Hvatt til ofníðslu á gróðurleifum landsins Herdís Þorvaldsdóttir skrifar 31. mars 2011 06:15 Þrátt fyrir gríðarlega offramleiðslu á kindakjöti í áratugi með óhemju kostnaði fyrir ríkissjóð (okkur skattgreiðendur), að ekki sé talað um skaðsemi þessarar ofbeitar á landinu, voga menn sér að hvetja til meiri framleiðslu sauðfjárafurða. Aðalástæðan er sú að í fyrsta sinn þarf ekki að borga með útflutningi á kjötinu, sem annars væri urðað, vegna gengisfalls krónunnar. Eitthvað af gjaldeyri kemur inn, en er ekki kostnaðurinn af þessari framleiðslu meiri en fæst fyrir hana. Ekki hefur verið hægt að fá áætlaðar tölur um kostnað við framleiðslu á útflutningskjötinu í t.d. kílóavís, en skemmdirnar á landinu kosta sitt og hver borgar þær? Eitthvað af gróðri þarf í hverja skepnu sem fer lítið lamb á afrétt og kemur næstum fullvaxin kind að hausti, og þessi 1000 tonn af offramleiðslukjöti eru af milli 400.000 og 500.000 skepnum sem nöguðu landið allt sumarið til að lenda í maga útlendinga á kostnað skemmda landsins okkar. Og hverjir græða? Bændur, fyrir að framleiða eitthvað sem ríkið er þegar eru búið að greiða þeim fyrir? Einu sem græða að ráði eru milliliðirnir. Ómetanlegt tapið af þessari rányrkju er okkar allra hinna sem ekki erum með sauðfé í formi hærri skatta og landauðnar. Síðasti sauðfjársamningur til sex ára heimilaði 16.000.000.000 úr ríkissjóði auk einhverja milljóna í aðra styrki t.d. til nýliðunar í greininni. Á beit í sumar voru 1.300.000 fjár og kjötbirgðirnar í haust voru 3.000 tonn, af þeim um 1.000 offramleiðsla, hugsanlega jafnvel meiri því innanlandsneyslan hefur verið í lágmarki undanfarin ár. Af hverju viðgengst þvílík skemmdarstarfsemi á landinu, af litlum hagsmunahóp? Mætti segja að þetta sé tímaskekkja? Er ekki kominn tími til að taka í taumana og breyta þessum búskaparháttum, landinu í vil. Unga fólk, þið sem fáið skaðann af þessari landníðslu í arf, er ykkur sama!? Hugsið málið og lítið í kringum ykkur á leiðinni í næstu útilegu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Köllum Skjöld Íslands réttu nafni: Rasískt götugengi Ian McDonald Skoðun Hverjir eru komnir með nóg? Nichole Leigh Mosty Skoðun Að leigja okkar eigin innviði Halldóra Mogensen Skoðun Evrópusambandsaðild - valdefling íslensks almennings Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Málþóf sem valdníðsla Einar G. Harðarson Skoðun Þið voruð í partýinu líka! Gísli Sigurður Gunnlaugsson Skoðun Alltof mörg sveitarfélög á Íslandi! Gunnar Alexander Ólafsson Skoðun Lýðheilsan að veði? Willum Þór Þórsson Skoðun Hvernig spyr ég gervigreind til að fá besta svarið? Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Ertu bitur? Björn Leví Gunnarsson Skoðun Skoðun Skoðun Alltof mörg sveitarfélög á Íslandi! Gunnar Alexander Ólafsson skrifar Skoðun Öryggi betur tryggt – fangelsismál færð til nútímans Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lýðheilsan að veði? Willum Þór Þórsson skrifar Skoðun Evrópusambandsaðild - valdefling íslensks almennings Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Köllum Skjöld Íslands réttu nafni: Rasískt götugengi Ian McDonald skrifar Skoðun Hverjir eru komnir með nóg? Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Að leigja okkar eigin innviði Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Málþóf sem valdníðsla Einar G. Harðarson skrifar Skoðun Klaufaskapur og reynsluleysi? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hvernig spyr ég gervigreind til að fá besta svarið? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Ertu bitur? Björn Leví Gunnarsson skrifar Skoðun Er hægt að læra af draumum? