæplega 6. Rekstrartölurnar sýna líka ákveðinn stöðugleika sem ætti að tryggja tiltrú stórs hóps hluthafa til lengri tíma. Þetta er allt með þeim fyrirvara að íslenskur almenningur, og stjórnvöld ekki síst, trúi því að markaðsbúskapur sé hinn raunverulegi tilverugrundvöllur velferðarkerfisins en ekki öfugt. Þannig er það á Norðurlöndunum, þar sem rekið er árangursríkt blandað markaðsbúskapskerfi þar sem hið opinbera sýnir í verki að það treystir sér til þess að vinna með fjárfestum úr einkageiranum og alþjóðlegum fagfjárfestum. Dæmi um þetta er Statoil, olíurisinn í Noregi, þar sem ríkið á 68% hlut en einkafjárfestar afganginn, í gegnum kauphöll. Það sama á við um Norsk Hydro, þar sem ríkið á yfir 40% hlut, og raunar langflest stærstu og mikilvægustu fyrirtæki á Norðurlöndunum, þar á meðal orkufyrirtæki. Farið er svonefnd blönduð leið sem Harvard-prófessorinn Michael Porter, virtasti fræðimaður heims á sviði stefnumótunar og samkeppnishæfni þjóða, sagði á fundi sem ég sat í Arion banka, að væri árangursríkasta og stöðugasta leiðin fram á við. Hann var þá að ræða um orkubúskapinn íslenska. Þetta fyrirkomulag styrkir ávöxtunarmarkað með fjármagn og dreifir eigendaáhættu. Því hefur verið haldið fram í pistlaskrifum viðskiptablaðamanna í norrænum viðskiptablöðum, að þetta fyrirkomulag hefði sannað sig sem besta fyrirkomulagið í kreppunni. Verið ígildi dreifðar áhættu í eignasafni og hjálpað Norðurlandaþjóðunum að standa af sér storminn og raunar gott betur. Margt bendir til þess að þetta sé rétt greining. Í það minnsta halda Norðurlöndin vel sjó og eru að vaxa í efnahagslegu tilliti. Þar snýst ekki allt um háa skatta, þvert á það sem margir halda, heldur þá sýn að markaðsbúskapur búi möguleikann á velferðarkerfi til.Heilbrigð skynsemi Þó nokkuð langt sé í að þessi stefna verði að veruleika hér þá ætti hún að vera okkur umhugsunarefni. Það er ekki nóg að halda fund í Norræna húsinu. Það verður að skoða nákvæmisatriðin og samhengi hlutanna; nákvæmlega hvað það er sem gerir módel Norðurlandanna eftirsóknarvert. Ég hef skrifað á annan tug pistla í gegnum tíðina um mikilvægi þess fyrir ávöxtunarmarkað með fé hér á landi, að dreifa eigendaáhættu Landsvirkjunar með blönduðu eignarhaldi og styrkja með því lánshæfi fyrirtækisins til lengri tíma. Ég ætla að halda því áfram. Nú er umheimurinn mitt inn í tímabili þar sem ríkisábyrgðir eru ekki ávísun á betri lánskjör. Allt bendir til þess að það verði langt tímabil, jafnvel áratugalangt, vegna langtímaskuldavanda þjóðríkja víða um heim. Það sem mun skipta miklu máli þegar kemur að lánakjörum er trúverðugt eignarhald fyrirtækja, raunveruleg geta til þess að aðstoða félög við að ná rekstrarmarkmiðum. Ríkið hefur frá hruni verið dragbítur á lánakjör Landsvirkjunar samkvæmt greiningum matsfyrirtækja, sem hefur komið í veg fyrir að fyrirtækið hafi getað farið út í framkvæmdir á grundvelli arðsemismarkmiða sem fyrirtækið setur sér. Varðandi Landsvirkjun, þá væri hægt að útfæra blandað eignarhald svona: Ríkið heldur 60% hlut, kjölfestu meirihlutaeign, en selur 40%, t.d. á 1,5 x innra virði, eigið fé. Það er upphæð sem nemur tæpum 120 milljörðum króna (vantar ríkinu pening?). Lífeyrissjóðir myndu kaupa 35% af þessum 40 en íslenskur almenningur gæti síðan keypt 5%. Síðan yrði félagið skráð í kauphöll. Varðandi stöðu lífeyrissjóðanna þá eru þeir að glíma við umfangsmikið vandamál sem fer vaxandi, sem er að þeir geta lítið gert við peningana sem þeir ávaxta fyrir sjóðsfélaga. T.d. á Lífeyrissjóður verzlunarmanna um 32 milljarða á innlánsreikningum sem bera að einhverju leyti neikvæða raunvexti nú um stundir. Tæplega 50% af eignum lífeyrissjóðanna eru í opinberum skuldum, sköttum framtíðarinnar, osvfrv. Helsta ástæðan fyrir því að Landsvirkjun fellur vel að fjárfestingamarkmiðum þeirra er að langtímaávöxtun, og síðan tekjustreymi