Tron: Stafrænt stuð Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 29. desember 2010 06:00 Bíó Tron: Legacy Leikstjóri: Joseph Kosinski Leikarar: Jeff Bridges, Garrett Hedlund, Olivia Wilde, Bruce Boxleitner. Tron: Legacy er framhald hinnar 28 ára gömlu Tron, sem sagði frá tölvuforritaranum Kevin Flynn (Jeff Bridges) sem valsaði um tölvugerðan sýndarheim í leit að sönnun þess að hugviti hans hefði verið stolið. Í framhaldinu fylgjumst við með syni hans, Sam Flynn (Garrett Hedlund), sem varð munaðarlaus eftir að faðirinn hvarf sporlaust. Röð atvika verður til þess að hinn ungi Sam sogast inn í sömu tölvuveröld og sá gamli gerði, og viti menn, þar finnur hann pápa sinn sem hefur setið þar fastur undanfarin tuttugu ár. Söguþráðurinn hljómar eflaust bjánalega í eyrum sumra, og sennilega er hann það. Að sjálfsögðu er hann einungis afsökun fyrir hið magnaða sjónarspil sem sýndarveruleikinn er. Og þó má eflaust rífast um hvort meintur sýndarveruleiki sé mögulega jafn ekta og raunveruleikinn. Í það minnsta virðist Kevin Flynn hafa elst um nokkra áratugi í tölvulandi. Tölvugrafíkin vex og þroskast en hinn dauðlegi forritari hrörnar og úreldist. Það má eflaust lesa heilmikið í Tron: Legacy og þann „boðskap" sem hún reynir að færa okkur. Það er þó hennar stærsti veikleiki, hún tekur sig full hátíðlega á köflum og undir restina fór mér að leiðast. Best var myndin þegar hún leyfði sér að vera hressandi ævintýri án hálfbakaðs daðurs við Biblíuna og heimspeki. „Veisla fyrir augu og eyru" er ofnotaður frasi sem á þó ágætlega við hér. Enda lifir myndin við þann lúxus að þurfa ekki að rembast við að dulbúa tölvubrellurnar sem eitthvað annað en tölvubrellur. Þrívíddin er stórglæsileg og vægi hennar eykst við það að myndin byrjar í tvívídd en hækkar um einn þegar hasarinn byrjar. Í lokin vil ég svo minnast á kvikmyndatónlistina, en um hana sér franska dúóið Daft Punk, og gerir vel. Niðurstaða: Heillandi ævintýri sem missir þó heldur flugið í seinni hálfleik. Lífið Mest lesið Vissu fyrir löngu að þau vildu verja ævinni saman Lífið Eins og ef Laddi hefði hvatt krakka til að reykja krakk eða sígarettur Lífið Perry og Bloom saman á snekkju Bezos Lífið Þórdís Elva fann ástina í örmum poppstjörnu Lífið „Síðustu tíu árin hafa verið erfið“ Lífið Risastór menningarhátíð á Flateyri Menning Bestu hlutverk Michaels Madsen: Óþokki með viskýrödd og uppáhald Tarantino Bíó og sjónvarp Tímalausar og fallegar brúðargjafir Lífið Drottningar landsins kjörnuðu sig með Ernu Bergmann Tíska og hönnun Ofboðslega falleg berskjöldun Menning Fleiri fréttir Mömmustrákur skýtur uppvakningum ref fyrir rass Norah Jones: Tíminn stóð í stað þar til ljóskastarinn vakti mann Neistalaus trekantur leiðinlega fólksins Er Stalín listgagnrýnandi í Hörpu núna? Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta Sjá meira
Bíó Tron: Legacy Leikstjóri: Joseph Kosinski Leikarar: Jeff Bridges, Garrett Hedlund, Olivia Wilde, Bruce Boxleitner. Tron: Legacy er framhald hinnar 28 ára gömlu Tron, sem sagði frá tölvuforritaranum Kevin Flynn (Jeff Bridges) sem valsaði um tölvugerðan sýndarheim í leit að sönnun þess að hugviti hans hefði verið stolið. Í framhaldinu fylgjumst við með syni hans, Sam Flynn (Garrett Hedlund), sem varð munaðarlaus eftir að faðirinn hvarf sporlaust. Röð atvika verður til þess að hinn ungi Sam sogast inn í sömu tölvuveröld og sá gamli gerði, og viti menn, þar finnur hann pápa sinn sem hefur setið þar fastur undanfarin tuttugu ár. Söguþráðurinn hljómar eflaust bjánalega í eyrum sumra, og sennilega er hann það. Að sjálfsögðu er hann einungis afsökun fyrir hið magnaða sjónarspil sem sýndarveruleikinn er. Og þó má eflaust rífast um hvort meintur sýndarveruleiki sé mögulega jafn ekta og raunveruleikinn. Í það minnsta virðist Kevin Flynn hafa elst um nokkra áratugi í tölvulandi. Tölvugrafíkin vex og þroskast en hinn dauðlegi forritari hrörnar og úreldist. Það má eflaust lesa heilmikið í Tron: Legacy og þann „boðskap" sem hún reynir að færa okkur. Það er þó hennar stærsti veikleiki, hún tekur sig full hátíðlega á köflum og undir restina fór mér að leiðast. Best var myndin þegar hún leyfði sér að vera hressandi ævintýri án hálfbakaðs daðurs við Biblíuna og heimspeki. „Veisla fyrir augu og eyru" er ofnotaður frasi sem á þó ágætlega við hér. Enda lifir myndin við þann lúxus að þurfa ekki að rembast við að dulbúa tölvubrellurnar sem eitthvað annað en tölvubrellur. Þrívíddin er stórglæsileg og vægi hennar eykst við það að myndin byrjar í tvívídd en hækkar um einn þegar hasarinn byrjar. Í lokin vil ég svo minnast á kvikmyndatónlistina, en um hana sér franska dúóið Daft Punk, og gerir vel. Niðurstaða: Heillandi ævintýri sem missir þó heldur flugið í seinni hálfleik.
Lífið Mest lesið Vissu fyrir löngu að þau vildu verja ævinni saman Lífið Eins og ef Laddi hefði hvatt krakka til að reykja krakk eða sígarettur Lífið Perry og Bloom saman á snekkju Bezos Lífið Þórdís Elva fann ástina í örmum poppstjörnu Lífið „Síðustu tíu árin hafa verið erfið“ Lífið Risastór menningarhátíð á Flateyri Menning Bestu hlutverk Michaels Madsen: Óþokki með viskýrödd og uppáhald Tarantino Bíó og sjónvarp Tímalausar og fallegar brúðargjafir Lífið Drottningar landsins kjörnuðu sig með Ernu Bergmann Tíska og hönnun Ofboðslega falleg berskjöldun Menning Fleiri fréttir Mömmustrákur skýtur uppvakningum ref fyrir rass Norah Jones: Tíminn stóð í stað þar til ljóskastarinn vakti mann Neistalaus trekantur leiðinlega fólksins Er Stalín listgagnrýnandi í Hörpu núna? Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta Sjá meira