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Afstæði Ábyrgðar Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjárhagslegt virði vörumerkja Elías Larsen skrifar Skoðun Við ákærum – hver sveik strandveiðisjómenn? Kjartan Páll Sveinsson skrifar Skoðun Þið voruð í partýinu líka! Gísli Sigurður Gunnlaugsson skrifar Skoðun Af hverju varð heimsókn framkvæmdastjóra ESB að NATO-fundi? Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Veimiltítustjórn og tugþúsundir dáinna barna Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Bragðefni eru ekki vandamálið - Bann við þeim myndi skaða lýðheilsu Abdullah Shihab Wahid skrifar Skoðun Swuayda blæðir: Hróp sem heimurinn heyrir ekki Mouna Nasr skrifar Skoðun Skattar fyrst, svo allt hitt – og hagræðingin sem gleymdist Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson skrifar Skoðun Þetta er allt hinum að kenna! Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Þjóðþrifamálin sem stjórnarandstaðan fórnaði á altari útgerðanna Heimir Már Pétursson skrifar Skoðun Sleppir ekki takinu svo auðveldlega aftur Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Opið bréf til fullorðna fólksins Úlfhildur Elísa Hróbjartsdóttir skrifar Skoðun Vill Sjálfstæðisflokkurinn láta taka sig alvarlega? Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Þjórsá í hættu – Hvammsvirkjun og rof á náttúrulegu ástandi árinnar Gunnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Undirbúum börnin fyrir skólann með hjálp gervigreindar Sigvaldi Einarsson skrifar Sjá meira
Þrátt fyrir gríðarlega offramleiðslu á kindakjöti í áratugi með óhemju kostnaði fyrir ríkissjóð (okkur skattgreiðendur), að ekki sé talað um skaðsemi þessarar ofbeitar á landinu, voga menn sér að hvetja til meiri framleiðslu sauðfjárafurða. Aðalástæðan er sú að í fyrsta sinn þarf ekki að borga með útflutningi á kjötinu, sem annars væri urðað, vegna gengisfalls krónunnar. Eitthvað af gjaldeyri kemur inn, en er ekki kostnaðurinn af þessari framleiðslu meiri en fæst fyrir hana. Ekki hefur verið hægt að fá áætlaðar tölur um kostnað við framleiðslu á útflutningskjötinu í t.d. kílóavís, en skemmdirnar á landinu kosta sitt og hver borgar þær? Eitthvað af gróðri þarf í hverja skepnu sem fer lítið lamb á afrétt og kemur næstum fullvaxin kind að hausti, og þessi 1000 tonn af offramleiðslukjöti eru af milli 400.000 og 500.000 skepnum sem nöguðu landið allt sumarið til að lenda í maga útlendinga á kostnað skemmda landsins okkar. Og hverjir græða? Bændur, fyrir að framleiða eitthvað sem ríkið er þegar eru búið að greiða þeim fyrir? Einu sem græða að ráði eru milliliðirnir. Ómetanlegt tapið af þessari rányrkju er okkar allra hinna sem ekki erum með sauðfé í formi hærri skatta og landauðnar. Síðasti sauðfjársamningur til sex ára heimilaði 16.000.000.000 úr ríkissjóði auk einhverja milljóna í aðra styrki t.d. til nýliðunar í greininni. Á beit í sumar voru 1.300.000 fjár og kjötbirgðirnar í haust voru 3.000 tonn, af þeim um 1.000 offramleiðsla, hugsanlega jafnvel meiri því innanlandsneyslan hefur verið í lágmarki undanfarin ár. Af hverju viðgengst þvílík skemmdarstarfsemi á landinu, af litlum hagsmunahóp? Mætti segja að þetta sé tímaskekkja? Er ekki kominn tími til að taka í taumana og breyta þessum búskaparháttum, landinu í vil. Unga fólk, þið sem fáið skaðann af þessari landníðslu í arf, er ykkur sama!? Hugsið málið og lítið í kringum ykkur á leiðinni í næstu útilegu.
Skoðun Öryggi betur tryggt – fangelsismál færð til nútímans Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir skrifar
Skoðun Bragðefni eru ekki vandamálið - Bann við þeim myndi skaða lýðheilsu Abdullah Shihab Wahid skrifar
Skoðun Skattar fyrst, svo allt hitt – og hagræðingin sem gleymdist Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson skrifar
Skoðun Þjóðþrifamálin sem stjórnarandstaðan fórnaði á altari útgerðanna Heimir Már Pétursson skrifar
Skoðun Þjórsá í hættu – Hvammsvirkjun og rof á náttúrulegu ástandi árinnar Gunnar Þór Jónsson skrifar