í dollar. Þannig er eignarhlutur í Landsvirkjun ígildi stöðugrar eignar sem varin er fyrir sveiflum á gengi krónunnar. Ekkert er mikilvægara lífeyrissjóðunum heldur en það. Það var nú ekki hugmyndin, að fara nákvæmlega ofan í þetta tiltekna atriði í þessum pistli, en í ljósi þess hversu augljóst það er, að breyting á eignarformi Landsvirkjunar með þessum hætti getur styrkt fjárhagsstöðu ríkisins verulega, verið sem björgunarhringur í ólgusjó fyrir lífeyrissjóðina og styrkt lánshæfi Landsvirkjunar, þá verður ekki komist hjá því að nefna þetta. Þetta snýst ekkert um vinstri eða hægri stefnu í pólitík, heldur heilbrigða skynsemi og framtíðarásýnd ávöxtunarmarkaðar fyrir fjármagn í lokuðu hagkerfi.Spennandi tímar Varðandi næstu mánuði á hlutabréfamarkaðnum íslenska þá eru spennandi tímar framundan. Hagar, Skýrr, Horn, Tryggingamiðstöðin, og hugsanlega fleiri félög, eru á leiðinni inn á skráðan markað. Ég ætla að spá því að félögin verði skráð inn á markað á gengi sem telst þokkalega hagstætt í samanburði við tekjustreymi og eigið fé. Ástæðan er sem fyrr segir; nauðsyn þess að hræða fjárfesta ekki frá markaðnum eftir hið fordæmalausa hrun. Mörg álitamál eru framundan, þegar kemur endurreisn markaðarins. Eitt snýr að Horni dótturfélagi Landsbankans, sem er í eigu skattgreiðenda. Skráning þess er ein umfangsmesta einkavæðing í Íslandssögunni, en eigið fé félagsins er 32 milljarðar króna. Skráning Haga blikknar í samanburði, á þennan mælikvarða, en þó er mun meira rætt um hana.Markaðir eru „framvirkir" „Hlutabréfamarkaðir eiga það til að koma aftan að þér," sagði George Soros, fjárfestirinn þekkti, einu sinni. Það er nokkuð til í þessu finnst mér. Stundum koma bestu vísbendingarnar fram um hvað sé framundan á hlutabréfamarkaði, jafnvel eins og hendi sé veifað. Hlutabréfamarkaðurinn íslenski hrundi haustið 2007, ári áður en skráðu félögin hrundu sjálf. Núna er hann að rísa upp aftur og allt bendir til þess að það verði vel mögulegt fyrir fólk og fyrirtæki að hagnast vel með viðskiptum. Það mun hafa jákvæð áhrif á hagvöxt. Ekki veitir af. Áfram verður íslenskur hlutabréfamarkaður því marki brenndur að verðmyndun eigna byggir á grunnum fleti fjármagnshreyfinga og fárra viðskipta. Markaðinn skortir dýpt. En það er ekki þar með sagt að hann sé ekki nytsamlegur. Innan gjaldeyrishafta getur hann skipti miklu máli við að efla ávöxtunarmarkað og hagkerfið allt. Á þessum tímamótum sýnist mér við standa núna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Magnús Halldórsson Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Skoðun Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson skrifar Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Bras og brall við gerð Brákarborgar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Auðlindarentan heim í hérað Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson skrifar Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Setjum kraft í íslenskukennslu fullorðinna Anna Linda Sigurðardóttir skrifar Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir skrifar Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar Skoðun RÚV - ljósritunarstofa ríkisins? Birgir Finnsson skrifar Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Heilbrigðisþjónusta í heimabyggð – loksins orðin að veruleika Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Komum heil heim eftir hvítasunnuhelgina Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Leiðin til Parísar (bókstaflega) Ólafur St. Arnarsson skrifar Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ekkert kerfi lifir af pólitískan geðþótta Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar Skoðun Hoppað yfir girðingarnar Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Þegar ég fékk séns Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Verður greinilega að vera Ísrael Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Sjá meira
Stundum er talað um að hlutabréfamarkaðir gefi betri vísbendingu um hvað sé framundan heldur en nokkuð annað. Í bókinni Warren Buffett-aðferðin eftir Robert G. Hagstrom kemur fram, að Buffett líti ekki til gengi hlutabréfa í einstökum félögum á hverjum tíma, heldur noti upplýsingar og reynslu til þess að greina hvað vísitölurnar eru að segja um stöðuna eftir sex mánuði.Tímamót Ég held að íslenski hlutabréfamarkaðurinn standi nú á tímamótum og innan árs þá verði töluvert af fólki búið að hagnast vel á viðskiptum með íslensk hlutabréf. Af hverju? Vegna þess að fordæmalaus hrun á hlutabréfamarkaði, raunar allsherjarhrun eins og varð hér, kallar á að markaðurinn sé endurreistur með „afslætti". Fyrirtæki eru endurskráð á lágu gengi til þess að hræða ekki burtu fjárfesta strax í upphafi. Endurskipulagning og í reynd endurskráning Icelandair Group er gott dæmi um þetta. Félagið var endurskráð á genginu 2,5 en gengi bréfa er nú komið yfir 5 og hefur raunar farið í tæplega 6. Rekstrartölurnar sýna líka ákveðinn stöðugleika sem ætti að tryggja tiltrú stórs hóps hluthafa til lengri tíma. Þetta er allt með þeim fyrirvara að íslenskur almenningur, og stjórnvöld ekki síst, trúi því að markaðsbúskapur sé hinn raunverulegi tilverugrundvöllur velferðarkerfisins en ekki öfugt. Þannig er það á Norðurlöndunum, þar sem rekið er árangursríkt blandað markaðsbúskapskerfi þar sem hið opinbera sýnir í verki að það treystir sér til þess að vinna með fjárfestum úr einkageiranum og alþjóðlegum fagfjárfestum. Dæmi um þetta er Statoil, olíurisinn í Noregi, þar sem ríkið á 68% hlut en einkafjárfestar afganginn, í gegnum kauphöll. Það sama á við um Norsk Hydro, þar sem ríkið á yfir 40% hlut, og raunar langflest stærstu og mikilvægustu fyrirtæki á Norðurlöndunum, þar á meðal orkufyrirtæki. Farið er svonefnd blönduð leið sem Harvard-prófessorinn Michael Porter, virtasti fræðimaður heims á sviði stefnumótunar og samkeppnishæfni þjóða, sagði á fundi sem ég sat í Arion banka, að væri árangursríkasta og stöðugasta leiðin fram á við. Hann var þá að ræða um orkubúskapinn íslenska. Þetta fyrirkomulag styrkir ávöxtunarmarkað með fjármagn og dreifir eigendaáhættu. Því hefur verið haldið fram í pistlaskrifum viðskiptablaðamanna í norrænum viðskiptablöðum, að þetta fyrirkomulag hefði sannað sig sem besta fyrirkomulagið í kreppunni. Verið ígildi dreifðar áhættu í eignasafni og hjálpað Norðurlandaþjóðunum að standa af sér storminn og raunar gott betur. Margt bendir til þess að þetta sé rétt greining. Í það minnsta halda Norðurlöndin vel sjó og eru að vaxa í efnahagslegu tilliti. Þar snýst ekki allt um háa skatta, þvert á það sem margir halda, heldur þá sýn að markaðsbúskapur búi möguleikann á velferðarkerfi til.Heilbrigð skynsemi Þó nokkuð langt sé í að þessi stefna verði að veruleika hér þá ætti hún að vera okkur umhugsunarefni. Það er ekki nóg að halda fund í Norræna húsinu. Það verður að skoða nákvæmisatriðin og samhengi hlutanna; nákvæmlega hvað það er sem gerir módel Norðurlandanna eftirsóknarvert. Ég hef skrifað á annan tug pistla í gegnum tíðina um mikilvægi þess fyrir ávöxtunarmarkað með fé hér á landi, að dreifa eigendaáhættu Landsvirkjunar með blönduðu eignarhaldi og styrkja með því lánshæfi fyrirtækisins til lengri tíma. Ég ætla að halda því áfram. Nú er umheimurinn mitt inn í tímabili þar sem ríkisábyrgðir eru ekki ávísun á betri lánskjör. Allt bendir til þess að það verði langt tímabil, jafnvel áratugalangt, vegna langtímaskuldavanda þjóðríkja víða um heim. Það sem mun skipta miklu máli þegar kemur að lánakjörum er trúverðugt eignarhald fyrirtækja, raunveruleg geta til þess að aðstoða félög við að ná rekstrarmarkmiðum. Ríkið hefur frá hruni verið dragbítur á lánakjör Landsvirkjunar samkvæmt greiningum matsfyrirtækja, sem hefur komið í veg fyrir að fyrirtækið hafi getað farið út í framkvæmdir á grundvelli arðsemismarkmiða sem fyrirtækið setur sér. Varðandi Landsvirkjun, þá væri hægt að útfæra blandað eignarhald svona: Ríkið heldur 60% hlut, kjölfestu meirihlutaeign, en selur 40%, t.d. á 1,5 x innra virði, eigið fé. Það er upphæð sem nemur tæpum 120 milljörðum króna (vantar ríkinu pening?). Lífeyrissjóðir myndu kaupa 35% af þessum 40 en íslenskur almenningur gæti síðan keypt 5%. Síðan yrði félagið skráð í kauphöll. Varðandi stöðu lífeyrissjóðanna þá eru þeir að glíma við umfangsmikið vandamál sem fer vaxandi, sem er að þeir geta lítið gert við peningana sem þeir ávaxta fyrir sjóðsfélaga. T.d. á Lífeyrissjóður verzlunarmanna um 32 milljarða á innlánsreikningum sem bera að einhverju leyti neikvæða raunvexti nú um stundir. Tæplega 50% af eignum lífeyrissjóðanna eru í opinberum skuldum, sköttum framtíðarinnar, osvfrv. Helsta ástæðan fyrir því að Landsvirkjun fellur vel að fjárfestingamarkmiðum þeirra er að langtímaávöxtun, og síðan tekjustreymi í dollar. Þannig er eignarhlutur í Landsvirkjun ígildi stöðugrar eignar sem varin er fyrir sveiflum á gengi krónunnar. Ekkert er mikilvægara lífeyrissjóðunum heldur en það. Það var nú ekki hugmyndin, að fara nákvæmlega ofan í þetta tiltekna atriði í þessum pistli, en í ljósi þess hversu augljóst það er, að breyting á eignarformi Landsvirkjunar með þessum hætti getur styrkt fjárhagsstöðu ríkisins verulega, verið sem björgunarhringur í ólgusjó fyrir lífeyrissjóðina og styrkt lánshæfi Landsvirkjunar, þá verður ekki komist hjá því að nefna þetta. Þetta snýst ekkert um vinstri eða hægri stefnu í pólitík, heldur heilbrigða skynsemi og framtíðarásýnd ávöxtunarmarkaðar fyrir fjármagn í lokuðu hagkerfi.Spennandi tímar Varðandi næstu mánuði á hlutabréfamarkaðnum íslenska þá eru spennandi tímar framundan. Hagar, Skýrr, Horn, Tryggingamiðstöðin, og hugsanlega fleiri félög, eru á leiðinni inn á skráðan markað. Ég ætla að spá því að félögin verði skráð inn á markað á gengi sem telst þokkalega hagstætt í samanburði við tekjustreymi og eigið fé. Ástæðan er sem fyrr segir; nauðsyn þess að hræða fjárfesta ekki frá markaðnum eftir hið fordæmalausa hrun. Mörg álitamál eru framundan, þegar kemur endurreisn markaðarins. Eitt snýr að Horni dótturfélagi Landsbankans, sem er í eigu skattgreiðenda. Skráning þess er ein umfangsmesta einkavæðing í Íslandssögunni, en eigið fé félagsins er 32 milljarðar króna. Skráning Haga blikknar í samanburði, á þennan mælikvarða, en þó er mun meira rætt um hana.Markaðir eru „framvirkir" „Hlutabréfamarkaðir eiga það til að koma aftan að þér," sagði George Soros, fjárfestirinn þekkti, einu sinni. Það er nokkuð til í þessu finnst mér. Stundum koma bestu vísbendingarnar fram um hvað sé framundan á hlutabréfamarkaði, jafnvel eins og hendi sé veifað. Hlutabréfamarkaðurinn íslenski hrundi haustið 2007, ári áður en skráðu félögin hrundu sjálf. Núna er hann að rísa upp aftur og allt bendir til þess að það verði vel mögulegt fyrir fólk og fyrirtæki að hagnast vel með viðskiptum. Það mun hafa jákvæð áhrif á hagvöxt. Ekki veitir af. Áfram verður íslenskur hlutabréfamarkaður því marki brenndur að verðmyndun eigna byggir á grunnum fleti fjármagnshreyfinga og fárra viðskipta. Markaðinn skortir dýpt. En það er ekki þar með sagt að hann sé ekki nytsamlegur. Innan gjaldeyrishafta getur hann skipti miklu máli við að efla ávöxtunarmarkað og hagkerfið allt. Á þessum tímamótum sýnist mér við standa núna.
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun
Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar
Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar
Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar
Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar
Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun